Να βάλουμε το σύστημα να δουλέψει για εμάς...;

1. Ο Νόμος 4354/2015

Με τον Νόμο 4354/2015 (ΦΕΚ Α/176/16-12-2015) επετράπη η πώληση των λεγόμενων "κόκκινων δανείων". Με τον εν λόγω Νόμο φέρεται να δημιουργήθηκε το θεσμικό πλαίσιο, δηλαδή, δημιουργήθηκε η χρηματοπιστωτική αγορά, στην οποία μπορούν τα δάνεια να αποτελέσουν αυτοτελές προϊόν και αντικείμενο συναλλαγής.

Σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο, η αγορά των «κόκκινων δανείων» μπορεί να γίνει από ανώνυμες εταιρείες, οι οποίες πρέπει να έχουν κεφάλαιο τουλάχιστον 100.000€ και οι οποίες οφείλουν να λάβουν άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδας.

2. Το προϋφιστάμενο νομικό καθεστώς

Για την ταυτότητα του νομικού λόγου, οφείλω, στο σημείο αυτό, να υπενθυμίσω, ότι η δυνατότητα εκχώρησης επιχειρηματικών απαιτήσεων (η διαβόητη, τιτλοποίηση, με την οποία μπορούσαν και όντως μεταβιβάζονταν δάνεια) είχε ήδη θεσμιστεί με το άρ. 10 του Ν. 3156/2003 οι δε Ελληνικές τράπεζες έχουν κατά το παρελθόν εκχωρήσει (δηλαδή, έχουν μεταβιβάσει στην ονομαστική αξία) αρκετές χιλιάδες δανείων σε θυγατρικές εταιρείες τους στο εξωτερικό (που κατά το Νόμο ονομάζονται εταιρείες ειδικού σκοπού), εκ των οποίων κάποια επανέκτησαν και κάποια, όχι. Σε αυτή την ανάρτηση, πάντως, δεν θα ασχοληθώ με τις διαφορές μεταξύ των δυο Νόμων (ίσως, αυτό να είναι θέμα μιας άλλης ανάρτησης στο μέλλον).

3. Η μέχρι στιγμής χρησιμότητα του νέου θεσμικού πλαισίου

Η δήθεν νέα δυνατότητα, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, ώστε να ασκηθούν ψυχολογικές πιέσεις σε βάρος των δανειοληπτών, τους οποίους στην ουσία ανάγκαζαν με την πειθώ του φόβου, να αποδεχτούν τις τραπεζικές ρυθμίσεις και τις εκεί ειδικότερα προβαλλόμενες τραπεζικές απαιτήσεις.

4. Η προτεινόμενη λειτουργία του φιλοτραπεζικού συστήματος, προς όφελος όλων 

Το θέμα της ανάρτησης αυτής έχει να κάνει με ένα πραγματικό παράθυρο ουσιαστικής λαϊκής σεισάχθειας, που ανοίγεται από τις διατάξεις του παραπάνω Νόμου.

Είναι προφανές, ότι οι νομοθέτες, νομοθετούν πια ακατάληπτα (προς επίρρωση του ισχυρισμού μου αυτού, βλ. άρθρο Σπ. Ψυχομάνη, σε «Ελληνική Δικαιοσύνη», τόμος 56, τεύχος 5^ο, 2015, σελ 1281 επ), άδικα και σπασμωδικά.

Νομοθετούν με εμφανές άγχος να εξυπηρετήσουν με όσο μεγαλύτερη ένταση μπορούν, τα συμφέροντα των πραγματικών ιδιοκτητών του τόπου, για χάρη των οποίων έβαλαν μια ολόκληρη χώρα στα Μνημόνια. Οι νομοθέτες έγιναν προκλητικοί υπάλληλοι τραπεζικών συμφερόντων μετατρέποντας τη Δικαιοσύνη σε όχημα εξυπηρέτησης όλων αυτών.

Ωστόσο, ο παραπάνω Νόμος συναντά τα όρια της λειτουργικής του στόχευσης και της ίδιας της νομικής του επιδίωξης, εάν επεκταθεί σε κλίμακα επικράτειας, με όρους αλληλεγγύης και διάφανης λαϊκής οικονομίας.

5. Παράδειγμα

Ας δημιουργήσουμε μια υπόθεση εργασίας, ώστε να καταστεί αντιληπτή η σκέψη μου.

Εάν συγκεντρωθούν 10.000 αλληλέγγυοι πολίτες και εισφέρει ο καθένας το ποσό των 10 ευρώ, τότε θα συγκεντρωθεί το απαιτούμενο κεφάλαιο των (10.000 Χ 10€ =) 100.000€, για να συγκροτηθεί και μια τέτοια ανώνυμη εταιρεία.Με το κεφάλαιο αυτό, η εταιρεία πληρεί το κεφαλαιακό κριτήριο της ίδρυσής της και υποβάλλει αίτημα για χορήγηση άδειας λειτουργίας στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Στη συνέχεια, εκπονεί ένα επιχειρηματικό σχέδιο (ένα business plan), σύμφωνα με το οποίο στόχος της είναι η άμεση απόκτηση «κόκκινων δανείων», παραδειγματικού ονομαστικού ύψους 100.000€ το καθένα, για τα οποία δεν προτίθεται να προσφέρει πάνω από 10% της ονομαστικής αξίας για την απόκτησή του (δηλαδή, 100.000€ Χ 10%=) 10.000€ για κέθ τέτοιο δάνειο.

