«Και θα μας πουλήσετε κυρία;» ρώτησαν τα παιδάκια τη δασκάλα, εκείνο το πρωινό που προμήνυε μια ζοφερή μέρα στη μακρινή χώρα του Παράμ Παμπάμ.
«Ε, πάλι θα τα ξαναλέμε; Η πώληση θα είναι σαν ψεύτικη, μετά θα σας ξαναγοράσουμε» απάντησε η δασκάλα κατεβάζοντας για μια στιγμή τα γυαλιά της για να κοιτάξει τα μάτια των παιδιών, να μην υπάρξει καμμιά αμφιβολία πως έλεγε την αλήθεια.
«Σαν ψεύτικη είπατε; Δηλαδή θα είναι αληθινή!» πετάχτηκε ο μπόμπιρας έξω αριστερά, αλλά η δασκάλα τον επανέφερε στην τάξη λέγοντας με ύφος βλοσυρό «Πάλι τον έξυπνο κάνεις Αλέξανδρε; Ορθιος και στη γωνία με το πρόσωπο στον τοίχο!»
«Και με τί λεφτά θα μας ξαναγοράσετε, αφού τα λεφτά που θα πάρετε από το πούλημα θα τελειώσουν γρήγορα, αφού μας πουλάτε για να φάτε...» ψιθύρισε διστακτικά η ..μικρή Μαρίκα με το άσπρο φουστανάκι, αλλά η δασκάλα έκανε ότι δεν άκουσε.
Σε λίγο, μπήκε ο μπόγιας στην τάξη, μέτρησε κεφάλια και «τόσα λίγα είναι;» ρώτησε με την τσιριχτή φωνή του, η δασκάλα τα μάσησε «ε, δεν θυμάμαι να είχαμε ορίσει τον ακριβή αριθμό, τι θα γίνει τώρα;», ο μπόγιας ξανατσίριξε «τι θα γίνει; θα πάω και παραδίπλα να βρω κι άλλα, σε μπελά με βάζεις» και, με μια κίνηση σαν αστραπή, άπλωσε το μαύρο του δίχτυ, τσάκωσε όλα τα παιδάκια της τάξης, το σούρωσε επιμελώς, το φόρτωσε στην πλάτη του και βγήκε σφυρίζοντας.
Η δασκάλα πετάχτηκε αλαφιασμένη φωνάζοντας «τα λεφτά! τα λεφτά! ξέχασες να δώσεις τα λεφτά!», άρχισε να τον κυνηγά, αλλά ο μπόγιας έτρεχε γρήγορα, χάθηκε στα τσιμεντένια δάση και δεν μπόρεσε να τον προφτάσει.
«Πάλι νηστικές θα κοιμηθούμε και σήμερα μάνα», είπε στη γριά που καθόταν στο τελευταίο θρανίο, συμπληρώνοντας «και δεν υπάρχει τίποτ' άλλο να πουλήσουμε». Η γριά άνοιξε το κλειστό της μάτι -το άλλο ήταν μονίμως ανοιχτό, αλλά δεν έβλεπε- και μουρμούρισε «έχουμε το μικρό Αλέξανδρο, που είναι τιμωρία στη γωνία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.