Μεγάλη κουβέντα-απάντηση Πούτιν στο ερώτημα πώς βρέθηκε η Τουρκία στον Καύκασο. Η εμφάνισή της εκεί, είπε, αποτελεί γεωπολιτική συνέπεια της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης!
Φράση κοφτή, ενσυνείδητη από έναν ηγέτη που δεν έχει μάθει να συμπεριφέρεται ως πολιτικάντης...
Είπε δημόσια μια φράση που στριφογύριζε στο μυαλό δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων όχι μόνο μέσα στη σημερινή Ρωσία, αλλά κυρίως στις υπόλοιπες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Εκεί όπου οι άνθρωποι ζουν στο πετσί τους τις συνέπειες της διάλυσης. Όσα εξελίσσονται γύρω από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, δεν είναι παρά μια μόνο συνιστώσα των συνεπειών.
Ας το έχουν υπόψιν εκείνοι που έστηναν «δημοκρατικά» πανηγύρια το 1991, πολλοί εκ των οποίων σήμερα «κόπτονται» για το πάτημα της Τουρκίας στον Καύκασο! Και μέμφονται τη Ρωσία που τάχα της «άνοιξε τον δρόμο».
Η Τουρκία στο Αζερμπαϊτζάν «παίζει τα ρέστα» της πολύχρονης και σχεδιασμένης πολιτικής μετατροπής της σε...
περιφερειακή υπερδύναμη. Όπως στη Συρία, τη Λιβύη, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο συνολικά!Η Τουρκία έχει εισβάλει οικονομικά στο Αζερμπαϊτζάν από πολύ καιρό πριν.
Αν και η συμβολή της σε έργα υποδομής για άνοδο της αζέρικης οικονομίας δεν συνέβη.
Στο Μπακού κρατούσαν και κρατούν ακόμα το ένα αυτί ανοικτό προς τη Μόσχα.
Ωστόσο, την τελευταία δεκαετία, με τη δημιουργία αγωγών μεταφοράς των υδρογονανθράκων στην Ευρώπη, μέσω Τουρκίας, η επιρροή της τελευταίας στο Αζερμπαϊτζάν ανέβηκε σημαντικά.
Τις «προσφορές» σε στρατιωτικοτεχνική υποστήριξη συνόδευσαν οι νουθεσίες για «επίλυση» του αυτόνομου θύλακα μέσα στο αζέρικο έδαφος, του Καραμπάχ, με στρατιωτικά μέσα.
Οι «νουθεσίες» με την κατάλληλη και επίμονη δουλειά βρήκαν τελικά πρόσφορο έδαφος. Σε αυτό «βοήθησε» και η ανατροπή της ηγεσίας στο Ερεβάν, την Άνοιξη του 2018 και η ανάδειξη του δημοσιογράφου-μπλόγκερ, Νικόλ Πασινιάν, στην κυβέρνηση. Η οποία, με βάση τις επιταγές των πατρώνων της από τις αμέτρητες δυτικές ΜΚΟ που τη χρηματοδοτούσαν, στράφηκε στο έργο «απαγκίστρωσης» της Αρμενίας από τη ρωσική επιρροή...
Λες και η Αρμενία έχει πιθανότητες αυτόνομης ύπαρξης στον περιβάλλοντα χώρο της!
Για τον Πασινιάν το Καραμπάχ αποτελούσε ένα «βαρίδι», το πιστοποιεί αυτό η πλήρης αμέλεια για τη θωράκιση του τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, Καραμπάχ υπό αρμενικό έλεγχο χωρίς τη στήριξη και στενή σύνδεση με τον «ομφάλιο λώρο», την Αρμενία, δεν έχει δυνατότητα επιβίωσης.
Αυτό ακριβώς «έπιασαν» οι τουρκικές κεραίες και με την κατάλληλη επεξεργασία έπεισαν το Μπακού να ξεκινήσει τη στρατιωτική επίθεση για τον επανέλεγχο του συγκεκριμένου εδάφους (Καραμπάχ), που, με βάση τις διεθνείς αποφάσεις, του ανήκει.
Στις 27/9 ξεκίνησε η επίθεση και γρήγορα φάνηκε ότι το σχέδιο ήταν εφικτό! Στις 30/9, τέσσερις μόλις μέρες μετά, ο αρχηγός του ΓΕΣ της Αρμενίας, Ονίκ Γκασπαριάν, ζήτησε από την ηγεσία της χώρας του να λάβει μέτρα διακοπής του πολέμου διότι σε «λίγες μέρες οι μαχητές στο μέτωπο θα ξεμείνουν από πολεμοφόδια»! Τέτοια «προετοιμασία» έκανε ο Πασινιάν!
Η Μόσχα πρότεινε εξαρχής οποιαδήποτε βοήθεια αλλά και σωρεία σχεδίων ειρηνικής διευθέτησης πολύ πιο συμφερόντων από αυτά που επήλθαν.
Στις 19-20 Οκτωβρίου, όταν οι αζέρικες δυνάμεις κατείχαν ακόμα ασήμαντο τμήμα στο πεδινό μέρος του Καραμπάχ, ο Πούτιν λέει ότι κατάφερε να πείσει τον Αζέρο Πρόεδρο Αλίεφ να πάει σε κατάπαυση πυρός με την προϋπόθεση την επιστροφή των χιλιάδων Αζέρων προσφύγων στην πόλη Σουσά.
