Κύριε Πρωθυπουργέ
Είμαι τέκνο του Διαφωτισμού και δεν πιστεύω στη μεταφυσική της γκαντεμιάς, μολονότι κάτι τέτοιο θα σας βόλευε, ρίχνοντας το φταίξιμο για όλα όσα τραβάμε τον τελευταίο χρόνο στο κάρμα και στις συναστρίες. Αντίθετα, ορθολογικά και νηφάλια σκεπτόμενη εσείς φέρετε ακέραια την ευθύνη.
Κύριε Πρωθυπουργέ
Αν προσέξατε, σας προσφωνώ με την ιδιότητά σας και τον θεσμικό σας ρόλο. Δεν σας αποκαλώ με το επίθετό σας που σαν βαρύ και ασήκωτο φορτίο κληρονομήσατε. Άλλωστε, εμείς στην Κρήτη λέμε «ο άντρας κάνει τη γενιά και όχι η γενιά τον άντρα».
Όταν λοιπόν ξέσπασε το κακό που μας βρήκε, μπορεί, βαθιά μέσα σας, να το είδατε και σαν χρυσή ευκαιρία να ανακηρυχτείτε σε ηγέτη. Και δόστου τα απανωτά διαγγέλματα, όπως προφανώς σας συμβούλευε το επικοινωνιακό σας επιτελείο.
Αν όμως γνωρίζατε στοιχειωδώς Ιστορία και την ελληνική γλώσσα θα ξέρατε και τη διαφορά μεταξύ ηγεμόνα και ηγέτη.
Επιτρέψτε μου, να σας την πω. Ο ηγέτης γεννιέται προικισμένος με ...χαρίσματα και δεν κατασκευάζεται. Στις κρίσιμες στιγμές είναι απολύτως ειλικρινής έως κυνικός και δεν παραμυθιάζει τους πολίτες με κατά συρροήν ψεύδη.
Ο Τσόρτσιλ πχ στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο είπε στον αγγλικό λαό: «Δεν έχω τίποτε να σας προσφέρω εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα».
Εσείς επί ένα χρόνο ακολουθήσατε την τακτική μια στο καρφί και μια στο πέταλο.
Πότε απειλές, πότε κανακέματα και πότε γλυκανάλατη αισιοδοξία, τύπου «ο ήλιος του εμβολίου φωτίζει, πια, την επόμενη μέρα», όταν καταλάβατε ότι έχετε χάσει την μπάλα.
Ο ηγέτης κύριε πρωθυπουργέ πρέπει να παιρνει αποφάσεις.
Εσεις κοντοστασταθήκατε στο σταυροδρόμι μεταξύ υγείας και οικονομίας και σαν άβουλος και μοιραίος τα κάνατε θάλασσα και στα δύο.
Ο ηγέτης είναι τολμηρός και όταν έχει βουίξει όλος ο κόσμος ζητώντας δικαίως την παραίτηση της Μενδωνη, αν μη τι άλλο αναρωτιέται. Απεναντίας, εσείς τα στυλώσατε γιατί σας χαρακτηρίζει το σύνδρομο του ηγεμόνα. Να δείξετε ότι ελέγχετε απολύτως την εξουσία και τους παρατρεχάμενους σας.
Ηγεμόνας είναι αυτός που θεωρεί εαυτόν υπεράνω του νόμου και κάνει βόλτες στην Πάρνηθα ή γλεντοκοπά στην Ικαρία.
Αν το κίνημα me too είχε τέτοια απήχηση, δεν ήταν μόνο λόγω της συμπαράστασης στα θύματα.
Ο κόσμος, έστω και σε ασυνείδητο επίπεδο, ταυτίστηκε με την έννοια της κακοποίησης, κ. πρωθυπουργέ, που υφίσταται πάνω από δέκα χρόνια.
Οικονομικοί «βιασμοί» κατ’ εξακολούθηση με τα μνημόνια, πολιτική κακοποίηση με ψεύτικες υποσχέσεις, ενθεν και ένθεν.
