Η ξεχασμένη «παράπλευρη απώλεια» της οδού Καλλιδρομίου

(Κάλεσμα σε κάθε σκεπτόμενο, ευαίσθητο και ελεύθερο άνθρωπο να δώσει αίμα εθελοντικά για τον Περικλή Μανιάτη / αιμοδοσία «Γιώργος Γεννηματάς», στην οδό Μεσογείων, ή από κάθε τμήμα αιμοδοσίας νοσοκομείου, αναφέροντας μόνο ότι το δίνει για τον Περικλή Μανιάτη, που βρίσκεται στη μονάδα Πλαστικής Χειρουργικής στο νοσοκομείο «Γιώργος Γεννηματάς» στην Αθήνα) 

Αρκετές μέρες μετά, η «παράπλευρη απώλεια» της επίθεσης στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων στις 14 Μάη εξακολουθεί να βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση λόγω των εγκαυμάτων στο σώμα του και χρειάζεται συνεχώς αίμα. 

Ίσως η πιο επιβεβλημένη στιγμή για να μιλήσεις είναι όταν αντιλαμβάνεσαι τον κυνισμό, τον παραλογισμό και την τυφλότητα που συνεχίζει στην ίδια συχνότητα μηδενιστικής απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, παρά την τραγική εμπειρία για το κίνημα με τους τέσσερις νεκρούς στην τράπεζα Marfin στις 5 Μάη του 2010. 


Κάποιοι στερούνται νόησης, άρα και αυτοκριτικής, και εξακολουθούν να ...
«παίζουν» με τα σώματα γύρω τους σαν την παιδική αρρώστια με τα πλαστικά στρατιωτάκια, όταν φιλοεξουσιαστικές δράσεις όπως αυτή στις 14.5.2011 στην οδό Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια τραυματίζουν τρεις απλούς πολίτες, με τον έναν απ' αυτούς, τον 48χρονο εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη, να εξακολουθεί να δίνει τον δικό του κρίσιμο αγώνα για να διατηρηθεί στη ζωή έχοντας «κληρονομήσει» από το πέρασμα της «αγωνιστικής δράσης» (εμπρησμός και έκρηξη ντεπόζιτου αστυνομικού δικύκλου που ήταν κοντά του) εγκαύματα τρίτου βαθμού που έχουν προκαλέσει μια σειρά σοβαρά οργανικά προβλήματα. 

Την ώρα που ο αγωνιστής φοιτητής Γιάννης Καυκάς βγαίνει ζωντανός και νικητής της πάλης που έδωσε για μέρες στην εντατική μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του από βασανιστές των ΜΑΤ στη διαδήλωση της 11ης Μάη, ο εργαζόμενος στη λαϊκή αγορά Περικλής Μανιάτης, που προσπάθησε να σώσει απ' τη φωτιά 55χρονη που πουλούσε λουλούδια σε διπλανό πάγκο, νοσηλεύεται στην πλαστική χειρουργική του «Γιώργος Γεννηματάς» έχοντας μεγάλη ανάγκη για αίμα. 

Έναν χρόνο ακριβώς μετά το έγκλημα στη Marfin, η πρέζα της «ορθής αντίληψης» (που όπως κάθε πρέζα σκοτώνει αργά ή γρήγορα) για τη «δυναμική απάντηση στην κυριαρχία» εξακολουθεί να βασανίζει ανύποπτους πολίτες (που δεν φέρουν καμιά ευθύνη για τη βαρβαρότητα και τη βία των διαχειριστών και εκπροσώπων της «δημοκρατίας», που ως τέτοια έχει παντού αδιέξοδα), αλλά και να «αυτοκτονεί» με τη θανατερή ιδεοληψία της το ίδιο της το «πολιτικό υποκείμενο» (όπως θέλουν να παρουσιάζονται στην ανάληψη ευθύνης για τα γεγονότα) πως η ανατροπή του θεσμικού περιβάλλοντος καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας είναι υπόθεση «ρουτίνας» μερικών επιθέσεων σε αστυνομικά τμήματα ή σε «στρατηγικούς» συμβολικούς στόχους. 

Ο καθένας φυσικά είναι ελεύθερος (αφού αδυνατεί ή αδιαφορεί να πάρει τα μαθήματα - παθήματα αυτής της αποτυχημένης διαδρομής) να ακολουθήσει τις επιλογές του και να καεί μέσα στην ιδεοληψία του. 

Δεν έχει όμως δικαίωμα να θυσιάζει και να καίει άλλους ανθρώπους για τα λίγα λεπτά μιας φλόγας έξω απ' την αλώβητη σιδερένια πόρτα τού συστήματος και του θεάματος. 

