ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ...ή...

..ή   ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ...

Κανένα μνημονιακό έκτρωμα δεν μπορεί να πάει μπροστά αν δεν υπάρχουν "οι φύλακες", οι άνθρωποι που θα κάνουν πειθήνια τη δουλειά τους, τις περισσότερες φορές εισπράττοντας πενταροδεκάρες για τις υπηρεσίες τους. 
Υπάρχει μια στρατιά εργαζόμενων αυτή τη στιγμή που το καθήκον τους είναι ακριβώς αυτό. 
Να παριστάνουν τους νταβατζήδες των μνημονιακών επιλογών και να κλείνουν τα μάτια στη φρίκη που έχει απλωθεί παντού.

Παιδιά που δουλεύουν σαν σκλάβοι με καθήκον να τρομοκρατούν τους...
οφειλέτες των τραπεζών. 
Ελεγκτές που τρομοκρατούν τους τζαμπατζήδες στα ΜΜΜ. 
Δικαστικοί επιμελητές που πρέπει να παραδώσουν τα κατασχετήρια. 
Υπάλληλοι στις εφορίες και τις ΔΕΚΟ που πρέπει να είναι άκαμπτοι εισπράκτορες. 
Υπάλληλοι της δεκάρας που δουλεύουν στα μαγαζάκια του τρόμου για να ζυγίζουν χρυσαφικα, βέρες και χρυσά δόντια που θα παραδώσουν στα αφεντικά τους του μαυραγορίτες της νέας εποχής. 

Ενα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που πρέπει να κάνουν το ΚΑΘΗΚΟΝ, καίγοντας μαζί τα χλωρά με τα ξερά και κλείνοντας τα μάτια στο κάθε ανθρώπινο δράμα που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους.

Εκπαδεύονται να μην λυγίζουν σε παρακάλια και κλάματα. 
Να προσπερνάνε τις εξηγήσεις που θα δώσει ο κάθε δυστυχισμένος που βρέθηκε στην ανάγκη να είναι στόχος των απειλών και του ξεφτυλίσματος. 

Κανένα μνημόνιο δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε μια στιγμή αν ενωμένοι οι πολίτες, απέναντι σε κάθε γελοίο μέτρο, έφτιαχναν δυο γερές ομάδες που θα λεγόντουσαν "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ' και "ΔΕΝ ΕΙΣΠΡΑΤΤΩ" .

Αν ο κόσμος που βλέπει να τον ληστεύουν χωρίς έλεος αντιστεκόταν στους ληστές κι οι "υπάλληλοι" αρνόντουσαν να εκβιάσουν, να μετατραπούν σε εισπράκτορες μαφιόζικων συμμοριών που γυρνάνε στα μαγαζιά να πάρουν το χαράτσι για τους νονούς.

Οταν βρίσκεσαι απέναντι σε κάποιον που δεν πληρώνει, δεν είναι κάτι αφηρημένο, χωρίς όνομα. Εχει ονοματεπωνυμο και μια ιστορία πίσω του. 

Μπορεί να έχεις μπροστά σου έναν απατεώνα που κλέβει ασύστολα, 
μπορεί να έχεις όμως απλά έναν δυστυχισμένο, κατεστραμμένο οικονομικά πολίτη. 
Η έναν που έδωσε ότι είχε για την αρρώστεια του παιδιού του. 
Μπορεί να έχεις μια μάνα που δεν έχει να αγοράσει φαϊ για την οικογένειά της. 
Εναν χρεοκοπημένο μαγαζάτορα που ετοιμάζεται να πηδήξει από το μπαλκόνι. Μπορεί να έχεις έναν ηλικιωμένο που μαζεύει τα σάπια από τη λαϊκή κι έχει μείνει χωρίς ρεύμα. 
Μπορεί να έχεις ένα ζευγάρι που πήρε ένα κωλοδάνειο για ένα σπιτάκι και να έμειναν κι οι δυο άνεργοι. 
Μπορεί να έχεις κάποιον από τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους ή κακοπληρομένους εργαζόμενους που δεν έχουν να πληρώσουν τους κεφαλοκηνυγούς της εφορίας.

Μπορεί να έχεις απλά ένα παιδί που δεν είχε να πληρώσει το εισιτήριο στο τρόλευ....

Σ΄αυτές τις περιπτώσεις όταν κλείνεις τα μάτια κι εκβιάζεις, όταν κλείνεις τ΄αυτιά για να μην ακούς, όταν κάνεις το ΚΑΘΗΚΟΝ για να εισπράξεις το μισθούλι, για να έχεις τη δουλίτσα και την εκτίμηση των αφεντικών, όταν αγνοείς την ανθρώπινη δυστυχία που σου φωνάζει ΕΛΕΟΣ δεν είσαι καλός υπάλληλος εισαι απλά νταβατζής της συμμορίας που σε πληρώνει.

Δεν υπάρχει "μα αν δεν το κάνω θα χάσω τη δουλειά μου" Να τη χάσεις και να πεινάσεις. 

Να πας να καθαρίζεις καμπινέδες, να δουλέψεις λάτζα, να κουβαλήσεις καφάσια, να στηθείς σαν τα παιδια που ξεροσταλιάζουν στις σκάλες του μετρό πουλώντας νουμεράκια για κινητά ή φυλλάδια. 

Να κοιμηθείς στο παγκάκι παλιοκερατά αλλά να μείνεις άνθρωπος. 

Κι όχι όλα αυτά δεν είναι έξω από το χορό πολλά λέμε. Χιλιάδες άνθρωποι έχουμε βρεθεί στη ζωή μας κι άνεργοι, και με το κόσμο να καταρρέει γύρω μας, και τη ζωή να έρχεται το πάνω κάτω. 

Και δεν επιλέξαμε να γίνουμε ούτε νταβατζήδες, 
ούτε εκβιαστές, 
ούτε τσιράκια κάποιας συμμορίας, 
ούτε τρομοκράτες των ανθρώπινων ζωών για να βγάλουμε το "ψωμάκι μας"

Στη μνημονιακή Ελλάδα εξελίσσονται καθημερινά απίστευτα ανθρώπινα δράματα. 

Εχουμε δει ανθρώπους να κλαίνε και να παρακαλάνε μπροστά στους γκισέδες της ΔΕΗ. 

Ανθρώπους να τρέμουν να σηκώσουν το τηλέφωνο που έχει γίνει εφιάλτης από τις εισπρακτικές. 

Ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους στις ζυγαριές των τοκογλύφων που παίρνουν τα τελευταία τους αποθέματα για μια μπουκιά ψωμί. 

Θα δούμε χιλιάδες που θα πάρουν τα βαλιτσάκια τους και θα μείνουν ξεσπιτωμένοι. 

Εχουμε ουρες που περιμένουν για ένα πιάτο φαϊ στα συσσίτια. 

Κι άλλες χιλιάδες που θα περάσουν στην άλλη όχθη για ένα κομμάτι ψωμί. 

Κοπέλλες που θα γίνουν βιζιτούδες. 

Αγόρια που θα γίνουν βαποράκια. 

Παιδιά που θα γίνουν κλεφτρόνια ή ακόμα και δολοφόνοι. 

Και πέντε χιλιάδες που έχουν ήδη αφαιρέσει τη ζωή τους γιατί δεν άντεξαν...

Σ΄αυτή την Ελλάδα το να παριστάνεις το νομοταγή εισπράκτορα με όποιο κόστος, ακόμα και το θάνατο...


Είσαι ή μ@λάκας ή κτήνος.

 Αλλά δεν τοχεις καταλάβει ακόμα....

πηγη