Γράμμα στη Χαλκιδική - που ακόμα αντιστέκεται!

Με αφορμή τα γεγονότα (δημοσιευμένα ή μη) των τελευταίων μηνών θα ήθελα να απευθυνθώ στους φίλους και συναγωνιστές σε όλο τον δήμο Αριστοτελη, από την Ολυμπιάδα μέχρι τη Μεγάλη Παναγία, από την Ορμυλια μέχρι το Νεοχώρι. Απεύθυνση με δηλωμένη την αλληλεγγύη στον αγώνα σας, κομμάτι του αγώνα σας, του αγώνα όλων μας για ευημερία και αξιοπρέπεια. Αγώνας με εμπόδια πολλά, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.

Είδατε τη δίκαιη και ειρηνική διαμαρτυρία σας να χτυπιέται βάναυσα από τα όργανα που πληρώνονται από σας για να σας προστατεύουν. Σας ψέκασαν με παράνομα χημικά πολέμου για να σας διώξουν απ το βουνο σας. Σας έκλεισαν στη φυλακή επειδή ..αντιδράσετε στην καταστροφή του τόπου σας, σας στέλνουν στα δικαστήρια αυτοί που θα έπρεπε να κάθονται εδώ και χρόνια στο εδώλιο... Κι εσείς συνεχίζετε, όσοι συνεχίζετε, με πείσμα και ορμή. Το ληστρικό μας κράτος όμως ξέρει απο αυτά, και κατάφερε ένα γερό πλήγμα στην περιοχή, στην ψυχολογία σας. Με δυο τρόπους:


1) Όπως κάθε φασιστικός οργανισμός, που αντιστρέφει τα γεγονότα και τις κατηγορίες, κατηγορεί εσάς ως τρομοκράτες. Ποιος; Ο τρομοκράτης! Τον νομό τον έχει έτοιμο απο χρόνια, αφού ήξερε ότι θα του χρειαστεί, ήξερε τι επίθεση θα μας κάνει. Σας απειλεί με ισόβιο εγκλεισμό στη φυλακή και, επειδή σε ένα φασιστικό καθεστώς ούτε η δικαιοσύνη λειτουργεί υπέρ των πολιτών, αισθάνεστε όλοι ανασφαλείς. Με το δίκιο σας. Ο φόβος έφερε το πρώτο πλήγμα στον αγώνα σας: "Μην πάτε στο βουνό, μην κάνετε πορεία, καθήστε ήσυχα", σας είπαν τώρα μερικοί δικοί σας, μέχρι χτες αγωνιστές, ελπίζοντας ότι έτσι θα γλιτώσει η περιοχή τις διώξεις. Μα, δεν ξέρουν ιστορία; Οι κοινωνίες νίκησαν εκεί όπου δεν υπέκυψαν σε κανέναν εκβιασμό, εκεί όπου οξύναν τον αγώνα τους ενάντια στην αυθαιρεσία. Εκεί όπου ολόκληρη η κοινωνία στάθησε στην απολογία μαζί με τους λίγους “αποδιοπομπαίους τράγους” και είπε: Εμείς το κάναμε! Κι αυτό επειδή αυτοί που σας εκβιάζουν και σας τρομοκρατούν φοβούνται, τρέμουν τη δύναμη σας και προσπαθούν να σας κάνουν να την αναστείλετε μόνοι σας.

