Το τελευταίο διήμερο,ο χρυσος υπέστη την μεγαλύτερη πτώση στην ιστορία των τελευταίων δεκαετιών χάνοντας κάπου 150 δολάρια σε 48 ώρες. Τρόμος και πανικός!

Ό,τι είναι χρυσό, δεν λάμπει για πάντα!

Ήρθε η ώρα της απομυθοποίησης και για το τελευταίο καταφύγιο των επενδυτών;


Αν είναι κάτι βέβαιο σ’ αυτήν την απίστευτη κρίση που ζούμε, είναι ότι… τίποτα δεν είναι βέβαιο. Έτσι έγινε και με τον χρυσό.

Μέχρι τις αρχές της εβδομάδας το πολύτιμο μέταλλο έδινε τη μεγαλύτερη ασφάλεια στους επενδυτές σε όλον τον κόσμο.
 Πόσο δε στην Ελλάδα, όπου εδώ και αρκετούς μήνες (με τις συμβουλές των …μαμάδων και των γιαγιάδων) πολλοί έχουν αρχίσει να μαζεύουν μασούρια με Λίρες για παν ενδεχόμενο, και να τα βάζουν στις θυρίδες για τις δύσκολες ημέρες που προβλέπουν να έρχονται.

Καθώς όμως ο χρυσός κατέγραφε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο την τελευταία διετία, αναπόφευκτα ήρθε και η ώρα της πτώσης. Έτσι το τελευταίο διήμερο,
υπέστη την μεγαλύτερη πτώση στην ιστορία των τελευταίων δεκαετιών χάνοντας κάπου 150 δολάρια σε 48 ώρες. Τρόμος και πανικός!
Η «διόρθωση» ήταν αναμενόμενη για πολλούς λόγους. Έχοντας μαζέψει τόσο μεγάλη αξία, είναι λογικό να ξεκινήσουν και στον χρυσό τα παιχνίδια. Άλλωστε η αγορά είναι εκ φύσεως κερδοσκοπική και απ αυτό δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε ο χρυσός. Ιδιαίτερα δε, τώρα που όλα τα άλλα έχουν ξεζουμιστεί…
Απ ότι φαίνεται όμως, η ιστορία με τον χρυσό μόλις άρχισε, και το τελευταίο «καταφύγιο» των επενδυτών, θα πάψει πλέον να προσφέρει την ασφάλεια που προσέφερε. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν στο χρυσό υπάρχει «φούσκα» ή όχι.
Η απάντηση δεν είναι εύκολη, ούτε απλή. Αν πιστέψουμε την πλευρά των αναλυτών όπως ο Νουριέλ Ρουμπίνι , δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται περί φούσκας. Ο διάσημος οικονομολόγος είπε μάλιστα ότι ο χρυσός είναι σαν τη φούσκα του NASDAQ, πυροδοτώντας αρνητικές εκτιμήσεις και με τους κάθε λογής ειδικούς να γράφουν τις τελευταίες ώρες πως… μετανιώνουν που δεν έχουν «βγεί» έγκαιρα από την αγορά. Κάτι σαν την ελληνική επενδυτική ψυχολογία δηλαδή…
Βέβαια, αυτοί που πυροδότησαν την κρίση του χρυσού, δεν έχουν και απόλυτα άδικο. Γιατί είναι άλλο το να μαζεύεις Λίρες για μια δύσκολη ώρα, κι άλλο να έχεις (ή να παίζεις) με συμβόλαια, όπως κάνουν οι περισσότεροι. Διότι όπως γνωρίζουν όσοι ασχολήθηκαν με το πολύτιμο μέταλλο ως επενδυτικό καταφύγιο έμαθαν ότι εάν θέλεις να επενδύσεις τα λεφτά σου σε αυτό δεν παίρνεις ράβδους, αλλά… συμβόλαια. Δηλαδή χαρτιά.
Διόλου τυχαίο λοιπόν, που μετά τον επενδυτικό πανικό των τελευταίων μηνών για τον χρυσό ένας από τους κορυφαίους (αλλά και πολύ κινδυνολόγους) αναλυτές και εκδότης της μεγάλου ειδικού βάρους έκθεσης Gloom, Boom and Doom, Marc Faber, είπε το αυτονόητο: κρατήστε χρυσό με πολλές μορφές, επειδή στις ΗΠΑ δεν είναι απαραίτητα ασφαλής και γιατί το να κατέχεις χρυσό στη φυσική αγορά είναι καλύτερο από το να κατέχεις κάποιο δικαίωμα μέσω συμβολαίων.
Εάν στο γενικότερο παιχνίδι των ημερών με τον χρυσό προσθέσουμε και το θέμα που άνοιξε η Γερμανία (και η Φινλανδία νωρίτερα) να δίνονται εγγυήσεις σε χρυσό για τα δάνεια προς τρίτες χώρες που θα μπαίνουν σε προγράμματα διάσωσης, καταλαβαίνετε ότι η μπάλα με το πολύτιμο μέταλλο θα πάει μακριά. Όπως ίσως διαβάσατε ή ακούσατε στα χθεσινά δελτία, οι πηγές της καγκελαρίας αποστασιοποιήθηκαν αμέσως από την πρόταση αυτή (που έγινε από στέλεχος της γερμανικής κυβέρνησης), αλλά η ίδια η Μέρκελ δεν έκανε τίποτα. Ούτε σχολίασε ούτε απέρριψε την πρόταση. Η θεωρία «μην πιστεύεις ποτέ κάτι μέχρι αυτό να διαψευσθεί επισήμως» ίσως ταιριάζει περισσότερο στην περίσταση. Κάτι που βεβαιώνει ότι χρυσός θα παίξει πολύ το επόμενο διάστημα και βέβαια θα γίνει πολύ πιο ευμετάβλητο απ’ ότι ήταν έως τώρα.
Τι σημαίνει αυτό για εμάς;
Για όσους κρατούν χρυσό σε φυσική μορφή, για την «δύσκολη ώρα», δεν υπάρχει πρόβλημα. Όσοι έχουν συμβόλαια ή άλλους τίτλους, θα πρέπει απλά να προσαρμοστούν στους κανόνες της αγοράς. Κάτι που βέβαια συνέβαινε και ως τώρα, αλλά  στο οποίο δεν είχαν δώσει τόση σημασία…

Του Αλέξανδρου Μερκούριου