Το εδάφιο λέει τα εξής μαζί με τα συμφραζόμενά του: "12 είπεν ουν· άνθρωπός τις ευγενής επορεύθη εις χώραν μακράν λαβείν εαυτω βασιλείαν και υποστρέψαι. 13 καλέσας δε δέκα δούλους εαυτού έδωκεν αυτοίς δέκα μνάς και είπε προς αυτούς· πραγματεύσασθε εν ω έρχομαι. 14 οι δε πολίται αυτού εμίσουν αυτόν, και απέστειλαν πρεσβείαν οπίσω αυτού λέγοντες· ου θέλομεν τούτον βασιλεύσαι εφ’ ημάς. 15 και εγένετο εν τω επανελθείν αυτόν λαβόντα την βασιλείαν, και είπε φωνηθήναι αυτώ τους δούλους τούτους οίς έδωκε το αργύριον, ίνα επιγνω τις τι διεπραγματεύσατο. 16 παρεγένετο δε ο πρώτος λέγων· κύριε, η μνά σου προσειργάσατο δέκα μνάς. 17 και είπεν αυτώ· εύ, αγαθέ δούλε! ότι εν ελαχίστω πιστός εγένου, ίσθι εξουσίαν έχων επάνω δέκα πόλεων. 18 και ήλθεν ο δεύτερος λέγων· κύριε, η μνά σου εποίησε πέντε μνάς. 19 είπε δε και τούτω· και συ γίνου επάνω πέντε πόλεων. 20 και έτερος ήλθε λέγων· κύριε, ιδού η μνά σου, ην είχον αποκειμένην εν σουδαρίω. 21 εφοβούμην γαρ σε, ότι άνθρωπος αυστηρός ει· αίρεις ό ουκ έθηκας, και θερίζεις ό ουκ έσπειρας, και συνάγεις όθεν ου διεσκόρπισας. 22 λέγει αυτώ· εκ του στόματός σου κρινώ σε, πονηρέ δούλε. ήδεις ότι άνθρωπος αυστηρός ειμι εγώ, αίρων ό ουκ έθηκα, και θερίζων ό ουκ έσπειρα, και συνάγων όθεν ου διεσκόρπισα· 23 και διατί ουκ έδωκας το αργύριόν μου επί την τράπεζαν, και εγώ ελθών συν τόκω αν έπραξα αυτό; 24 και τοις παρεστώσιν είπεν. άρατε απ’ αυτού την μνάν και δότε τω τας δέκα μνάς έχοντι. 25 και είπον αυτώ· κύριε, έχει δέκα μνάς. 26 λέγω γαρ υμίν ότι παντί τω έχοντι δοθήσεται, από δε του μη έχοντος και ό έχει αρθήσεται απ’ αυτού. 27 πλήν τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου." (Λουκάς 19/ιθ: 12-17).
Με λίγα λόγια, εδώ πρόκειται για μια παραβολή, την οποία διηγείται ο Χριστός. Μια παραβολή έχει συμβολικό χαρακτήρα. Είναι ένα παράδειγμα φανταστικό, που έχει εκπλήρωση στην πραγματικότητα. Ας εξηγήσουμε λοιπόν την παραβολή με απλά λόγια.
Είπε ο Χριστός, ότι ένας ευγενής άνθρωπος, πήγε σε μια μακρινή χώρα, να πάρει για τον εαυτό του βασιλεία και να επιστρέψει, και άφησε πίσω του τους δούλους του, με χρήματα, για να τα εμπορευθούν και να τα αυξήσουν. Όμως κάποιοι πολίτες της χώρας του δεν τον ήθελαν και τον μισούσαν, και είπαν ότι δεν τον θέλουν να βασιλεύσει σε αυτούς. Όταν λοιπόν ο Κύριος αυτός επέστρεψε έχοντας λάβει τη βασιλεία Του, πρώτα έδωσε στους δούλους του την εξουσία πάνω στις πόλεις του, ανάλογα με την επιτυχημένη διαχείρηση των χρημάτων του που έκανε ο καθένας. Και τελειώνει με τα λόγια: "Αλλά τους εχθρούς μου, αυτούς που δεν θέλησαν να βασιλεύσω σ' αυτούς, φέρτε τους εδώ, και κατασφάξτε τους μπροστά μου".
