Ο πανικός των ελίτ της Ευρώπης από την εκλογή Trump

.

Η φιλελεύθερη Ευρώπη, η ελίτ της ηπείρου μας καλύτερα, θεωρεί πως ο νέος αμερικανός πρόεδρος αποτελεί απειλή για τη δική της ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων – ενώ ευρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, όσον αφορά τη συμπεριφορά του. Κατά την ίδια, δεν ακολουθεί τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, οπότε (η ελίτ) έχει τις εξής δύο επιλογές:

(α) Την ήρεμη αναμονή με την ελπίδα πως τα ισχυρά πολιτικά και οικονομικά αμερικανικά «κυκλώματα» θα καταφέρουν να απομακρύνουν τον κ. Trump από την εξουσία.

(β) Τη σύμπραξη της με την αντίστοιχη αμερικανική ελίτ, έτσι ώστε με ενωμένες δυνάμεις να μπορέσουν να «εξημερώσουν το βάρβαρο» – οπότε, σε μία τέτοια περίπτωση, να αποφευχθεί η διάσπαση μεταξύ της ΕΕ και των Η.Π.Α.

Ουσιαστικά λοιπόν ο κ. Trump έχει αντικαταστήσει τον κ. Putin, όσον αφορά τους φόβους των ευρωπαϊκών ελίτ – οι οποίες βλέπουν πια πως τα σχέδια τους για τη δημιουργία του οικονομικού ΝΑΤΟ, αφού θα είχαν προηγουμένως υπογραφεί οι ανάλογες διατλαντικές συμφωνίες, δεν γίνονται αποδεκτά από το νέο πρόεδρο.

Περαιτέρω, ο καινούργιος ηγέτης της υπερδύναμης τόλμησε να αμφισβητήσει εκείνους ακριβώς τους Θεσμούς, επάνω στους οποίους έχει στηρίξει η Δύση το μέλλον της – ενώ ο φόβος της ευρωπαϊκής ελίτ, μήπως «πίσω από την πλάτη της» συμφωνήσει κάτι με τον κ. Putin, γίνεται καθημερινά μεγαλύτερος. Ειδικά βέβαια της Γερμανίας, η οποία θεωρεί τη Ρωσία ως το μεγαλύτερο κίνδυνο, όσον αφορά την ηγεμονία της στην Ευρώπη.

Ως εκ τούτου, τα δυτικά ΜΜΕ προσπαθούν με κάθε τρόπο να τοποθετήσουν τους δύο ηγέτες, το Ρώσο και τον Αμερικανό, σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα – μεταξύ άλλων κάνουν ότι μπορούν για να χαθεί η εμπιστοσύνη του ενός απέναντι στον άλλο. Ειδικά τα γερμανικά ΜΜΕ έχουν εξαπολύσει μία δριμεία επίθεση εναντίον του κ. Trump – όπως φαίνεται καθαρά από το εξώφυλλο του Spiegel.

Από την άλλη πλευρά, οι ευρωπαϊκές ελίτ έχουν εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους στη Γερμανία – θεωρώντας πως είναι η μοναδική χώρα, η οποία θα μπορούσε να διασώσει την υφιστάμενη δυτική τάξη πραγμάτων.

Πιστεύουν λοιπόν πως εάν τυχόν παραστεί ανάγκη, η Γερμανία είναι σε θέση να δημιουργήσει έναν ετοιμοπόλεμο ευρωπαϊκό στρατό, ο οποίος δεν θα ήταν λιγότερο αποτελεσματικός από τον αμερικανικό. Επί πλέον θεωρούν πως η Γερμανία είναι το μοναδικό κράτος που μπορεί να διασώσει την Ευρωζώνη, την ευρωπαϊκή οικονομία, καθώς επίσης τη γραφειοκρατική διοίκηση των Βρυξελών.

Εν τούτοις οι ευρωπαϊκές ελίτ, οι οποίες δέχονται την επίθεση του προέδρου Trump στο ευρώ, μεταξύ άλλων με τις δηλώσεις του νέου πρέσβη που ισχυρίζεται πως το νόμισμα δεν έχει διάρκεια ζωής πάνω από 18 μήνες, δεν εμπιστεύονται τη σημερινή γερμανική κυβέρνηση – η οποία φαίνεται να ακολουθεί άλλο δρόμο, σχεδιάζοντας επίσης τη διάλυση της Ευρωζώνης, έχοντας την άποψη πως μπορεί πλέον να κατακτήσει οικονομικά την Ευρώπη, με τη βοήθεια ενός ισχυρού μάρκου.

Ειδικά το βαθύ γερμανικό κράτος, η βιομηχανική ελίτ της χώρας δηλαδή, νοιώθει πως κινδυνεύει να χάσει την «κότα με τα χρυσά αυγά» από τα λάθη της καγκελαρίου, καθώς επίσης του υπουργού οικονομικών της, μεταξύ άλλων στο θέμα της Ελλάδας – την οποία προσπαθούν να οδηγήσουν στην έξοδο από το ευρώ, δημιουργώντας μία μεγάλη ρωγμή στη νομισματική ένωση, αντίστοιχη με αυτήν της Βρετανίας στην ΕΕ. Με δεδομένο δε το ότι, το υποτιμημένο ευρώ (η κότα) τους εξασφαλίζει τεράστια ετήσια πλεονάσματα της τάξης των 300 δις € (χρυσά αυγά), προφανώς ανησυχούν για το μέλλον του – οπότε θα κάνουν ότι μπορούν για να το προστατεύσουν.

Στα πλαίσια αυτά οι ελίτ έχουν επιλέξει έναν από τους πλέον σημαντικούς εκπροσώπους της γραφειοκρατίας των Βρυξελών, τον κ. Schulz, για τη θέση της γερμανικής καγκελαρίας – ένα άτομο που έχει ταθεί από την αρχή υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Μεταξύ άλλων ο κ. Schulz έπεισε τον Έλληνα πρωθυπουργό να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο – μέσω του οποίου παραδόθηκαν ουσιαστικά τα κλειδιά της χώρας στην ευρωπαϊκή και ιδιαίτερα στη γερμανική οικονομική ελίτ.

Η στήριξη που του προσέφεραν πάντως αύξησε μέσα σε μία νύχτα την εκλογική δύναμη του κόμματος του (SPD) τόσο πολύ, ώστε να πλησιάζει επικίνδυνα το κόμμα της κυρίας Merkel (CDU) – η οποία βλέπει για πρώτη φορά να απειλείται η υποψηφιότητα της.

Εν τούτοις, αφενός μεν οι επιθέσεις των Η.Π.Α., αφετέρου η έξοδος της Βρετανίας, η πιθανότητα να ανέλθει στην εξουσία η κυρία Le Pen στη Γαλλία, ο προσανατολισμός της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας προς τη Ρωσία, η καλυμμένα θετική στάση της ελληνικής κυβέρνησης όσον αφορά την υιοθέτηση της δραχμής, οι φυγόκεντρες τάσεις στην Ολλανδία, στην Αυστρία, στην Ιταλία κοκ., καθιστούν δύσκολη την αποστολή του κ. Schulz – ο οποίος δεν θα είναι καθόλου εύκολο να διατηρήσει την πειθαρχία των κρατών-μελών, πόσο μάλλον την πίστη τους στο ευρώ.

Αλέξης Ζακυνθινός