Κομμουνιστές υπάρχουν πολλοί. ΚΚΕδες λίγοι. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Πόση είναι η ταρίφα σας, σύντροφοι; 

Πόσο μακριά θα φτάνατε για 1.500 ευρώ ακόμη; 

Σημείωση: Ό,τι γράφεται παρακάτω αφορά τις ηγεσίες του ΚΚΕ των τελευταίων ετών και τον Ριζοσπάστη. Όχι το σύνολο όσων πολιτικοποιούνται με το ΚΚΕ ή το υποστηρίζουν.

Ταξική πάλη και πετρελαιάδες. 

Κόμμα των εργατών και φιλίες με τα αφεντικά. 

Αντίσταση αλλά και κατεστημένο. 

Φτώχεια αλλά και πλούτος. 

Κόμμα με ιστορία αλλά και ιστορικό ξεπούλημα. 

Για 1.500 ευρώ; 

Το αφεντικό τρελάθηκε. Πάρτε όσο όσο. Άλλωστε, στον «κομμουνιστικά πλασμένο» κόσμο του ΚΚΕ όλα χωράνε. Στο κόμμα που κρίνει αλλά δεν κρίνεται, που κατακεραυνώνει το κεφάλαιο αλλά βάζει τις επιχειρήσεις του στο άρθρο 99, που διατείνεται πως είναι υπέρ των εργαζομένων αλλά επιβάλλει μειώσεις μισθών και απολύσεις στους δικούς του εργαζόμενους, όλα επιτρέπονται. Αρκεί πρώτα να περάσετε από το ταμείο…

Στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη της 9ης Φεβρουαρίου και συγκεκριμένα στη στήλη «Στη μνήμη αγωνιστών» δημοσιεύτηκε ένα κείμενο. Αφορά τον...

Γεώργιο Ζώρα Μελισσανίδη. Το υπογράφουν τα παιδιά του Δημήτρης, Όλγα και Ιάκωβος Μελισσανίδης.

Πόσο πάει το μαλλί στον επαναστατικό Ριζοσπάστη να βάλουμε και έναν Κόκκαλη, έναν Βαρδινογιάννη, έναν Ρέστη, έναν Λαυρεντιάδη, έναν Κοντομηνά βρε αδερφέ; 

Πόση είναι η ταρίφα σας, σύντροφοι; Πόσο μακριά θα φτάνατε για 1.500 ευρώ ακόμη; 

«Ο Γεώργιος Ζώρας  Μελισσανίδης ήταν ένας φτωχός πρόσφυγας από τον Πόντο. Γεννήθηκε το 1920 στο Βλαδικαυκάς. Ο πόλεμος τον βρίσκει στην παραγκούπολη της Χαλκίδας και μετά στην Κατερίνη και τη Φλώρινα. Το 1942, ο Ζώρας μπαίνει στην αντίσταση με τον ΕΛΑΣ. Συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς, φυλακίζεται και αποφεύγει την εκτέλεση δραπετεύοντας μέσα από τα χέρια τους. Η δράση του στην Αντίσταση, η εξορία και οι ταλαιπωρίες στιγμάτισαν τα νεανικά του χρόνια. Δούλεψε σκληρά. Έκανε όλες τις δουλειές που πέφτανε μπροστά του για να κρατήσει όρθια την οικογένειά του, να μην της λείψει το καθημερινό ψωμί. Ήταν ο εργάτης, ο πρόσφυγας, ο μαχητής, ο λυράρης που την απέραντη ψυχή του δεν τη χωράνε οι ουρανοί του κόσμου. Παντρεύτηκε τη Βέρα Ευσταθιάδου στην Κοκκινιά και απέκτησαν 3 παιδιά, το Δημήτρη, την Όλγα και τον Ιάκωβο. Σήμερα τα παιδιά του τιμάνε τον αγωνιστή πατέρα τους, για την ακριβή παρακαταθήκη που τους άφησε, προσφέροντας στη μνήμη του 1.500 ευρώ στο Κόμμα των λαϊκών αγώνων, το ΚΚΕ.  Τα παιδιά του, Δημήτρης, Όλγα, Ιάκωβος Μελισσανίδης».