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό, για να καταλάβουμε ότι εδώ ο Χριστός αναφέρεται στον εαυτό του. (Ακόμα και οι Νεοπαγανιστές το κατάλαβαν αυτό!) Ο Χριστός λοιπόν, εννοεί εδώ, ότι αφού θα έφευγε για τον ουρανό, και μέχρι να επιστρέψει στη δευτέρα παρουσία Του με βασιλική εξουσία αυτή τη φορά, θα άφηνε πίσω την Εκκλησία Του, να διαχειρισθεί το έργο του Ευαγγελίου και της σωτηρίας. Και όταν θα γυρίσει, θα δώσει στον καθένα κατά τα έργα του, και την ανάλογη μετοχή στη βασιλεία Του στους αγίους. Όμως όταν θα γυρίσει, θα υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τον θέλουν, και τον μισούν. Αυτοί, κατ' εντολήν του, "θα σφαγούν μπροστά του". Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που μας ενδιαφέρει. Όμως, πώς είναι δυνατόν, ο Χριστός να σχεδιάζει κάτι τέτοιο για τους εχθρούς Του, όταν ο Ίδιος είπε: "Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς"; (Ματθαίος 5/ε: 44).
Τι σημαίνει αυτό που είπε λοιπόν περί σφαγής; Τι εννοεί εδώ ο Χριστός; Σε ποιους αναφέρεται, και γιατί θα σφαγούν, και από ποιους; Αυτό είναι το ερώτημα στο οποίο οι Νεοπαγανιστές, δίνουν τη δική τους αποτυχημένη ερμηνεία, γεμάτη από το μίσος τους εναντίον του Βασιλέως Χριστού.
σε παραβολη το ειπε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο κι ο Τσίπρας....Όλα σε παραβολή τα είπε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εδάφιο λέει τα εξής μαζί με τα συμφραζόμενά του: "12 είπεν ουν· άνθρωπός τις ευγενής επορεύθη εις χώραν μακράν λαβείν εαυτω βασιλείαν και υποστρέψαι. 13 καλέσας δε δέκα δούλους εαυτού έδωκεν αυτοίς δέκα μνάς και είπε προς αυτούς· πραγματεύσασθε εν ω έρχομαι. 14 οι δε πολίται αυτού εμίσουν αυτόν, και απέστειλαν πρεσβείαν οπίσω αυτού λέγοντες· ου θέλομεν τούτον βασιλεύσαι εφ’ ημάς. 15 και εγένετο εν τω επανελθείν αυτόν λαβόντα την βασιλείαν, και είπε φωνηθήναι αυτώ τους δούλους τούτους οίς έδωκε το αργύριον, ίνα επιγνω τις τι διεπραγματεύσατο. 16 παρεγένετο δε ο πρώτος λέγων· κύριε, η μνά σου προσειργάσατο δέκα μνάς. 17 και είπεν αυτώ· εύ, αγαθέ δούλε! ότι εν ελαχίστω πιστός εγένου, ίσθι εξουσίαν έχων επάνω δέκα πόλεων. 18 και ήλθεν ο δεύτερος λέγων· κύριε, η μνά σου εποίησε πέντε μνάς. 19 είπε δε και τούτω· και συ γίνου επάνω πέντε πόλεων. 20 και έτερος ήλθε λέγων· κύριε, ιδού η μνά σου, ην είχον αποκειμένην εν σουδαρίω. 21 εφοβούμην γαρ σε, ότι άνθρωπος αυστηρός ει· αίρεις ό ουκ έθηκας, και θερίζεις ό ουκ έσπειρας, και συνάγεις όθεν ου διεσκόρπισας. 