«Ήταν για μένα απροσδόκητη η άρνηση των Αρμενίων εταίρων μας με την αιτιολογία ότι αυτό θα αποτελεί κίνδυνο για τα συμφέροντα Αρμενίας-Καραμπάχ! Δεν έχω καταλάβει από πού πήγαζε αυτή η απειλή αφού γινόταν λόγος για άοπλους ενώ τον έλεγχο στην πόλη Σουσά θα συνέχιζε να έχει η αρμένικη πλευρά μαζί με τους δικούς μας κυανόκρανους» αποκαλύπτει ο Ρώσος Πρόεδρος!
Λίγες μέρες αργότερα η Σουσά πέρασε στον έλεγχο του αζέρικου στρατού και ξεκινούσε η επέλαση στο Στεπανακέρτ, λίγες δεκάδες χιλιόμετρα πιο ψηλά στους πρόποδες του βουνού. Μόνο τότε ο Πασινιάν συνειδητοποίησε ότι πρέπει να δεχτεί τη ρωσική πρόταση κατάπαυσης του πολέμου. Τότε όμως, όλα όσα είχαν κερδηθεί στον πρώτο πόλεμο, το 1992-94, χάθηκαν για την Αρμενία... Απέμεινε μόνο το ορεινό τμήμα του Καραμπάχ, αυτό που αποτελεί την κοιτίδα των Αρμενίων ανά τους αιώνες!
Τώρα ήταν η πλευρά των Αζέρων που δεν έρχονταν εύκολα σε διαπραγμάτευση. Οι ιδεολόγοι του παντουρκισμού από την Άγκυρα βυσσοδομούσαν, πίεζαν τον Αλίεφ να συνεχίσει μέχρι τέλους...
Η συμφωνία που πρότεινε η Ρωσία, ήταν έτοιμη προς υπογραφή, με το Μπακού να τη δέχεται με σφιγμένα δόντια. Λίγες ώρες πριν την υπογραφή και σε μια ύστατη προσπάθεια να ματαιωθεί, γίνεται η μεγαλύτερη προβοκάτσια από το κόμμα του «πολέμου» στο Αζερμπαϊτζάν. Από εκείνους που βρίσκονται κάτω από την επίδραση των Τούρκων εθνικιστών.
Γίνεται η κατάρριψη του ρωσικού ελικοπτέρου μέσα στο έδαφος της Αρμενίας. Ο Αλίεφ, γόνος παλιάς σοβιετικής οικογένειας σπουδαγμένος στη Μόσχα, γνωρίζει άριστα τη μεθοδολογία αντίδρασής της σε ανάλογες περιπτώσεις. Πλήγμα άτιμο και ύπουλο κατά της Ρωσίας, που σημαίνει αργά ή γρήγορα συντριπτική απάντηση.
Η εμπειρία του κόκκινου στρατού στον πατριωτικό πόλεμο και η επέλαση στο Βερολίνο το 1945, το πιστοποιεί! Όποιος και αν στέκεται απέναντι θα συντριβεί!
Έτσι έσπευσε, κυριολεκτικά, να τηλεφωνήσει στον Πούτιν και να ζητήσει συγγνώμη, να μιλήσει για «λάθος», να υποσχεθεί αποζημιώσεις και, το κυριότερο, να υπογράψει πάραυτα τη συμφωνία! Στο κείμενο της οποίας δεν υπάρχει πουθενά αναφορά σε ρόλο της Τουρκίας... Αν και συνεχώς Αζέροι και Τούρκοι μιλούσαν για συμμετοχή της τελευταίας στην ειρηνευτική διαδικασία...
«Θεωρώ ότι κατάφερα να πείσω τους Τούρκους εταίρους μας ότι η επιμονή στη συμμετοχή τους θα τορπίλιζε τα συμφωνηθέντα» αποκαλύπτει ο Πούτιν. Διότι, πολλοί στον κόσμο αναγνώρισαν τη γενοκτονία, άλλοι όχι ακόμα. Γιατί να προβοκάρουν την αρμένικη πλευρά με Τούρκους στρατιωτικούς στη γραμμή επαφής; Ο Ερντογάν φαίνεται να το κατανόησε...
Και στην εμμονή των Τούρκων για «κοινές περιπολίες», όπως στο Ιντλίμπ, ο Πούτιν απάντησε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση στο Καραμπάχ, «δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη».
Εντέλει, οι Ρώσοι κυανόκρανοι, 1.960 τον αριθμό, με επαρκή εξοπλισμό και τεθωρακισμένα μέσα σε ένα τριήμερο έπιασαν όλα τα σημεία τριγύρω από το Καραμπάχ, στήνοντας 25 φυλάκια. Μόνο τις πρώτες τέσσερις μέρες επέστρεψαν από το Ερεβάν πάνω από 3.000 πρόσφυγες και συνεχώς καταφθάνουν... Η ρωσική παρουσία εκεί αποτελεί εγγύηση για την ασφάλειά τους.
Το Κρεμλίνο κατανοώντας τη στρατηγική αντίθεσή του με την Τουρκία στον Καύκασο, αλλά μη θέλοντας να χαλάσει την τακτική καλή σχέση μαζί της, συμφώνησε στη δημιουργία ρωσοτουρκικού κέντρου για τον έλεγχο της κατάστασης, όμως στο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν.
Το καθεστώς του Καραμπάχ μένει απροσδιόριστο, ο Πούτιν μίλησε για ενεργοποίηση της ομάδας του Μινσκ (Ρωσία, ΗΠΑ, Γαλλία), κάτι που επίσης δεν ήταν μέσα στα σχέδια του Μπακού και της Άγκυρας...
Πολλά απομένει να ξεκαθαριστούν στο μέλλον. Ωστόσο η Μόσχα κατάφερε το βασικό: να σταματήσει την αιματοχυσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.