Ντεβτάσι ή Ντεβατάσι-Τελετουργική πορνεία στις Ινδίες...?

Ντεβτάσι ή Ντεβατάσι είναι μια θρησκευτική συνήθεια στις περιοχές της νότιας Ινδίας, συμπεριλαμβανομένης και της Πολιτείας Άντχρα Μπραντές, όπου οι γονείς παντρεύουν μια από τις κόρες τους με μια θεότητα ή της κάνουν γάμο με ένα ναό. Αυτός o γάμος συνήθως τελείται πριν το κορίτσι φτάσει την εφηβεία και απαιτεί την κοπέλα να γίνει πόρνη για τα μέλη της ανώτερης κάστας της κοινότητας. Τέτοια κορίτσια είναι γνωστά ως νζοτζίνι. Τους απαγορεύεται να εισέλθουν σε ένα πραγματικό γάμο και εργάζονται ως πόρνες σε ναούς και λειτουργούν ως μέλη μιας θρησκευτικής τάξης. Σε πολλές περιπτώσεις, τα νεαρά κορίτσια και οι γυναίκες αυτές ωθούνται από ιερείς δήθεν για να εκτελούν τα καθήκοντα ως σύζυγοι των θεών αλλά τελικά ...καταντούν θύματα σεξουαλικής δουλείας για την ανώτερη κάστα και για τους πλούσιους αγρότες, τους εμπόρους και τους πολιτικούς. Αυτή η ανώτερη κάστα των ινδουιστών ιερέων είναι γνωστή ως Μπράχµαν και συμβαίνει επίσης να είναι και οι αρχιτέκτονες του ανελέητου συστήματος των καστών στις Ινδίες. Αυτοί οι «άγιοι άνθρωποι» προωθούν τέτοιες άφραγκες ινδουίστριες γυναίκες από τη χαμηλή κάστα σε «ιερή πορνεία», μέσω της διαδικασίας του Ντεβτάσι . Οι γυναίκες που ανοίκουν στο Ντεβτάσι γίνονται δούλες των Βραχμάνων ιερέων οι οποίες είναι και ιδιοκτησία τους και αποτελούν αντικείμενα σεξουαλικής συναλλαγής μεταξύ των ιδίων και άλλων πλούσιων ανδρών. Δεν έχουν δικαιώματα ως σύζυγοι ή ακόμη και ως σεξουαλικοί σύντροφοι. Αν μείνουν έγκυος, το παιδί δεν αναγνωρίζεται από τον Βραχμάνο πατέρα. Ακόμη δεν δίνεται ποτέ καμία επιλογή σε αυτές τις γυναίκες να αφήσουν αυτό το ποταπό επάγγελμα. Αντίθετα, εκπαιδεύονται ως σεξουαλικές σκλάβες για τη θρησκευτική τάξη των ινδουιστών, δηλαδή των Βραχμάνων. Η παιδική πορνεία είναι κοινωνικά αποδεκτή σε ορισμένα τμήματα της ινδικής κοινωνίας μέσω αυτής της συνήθειας του Ντεβτάσι. Μικρά κορίτσια δίνονται στους θεούς για να γίνουν θρησκευτικές πόρνες. Πιστεύεται ότι υπάρχουν περίπου 3,300 πόρνες Ντεβτάσι στη Πολιτεία Μπελκγουάμ από μόνη της .Οι επαρχίες που συνορεύουν με την Μαχαράστρα και την Καρνατάκα είναι γνωστές ως " ζώνη των Ντεβτάσι". Οι γυναίκες που ανοίκουν στο Ντεβτάσι είναι αφιερωμένες στην πορνεία στο όνομα της θεάς Γιελλάμμα. Στους ναούς, ένα κορίτσι Ντεβτάσι συνήθως θα αποκτήσει ένα "προστάτη" από την υψηλή κάστα των Βραχμάδων μετά την τελετή για το ξεπαρθένεμα της. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η μαστροπεία των Βραχμάνων ιερέων επιτυγχάνεται κατά την ίδια στιγμή αυτής της τελετής για αφοσίωση της κοπέλας στο ναό. Ο "προστάτης" της κοπέλας που διασφαλίζει το δικαίωμα αυτό αφού περάσει το πρώτο βράδυ μαζί της, μπορεί να διατηρήσει μια μόνιμη σχέση με την κοπέλα μέσω της καταβολής ενός ορισμένου προσυμφωνημένου χρηματικού ποσού στον ναό, ή η σχέση μπορεί να διατηρηθεί για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα έναντι πληρωμής ή απλά αυτή η σχέση μπορεί να λήξη μετά την τελετή του ξεπαρθενέματος της. Μια μόνιμη σχέση με ένα "προστάτη" δεν απαγορεύει στο κορίτσι από το να διασκεδάζει άλλους πελάτες, εάν δεν οριστεί διαφορετικά. Σε περίπτωση που η κοπέλα ψυχαγωγεί άλλους άνδρες, αυτοί θα πρέπει να φύγουν από το σπίτι του κοριτσιού, όταν ο "προστάτης" της επιστρέψει. Έτσι, αυτά τα κορίτσια είναι μια πηγή εσόδων για το ναό - μια τελετουργική μορφή πορνείας. Η συνήθεια αυτή ήταν νόμιμη στην Ινδία μέχρι και το 1988, ωστόσο εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι σήμερα. Η κυβέρνηση της Ινδίας μπορεί να έλαβε κάποια μέτρα για την εξάλειψη της, αλλά φαίνεται ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι επαρκή. Σήμερα υπάρχουν περίπου πενήντα χιλιάδες γυναίκες Ντεβτάσι στη χώρα.

Το κείμενο είναι από την ιστοσελίδα noctoc και το link του είναι το:

Συμπληρωματική σημείωση του δημιουργού του blog  εδω
Οι Ντεβατάσι -που στα Σανσκριτικά μεταφράζεται σαν «οι χορεύτριες ή υπηρέτες των θεών» - έμεναν μέσα στους ναούς, και ειδικεύονταν στον αισθησιακό-ερωτικό χορό που στηρίζεται στις ερωτικές κινήσεις του σώματος και τις Σεξουαλικές πρακτικές και μυούσαν τους άντρες στον έρωτα που τους οδηγούσε στον υπερβατικό ερωτισμό.
Οι Ντεβατάσι ή Ντανκίνι ήταν χωρισμένες σε πολλές κατηγορίες, οι ανώτερες Ντεβαντάσι ή Ντανκίνι είχαν καταφέρει να κυριαρχήσουν μέσω Γιογκικών ή Ταντρικών τεχνικών επάνω σε όλες τις σωματικές τους λειτουργίες και θεωρούνταν εκπορεύσεις της θεότητας Λαξμι. Ο βασικός σκοπός του ήταν να διαγείρουν και να μυήσουν τους άντρες μέσω του αισθησιακού χορού στην πνευματικότητα και τον ερωτισμό.

 

πηγη