Ο,ΤΙ Μ’ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ

Άμποτε για τη βροχή 
Εδώ δεν βρέχει
Μόνο κάτι θαμπά απογεύματα ξεδιψάνε τα βράδια μας,
Όταν ξεπροβάλλουν γυμνοσάλιαγκες κι οι σκαραβαίοι λένε τις ιστορίες τους
 
Τότε, 

Καμιά φορά έξαφνα 
Μόλις πριν πυκνώσει το σκοτάδι,
Δυο-τρία ελάφια παροδικά, μονόκερα, αλλοπαρμένα 
Βυθίζουν με βία το νύχι τους στο χώμα και τινάζονται
 
Αλλά κι αυτά από έκλαμψη
Λυρικά κι ανάερα 
Αποσπερνά
 
Ποτέ από σιγουριά
Ποτέ για την έγνοια
Ποτέ για το κρίμα
Ποτέ για τη νοσταλγία των Τροπικών
Ποτέ για τον ίασπη
Ποτέ για τη βροχή
 
Άμποτε για τη βροχή…
 
Όχι, ποτέ για τη βροχή
Εδώ δεν βρέχει
Μόνο κάτι θαμπά απογεύματα είναι υγρά

Aπό sotosblog