22 λέγει αυτώ· εκ του στόματός σου κρινώ σε, πονηρέ δούλε. ήδεις ότι άνθρωπος αυστηρός ειμι εγώ, αίρων ό ουκ έθηκα, και θερίζων ό ουκ έσπειρα, και συνάγων όθεν ου διεσκόρπισα· 23 και διατί ουκ έδωκας το αργύριόν μου επί την τράπεζαν, και εγώ ελθών συν τόκω αν έπραξα αυτό; 24 και τοις παρεστώσιν είπεν. άρατε απ’ αυτού την μνάν και δότε τω τας δέκα μνάς έχοντι. 25 και είπον αυτώ· κύριε, έχει δέκα μνάς. 26 λέγω γαρ υμίν ότι παντί τω έχοντι δοθήσεται, από δε του μη έχοντος και ό έχει αρθήσεται απ’ αυτού. 27 πλήν τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου." (Λουκάς 19/ιθ: 12-17).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε λίγα λόγια, εδώ πρόκειται για μια παραβολή, την οποία διηγείται ο Χριστός. Μια παραβολή έχει συμβολικό χαρακτήρα. Είναι ένα παράδειγμα φανταστικό, που έχει εκπλήρωση στην πραγματικότητα. Ας εξηγήσουμε λοιπόν την παραβολή με απλά λόγια.
Είπε ο Χριστός, ότι ένας ευγενής άνθρωπος, πήγε σε μια μακρινή χώρα, να πάρει για τον εαυτό του βασιλεία και να επιστρέψει, και άφησε πίσω του τους δούλους του, με χρήματα, για να τα εμπορευθούν και να τα αυξήσουν. Όμως κάποιοι πολίτες της χώρας του δεν τον ήθελαν και τον μισούσαν, και είπαν ότι δεν τον θέλουν να βασιλεύσει σε αυτούς. Όταν λοιπόν ο Κύριος αυτός επέστρεψε έχοντας λάβει τη βασιλεία Του, πρώτα έδωσε στους δούλους του την εξουσία πάνω στις πόλεις του, ανάλογα με την επιτυχημένη διαχείρηση των χρημάτων του που έκανε ο καθένας. Και τελειώνει με τα λόγια: "Αλλά τους εχθρούς μου, αυτούς που δεν θέλησαν να βασιλεύσω σ' αυτούς, φέρτε τους εδώ, και κατασφάξτε τους μπροστά μου".
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό, για να καταλάβουμε ότι εδώ ο Χριστός αναφέρεται στον εαυτό του. (Ακόμα και οι Νεοπαγανιστές το κατάλαβαν αυτό!) Ο Χριστός λοιπόν, εννοεί εδώ, ότι αφού θα έφευγε για τον ουρανό, και μέχρι να επιστρέψει στη δευτέρα παρουσία Του με βασιλική εξουσία αυτή τη φορά, θα άφηνε πίσω την Εκκλησία Του, να διαχειρισθεί το έργο του Ευαγγελίου και της σωτηρίας. Και όταν θα γυρίσει, θα δώσει στον καθένα κατά τα έργα του, και την ανάλογη μετοχή στη βασιλεία Του στους αγίους. Όμως όταν θα γυρίσει, θα υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τον θέλουν, και τον μισούν. Αυτοί, κατ' εντολήν του, "θα σφαγούν μπροστά του". Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που μας ενδιαφέρει. Όμως, πώς είναι δυνατόν, ο Χριστός να σχεδιάζει κάτι τέτοιο για τους εχθρούς Του, όταν ο Ίδιος είπε: "Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς"; (Ματθαίος 5/ε: 44).
Τι σημαίνει αυτό που είπε λοιπόν περί σφαγής; Τι εννοεί εδώ ο Χριστός; Σε ποιους αναφέρεται, και γιατί θα σφαγούν, και από ποιους; Αυτό είναι το ερώτημα στο οποίο οι Νεοπαγανιστές, δίνουν τη δική τους αποτυχημένη ερμηνεία, γεμάτη από το μίσος τους εναντίον του Βασιλέως Χριστού.