Πότε επιτέλους θ αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ελληνικά....Και να κάνουμε μπουκοτάζ στα προιόντα των κατακτητών...??? ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΝΑΛΑΒΕΤΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΑΣ

Εκατομμύρια ευρώ για κρέας και λαχανικά από το εξωτερικό

Πλήρης η απουσία Ελληνικής γεωργοκτηνοτροφικής πολιτικής και μακροχρόνιου σχεδιασμού.

Μια κατ’ εξοχήν γεωργοκτηνοτροφική χώρα όπως η Ελλάδα, που μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 ήταν αυτάρκης σε φρούτα και λαχανικά, ενώ κάλυπτε το σύνολο των γαλακτοκρεατικών αναγκών της από την εγχώρια αγορά, δεν είναι δυνατόν να εισάγει πορτοκάλια και μανταρίνια από το Ισραήλ και ψάρια από το Μπαγκλαντές. 

Οσο κι αν ακούγεται απίστευτο, ξοδεύουμε πάνω από 100 εκατ. ευρώ για να αγοράσουμε κρέας μοσχαριού από την Ζιμπάμπουε, την Κένυα και την Μπουτσουάνα της Αφρικής!

Αυτό όμως, που κυριολεκτικά προκαλεί, είναι ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, από τότε που ξέσπασε η κρίση, έχουμε εισάγει από την Γερμανία μόνο,

γαλακτοκομικά προϊόντα αξίας άνω των 1,8 δισ. ευρώ. 

Μόνο πέρυσι, με την εθνική οικονομία να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και με τους καταναλωτές να έχουν μειώσει κατά 33% τις αγορές ειδών διατροφής, δώσαμε για τυριά στο Βερολίνο 275,3 εκατ. Ευρώ. Αλλά και στην άσπονδο φίλη μας την Τουρκία, για εισαγωγές φρέσκων φρούτων και ξηρών καρπών δώσαμε «ζεστό χρήμα» που αγγίζει τα 125 εκατ. Ευρώ.

Συνολικά, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων, από τις αρχές του 2005 έως και το τέλος του 2014, δηλαδή για μια περίοδο 10 ετών και μάλιστα υπό συνθήκες ακραίας φτώχειας πολλών Ελλήνων, δαπανήσαμε για εισαγωγές τροφίμων πάνω από 420 δισ. ευρώ, σχεδόν 42 δισ. ευρώ τον χρόνο. 

Εκτός από τις αγορές της... «μαύρης ηπείρου», κρέας αξίας άνω των 692 εκατ. ευρώ εισάγαμε πέρυσι από την Ολλανδία του Γερούν Ντάισελμπλουμ, την Γερμανία της Μέρκελ αλλά και την Γαλλία του Ολάντ.

Μεταξύ των χωρών στις οποίες δώσαμε πακτωλό χρημάτων για αγορά φρέσκων φρούτων και μάλιστα στην πλειοψηφία τους όχι εξωτικών, ήταν η Χιλή (η συναλλαγή ξεπέρασε τα 40 εκατ. ευρώ και περιλάμβανε κυρίως μήλα), το Εκουαδόρ (57 εκατ. ευρώ) και η Κόστα Ρίκα (16 εκατ. ευρώ). Τα ποσά αυτά αφορούν μόνο το 2014, ενώ την ίδια χρονιά διαθέσαμε σχεδόν 210 εκατ. ευρώ για εισαγωγή ψαριών, λες και η θάλασσά μας δεν είναι γεμάτη απ’ αυτά. Η καταναλωτική μανία ή μάλλον ανοησία, έχει φτάσει μέχρι του σημείου σχεδόν το 100% του Ελληνικού γύρου να φτιάχνεται από χοιρινά και πουλερικά Ολλανδίας και Δανίας. Σύμφωνα μάλιστα με αξιόπιστες πληροφορίες, γνωστή αλυσίδα ψητοπωλείων εισάγει έτοιμο ντόνερ αμφιβόλου ποιότητας από γειτονικά Βαλκανικά κράτη, με φορτηγά που στην πλειοψηφία τους δεν διαθέτουν ούτε ψυγείο συντήρησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία των καταναλωτών.

