«Πουστευε και μη ερευνά»...

Mικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες. Λαοί που αυτοκτονούν ομαδικά.»(Γ. Σεφέρης)

«Έλα τώρα δεν πα να μην αρέσεις.

Κόντρα είσαι στην ανασχετική ηλιθιότητα».
Οδυσσέας Ελύτης.

Πάνε σχεδόν δύο χρόνια τώρα, αφ’ ότου ο σεμνός και ταπεινός, «μεγάλος τιμονιέρης», Κώστας ο μικρός και νυν πότης του αμίλητου νερού, έριξε το σκάφος στα βράχια, και λάκισε, αφού έκλεισε τη Βουλή, παραγράφοντας τις βρωμιές των δικών του, μα και άλλων.

Η Κυβέρνηση του ψευδεπίγραφου,πια, ΠΑΣΟΚ (το Σοσιαλιστικό, στο ΠΑΣΟΚ, είναι πια απολίθωμα, αν δεν είναι «σοσιαληστ(ρ)ικό»),προσπαθώντας να βγάλει το καράβι από την ξέρα, επικαλούμενη τη σωτηρία της πατρίδος, αναθέτει και εναποθέτει τη σωτηρία της, στο ΔΝΤ, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα των χρυσοκωλόπαιδών (golden boys)της ασύδοτης, απάνθρωπης, νεοφιλελεύθερης αγοράς.

Διακηρύσσει, ο Πρωθυπουργός, πως τα λεφτά υπάρχουν, μα δεν τα βρίσκει, παρά μόνο στις άδειες τσέπες, των γνωστών, πάντοτε ευκολόπιστων και πάντα ...

προδομένων, θυμάτων: Μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικρέμποροι,μικροεπιχειρηματίες και λοιποί συνεπείς φορολογούμενοι.

Και οι διορισμένοι από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, κομματοκέφαλοι-ανεγκέφαλοι διοικητές των ΔΕΚΟ και άλλων οργανισμών του Δημοσίου, σπαταλούν και τσεπώνουν με κομπίνες τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών, σε αγαστή σύμπνοια, με ορισμένους εξ΄ ίσου ανίκανους, κομματοκέφαλους-κενόκρανους και συχνά διαπλεκόμενους Υπουργούς, των εκάστοτε γαλαζοπράσινων Κυβερνήσεων.

Ενώ, η High (χά(λ)ι) society των κολπαδόρων, μεγαλοκομπιναδόρων,μεγαλοκηφήνων, λιάζεται, χτενίζεται, στολίζεται, περί άλλα τυρβάζουσα και τα άδοντα αιδοία της άδουν, «των οικιών ημών εμπιπραμένων».

Μα κανένας δεν είναι υπεύθυνος για τη σπατάλη και το φαγοπότι σ’ αυτούς τους οργανισμούς; Κανείς δεν θα κληθεί να ξεράσει αυτά που έφαγε, σπατάλησε, έβαλε στην τσέπη του και στις τσέπες των κολαούζων του;

Γιατί να πληρώσει ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο εργαζόμενος τα τσιμπούσια τους, εις υγείαν του ανύπαρκτου κράτους; Γιατί να ματώσει ο λαός, που κάθε μέρα ματώνει, και να μην υποστούν μια μικρή ή και μεγάλη αφαίμαξη, αναλόγως, οι βδέλλες που απομυζούν το ιδρώτα του;

Το κοινό συμφέρον όλων των πολιτών οφείλει να επιδιώκει και να υπηρετεί ο πολιτικός. Και όμως, στη Βουλή,του: «τις βούλεται αγορεύειν» και του: «έδοξε τω Δήμω: ο λαός αποφάσισε», στις μέρες μας, άβουλοι βουλευτές, πολιτικατζήδες, σφουγγοκωλάριοι των οικονομικών συμφερόντων, «δεν αποφάσιζαν τίποτα που δεν θα ήταν αρεστό σ’ αυτούς: εβούλευον ουδέν ότι μη τοις ξυνεστώσι δοκοί» (Θουκυδίδης). Γιατί ήταν «Πολλοί οι συνωμότες:Πολύ το ξυνεστηκός» (Θουκυδίδης).

Οι καναλάρχο-εκδότο-εργολάβοι και οι αργυρώνητοι κονδυλοφόροι της γυάλινης τηλεπαραμύθας,πρωτίστως, οι οποίοι επιδεικνύουν, γύφτικα σκεπάρνια, τα «mont blanc» τους, με τα οποία ζήτημα είναι, αν μπορούν να ορνιθοσκαλίσουν μια σωστή πρόταση της ελληνικής γλώσσας. Οι κενοί των γραμμάτων και οι βιαστές του ορθού λόγου.

Και «Αδρανούσε ο λαός και κανείς πια δεν μιλούσε: Ησυχίαν είχεν ο δήμος και αντέλεγε ουδείς» (Θουκυδίδης).

Αδρανεί ο λαός, αλλά και απογοητευμένος είναι. Και σιχάθηκε πια κι αυτούς και τον εαυτόν του. Γιατί το ξέρει πως πολλοί, σάρκα από τη σάρκα του, παρανομούν. Γίνανε όμοιοι με τους άρχοντές τους. Διότι «το της όλης πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν.»(Ισοκράτης).

