Δραχμαγεδδών.... Εθνική Τραγωδία....

Κυβερνήσεις – τράπεζες – ΜΜΕ: το αμαρτωλό τρίγωνο της μαύρης εξουσίας προκαλεί την Αριστερά

Δραχμαγεδδών. Εθνική Τραγωδία. 

Απώλεια των καταθέσεων. 

Φτώχεια και πείνα. 

Διπλάσιες τιμές στα σούπερ μάρκετ.

 Έλλειψη πετρελαίου και βενζίνης.

 Τέλος στα φάρμακα. 

Συσκότιση τα βράδια. 

Κίνδυνος πραξικοπήματος. 

Πόλεμος προ των πυλών. 

Κόλαση του Δάντη!

 

Ο μέχρι πρότινος υπηρεσιακός πρωθυπουργός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (και για λίγο του ΛΑΟΣ) Παπαδήμος διαρρέει μυστικές εκθέσεις για την επερχόμενη καταστροφή εάν τολμήσουμε να συγκρουστούμε με τους δανειστές και να αμφισβητήσουμε τους όρους τους. 

Η Εθνική Τράπεζα (και όχι μόνο αυτή) αναλαμβάνει την...

«τεχνοκρατική» τεκμηρίωση των ισχυρισμών του, με εκθέσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του προεκλογικού αγώνα Σαμαρά και Βενιζέλου, Τζήμερου και Κουβέλη. Και η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ συμπληρώνει το κάδρο, με οδηγό το γκεμπελικό δόγμα «πες, πες, είναι σίγουρο ότι στο τέλος κάτι θα μείνει»…

Το μαύρο μπλοκ εξουσίας έχει βγάλει σε πλήρη ανάπτυξη τον στρατό του. Ο στόχος που θέτει είναι ένας και ξεκάθαρος: να δώσει τη μάχη στην τελευταία αξιόπιστη γραμμή άμυνας η οποία του έχει απομείνει – το ευρώ. Ως γνωστόν δε, ο στόχος αγιάζει τα μέσα. Καμία αναστολή στην κατασυκοφάντηση, καμία φειδώ στα ψέματα. Επιχείρηση μαζικής λοβοτομής, ώστε να αναγκάσουν τον λαό να ξεχάσει τον εφιάλτη που έχει ζήσει ως σήμερα και τον Μεσαίωνα που του ετοιμάζουν.

Οι τρεις πυλώνες από τους οποίους κυρίως εκδηλώνεται η επίθεση δεν είναι φυσικά τυχαίοι. 

Η κυβέρνηση αναλαμβάνει μέρος του στρατηγικού σχεδιασμού, τον κεντρικό συντονισμό και, όποτε χρειάζεται, την φυσική καταστολή. Οι τράπεζες είναι το σύστημα που «λαδώνει» την καπιταλιστική οικονομία, το αστικό κράτος και ολόκληρο το εποικοδόμημα, εξαγοράζοντας παράλληλα (άλλοτε ακριβά και άλλοτε φτηνά) τις αναγκαίες συμμαχίες. Όσο για τα ΜΜΕ, αυτός ο φοβερός και τρομερός «μηχανισμός κατασκευής υπηκόων», παίρνουν πάνω τους την ιδεολογική προπαγάνδα, την κινητοποίηση των φίλιων δυνάμεων, την τρομοκράτηση και ηθική εξόντωση των αντιπάλων.

Οι δεσμοί ανάμεσα στους τρεις είναι οργανικοί και οι σχέσεις τους κάτι παραπάνω από στενές. Ο ένας εξαρτάται από τον άλλο σε τέτοιο βαθμό ώστε κανείς δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τον άλλο. Δάνεια και διαφημίσεις, μίζες και δωράκια, αργομισθίες και πληρωμένα συμβόλαια, διαπροσωπικές επαφές και διασυνδέσεις με τον υπόκοσμο – όλα αυτά τα στοιχεία συνθέτουν ένα σάπιο (πέρα ως πέρα και με ελάχιστες εξαιρέσεις) σκηνικό, που βρωμάει από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Η κρυφή… γοητεία της ελληνικής μπουρζουαζίας αποπέμπει πλέον αβάσταχτη δυσωδία και προκαλεί ανείπωτη οργή.

Τουλάχιστον, όμως, πρέπει να τους αναγνωρίσουμε κάτι: παρά τον πανικό που τους διακατέχει και το σοκ που έχουν υποστεί, παρά την ορατή απειλή ολικής ανατροπής, έχουν ακόμη τη δυνατότητα να διακρίνουν το ουσιαστικό διακύβευμα. Ξέρουν πολύ καλά ότι η καταγγελία και αμφισβήτηση του μνημονίου, ακόμη και μερικών όρων του, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη ρήξη με το οικοδόμημα του ευρώ και της ίδιας της ΕΕ. Στο γκρέμισμα του σπιτιού στο οποίο έχουν επενδύσει το παρόν και το μέλλον τους. Και γι’ αυτό, επιλέγουν να δώσουν τη μάχη σε ένα γήπεδο που εκτιμούν ότι είναι (ακόμη) δικό τους – σε αντίθεση με κάποιους Αριστερούς οι οποίοι προσπαθούν ασμένως να κρύψουν το δάσος πίσω από το δέντρο.

Όμως, η Αριστερά που έχει αναφορά στις καλύτερες παραδόσεις του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, που τόσα χρόνια αγωνιζόταν για την επιστροφή της ελπίδας, που έβγαζε φλογερούς λόγους για την επαναθεμελίωση του κομμουνισμού, που στα προγράμματα και τις διακηρύξεις της επαναλάμβανε διαρκώς τις προτροπές για ανυπακοή και κοινωνική εξέγερση, δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Οι τριγμοί που ακούγονται ολοένα πιο δυνατοί της δίνουν φτερά στα πόδια και ανοίγουν τα πανιά του μυαλού. Νιώθει την Ανταρσία πιο κοντά της!

Αυτή η Αριστερά μπορεί να σηκώσει το γάντι και να μπει στο τιμόνι των μεγάλων και αλλεπάλληλων αναμετρήσεων που μας επιφυλάσσει η συγκλονιστική νέα εποχή των επαναστάσεων, στην οποία έχουμε ήδη μπει. Ίσως αριθμητικά να είναι ακόμη πολύ μικρή, ένας πολιτικός Δαβίδ. Όμως, το ανάστημά της θεριεύει με το ήθος, τις αξίες, τις ιδέες, τους αγώνες και τον πολιτισμό της. Αν καταφέρει να βάζει και τον σωστό στόχο στην κατάλληλη στιγμή, θα γίνει πραγματικά επικίνδυνη!

Του Γιώργου Παυλόπουλου