Το Ελληνικό λάδι από την... Ιταλία

Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, καταλήξαμε να χρησιμοποιούμε στην σαλάτα μας ελαιόλαδο Ιταλίας, που όμως έχει παραχθεί σε Ελληνικούς ελαιώνες. Πώς γίνεται αυτό; Δεκάδες χιλιάδες τόνοι ετησίως, αγνού και ανόθευτου Ελληνικού ελαιόλαδου που θεωρείται το καλύτερο στον κόσμο, εξάγεται χύμα στην χώρα του Ρέντσι. Εκεί, αναμειγνύεται με ελαιόλαδα κατώτερης ποιότητας, τυποποιείται και επανεισάγεται μέσω των μεγάλων σούπερ μάρκετ που προμηθεύονται απευθείας σχεδόν όλα τα προιόντα τους από τις ξένες αγορές. Αυτό βέβαια συμβαίνει και με άλλα προϊόντα ακόμη και με τα σύκα π.χ. Καλαμάτας, που αφού συσκευασθούν στην Ιταλία και στην Αυστρία, «επαναπροωθούνται» στα ράφια των Ελληνικών καταστημάτων. 

Όλα αυτά δείχνουν ότι με ευθύνη των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, η κτηνοτροφία, η γεωργία και η αλιεία που αποτελούσαν μαζί με το μικροεμπόριο και τον τουρισμό, τους βασικούς πυλώνες της εθνικής οικονομίας, έχουν απαξιωθεί, ενώ το χέρι τους για την εξαφάνιση της ντόπιας παραγωγής έχουν βάλει και οι Βρυξέλλες.

Ο ρόλος της Ε.Ε.

Με τους περιοριστικούς όρους που επέβαλαν και το κλείσιμο της κάνουλας των κοινοτικών επιχορηγήσεων που χρησιμοποίησαν ως όπλο, έσπρωξαν τον γεωργικό νότο σε μονοκαλλιέργειες. Έτσι, σχεδόν (εξ)αναγκαστικά, βοηθούσας και της τεχνητής άνθησης των οικονομικών δεικτών της Ελλάδας, πέσαμε στην παγίδα των αθρόων εισαγωγών ειδών που παρήγε επί χιλιετίες η γη μας. Τώρα, μάλιστα, με την άρση της «απαγορευτικής» ρήτρας που αφορούσε την ποσόστωση στην παραγωγή γάλακτος και εμμέσως και του κρέατος, θα «πλημμυρίσουμε» με γαλακτοκομικά προϊόντα της Πολωνίας, της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών. Κι εδώ εντοπίζεται πάλι η πλήρης απουσία Ελληνικής γεωργοκτηνοτροφικής πολιτικής και ειδικότερα μακροχρόνιου σχεδιασμού.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και του Κέντρου Εξαγωγικών Ερευνών και Μελετών, θα μπορούσαμε κάθε χρόνο να γλυτώνουμε 18 έως 20 δισ. ευρώ, εάν επενδύαμε στον πρωτογενή τομέα, είτε δασοκομία λέγεται είτε γεωργία και μεταποίηση φρούτων και καρπών. 

Αντιθέτως, από το 2007 μέχρι και το 2014, υπήρξε κάθετη μείωση των διαθέσιμων πόρων που έφτασε το 62%, προς τα εγχώρια αγροτικά και κτηνοτροφικά προ(όντα, ενώ δεν λήφθηκε κανένα αναπτυξιακό μέτρο. 

Δεν αποτελεί, επομένως, έκπληξη, το αντίθετο μάλλον, ότι εισάγουμε ψάρια συνολικού κόστους ετησίως 42 εκατ. ευρώ από την Ολλανδία και 49 εκατ. ευρώ από την Ισπανία και κρέας 1,8 εκατ. ευρώ από την άγνωστη, στους περισσότερους, Ναμίμπια, πρώην αποικία της Γερμανίας του Κάιζερ! 

