Πώς είναι για σας ο καλός δάσκαλος και πώς θα τον περιγράφατε;
Η ελληνική κοινωνία ποτισμένη από την μακρόχρονη μαύρη προπαγάνδα των πληρωμένων και κατά παραγγελία δημοσιογράφων και ΜΜΕ ,έχει πιστέψει πως καλός δάσκαλος είναι αυτός που έχει ένα φάκελο γεμάτο χαρτιά ,στα οποία τον σπρώχνει το σύστημα να αποκτήσει καθιστώντας τον πελάτη ιδιωτικών πανεπιστημίων/ΙΕΚ/επιμορφωτικών κέντρων κτλ....
Τα λόγια του φωτισμένου Δασκάλου Χρίστου Τσολάκη ακούγονται παράταιρα ,όταν στο υπουργείο Παιδείας βρίσκεται μια δικηγόρος που ξεκάθαρα μισεί τους εκπαιδευτικούς κι ακόμα πιο ξεκάθαρα δεν έχει ιδέα από παιδαγωγική ...το χειρότερο όμως είναι ότι δεν αγαπάει το δημόσιο σχολείο...και πώς θα μπορούσε άλλωστε ,αφού ποτέ δεν πέρασε το κατώφλι ενός δημόσιου σχολείου;
Οι δάσκαλοι όμως δεν μπορεί να έχουν για πρότυπά τους τεχνοκράτες,νομικούς και άτομα με κυνικές συμπεριφορές ...
*****************************************
Πώς είναι για σας ο καλός δάσκαλος και πώς θα τον περιγράφατε;
Τον καλό τον δάσκαλο θα τον περιέγραφα με μια λέξη: Αγάπη.
Αυτός που αγαπάει τα παιδιά και τη δουλειά του, είναι άριστος δάσκαλος, γιατί κάνει το καθετί για να προσφέρει στα παιδιά.
Αυτός ο δάσκαλος δεν κουράζεται, διότι τρέφεται με το πνεύμα της θυσίας. Θυσιάζεται για τα παιδιά, για τη δουλειά του και αυτό που κάνει τον τρέφει ψυχικά, τον μεγαλώνει μέσα του και του δίνει μια ηθική ικανοποίηση.
Στο καρπερό έδαφος της αγάπης πέφτει ο σπόρος της γνώσης και εκεί ριζώνει και φυλλουριάζει και ανθίζει και καρπίζει.
Όταν είσαι μέσα σε ένα σχολείο και έχεις ένα δάσκαλο αυστηρό τότε οι ψυχούλες των παιδιών σφίγγονται και δεν καρπίζει η γνώση.
Όσο σοφός κι να είναι ο αυστηρός δάσκαλος δεν μπορεί να μεταδώσει αυτή του τη σοφία. Ο δάσκαλος ακόμα πρέπει να ανάβει τη σπίθα. Δεν είναι αυτός που θα μεταγγίσει σοφία γιατί το κεφάλι του παιδιού δεν είναι δοχείο για να το γεμίσουμε με γνώσεις.
Είναι σαν την εστία στο τζάκι, που περιμένει το σπίρτο για να πάρει φωτιά. Λέει ο Τανκόρ, ένας Ινδός ποιητής, από τους μεγαλύτερους..:
«Το φύλλο γίνεται ανθός όταν αγαπάει. Ο ανθός γίνεται καρπός όταν η αγάπη φτάσει στη λατρεία. Τα σκοτεινά σύννεφα του ουρανού γίνονται στολίδια του ουρανού, όταν το δειλινό τα χαϊδέψει το φως της αγάπης του ήλιου.»
Εγώ, λοιπόν, πιστεύω στο δάσκαλο της αγάπης με μια λέξη.
"Δεν γνωρίζει κανείς καλά, παρά μόνο ότι τον έχει κάνει να το αγαπήσει. Αν κάτι δεν το αγάπησες, δεν το γνωρίζεις καλά. Το σχολείο πρέπει να είναι μια ευτυχισμένη οικογένεια! Αυτή την μεταρρύθμιση θα τη βάλουμε καμιά φορά στο μυαλό μας; Τα άλλα ειναι μερεμέτια!"
Χρίστος Τσολάκης
*Ο Τσολάκης ήταν παθιασμένος δάσκαλος. Φιλόλογος με βαθιά γνώση των κειμένων, κινούνταν με άνεση στο σύνολο της ελληνικής γραμματείας και τη μνημόνευε από στήθους.
Ανήκε στην κατηγορία εκείνη των πανεπιστημιακών δασκάλων που πέρασαν πρώτα από τη διδασκαλία στη μέση εκπαίδευση.
Γνώριζε την εκπαιδευτική πράξη όσο κανείς. Δε φλόμωνε τους φοιτητές με αβάσιμες θεωρίες και σχέδια επί χάρτου.
Ήξερε πολύ καλά την πραγματικότητα του ελληνικού σχολείου. Ανήκε στη γενιά των φιλολόγων που πίστευαν ότι η μόρφωση είναι το πιο βασικό, το πιο στέρεο εφόδιο, το οποίο μπορεί να έχει κανείς. Έκανε τα λόγια του πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.