Όταν τα όργια ξεπερνούν τη φαντασία!

Τα ομαδικά σεξουαλικά πάρτι και η… συναρπαστική ιστορία που σέρνεται ξοπίσω τους.

Όταν το πρώην αφεντικό της Formula 1, Max Mosley, βιντεοσκόπησε τις σαδομαζοχιστικές περιπτύξεις του σε ένα υπόγειο με 5 πόρνες ντυμένες με στολές Ναζί εκτελεστών, δεν είχε κανέναν δισταγμό να αποκαλέσει την ομαδική αυτή συνεύρεση όργιο!

Tο σαδομαζοχιστικό παιχνίδι του Mosley λίγο βέβαια είχε να κάνει με την αρχική σημασία της λέξης. Τα όργια, πάντα στον πληθυντικό, ήταν αρχαίες θρησκευτικές τελετές κατά τις οποίες αυτοί που συμμετείχαν έπεφταν σε έκσταση χορεύοντας και τραγουδώντας: τα όργια του Διόνυσου, τα όργια της Kυβέλης, τα όργια των Kαβείρων κ.λπ.

Το σεξ δεν ήταν προαπαιτούμενο στις μυστικές αυτές τελετές, δεν ήταν λίγες οι φορές ωστόσο που τα πράγματα ξέφευγαν: καθώς η λατρεία του Διονύσου περιλάμβανε μουσική, χορό και φαγοπότι, ήταν επόμενο τα αίματα να ανάβουν και να καταλήγουν σε…

ομαδικές διασκεδάσεις.

Οι Ρωμαίοι, στη συνέχεια, δεν ήταν γνωστοί για την αυτοσυγκράτησή τους στη λατρεία των θεών, ιδιαίτερα όταν μιλούσαμε για τον Βάκχο, τον θεό του κρασιού. Γιατί, βεβαίως, να περιορίσουν τις ομαδικές συνευρέσεις μόνο στις θρησκευτικές λατρείες; Γενίκευσαν την πρακτική και τα περίφημα «ρωμαϊκά όργια» βρήκαν τη θέση τους στα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνίας.

Η έλευση του χριστιανισμού θα δαιμονοποιούσε βεβαίως τις σεξουαλικές αυτές πρακτικές, θεωρώντας τες διεφθαρμένες και απομεινάρια ενός παρηκμασμένου πολιτισμού. Την ώρα βέβαια που τα λατρευτικά όργια συρρικνώθηκαν, γεννιόνταν τα αυτοκρατορικά όργια!

Ο Τιβέριος, όπως αναφέρουν Ρωμαίοι ιστορικοί της εποχής, ήταν μέγας μύστης των σεξουαλικών οργίων, διοργανώνοντας σκηνές βγαλμένες από την πλέον νοσηρή φαντασία: ορδές ακόλαστων νεαρών και από τα δύο φύλα, προσεκτικά διαλεγμένοι από ειδικούς στον έρωτα αυτοκρατορικούς συμβούλους, επιδίδονταν σε ομαδικές περιπτύξεις ενώπιόν του, διεγείροντας τον… αυτοκρατορικό του πόθο.

Η λέξη «orgy» πέρασε στην αγγλική γλώσσα το 1589, ενδεικτικό του γεγονότος ότι και οι Βρετανοί δεν ήταν καθόλου φειδωλοί στον ομαδικό έρωτα. Τα γαϊτανάκια δεν ήταν τόσο αθώα όσο τα θέλει ο θρύλος: ήταν στην ουσία τελετουργικά λατρείας του φαλλού, μετά το τέλος των οποίων οι χορευτές κατευθύνονταν κατά ομάδες στα λιβάδια. Ο πουριτανός του 16ου αιώνα Philip Stubbes περιγράφει μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια το σεξουαλικό μενού των ομαδικών αυτών συνευρέσεων.