Η διεθνής εμπειρία, λέει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τα δάνεια πωλούνται σε αξίες που κυμαίνονται μεταξύ 5 και 20% του ονομαστικού κεφαλαίου τους.

Έτσι, με το κεφάλαιο των 100.000€ στρέφεται σε κάποια τράπεζα και προτείνει να αγοράσει 10 δάνεια με ονομαστική αξία 100.000€ το καθένα. Δηλαδή, ζητά να αγοράσει 10 δάνεια που έχουν συνολική ονομαστική αξία 1.000.000€ με μόλις 100.000€.

Εάν επιτευχθεί η σχετική συμφωνία αγοράς των δανείων αυτών από την τράπεζα, τότε η εταιρεία θα ζητά από τον δανειολήπτη να της καταβάλλει μόνο το ποσό των 10.000€, που κατεβλήθησαν για το δάνειό του και επιπλέον, το ποσό των 1.000€, για την διεύρυνση της κεφαλαιακής της βάσης (δηλαδή, ώστε στο μέλλον να συγκεντρώσει περισσότερα κεφάλαια και να μπορεί να προβαίνει σε μεγαλύτερες και μαζικότερες εξαγορές δανείων.

Εφόσον ο δανειολήπτης καταβάλλει 11.000€, η εταιρεία θα προχωρά στη διαγραφή του δανείου (διαγραφή του υπολοίπου των 90.000€, δηλαδή διαγραφή του 90% της ονομαστικής αξίας του δανείου), θα εκδίδει εξοφλητική απόδειξη και θα χορηγεί έγγραφη συναίνεση για την εξάλειψη της σχετικής προσημείωσης.  

6. Τι πετυχαίνει αυτή η εταιρεία

Με 11.000€ από κάθε έναν από τους 10 δανειολήπτες των οποίων αγόρασε τα δάνεια, θα ανακεφαλαιοποιείται πλήρως, κάθε φορά, ώστε να μπορεί να προβαίνει διαρκώς σε αυτή την κίνηση αγοράς και διαγραφής χρέους των δανειοληπτών.

Με τα επιπλέον 1.000€/δανειολήπτη διευρύνει την κεφαλαιακή της βάση και έτσι μετά από 1.000 αγορές και διαγραφές δανείων, το αρχικό κεφάλαιο της εταιρείας θα είναι αμετάβλητο (100.000€), η δε συνολική κεφαλαιακή βάση της εταιρείας θα έχει φτάσει στο ύψος του (1.000€ Χ 1000=) 1.000.000€. Έτσι, η εταιρεία θα μπορεί να αγοράζει 100 δάνεια, αντί των αρχικών 10 και να διαγράφει το 90% της ονομαστικής αξίας των δανείων αυτών.

Οι τράπεζες θα ξελαφρώσουν από τα «κόκκινα» χαρτοφυλάκιά τους  και θα βελτιωθεί ο δείκτης κεφαλαιακής τους επάρκειας (παραβλέπω τους διαφημιστικούς βερμπαλισμούς και τα πανηγύρια για την αύξηση μετοχικών κεφαλαίων, γιατί γνωρίζω καλά, ότι τα τραπεζικά ταμεία, αυτή τη στιγμή μοιάζουν με βαρέλια χωρίς πάτο…)

Η κοινωνία θα δείξει πραγματική αλληλεγγύη, αφού, πέρα από το ποσό των 10.000€ που θα καταβάλλει ο κάθε δανειολήπτης, ώστε να διασωθεί η υπόσταση και η λειτουργία της εταιρείας, με το ποσό των επιπλέον 1.000€, θα βοηθήσει ώστε και το δάνειο κάποιου συνανθρώπου του να τύχει την ίδια κατάληξη.

7. Τα αμείλικτα ερωτήματα:

- Είμαστε κοινωνία που αντιλαμβάνεται τι της συμβαίνει; Είμαστε κοινωνία οραματική; Είμαστε κοινωνία αλληλεγγύης στο σημείο και στο βαθμό που απαιτείται, ώστε και να συλλάβουμε και να υλοποιήσουμε ένα τέτοιο σχέδιο, που θα εξυπηρετεί κι εμάς αλλά και τον συμπολίτη μας;

- Είμαστε αρκούντος τίμιοι, ώστε να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμα όλων αυτών, που ρήμαξαν το δημόσιο χρήμα; Είμαστε έτοιμοι να λειτουργήσουμε, έστω για μια φορά κατά το δέον γενέσθαι, ώστε να μην λείψει ποτέ, ούτε ένα ευρώ, από αυτή την εταιρεία; Είμαστε σε θέση να αποβάλλουμε το περιρρέον πρότυπο του λαμόγιου, που μάθαμε να θαυμάζουμε και μάλιστα, να εκλέγουμε βουλευτή;


http://mariosmarinakos.blogspot.gr/#sthash.hh6QgPgz.dpuf