Τούτες τις μέρες κάποιοι σηκώθηκαν από το πληκτρολόγιο και τον καναπέ κι ανταμώνουν κανονικούς ανθρώπους. Αυτοί οι κάποιοι έμαθαν πολλά κι έχουν να μάθουν περισσότερα.
...πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω (από την Οδύσσεια του Ομήρου)
(...καὶ πολλῶν ἀνθρώπων εἶδε χῶρες κι ἔμαθε γνῶμες)
Είναι ο "άλλος" κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε και δεν ξέρουμε.
Είναι ο κόσμος του "δεν γίνεται τίποτα", "δεν ελπίζω, δεν πιστεύω και δεν περιμένω τίποτα", "δεν θα κουνηθεί κανείς"...
Είναι οι άνθρωποι, που αφήνοντας τους ένα χαρτί, σε πιάνουν απ΄το μανίκι να μη φύγεις και ανοίγουν συζήτηση.
Είναι οι άνθρωποι, που σου λένε ...
"δεν μ' ενδιαφέρει, φύγε".
Είναι αυτοί που δεν λένε τίποτα και μένεις με την απορία για το τι σκέφτοναι. Είναι οι άνθρωποι που όταν δουν τι γράφει το χαρτί, όταν εσύ έχεις απομακρυνθεί, σε παίρνουν τηλέφωνο.
"Ποιοι είστε;",
"ποιος το κάνει;",
"ποιος είναι ο αρχηγός;",
"τι εγγυήσεις προσφέρετε;"
Κι όταν τους λες ότι "είμαστε κάποιοι σαν εσάς", "δεν έχουμε αρχηγό", "δεν κρύβεται τίποτα από πίσω", απογοητεύονται!!!
Περιμένουν κάτι μεγάλο και δυνατό, που θα τους σώσει. Κι όταν δεν το βλέπουν, η μικρή φλόγα μιας κάποιας ελπίδας που πήγε να ανάψει, τρεμοπαίζει και πάει να σβήσει.
Και, τότε άθελα σου, φορτώνεσαι το τεράστιο βάρος να κρατήσεις την ελπίδα ζωντανή, λέγοντας ότι σού'ρθει, προσέχοντας μόνο να είναι η δική σου αλήθεια.
Οι 9 στους 10, δηλώνουν συμμετοχή και σου δίνουν τα στοιχεία τους, αναλαμβάνοντας το δικό τους βάρος, τις δικές τους ευθύνες και δίνοντας συμβουλές.
Όλοι έχουν κάτι να σου πουν και όλοι καταλαβαίνουν ότι πρέπει να το πουν και στον διπλανό τους. Ήταν κάποιες στιγμές, που πριν φτάσουμε στην επόμενη γειτονιά, είχε φτάσει η είδηση ότι κάποιοι μοιράζουν ένα χαρτί. Τώρα, ξέρουμε ότι τα λόγια θα πάνε εκεί που εμείς δεν θα πάμε.
Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη γυρισμένη,
δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινήσει.
Έτσι αρχίζει το δικό μας παραμύθι. Η μικρή μας ιστορία, η Οδύσσεια του καθενός μας: "καὶ πολλὰ στὰ πέλαα βρῆκε πάθια,γιὰ μιὰ ζωὴ παλεύοντας καὶ γυρισμὸ συντρόφων".
Η καταγραφή της ιστορίας των Ελλήνων, με τα Έπη και τους Μύθους του Ομήρου ξεκίνησε.
---------------
Και τι δεν έχουμε μάθει από τούτες τις πρώτες μέρες!!!
Ένα βιβλίο χρειάζεται η καταγραφή τους κι ίσως και περισσότερα. Δίνουμε μόνο την υπόσχεση, πως ότι μαθαίνουμε θα το μοιραζόμαστε.
Χρειάζονται κι άλλοι. Χρειάζεσαι. Το μόνο μας χρέος: δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινήσει.
---------------
Θα σταθούμε, σήμερα, σε κάτι, που μας έμαθαν οι πρώτες διαδρομές του ταξιδιού:
Τα κινήματα αντίστασης με το χαρακτηριστικό του "Μην πληρώνετε" ψάχνουν να βρούν ήρωες. Ψάχνουν να βρούν τους μάγκες που θα πουν "δεν πληρώνω" ενώ μπορούν να πληρώσουν. Τους έτοιμους να υποστούν τις συνέπειες και την τιμωρία της μαγκιάς και του ηρωισμού. Σεβαστό.
Μόνο που ήρωες σε τούτη τη διαδρομή δεν είδαμε. Απλούς ανθρώπους, καταβεβλημένους, απογοητευμένους, επισφαλείς και μετέωρους είδαμε. Οφειλέτες ενός ψεύτικου χρέους.
Μια κυρία διηγήθηκε: "Ήμασταν δέκα άτομα, πριν δυο χρόνια, που το συζητήσαμε και πήραμε την απόφαση να μην πληρώσουμε, κάνοντας αντίσταση. Τελικά, από τους δέκα, καταλάβαμε ότι δύο ήταν αυτοί που δεν πλήρωσαν. Κι όταν είδα από τους γύρω μου να έχουν πληρώσει όλοι, απογοητευμένη, πήγα κι εγώ να πληρώσω, πληρώνοντας και το πρόστιμο".