Σταδιακά βέβαια τα αχαλίνωτα ήθη της κοινωνίας ηρέμησαν και το όργιο μετατράπηκε στο αγαπημένο παιχνίδι της αριστοκρατίας. Στην Αγγλία το απόγειο των ομαδικών περιπτύξεων συνέπεσε με την άνοδο του περίφημου Hellfire Club, το οποίο ίδρυσε ο διαβόητος Sir Francis Dashwood, μέλος του κοινοβουλίου για πάνω από 20 χρόνια και ισόβιος διεστραμμένος. Ο Dashwood μίσθωσε το αββαείο του Medmenham στον Τάμεση για να φιλοξενήσει τα ακόλαστα όργιά του: στον κήπο του αββαείου, ένα άσεμνο άγαλμα της γυμνής Αφροδίτης ανάγκαζε τους επισκέπτες να περνούν μέσα από τα οπίσθιά της! Έχτισε ένα δίκτυο από σπήλαια και μυστικά περάσματα κάτω από έναν λόφο, με ιδιωτικά κελιά για τους φιλήδονους μοναχούς. Μέχρι και φημισμένες πόρνες από το Λονδίνο νοίκιαζε, τις οποίες κουβαλούσαν φορτηγίδες μέσω του Τάμεση. Οι «καραβιές της ηδονής» έγραψαν τη δική τους σελίδα στην ιστορία των οργίων.

Και βέβαια στη Γαλλία υπήρχε ο Μαρκήσιος ντε Σαντ. Ο ευγενής κληρονόμησε το περιβόητο Château La Coste, με θέα που έκοβε την ανάσα. Πιθανότατα βαρέθηκε κάποια στιγμή τη θέα από το κάστρο του και αποφάσισε, από κοινού με τη γυναίκα του, να προσλάβουν νεαρούς υπηρέτες και άγουρες κορασίδες για τα σαδομαζοχιστικά τους παιχνίδια: βίαιο σεξ, βασανιστήρια, κοπρολαγνεία και όλες οι παραφιλίες του κόσμου, όπως τις ανασυγκρότησε και στο περίφημο βιβλίο του «120 Μέρες στα Σόδομα».

Στον 20ό αιώνα οι λάτρεις του ομαδικού έρωτα ήταν απογοητευτικά λίγοι και διάσπαρτοι (απ’ όσο ξέρουμε τουλάχιστον!), κλεισμένοι κυρίως σε ομάδες καλλιτεχνών. Το περίφημο Bloomsbury Group, καλλιτεχνική ομάδα του Λονδίνου, που μετρούσε στις τάξεις της τη Βιρτζίνια Γουλφ, «ζούσε σε τετράγωνα και αγαπιόταν σε τρίγωνα», όπως ανακοίνωναν με τιμή τα μέλη του.

Υπήρξε βέβαια και ο Άλεστερ Κρόουλεϊ, ο συγγραφέας και «προφήτης» που προσπάθησε να αναβιώσει το πνεύμα του Ντάσγουντ στη σύγχρονη εποχή, λατρεύοντας τον Πάνα και επιδιδόμενος σε σκοτεινές μυστικιστικές τελετές. Κατέληξε στη Σικελία και ίδρυσε τη δική του κοινότητα από οπαδούς του ομαδικού έρωτα.

Και βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείψουμε το κίνημα των χίπις που εισήγαγαν την έννοια του ελεύθερου έρωτα στα σφιχτά ήθη της αμερικανικής κοινωνίας του 1967! Η σεξουαλική δημοκρατία που ευαγγελίζονταν οι χίπις βρήκε την απόλυτη δικαίωση στην κοινοβιακή ζωή τους. Και έμελλε να είναι το τελευταίο δημόσιο κάλεσμα σε ομαδικό έρωτα και σεξ χωρίς ταμπού…

Εκτός συναγωνισμού έχουμε φυσικά και τη βιβλική ιστορία με τα Σόδομα και τα Γόμορρα, τα δύο βασίλεια του Ιορδάνη ποταμού που έκαψε ο Θεός με φωτιά και θειάφι λόγω των ακόλαστων ηθών τους! Στη βιβλική παράδοση τα Σόδομα και τα Γόμορρα έγιναν συνώνυμο της αμετανόητης αμαρτίας, ενώ έχουν ήδη περάσει και στη γλώσσα μας ως μεταφορές της έκλυτης ζωής και των αχαλιναγώγητων σεξουαλικών ορμών. Και ας μην ξεχνάμε και τη λέξη «σοδομισμός», που έλκει ευθέως την καταγωγή της από τις παρά φύσει ερωτικές πρακτικές των Σοδόμων.

Από: vipnews.gr

http://www.polispress.gr