Γιατί βλέπει ότι «οι δράστες των παρανομιών δεν αναζητούνται: των δρασάντων ούτε ζήτησις.» (Θουκυδίδης). Οι εξεταστικές επιτροπές τα αφρόψαρα κυνηγούν, ενώ οι σκληροκόκαλοι, χοντρόπετσοι μεγαλοκαρχαρίες, σχίζουν τα δίχτυα του νόμου, με σανίδα. Και απέρχονται ανενόχλητοι ως Εωσφοράκοι.

Γιατί βλέπει, πως και για τους «κραυγαλέα ύποπτους ούτε δίωξη ασκείται, ούτε ο νόμος εφαρμόζεται: ούτ’ει υποπτεύοιντω δικαίωσις» (Θουκυδίδης). Ζήμενς, Βατοπέδι, υποκλοπές, δομημένα, ολυμπιακοί αγώνες και πάει λέγοντας.

Αηδιασμένος, ο Λαός βλέπει και ακούει τον πολιτικατζή, άλλος να είναι κι άλλος φαίνεται. Να αυτοαναιρείται, αναισχύντως. Να «λαόζει». Ναι να βρωμάει λαό.

Νάτος, ο πολιτικατζής, με γυάλινο πρόσωπο και το μαργωμένο πονηρό χαμόγελο, ψηφοσυλλέκτης των ονείρων των ανθρώπων, που τους κατήντησε ψηφοφόρους, σε μια πολιτεία που σκοτώνει τα όνειρα των ανθρώπων, με όπλο τους άχρηστους, ασύδοτους, ανικάνους κυβερνήτες της και άρχοντες της. 

Αυτούς, που μπαίνουν ξεβράκωτοι στην πολίτικη και, δια της πολίτικης, αποκτούν βίλες και κότερα και επιδεικνύουν ασύστολα τη αδηφάγο χλιδή τους, μέσα από το «πόθεν αίσχος» τους.Οι ξεδιάντροποι.

Τον βλέπει να τα ανέχεται όλα, ο πολιτικατζής-ψιλικατζής, προκειμένου να εκδίδεται στο τηλεοπτικό γυαλί, δεφόμενος (δέφω: τρίβω το πετσί, το δέρμα να μαλακώσει.) (Αριστοφάνης).

Ενώπιον του γυάλινου ατσερβελάκη (άλφα στερητικό και τσερβέλο: μυαλό) και της γυάλινης φουστανοσιδερωμένης (δια χειρός Φουστάνου) ξανθιάς (το ξανθό δεν είναι χρώμα. Ιδιότητα εν αφθονία είναι στον γυάλινο κόσμο των ΜΜΕ Μέσων μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης), κοαζούζης κυρίας!

Αυτοί, οι ευνουχισμένοι, οι μικροί, ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες, κατήντησαν τον Έλληνα άνθρωπο πραμάτεια.

Δύσκολο, έπειτα απ’ όλα αυτά, να ξαναβρούμε τις συνήθειες της αξιοπρέπειας. Την αξιοπρέπεια του πολιτικού, που καταρρακώθηκε από τους συγχρονους Δεληγιάννηδες και Κωλέτηδες .

Την αξιοπρέπεια του πολίτη, που καταρρακώνεται καθημερινά από τους ελληναράδες της αρπαχτής και της αραχτής, με το κούφιο νταηλίκι. Τους οπαδούς τού «ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξουμε» και του «Πουστευε και μη ερευνά» (Τζίμης Πανούσης).

Δύσκολο να ξαναβρούμε την αξιοπρέπεια του Έλληνα, που τη διασύρει ο ελληναράς, σφουγγοκωλάριος των ξενομπάτηδων, τους οποίους τόσο πολύ θαυμάζει και ευλαβικά προσκύνα, και για τους οποίους αυτός, ο ελληναράς, είναι "The Greek malaka.”

Το θύμα των δελτίων ειδήσεων και των αδόντων αιδοίων των «πρωινάδικων», «μεσημεριανάδικων» και «βραδυνάδικων»εκπομπών δήθεν καλόπιστης , δήθεν κοινωνικής, δήθεν κριτικής.

Η κόλαση ξεχειλίζει από τα γυάλινα μάτια των ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης). Μιλούν για τη μεγάλη κρίση σαλιαρίζοντας. Και παραμένουν πάντοτε οι άνθρωποι της πλατείας Κωλονακίου(δεν είναι ορθογραφικό λάθος).

Και ο Πρωθυπουργός και η, συν αυτώ, παρέα, δηλώνουν «αντιεξουσιαστές στην εξουσία.» Θυμάστε, κύριε Πρωθυπουργέ; Δικός σας είναι αυτός ο λήρος.

Με λήρους (μωρολογίες), όμως, δεν ασκείται πολιτική. Αυτά είναι σαχλαμάρες, «κόβαλα εστίν» (Αριστοφάνους Βάτραχοι),αδιάντροπων, εξ εσπερίας, επηλύδων.

«Μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις πολύ ταχτικά πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά.» Γ. Σεφέρης.

Ελευθέριος Ανευλαβής