Ήρθατε εσείς και συμπληρώσατε το παζλ με την αστυνομική βία, λες και δεν μας έφτανε η ψυχολογική .
Γ@@@τε και δέρνετε το σύνθημα και οι πραξεις σας, στους δρόμους στις πλατείες, στα πανεπιστήμια.
Εσείς δεν εφαρμόσατε το σύστημα του ακορντεόν με το άνοιξε κλείσε.
Εσείς κύριε πρωθυπουργέ, όπως αποδείχτηκε και τις τελευταίες μερες, εφαρμόσατε το σύστημα της φλογέρας του βοσκού. Σαλάγα τα τα πρόβατα να μπούνε στο μαντρί.
Κουτί σας ήρθε από μια άποψη κορονοϊός για την περιστολή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων.
Το τέλειο άλλοθι.
Βγαίνετε ακόμα κι εσείς και οι υπουργοί σας στα κανάλια και κοκορεύεστε ότι τα πήγατε καλά στη διαχείριση της πανδημίας κι ας εχουμε 7χιλ νεκρούς και γονατισμένο το σύστημα Υγείας.
Δεν άκουσα όμως κανέναν να αναφέρει ότι η Ελλάδα σύμφωνα με την έρευνα του Εκόνομιστ κατατάσσεται στις ελαττωματικές δημοκρατίες.
Αν όντως τα πήγαμε καλά τους πρώτους μηνες, ήταν γιατί μπροστά στην πρωτόγνωρη κατάσταση λειτούργησε ο αρχέγονος φόβος. Ο επίκτητος φόβος που σπέρνατε καθημερινά και τα ούτως ή άλλως σπασμωδικά μέτρα έπαψαν κάποια στιγμή να αποδίδουν, γιατί υπερίσχυε το ένστικτο της ζωής.
Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν είστε ηγέτης και γι’ αυτό δεν χρησιμοποιήσατε ούτε μια αποτελεσματική πειθώ ουτε το παράδειγμα-υπόδειγμα με τη σταση σας.
Ως ηγεμόνας εργαλειοποιήσατε τα ΜΜΕ, ως καιροσκόπος την επιστήμη, ως επαίτης καταφύγατε στην καλοσύνη των ξένων με τις δωρεάν ΜΕΘ, ως συστηματικός λαοπλάνος κρύβατε τις εικόνες με τα γεμάτα Μέσα μαζικής Μεταφοράς, ως εισαγγελέας κουνούσατε το δάχτυλο στους ανυπάκουους πολίτες.
Η Αντιγόνη που αντιστέκεται στον Κρέοντα δεν είναι ούτε φρικιό ούτε μπαχαλάκισσα. Την πνίγει το δίκιο και η ηθική. Εσεις, δεν έχετε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Προσωπικά έχω περάσει από το στάδιο του θυμού σε κείνο της απέραντης θλίψης καθώς ξαναδιαβάζω τον Δ. Δημητριάδη και ταυτίζομαι με τα λόγια του, κύριε πρωθυπουργέ της Ελλάδας, της χώρας που γεννήθηκα και αγάπησα: «κι όλο νιώθω στον τράχηλό μου το ζυγό της κι όλο δένει τη γλώσσα μου το τραύλισμά της κι όλο μου φέρνει κρύα ρίγη η χυδαιότητά της… η προσήλωσή της στα φαντάσματά της, οι υπεκφυγές της, οι αντιγραφές της, τα φρακαρισμένα της μυαλά, τα πτώματά της, τα κιβούρια της, τα εγκλήματά της…. Τι θα είν’ αυτή όταν δεν θα ’χει μείνει τίποτ’ από μας; Το χώμα της έχει πάρει το σχήμα μου… Το σώμα μου έχει πια τις διαστάσεις της… Έχω μέσα μου τη μοίρα της… Πεθαίνω σα χώρα…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.