Και το χειρότερο είναι ότι το Δ.Ν.Τ. σε ανεπίσημη αναφορά του προβλέπει ότι λόγω του συνεχιζόμενου αρνητικού ισοζυγίου μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών, η ανάκαμψη της οικονομίας μας δεν είναι εφικτή σε βάθος 6ετίας.

Να σημειωθεί ότι η αξία των εξαγωγών μας (μαζί με τα πετρελαιοειδή) έφτασε το 2014 στα 26,9 δισ. ευρώ, ενώ έπρεπε σύμφωνα με τους υφιστάμενους της Κριστίν Λαγκάρντ, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το χρέος μας και να πάρουμε έστω και μια προσωρινή ανάσα, να ξεπεράσει τα 55 δισ. ευρώ…Έλληνας εισαγωγέας μιλώντας στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ αποκαλύπτει ότι πολλά τυριά, ακόμη και προϊόντα κρέατος (σαλάμια, μπέικον κ.λπ.) ενώ φέρουν την ένδειξη ότι παράγονται στην Σλοβενία και την Ουγγαρία, εν τούτοις το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγικής διαδικασίας τους, γίνεται στα Σκόπια και στην Μολδαβία. Κι ύστερα απορούμε γιατί ανιχνεύονται, όταν γίνονται σπανίως έλεγχοι, DNA αλόγων και μουλαριών σε προϊόντα που φέρουν φαρδιά πλατιά την ετικέτα «Made in E.U.».

Από τότε που ξέσπασε η κρίση, έχουμε εισάγει από την Γερμανία μόνο, γαλακτοκομικά προόντα αξίας άνω των 1,8 δισ. ευρώ

• > μόνο πέρυσι δώσαμε για τυριά στο Βερολίνο 275,3 εκατ. ευρώ.
• > στην Τουρκία, για εισαγωγές φρέσκων φρούτων και ξηρών καρπών δώσαμε «ζεστό χρήμα» που αγγίζει τα 125 εκατ. ευρώ.
• > κρέας αξίας άνω των 692 εκατ. ευρώ εισάγαμε από την Ολλανδία του Γερούν Ντάισελμπλουμ, την Γερμανία της Μέρκελ αλλά και την Γαλλία του Ολάντ.
• > σχεδόν το 100% του Ελληνικού γύρου φτιάχνεται από χοιρινά και πουλερικά Ολλανδίας και Δανίας.
• > μεγάλα σούπερ μάρκετ προμηθεύονται απευθείας σχεδόν όλα τα προϊόντα τους από ξένες αγορές.
• > εισάγουμε ψάρια συνολικού κόστους ετησίως 42 εκατ. ευρώ από την Ολλανδία και 49 εκατ. ευρώ από την Ισπανία και κρέας 1,8 εκατ. ευρώ από την Ναμίμπια.

Ανάλυση:

Προϋπόθεση της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας και της ευημερία του λαού o ισχυρός πρωτογενής τομέας παραγωγής

Ζούμε τη πορεία προς τη κορύφωση του μεταπολιτευτικού Ελληνικού δράματος, που αποτελεί συνέπεια της παγκόσμιας κρίσης του κυρίαρχου χρηματοπιστωτικού συστήματος, που εμφανίστηκε στη χώρα μας με τη μορφή της κρίσης δημόσιου χρέους.

Η αντίστοιχη κρίση χρέους της ευρωζώνης οφείλεται στην υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα.

Σύμφωνα με την ευρέως αποδεκτή άποψη, η Ελλάδα ζει χρόνια τώρα πάνω από τις δυνάμεις της, με τη κατανάλωση να υπερβαίνει κατά πολύ τη παραγωγή αγαθών.

Με τη διόγκωση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού τομέα έναντι της πραγματικής εργασίας και των εξ αυτής παραγόμενων αγαθών, μετατράπηκε η ελληνική κοινωνία και συνεπώς και η οικονομία από παραγωγική σε μεταπρατική η οποία κυριαρχείται από ανισορροπία στη σχέση της πρωτογενούς παραγωγής έναντι του τομέα παροχής υπηρεσιών (τουρισμός, υπάλληλοι γραφείων, τραπεζικές και ασφαλιστικές εργασίες, κλπ.).