Όσα έγιναν στην οδό Καλλιδρομίου στις 14.5.2011 δείχνουν άλλη μια φορά την περιφρόνηση στο Εμείς (με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν ο χουλιγκανισμός, οι εγκληματικές συμμορίες και μαφίες, ο ίδιος ο παρασιτισμός και μηδενισμός τής κάθε εξουσίας) που δεν έχει μάτια για την ανθρώπινη ζωή παρά μόνο για την ολοκλήρωση του «σκοπού». 

Μέσα σε ένα ασφυκτικό κλίμα οικονομικού τρόμου, εξαθλίωσης, ανασφάλειας και απόγνωσης που έχει καλλιεργήσει ο αντικοινωνισμός τού Κράτους ενάντια στην πρόοδο, την ανάπτυξη, τον πολιτισμό και την ευημερία των πολιτών, οι πρακτικές αυτές (που έχουν φυσικά πεθάνει, όπως και η αντίληψη - φυλακή που προσπαθεί να τις «αναστήσει» ως άλλη θρησκεία, μα όμως θρησκεία!) οδηγούν την κοινωνία στο άλλο άκρο (που, ως άκρο, κι αυτό επωφελείται και βολεύεται μέσα στη συνολική κρίση συναντώντας το άλλο του μισό στις στάχτες της Marfin και στην Καλλιδρομίου) της εθνικιστικής και ρατσιστικής βίας που χρησιμοποίησε τη στυγερή και αποτρόπαιη δολοφονία του 44χρονου Μανώλη Καντάρη στη γωνία 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου για να επιβάλει από το βράδυ εκείνο στο κέντρο της Αθήνας το μισητό σκηνικό φρίκης, τραμπουκισμού και βίας με ομαδικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών. 

Δεν είναι φυσικά ούτε θα είναι ποτέ ανθρώπινο, επαναστατικό ή αναρχικό η πρόθεση και ο σχεδιασμός να κάψεις αστυνομικούς. 

Πολύ όμως περισσότερο δεν θα 'ναι ποτέ ανθρώπινο, επαναστατικό ή αναρχικό να μένει πίσω τραυματισμένος βαριά ένας απλός ανύποπτος συνάνθρωπός μας από τις συνέπειες της προχειρότητας και της ανοργανωσιάς μίας κατά τα άλλα εξουσιαστικής δράσης, που έρχεται να προστεθεί μαζί με παρόμοιες άλλες στο να δώσει χέρι βοηθείας στην προσπάθεια του Κράτους να ποινικοποιήσει όχι μόνο τους αναρχικούς, αλλά και το σύνολο της συνοικίας των Εξαρχείων ως «γκέτο εγκληματικών στοιχείων» αποσκοπώντας στην υποβάθμισή της και στην επιβολή ειδικών μέτρων και νόμων «τήρησης τάξης» στην περιοχή. 

Η λαϊκή αγορά και όσοι κινούνται μέσα σε αυτήν δεν είναι «ασπίδα», δεν είναι «αόρατοι», δεν είναι «μάζα και σωρός», δεν είναι με το «έτσι θέλω» του κάθε ασυνείδητου πολέμαρχου «περιφρούρηση» και «κάλυψη» για να αποχωρήσεις από τη «μάχη» βολικά, χωρίς απώλειες, μετά την τελετή του φετιχισμού της βίας έξω από το αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων. 

Και όσο κάποιοι δεν βάζουν φωτιά σε εκτονώσεις - χρήσιμες προβοκάτσιες για Κράτος, Καρατζαφέρηδες και Χρυσαυγίτες, τόσο άνθρωποι δικοί μας σαν τα θύματα της Marfin ή της Καλλιδρομίου θα δολοφονούνται ή θα καίγονται, μα πάντασχεδόν, όπως και τώρα, η ζωή τους θα μπαίνει σε κίνδυνο. 

Και όσοι με τις επιλογές τους συνεχίζουν να παίζουν με τους συνανθρώπους μας σαν την παιδική αρρώστια με τα πλαστικά στρατιωτάκια, τόσο θα έχουν τους αναρχικούς και κάθε αγωνιστή πάντα ενάντιά τους. 

Αναρχική συντροφικότητα και αλληλεγγύη από τα Νότια στον εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη 

erozer2000@yahoo.gr 

ΥΓ.: Εκτός από την αλληλεγγύη σε αίμα, που έχει προτεραιότητα, μαζεύονται και χρήματα για τα έξοδα νοσηλείας του Περικλή Μανιάτη στον λογαριασμό της Αγροτικής Τράπεζας 416 01 013061 62


απο το Ανεμογκάστρι