Κάθε είκοσι - τριάντα χρόνια τα θηρία του συστήματος βγαίνουν απ' τους Οίκους τους κι αρχίζουν τον Μεγάλο Θερισμό...
Στην πολιτική οικονομία οι θερισμοί αυτοί ονομάζονται κρίσεις.
Ενίοτε καταλήγουν σε πόλεμο, όπως η κρίση του 1929-30-33 στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.Ενίοτε εκτονώνονται μέσα από μια γιγάντια κεφαλαιακή αναδιάταξη, όπως η κρίση του 1973, ή ανατρέπουν τη φορά της Ιστορίας, όπως επίσης η ίδια κρίση του 1973 όταν έστρεψε τις κοινωνίες προς τα δεξιά, με την εμφάνιση της Θάτσερ και των «Ρηγκανόμικς» -τη δεκαετία του 1980- πρελούδιο της συντηρητικής αντεπανάστασης των ακροδεξιών νεοφιλελεύθερων που κρατάει απ' το 1990 ώς σήμερα...
Το ίδιο και η τρέχουσα κρίση, αυτή που ξεκίνησε απ' τις ΗΠΑ το 2007-2008 χωρίς να μπορεί ουδείς σήμερα να προβλέψει αν θα εκτονωθεί πάλι με μια γιγάντια αναδιάταξη κεφαλαίων, θέσεων, εθνών και κρατών ή αν θα οδηγήσει σε πολέμους, είτε περιφερειακούς είτε ακόμα και σε μια γενικευμένη σύρραξη.
Ομως, έτσι ή αλλοιώς κάθε κρίση, είτε εκείνη του 1929 είτε η σημερινή του 2008, προκαλεί τεράστια ανακατανομή των εισοδημάτων, πάντα εις βάρος των φτωχών -εκτός από εκείνες τις κρίσεις που οδήγησαν σε...
επαναστάσεις.
Ο Μεγάλος Θερισμός είναι πάντα για τους πολλούς η αφαίρεση όσων επί χρόνια και με πολλούς αγώνες έχουν κατακτήσει και η επαναφορά της ζωής τους στην αφετηρία της -στο φτου ξανά κι απ' την αρχή.
Των ίδιων ή των προγόνων τους.
Η φορά του καπιταλισμού είναι να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Οι κρίσεις επιταχύνουν τη φόρα αυτής της φοράς γεωμετρικά, στο έπακρον.
Δεδομένου ότι ο καπιταλισμός είναι οι κρίσεις του, είναι μόνον θέμα χρόνου πότε θα εκδηλώνεται κάθε φορά το τσουνάμι της φτωχοποίησης.
Οταν όμως το 1% των Αμερικανών για παράδειγμα ελέγχει το 99% του πλούτου της χώρας, τότε το φαινόμενο έχει φθάσει στο ζενίθ -χωρίς να υπάρχει ανάλογό του στην ιστορία, ούτε καν όταν έπεφτε η Ρώμη με το 10% του πληθυσμού να κατέχει το 80% του πλούτου.
Το παράλογον του πράγματος δεν είναι ανεξήγητο. Οι πλούσιοι αντιμετωπίζουν τις μάζες με την έννοια που τους δίνει ο φασισμός, δηλαδή ως χαζές. Κι έτσι πιστεύουν ότι εύκολα μπορούν να τις μανιπουλάρουν, κυρίως μέσω της προπαγάνδας που αναδεικνύει ως πρωτεύουσες τις επί μέρους αντιθέσεις.
Η αλήθεια είναι ότι «βρίσκουν» και τα κάνουν διότι μέσα στις μάζες ευδοκιμεί συχνά ο ατομισμός (δηλαδή η χαζομάρα σε προσωπικό επίπεδο), πράγμα που μπορεί να δίνει την εντύπωση ότι είναι χαζές και οι ίδιες. Μόνον
ηλίθιοι θα μπορούσαν να πιστέψουν κάτι τέτοιο, διότι οι μάζες αργούν μεν, κινούνται δε. Κι όταν κινούνται κινούν τη γη. Ακριβώς οι κρίσεις, ακριβώς το
ίδιο το σύστημα αναγκάζει τους πολίτες άλλοτε σε εθνικό κι άλλοτε σε διεθνές επίπεδο να χάνουν εν τέλει τις φενάκες τους και να συγκρούονται με τις αυταπάτες τους. Τότε οι μάζες γράφουν ιστορία και αυτοί που τις έγραφαν έως τότε στα παλιά τους τα παπούτσια χάνουν όχι μόνον τις περιουσίες τους αλλά και τις ζωές τους.
«Φρίκη», θα μου πείτε. Ναι, αλλά ευλογημένη απ' τους αγίους.
Ομως αν όλα αυτά στην Ιστορία έχουν επαναληφθεί το καθένα με τον τρόπο του, τυφλοί είναι οι καπιταλιστές και δεν προνοούν, δεν προβλέπουν, δεν μετριάζουν την απληστία τους; Οχι! Απλώς τους είναι αδύνατον.
Αδύνατον! Διότι πρώτον τρώγονται σαν τα σκυλιά μεταξύ τους ποιος θα φάει τα περισσότερα (και μόνον όταν κινδυνεύουν τρώνε όλοι μαζί τους ανθρώπους). Κατά δεύτερον -«μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί», συνεπώς ό,τι αρπάξουμε τώρα, την επόμενη πενταετία, δεκαετία -ποιος ζει ποιος πεθαίνει! μετά από μας το χάος, γαία πυρί μιχθήτω! Ελάχιστες είναι οι εταιρείες που ζουν περισσότερο από μια δυο γενιές, αν δεν γίνουν μονοπώλια ή κρατικοδίαιτα τέρατα. Οι καπιταλιστές είναι σαν αόμματοι ηδονοβλεψίες,
βλέπουν το κέρδος και δεν βλέπουν όλα τα άλλα.
Αυτό συμβαίνει και με την παρούσα κρίση. Οι πλούσιοι πλουτίζουν απ' αυτήν κι άλλο (τρώγοντας ταυτοχρόνως ωμούς κι ορισμένους δικούς τους), ενώ ταυτοχρόνως επαναφέρουν τις μάζες σε κατάσταση κολλήγου για να βουτάνε και πάλι τον πλούτο απ' την πηγή του.
Οσο για τα υπόλοιπα, ποιος νοιάζεται; Το πολύ ο Θεός ή οι οικολόγοι. Αλλά ούτε ο ένας ούτε οι άλλοι μπόρεσαν ποτέ να βλάψουν ικανοποιητικά τον θείο Σκρουτζ...
Ασε που -ουπς!- μπορεί οι εν λόγω Σκρουτζ να προκαλέσουν και κανέναν πόλεμο -οπότε τι νόημα έχει το τωρινό «μίσος και ο αλληλοσπαραγμός»;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.