Οι συστημικές πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να πείσουν ότι ο μόνος δρόμος που υπάρχει είναι η εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων που έχουν αναληφθεί από τις τελευταίες μνημονιακές κυβερνήσεις με τις υπογραφές αλλεπάλληλων δανειακών συμβάσεων και των συνημμένων παραρτημάτων τους (μνημόνια) και φυσικά το να εξακολουθεί η χώρα να γυρίζει στο γύρο του θανάτου που είναι «δάνεια-χρέος-μνημόνιο».

Υπάρχει όμως και η άποψη του να αγωνισθούμε για το βασικό τρίπτυχο:

• > λογιστικός έλεγχος του χρέους,
• > διαγραφή του παράνομου και επαχθούς μέρους του και
• > νέα οικονομική ανάπτυξη βασισμένη στη κυρίαρχη βούληση του έθνους για πρωτογενή παραγωγή.

Ένας δρόμος δύσβατος αλλά όπως όλα δείχνουν θα είναι μονόδρομος εφόσον επιθυμούμε πραγματικά κυρίαρχη και ανεξάρτητη οικονομική πολιτική στο πλαίσιο μιας υπερήφανης και αδέσμευτης πατρίδας.

Ένας δρόμος που θα αφήσει πίσω τον εφιάλτη των μνημονίων της λιτότητας, της ανεργίας, της εργασιακής βαρβαρότητας.
Τα βασικά σημεία αυτού του δρόμου είναι η αθέτηση των χαρακτηρισμένων ως παράνομων δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, η εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών και η πλήρης εκμετάλλευση του Ελληνικού εργατικού δυναμικού.

Θα πρέπει αποφασιστικά και γρήγορα να προετοιμασθεί και υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα αξιοποίησης των συνολικών παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.
Θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων ριζοσπαστικών μέτρων, ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, στην δημόσια κοινωνική ιδιοκτησία, και θα έχει στήριγμα τον κόσμο της παραγωγής, ως αποφασιστικό παράγοντα της υλοποίησής του.

Μπορεί η Ελλάδα ???

Εδώ βέβαια θα τεθούν τα γνωστά ερωτήματα:
Επιτρέπει κάτι τέτοιο το σημερινό παραγωγικό δυναμικό της χώρας ?
Έχει η Ελληνική οικονομία τη δυνατότητα να μπει σε έναν άλλο δρόμο ή πρόκειται για μια οικονομία κατεστραμμένης χώρας ?
Μπορούν να αντιμετωπισθούν οι βασικές άμεσες ανάγκες της χώρας (διατροφή, ιατρική και φαρμακευτική κάλυψη, Εθνική ασφάλεια) ?

Η πραγματικότητα λέει ότι η Ελλάδα συνδυάζει ένα σύνολο θετικών αντικειμενικών δεδομένων.
Έχει ορυκτό και ενεργειακό πλούτο, έχει πολύ καλές κλιματο-λογικές συνθήκες, σημαντική βιομηχανική παράδοση, υψηλό μορφωτικό επίπεδο στην εργατική τάξη, εξαιρετικό επιστημονικό δυναμικό, πλεονεκτική γεωγραφική θέση, μεγάλη γεωπολιτική σπουδαιότητα σε συνδυασμό με τη δυνατότητα ανακήρυξης ΑΟΖ που πολλαπλασιάζει την έκταση της χώρας.

Αναγκαίος εδώ είναι ο προβληματισμός ως προς τη πραγματική κατάσταση του πρωτογενούς τομέα, τους λόγους που τον οδήγησαν στη κατάσταση αυτή και ποιος μπορεί να είναι ο δρόμος επαναφοράς του παραγωγικού τοπίου σε συνθήκες ανάπτυξης και εξυπηρέτησης των Εθνικών αναγκών.

