Παρακαλείσθε να προσέχετε τα γελοία σας υποκείμενα. Είστε οι άνθρωποι του συρμού!

Άνθρωποι του συρμού

“Κι ας είναι ελαφρύ το νοικοκυριό που τους σκεπάζει”

Αργύρης Χιόνης

Ταύρος

Που να πηγαίνουν όλοι αυτοί; 

Τι να κουβαλούν άραγε μέσα στις μεγάλες σακούλες του πολυκαταστήματος παιχνιδιών που κρατούν; Γεμάτο το τρένο γυναίκες και γέροντες. Αρώματα, φουστάνια και καλσόν. Γκρίζα μαλλιά και βήχας. Τι να κάνουν τώρα όλοι όσοι θα έπρεπε να πηγαίνουν στις δουλειές τους; Κοιμούνται ως τις δύο το μεσημέρι; Κάνουν σεξ; Σέρνονται άλουστοι, περιφερόμενοι από δωμάτιο σε δωμάτιο γλιστρώντας πάνω στις κάλτσες τους; Βρίζουν το κορίτσι που μεταδίδει κάποιο έκτακτο δελτίο ειδήσεων;

Πετράλωνα

-Θείε, θεία; Τι έκπληξη κι αυτή;

-Γιώργο μου, πως μεγάλωσες! Τι κάνουν οι γονείς σου; Ντροπή πια να συναντιόμαστε μόνο τυχαία στο τρένο!

-Καλά είναι όλοι! Εσείς; Τα κορίτσια;

-Μια χαρά, πήραν τα πτυχία τους, η μικρή κάνει και μεταπτυχιακό … άντε σιγά-σιγά να παντρεύονται! Γέννησε η γυναίκα σου; Κοριτσάκι ε;

-Ναι, «είμαστε» τριών μηνών! Κάτσε να σου δείξω φωτογραφίες, την έχω στο κινητό!

-Τι όμορφη! Να σου ζήσει! Δουλίτσα έχεις; Από τη δουλειά γυρνάς;

-Ναι τώρα σχόλασα … δόξα τω Θεώ! Καλά είναι, δύσκολα είναι, να βγαίνει ο μήνας ρε θεία! Εσείς που πάτε;

-Στο Θησείο. Έχει συναυλία στον πεζόδρομο ο Σαββόπουλος … δωρεάν! Δεν βλέπεις; Κουβαλάμε και τα καρεκλάκια μας!

-Μάλιστα. Ξέρεις ότι δεν τα ακούω αυτά ρε θείε, μόνο λαϊκά εγώ. Να κανονίσουμε μια Κυριακή να έρθετε σπίτι να σας κάνουμε το τραπέζι. Η γυναίκα μου είναι φοβερή μαγείρισσα!

-Αμέ! Θα το κανονίσουμε.

Θησείο

Ένας νέος άνδρας επιβιβάζεται στο τρένο. Αρχετυπικά λαϊκός, πρωτόγονα ωραίος. Στην Ελλάδα τον λένε Νίκο κι Αλέκο, στην Αμερική τον φωνάζουν Κλιντ και Χάμφρεϊ. Είναι ντυμένος σαν «αρχαίος» σερβιτόρος, άσπρο πουκάμισο, τζιν παντελόνι. Παλιομοδίτης. Μέσα απ’ τα ανοιχτά κουμπιά του πουκαμίσου του, ορμούν οι άγριες τρίχες ενός ποθητού, απόρθητου στέρνου, φτάνουν ψηλά ως την πολεμίστρα κλείδα του. Οι τετρακέφαλοι στους μηρούς του παλεύουν με τις ηράκλειες στήλες που ‘χει για ραφές το ταλαιπωρημένο, φθαρμένο μπλουτζίν.

Οι πόρτες κλείνουν κι ο άνδρας με το μπλουτζίν στρέφεται προς τους ανθρώπους για λίγη ζεστασιά, αποφασισμένος και έτοιμος να αποκαθηλωθεί από τον θρόνο της αξιοπρέπειας και το βασίλειο της ομορφιάς, έκπτωτος στην ανάγκη της επαιτείας.

«Ζητώ τη βοήθειά σας! Μη με εγκαταλείπετε, είστε η μάνα μου κι ο πατέρας μου! Πεινάω, μη με εγκαταλείπετε!».

Μια γυναίκα κουνά το κεφάλι με απέχθεια και αηδία μαζεύοντας σφιχτά στην αγκαλιά της την τσάντα της. Καταδικάζει την ψυχολογική βία που της ασκείται στο κατά τ’ άλλα ήσυχο και συνηθισμένο πρωινό της και προέρχεται απ’ το ζητιάνο. Την αγριοκοιτώ καθώς έχω το χέρι μου στην τσέπη, χουφτώνοντας τα λιγοστά μου κέρματα που κουδουνίζουν.

Μοναστηράκι

«Μη με εγκαταλείπετε!» είπε και πήδηξε στο επόμενο βαγόνι. Αγαπητοί επιβάτες παρακαλείσθε να προσέχετε τα γελοία σας υποκείμενα. Είστε οι άνθρωποι του συρμού! Συνεχίστε ήσυχοι, πάντα εντός της τροχιάς σας. Επέκταση Γραμμής 1 με ενδιάμεσους σταθμούς Ουτόγια-Αμφιάλη. Έργο με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεχίστε για τη δουλειά σας, το σπίτι σας, το κυριακάτικό σας τραπέζι. Συνεχίστε για το Σαββόπουλο σας. Οι Κράμερ και Σπρένγκερ του καιρού μας δεν μπαίνουν ποτέ σε τρένα. Ωστόσο το σφυροκόπημα που συντάσσουν έρχεται και δεν θα αφορά μόνο τις μάγισσες. Προλαβαίνετε! Ορκιστείτε να νιώσετε έστω για μια στιγμή σαν το παιδί που του διώχνουν το κουτάβι. Σαν το εραστή που του ξελογιάζουν την ερωμένη. Σαν τον άνδρα που του αρπάζουν την τιμή.

http://kospanti.wordpress.com/