Θυμηθήκαμε έναν άλλο, που, την ίδια "επαναστατική" περίοδο, σε πανηγυρική εκδήλωση διαμαρτυρίας έκαψε δημόσια το λογαριασμό με το χαράτσι. Είχε μόλις βγει στη σύνταξη. Ο γιος του, στον οποίο μεταβίβασε τη δουλειά του, πληρώνει κανονικά τα πάντα. Αν δεν πληρώσει, δεν θα πάρει φορολογική ενημερότητα και η επιχείρηση, από την οποία ζει η οικογένεια του, δεν θα μπορεί να λειτουργήσει. Είναι και οι δύο προβεβλημένα στελέχη κόμματος της "αντίστασης".
Τούτες τις μέρες διαβάζουμε στο διαδίκτυο:
"Στάση πληρωμών προς τράπεζες, εφορίες, δημόσιες υπηρεσίες, πολυεθνικές. Από 2 έως 6 Σεπτεμβρίου".
Για να συγκινηθούν όσο γίνεται περισσότεροι, η πρόσκληση συμπληρώνεται: "Το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου θα έχουν παραδώσει την εξουσία χωρίς να ανοίξει μύτη".
Στους δρόμους που βαδίσαμε, η πιο συνηθισμένη έκφραση ήταν: "Και ποιος δεν χρωστά;"
- - "60 δις οι οφειλές προς το δημόσιο: Προστέθηκαν άλλα 13,2 στο τέλος του 2012, στα χρέη των πολιτών...Και τα χρέη συνεχίζουν να αυξάνονται κάθε μήνα".
- - "70 δις τα χρέη προς τις τράπεζες.Το 29% χρωστάει".
- - "Τα ληξιπρόθεσμα χρέη από νοικοκυριά και επιχειρήσεις προς το δημόσιο και τις τράπεζες είναι 130 δις, ξεπερνούν τα 2/3 του φθίνοντος Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος",
- - "2.000.000 φυσικά πρόσωπα, από τα 6.000.000, χρωστάνε 21,5 δις. Κατά μέσο όρο 10.729 ευρώ ο καθένας".
- - "167.809 εταιρείες και λοιπά νομικά πρόσωπα, τα 2/3 του συνόλου, χρωστάνε 38 δις, όταν τα φορολογητέα κέρδη τους είναι γύρω στα 12 δις. Χρωστάνε 3 φόρες περισσότερα από όσα κερδίζουν".
- - "375.000 προσκλήσεις ρύθμισης χρεών, με την απειλή της κατάσχεσης, στέλνει ο ΟΑΕΕ. Ο ένας στους δύο ελεύθεροι επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι χρωστάνε".
- - "Το 58% των ιδιοκτητών ακινήτων αδυνατούν να πληρώσουν τα χαράτσια ακίνητης περιουσίας".
... Με τόσους πολίτες να μην πληρώνουν και ακόμα να πέσει η κυβέρνηση!!!!
Και μας είπε κάποιος: "Εγώ μπορώ να πληρώσω. Θέλω να μην πληρώσω. Όταν θα με φορτώσουν και με τα πρόστιμα και δεν θα μπορώ να πληρώσω τίποτα, ποιος με προστατεύει από όσα θα πάθω;"
"Κανείς", απαντήσαμε. Και κρατηθήκαμε να μη πούμε: "Απλώς, θα μπεις στο Πάνθεον των Ηρώων.Ίσως, να είσαι εσύ αυτός που θα κάμει τη διαφορά και θα πέσει η κυβέρνηση".
Ας συνεχίσουν κάποιοι να αναζητούν ήρωες. Εμείς θα χαιρόμαστε κάθε φορά που οι ήρωες αυξάνονται, αλλά, για κάποιο μυστηριώδη λόγο, εμείς στο δρόμο μας ήρωες δεν βρήκαμε. Κάθε φορά που θα τους συναντάμε, θα χαιρόμαστε και θα παίρνουμε από το δικό τους θάρρος. Θα συνεχίσουμε να μαθαίνουμε.
Ως τότε, εμείς, οι υπόλοιποι, οι πολλοί, θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με αυτούς που συναντάμε στο δρόμο: Με αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν. Με αυτό που είμαστε κι εμείς. Ας ασχοληθεί, λοιπόν, ο καθένας με τον εαυτό του, σμίγοντας με τον διπλανό του και κάνοντας, για αρχή, την πολιτική δήλωση: ΔΕΝ χρωστάμε.
Το χαρτάκι που μοιράζουμε εξηγεί το γιατί δεν χρωστάμε.
Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στο δρόμο του "μαζί". Το "μαζί" δεν είναι κάτι που έρχεται από θεωρία. Έρχεται από ανάγκη, από καρδιά κι απόφαση. Εδώ που φτάσαμε, κανείς πια δεν μπορεί να αγνοήσει το "μαζί". Ο καθένας από μόνος του δεν σώζεται.
Αυτό το τελευταίο "δίστιχο" το λέμε με ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη.
«ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ»
ΥΓ: Ευχαριστούμε τις δύο κυρίες, που διαβάζοντας στο διαδίκτυο μια πρόσκληση, ήρθαν στην Κεφαλονιά να βοηθήσουν στο μοίρασμα. Πριν ξεκινήσουν να τη μοιράζουν στις γειτονιές τους, ήρθαν να μάθουν, όπως κι εμείς, από τους "κανονικούς ανθρώπους".
τις εικόνες δημιούργησε ο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.