Πόσο διαφορετική μπορεί να είναι άραγε η αλήθεια από αυτή που προβάλλεται από την πλευρά του εκάστοτε νικητή σε μια πολεμική σύγκρουση;
Η εμπειρία δείχνει «πολύ»…
Ο διαδικτυακός κόμβος «ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ» παρουσίασε το άρθρο ενός στρατηγού που ενεπλάκη στα δρώμενα εκείνης της εποχής, τον Καναδό στρατηγό Μακένζι τον πρώτο διοικητή της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στο Σαράγιεβο, ο οποίος σε άρθρο του στην «Globe and Mail», τη μεγαλύτερη εφημερίδα του Καναδά, την Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2005 (μετάφραση στα ελληνικά από τον Στέφανο Σωτηρίου), δίνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση της σύγκρουσης και των αιτίων της «γενοκτονίας».
Το άρθρο γίνεται περισσότερο επίκαιρο από ποτέ, καθώς ο στρατηγός των Σερβοβοσνίων Ράτκο Μλάντις,θα οδεύσει σύντομα στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου, από μια διεθνή κοινότητα που για κάποιο λόγο δείχνει να πιστεύει ότι θα πρέπει να γυρίσουμε στην εποχή του «heroic warfare» (καλέ πυροβολήστε πρώτοι, όχι, σας παρακαλούμε, βαρέστε εσείς…).
Το άρθρο αναδεικνύει τα παιχνίδια που παίζονται και τις σκοπιμότητες που εξυπηρετεί κάθε πλευρά σε έναν πόλεμο.
Ασφαλώς, πρόθεσή μας δεν είναι να αμφισβητήσουμε ότι στη Σρεμπρένιτσα διαπράχτηκαν αγριότητες, πρόθεσή μας είναι να καταδέιξουμε τη διαχρονικά επιλεκτική μνήμη των νικητών.
Μήπως δηλαδή είναι το άρθρο επίκαιρο και για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Λιβύη;
Ακολουθεί το άρθρο του στρατηγού εν αποστρατεία, Λούις Μακένζι:
Αυτή η εβδομάδα σημαδεύεται από τη 10η επέτειο της δεύτερης μεγαλύτερης αποτυχίας των Ηνωμένων Εθνών από την ημέρα της ίδρυσής τους το 1945 – η γενοκτονία στη Ρουάντα καταγράφεται αδιαφιλονίκητα ως η No 1 αποτυχία τους.
Με κραυγαλέο τρόπο οι εκδηλώσεις της επετείου που προαναφέραμε επικεντρώθηκαν στη σφαγή των «πλέον» των 8.000 Βοσνίων ανδρών και εφήβων από τον στρατηγό του σερβικού στρατού Ράντκο Μλάντιτς, στη Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995.
Τα ΜΜΕ στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν αναφέρθηκαν καθόλου στα βαθύτερα αίτια του ολέθρου της Σρεμπρένιτσα, ούτε στο θέμα της απόδοσης των ευθυνών.
Προτίμησαν μια απλουστευτική ερμηνεία που κινήθηκε μεταξύ μαύρου και άσπρου, όπου στη θέση του μαύρου και του κατηγορούμενου ήταν οι Σέρβοι.
Έπαιξα κι εγώ ένα μικρό ρόλο σε κάποια συμβάντα που προηγήθηκαν της σφαγής και ίσως μια αναδρομή σ’ αυτά τα φωτίσει κάπως.
Στις αρχές του 1993, μετά την αποστράτευσή μου από τον καναδικό στρατό, μου ζητήθηκε να παρουσιαστώ στον ΟΗΕ. Στο μεταξύ επιτροπές του κογκρέσου των ΗΠΑ προσπαθούσαν να καταλήξουν σε τι στάση θα κρατούσαν στο ζήτημα της Βοσνίας.
Λίγους μήνες πριν, ο διάδοχός μου στη δύναμη προστασίας των Ηνωμένων Εθνών, στρατηγός Φιλίπ Μοριγιόν, είχε αντίθετα με τις συμβουλές των ανωτέρων του στον ΟΗΕ ακολουθήσει την οδό προς την Σρεμπρένιτσα συνοδευόμενος από ένα μικρό σώμα Καναδών στρατιωτών. Εκεί είπε στους πολίτες της Σρεμπρένιτσα ότι βρίσκονται κάτω από την προστασία των Η.Ε.
Οι άνθρωποι του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη ήταν έξαλλοι με την ενέργεια του στρατηγού Μοριγιόν, αλλά με τα ΜΜΕ στην πλευρά του στρατηγού,