2) Ο δεύτερος τρόπος ήταν η συγκυρία των εκλογών. Οι εκλογές έβαλαν τον κόσμο σε μια κατάσταση αναμονής και ψευδούς ελπίδας για μια νίκη που θα έρθει θεσμικά. Φυσικά, η ελπίδα αυτή είναι απ' όλους μας κατανοητή μιας και σε έναν αγώνα όλα τα μέσα χρειάζονται. Όλα όμως! Πολλοί, για όσο καιρό παίζονταν το παιχνίδι των εκλογών, υποστείλατε μόνοι σας κάθε κινητοποίηση, κατσατε ήσυχοι χωρίς καμία κρατική καταστολή. Σας επεισαν ότι “τώρα προέχουν οι εκλογές” ενώ στο μεταξύ οι μπουλντόζες της εταιρείας έσκαβαν παράνομα στο βουνό βαθαίνοντας την καταστροφή. Και όλα αυτά γιατί; Για να διώξετε τον Πάχτα, που το όνομα του είναι συνυφασμένο με τη διαπλοκή και την παράνομη εγκατάσταση της εταιρείας στις Σκουριές. Αυτό το καταφέρατε. Κάποιοι όμως περιμένουν τον αγώνα να τον συνεχίσει ή να τον ενισχύσει η νέα δημοτική αρχή! Εδώ παίξατε σε ξένο τεραίν. Ο νέος δήμαρχος σας, κ. Γιάννης Μίχος βγήκε αφού όμως είχε δηλώσει πως δεν εκπροσωπεί το κίνημα (που τον ανέδειξε) αλλά όλους τους πολίτες και απόψεις, και πως δεν είναι στις θεσμικές του αρμοδιότητες το τι θα συμβεί με τα μεταλλεία ή η συμπαράσταση στους διωκόμενους αγωνιστές. Ας είναι: έτσι είναι αυτά τα παιχνίδια, και κάποιοι έχουν μεγαλύτερη εμπειρία σε αυτά!

φωτο από την εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά με τον Αη Νικόλα
(Ένα καράβι για τη Γάζα) ενάντια στα χημικά του πολέμου

Ο νέος όμως δήμαρχος του δήμου Αριστοτελη έκανε και μια άλλη δήλωση: το κίνημα δεν πρέπει να ταυτιστεί με τη δημοτική αρχή, πρέπει να συνεχίσει τον αγώνα του ανεξάρτητα και αυτόνομα, αλλιώς χάθηκε! Και αυτό είναι το ζητούμενο τώρα: μετά απο τόσους μήνες φόβου, διώξεων, κρατικής τρομοκρατίας, εκλογών και μεταθέσεων, τι θα κάνει τώρα το κίνημα της Χαλκιδικής;

Είναι προφανές ότι αν δεν συνεχιστεί ο αγώνας σας τότε πολύ σύντομα θα πρέπει να πάρετε μια σκληρή απόφαση: είτε να μεταναστεύσετε (για που άραγε, μιας και η λεηλασια δεν έχει σύνορα;), είτε να αποφασίσετε πως το προσδόκιμο ζωής σας θα είναι μικρότερο αφού θα πεθάνετε απο καρκίνο! Κι εδώ υπάρχει άλλο ένα δεδομένο: όπως με πληροφόρησαν αρκετοί επιστήμονες του ΑΠΘ, σε λιγοτερο απο ένα χρόνο και εφόσον οι εργασίες συνεχίζονται, η ζημιά στα νερά της περιοχής θα είναι μη αναστρέψιμη. Άρα, η σωτηρία του υδροφόρεα όλου του δήμου Αριστοτελη εναπόκειται σε μερικούς μήνες άμεσης και ουσιαστικής δράσης. Η απόφαση γι' αυτό όμως πρέπει να παρθεί σήμερα.

Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι το κίνημα που αναπτύχθηκε στον δήμο Αριστοτελη της Χαλκιδικής θέλει να συνεχίσει τον αγώνα σωτηρίας του τόπου του, και απ' ότι γνωρίζουμε και θέλει και μπορεί, εκτιμώ πως πρέπει να προσέχουν τα εξής:

- Η απόφαση γι αυτό πρέπει να είναι άμεση και να περιλαμβάνει συγκεκριμένες δράσεις πίεσης προς την κεντρική κυβέρνηση. Οι δράσεις πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα γιατί έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.