O πρωτογενής τομέας σε αριθμούς

Το ΑΕΠ του πρωτογενούς τομέα κινείται σήμερα στα επίπεδα του 3%, όταν το 1981 κυμαίνονταν στο 19%. Η απασχόληση είναι κάτω του 9%, όταν το 1981 άγγιζε το 29%! Το έλλειμμα των προϊόντων στα 2,5 δισ. ανά έτος. Κυρίως στα προϊόντα της ζωικής παραγωγής. Την τελευταία δεκαετία εγκαταλείφτηκε το 20% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, ενώ μειώθηκε κατά 10% το ήδη συρρικνωμένο ζωικό κεφάλαιο. Οι βασικοί λόγοι, που οδήγησαν στην απομείωση της συνεισφοράς του πρωτογενούς τομέα στο ΑΕΠ της χώρας, είναι πολλοί:

- > Πρώτα η παθητική προσαρμογή στις κατευθύνσεις της ΕΕ και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) καθώς και οι επιπτώσεις των συμφωνιών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και της Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορικής και Επενδυτικής Συνεργασίας (ΤΤΙΠ) υπέρ των κυρίαρχων βιομηχανικών χωρών και σε βάρος των αδύνατων περιφερειακών.

- > Η αύξηση του κόστους παραγωγής, εξαιτίας των πολιτικών των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης και του μειωμένου ελέγχου των μηχανισμών κοστολόγησης.

- > Ο εκφυλισμός του ρόλου της Αγροτικής Τράπεζας, που κατάντησε να λειτουργεί και ως χρηματοδότης, με δανεικά και αγύριστα, των μεγάλων κομμάτων και των μεγάλων προστατευόμενων τους.

- > Πρόσφατα, το εμπάργκο στη Ρωσία αποτελεί παράδειγμα της υποτέλειας της ελληνικής κυβέρνησης που επιβεβαίωσε τη σχέση εξάρτησης της χώρας και τη θέση της ως προτεκτοράτο της νέας οικονομικής τάξης.

- > Η λαφυραγώγηση των οικονομικών πόρων των συνεταιρισμών μέσω της κακοδιαχείρισης των εγκάθετων κομματικών στελεχών και μεγαλοσυνδικαλιστών.

- > Η απαράδεκτη χρησιμοποίηση των επιδοτήσεων ως μέσου πολιτικής ποδηγέτησης μαζί με τη συνολική κακοδιαχείριση των αρμόδιων φορέων.

- > Η έντεχνη και επί μακρόν καλλιεργηθείσα από τους πολιτικούς της μεταπολίτευσης αντίληψη, περί κατώτερης και υποτιμητικής αγροτικής και κτηνοτροφικής εργασίας, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση της Ελληνικής νεολαίας από την γη και τις κτηνοτροφικές ασχολίες.

- > Οι πολιτικές των κυβερνήσεων που άφησαν ανεξέλεγκτο το ξένο αλλά και το Ελληνικό κεφάλαιο να εξαφανίσει σταδιακά την Ελληνική βιομηχανία στο όνομα του κέρδους και σε βάρος του εργατικού δυναμικού της χώρας. Έτσι καταστράφηκαν ή ξεπουλήθηκαν οι μεγαλύτερες Ελληνικές βιομηχανίες τη δεκαετία του ’80 αλλά και αργότερα.

- > Τέλος, η ανυπαρξία πραγματικά Εθνικού σχεδιασμού. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, ο άλλος δρόμος της επαναφοράς της χώρας σε συνθήκες οξυγόνου, σημαίνει ανατροπή όλων αυτών των δεδομένων. Ασφαλώς αυτός περνάει μέσα από το ξανάνιωμα της υπαίθρου με νέους αγρότες, πράγμα δυσεύρετο στις μέρες μας. Περνάει μέσα από τις νέες τεχνολογίες, την ποιότητα των προϊόντων και τις νέες αγορές. Ασφαλώς προϋποθέτει σημαντικά εργαλεία για να στηθεί, δηλαδή έναν πραγματικά δημόσιο τομέα, μια τουλάχιστον πραγματικά εθνικοποιημένη τράπεζα, ένα άλλο συνεταιριστικό κορπορατιβιστικό πνεύμα, το οποίο θα καλύπτει κάθετα και οριζόντια την παραγωγή, την μεταποίηση, την εμπορία.