- Οι Κασσανδρες καραδοκούν: θα εμφανιστούν και πάλι μέσα στο κίνημα σας για να σας πουν τι να (μην) κάνετε, να εμπιστευθείτε τους θεσμούς, να κάτσετε ήσυχα. Οπότε κι εσείς ξέρετε τι πρέπει να κάνετε: να μην κατσετε ήσυχα, να δώσετε την τελευταία μάχη σας στους λιγους μήνες που σας απομένουν μέχρις εσχάτων, χωρίς φόβο, χωρίς αναστολές. Ο φόβος είναι δικός τους, μην το ξεχνάτε. Εσείς, ενεργώντας ως άνθρωποι ελεύθεροι, μην φοβηθείτε, μην σκεφτείτε την κανονικότητα της ζωής σας, τις δουλειές σας, το σχολείο: όλα αυτά δεν θα έχουν κανένα πια νόημα αν τώρα ηττηθείτε οριστικά. Καθημερινότητα και προτεραιότητα σας πρέπει να γίνει η αντίσταση απέναντι στους καταπατητές των ζώων μας.

- Γνωρίζετε πια ότι στο βουνό θα σας πνίξουν στα χημικά. Ο αγώνας σας πρέπει να μεταφερθεί σε ζωτικούς για την κυβέρνηση τόπους, όπως είναι η Θεσσαλονίκη, και με τρόπους που η καταστολή θα έχει μικρά περιθώρια αντίδρασης. Ρισκάρετε αν θέλετε να κερδίσετε. Το κίνημα αλληλεγγύης που έχει στηθεί σε όλη την Ελλάδα θα είναι κοντά σας.

- Αφήστε κατα μέρος τους χαζούς διαχωρισμούς ανάμεσα στα χωριά σας - δεν είναι τίποτα περισσότερο απο μικροεθνικισμούς, σαν αυτούς που χωρίζουν τα έθνη και δεν βλέπουν τον πραγματικό εχθρό τους. Χρέος σας είναι η συνένωση του αγώνα όλων των χωριών. Κομβικό ρόλο έχει σε αυτό το σημείο η προσέγγιση της Ολυμπιάδας, μιας περιοχής που αντιστάθηκε για χρόνια, τότε που το σημερινό κίνημα ήταν απόν σε κείνον τον αγώνα και οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του γι αυτό αντί να στρέφει την κριτική του στα διπλανα χωριά του σήμερα. Η Ολυμπιάδα κέρδισε και δικαστικά εκείνον τον αγώνα, μονή της, και σήμερα λείπει απο το κίνημα, ένα μέρει επειδή της έχουν ψευδώς υποσχεθεί ότι θα απαλλαχθεί απο τα απόβλητα αν υλοποιηθουν οι εργασίες στις Σκουριές. Είναι χρέος των συντονιστικων να προσεγγίσουν ξανά τους παλαιότερους αγωνιστές.

Αυτά, και αλλά πολλά. Δεν τα γράφω για να νουθέτησω κανέναν, άλλωστε οι περισσότεροι τα ξέρετε ήδη, από σας τα έμαθα - αυτά και άλλα πολλά που επιλέξατε να μην ειπωθούν δημόσια, γιατί η αυτοκριτική δεν είναι μέσα στην κουλτούρα μας και εκλαμβάνεται ως εναντίωση. Ας είναι. Σας μεταφέρω απλώς την εμπειρία ανθρώπων που τα έζησαν όλα αυτά νωρίτερα, στον εδώ και χρόνια πόλεμο για το νερό που διεξάγεται στην Ελλάδα. Ανθρώπους που συνάντησα κατα την έρευνα για το ντοκιμαντέρ Σταγώνες.
Τώρα που η κυβέρνηση νιώθει δυνατή, τώρα που ο θυμός και η οργή των ανθρώπων έγιναν απογοήτευση και απαξίωση της δράσης τους, τωρα που έχετε μάθει όλοι απο τα λάθη και τις στρατηγικές, τώρα είναι η ώρα για τη δική σας αντεπίθεση. Τη δική μας αντεπίθεση. Είμαστε όλοι κοντά σας, κι ας δίνουμε άλλους αγώνες, σε άλλους απειλούμενος τόπους. Θα σας συνδράμουμε αμέσως μόλις το ζητήσετε. Αυτό μόνο μπορούμε όλοι εμείς, αλληλέγγυοι στον αγώνα σας, να υποσχεθουμε.

Με τιμή προς τον αγώνα, τα λάθη και τις προσδοκίες όσων επιμένουν.
Για τη νίκη, τη ζωή, την αξιοπρέπεια

Νελλη Ψαρρου

nellypsarrou.com