Όλα αυτά, είναι δεδομένο πως θα συναντήσουν την λυσσαλέα αντίδραση της κυρίαρχης τάξης και του πολιτικού της προσωπικού, που δρα αταλάντευτα υπό τις εντολές των ξένων εξουσιαστών της διεθνούς τοκογλυφικής ελίτ. Η κρίσιμη αυτή μάχη πρέπει να κερδιθεί. Οι Εθνικολαϊκές δυνάμεις βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση και για πρώτη φορά με τόσο εμφαντικό και δυναμικό τρόπο μπορούν με τη πολιτική τους εκπροσώπηση , να αποδείξουν πως έχουν την θέληση και την ικανότητα να οδηγήσουν την χώρα στην ιστορική πρόκληση της ρήξης για ένα καλύτερο Εθνικό αύριο!

Δηλητηριάζουν την αγορά διοχετεύοντας μεταλλαγμένα υποπροϊόντα

Για άλλη μια φορά η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενεργώντας ως υποχείριο των λόμπι,αποφάσισε την νόμιμη κυκλοφορία 19 γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στα κράτη-μέλη της εξυπηρετώντας αποκλειστικά τις Η.Π.Α. και τις πολυεθνικές της.

Μάλιστα,οι 17 μεταλλαγμένες τροφές προορίζονται για ανθρώπινη και ζωική κατανάλωση ενώ οι δύο αποτελούν δρεπτά άνθη. Τα 11 επικίνδυνα προϊόντα κυκλοφορούν από την αμερικανική εταιρία-κολοσσό στο είδος της ''Monsanto'', με τα υπολειπόμενα να ανήκουν στην επίσης αμερικανική ''Dupont'' και στους γερμανικούς ομίλους ''Bayer'' και ''BASF''. Οι ποικιλίες που εγκρίθηκαν αφορούν ποσότητες σόγιας, αραβόσιτου, ελαιοκράμβης και βαμβακιού και αναμένεται να κυκλοφορήσουν στα ράφια των καταστημάτων το συντομότερο.

Πιο συγκεκριμένα, η έγκριση αυτών των τροφών τελούσε υπό αναστολή μιας και καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν είχε συμπτήξει πλειοψηφία υπέρ ή κατά της διοχέτευσής τους στην αγορά με την επικύρωσή τους να ισχύει για τουλάχιστον 10 χρόνια. Πλήθος περιβαλλοντικών οργανώσεων και παρατηρητήρια έσπευσαν να αποδοκιμάσουν τον ίδιο τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλόντ Γιούνκερ για αυτή του την απόφαση κατηγορώντας τον για μη τήρηση των υποσχέσεών του για Ευρώπη των πολιτών, αφού οι ενέργειές του υποκινούνται από συμφέροντα εναντίον του κοινωνικού συνόλου.

Το σχέδιο του παγκόσμιου ελέγχου των τροφίμων είναι γνωστό προ πολλού, με αποκορύφωμα την κυκλοφορία των υβριδίων σπόρων στους αγρότες, ώστε να είναι υποχρεωμένοι κάθε χρόνο να αγοράζουν καινούριους, αφού δεν ευδοκιμούν για την επόμενη χρονιά.

Πρόκειται για κατάφωρη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο βωμό του χρήματος ελέγχοντας το εμπόριο, ενώ μόνη λύση αποτελεί η στροφή στον πρωτογενή τομέα παραγωγής και η ενασχόληση με τη γη.

Ένα ανεξάρτητο και αυτάρκες κράτος οφείλει να έχει εξασφαλίσει τα απαραίτητα, είτε αυτά είναι τρόφιμα είτε πρώτες ύλες ,ώστε να μειώνει σταδιακά τις εισαγωγές μεγιστοποιώντας τις εξαγωγές κατά το δόγμα του Εθνικού προστατευτισμού και του οικονομικού Εθνικισμού.

Spyros Moir Captain