Η δωρεά του κατηγορούμενου για λαθρεμπόριο, σύμφωνα με όσα έχουμε γράψει όχι μόνο εμείς αλλά και η ίδια η ιστορική εφημερίδα.  Η δωρεά και του αδερφού του, ο οποίος επίσης έχει μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη για λαθρεμπόριο. 

Δεν ξέρετε, φίλοι του Ριζοσπάστη, ποιος είναι ο Μελισσανίδης; 

Μπορεί ο καθένας να ξεπλένει την προσωπική του ιστορία κάνοντας μια δωρεά στο Κόμμα;

 Δεν είναι λίγο οξύμωρο αυτό το «Κόμμα των λαϊκών αγώνων» να υπογράφεται από τους μεγαλοπετρελαιάδες; 

Μα καλά, τους ψίθυρους από τα χρόνια της Χούντας στο ΚΚΕ δεν τους έχουν ακούσει;  

Ο πατέρας «κοντά» στο κόμμα αλλά ο γιός βαρύ χέρι στις εποχές της ελληνικής δικτατορίας; Άσε που τον Ζώρα στη γειτονιά του μόνο για κομμουνιστή δεν τον είχαν…

Και μετά αναζητάμε τις αιτίες, για ποιο λόγο, στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της νεότερης ιστορίας της χώρας, το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης, εξαφανίζεται αντί να γιγαντώνεται. Αναρωτιόμαστε γιατί του γυρνάει την πλάτη ο κόσμος. 

Οι φασίστες, φίλοι του ΚΚΕ, βρήκαν ανοιχτά και μπήκαν. Διέγνωσαν ότι υπάρχει κενό, διαπίστωσαν ότι υπάρχει έλλειψη «αντισυστημικότητας» και πουλάνε τη δική τους. Ψεύτικη. Επικίνδυνη. Καθοδηγούμενη. Όμως, δεν τους ψήφισαν μόνο φασίστες. Τους ψήφισαν και πεινασμένοι, τους ψήφισαν και φτωχοί, τους ψήφισαν και εξαθλιωμένοι, τους ψήφισαν αυτοί που τους πέταξαν ένα κομμάτι ψωμί στα συσσίτια του μίσους. Τους ψήφισαν πολλοί από εκείνους που θα έπρεπε, μέσα σε αυτή την απίστευτη κοινωνική κρίση, να τους εκφράζει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας.

Γιατί γιγαντώθηκε κάποτε το ΚΚΕ; 

Γιατί έφτασε στο σημείο να έχει 150.000 ένοπλους ο ΕΛΑΣ; 

Η πρώτη σφαίρα στα ελληνικά βουνά από ΕΛΑΣίτες έπεσε τον Φεβρουάριο του 1942. Το ΕΑΜ ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1941. 

Τι έκανε μέχρι τότε; Οργάνωνε συσσίτια και τάιζε τους εξαθλιωμένους. Πρώτα έδινε φαγητό στον πεινασμένο και άπλωνε το χέρι σε αυτόν που δεν είχε τίποτα. Δεν πήγαινε με τον τραπεζίτη, δεν πήγαινε με το κεφάλαιο, δεν συμβιβαζόταν με την καθεστηκυία τάξη της εποχής. Δεν απέλυε τον κόσμο του, ζητώντας κομματική πειθαρχία από εκείνον που χάνει τη δουλειά του και το μέλλον του.

Το ΚΚΕ στη λαϊκή συνείδηση ήταν το κόμμα της αντίστασης. Της εξορίας. Των ανθρώπων που υπέφεραν για τα πιστεύω τους. Που δεν υπέγραψαν, γιατί δεν ήθελαν τη στάμπα του δηλωσία. Και είναι εξαιτίας αυτών των αγώνων, αυτής της ιστορικής μνήμης, αυτών των πραγματικών κομμουνιστών, που ακόμη και σήμερα υπάρχει σεβασμός στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Για αυτούς τους ανθρώπους που δημιούργησαν το μύθο του Κόμματος βρίσκεται ακόμη και σήμερα εν ζωή το ΚΚΕ, όσο κι αν το σκοτώνουν εκ των έσω οι ανάξιοι συνεχιστές της ιστορικής κληρονομιάς του. Και είναι αυτοί οι αγώνες και οι ιστορικές μνήμες τους, για τους οποίους εξακολουθούν να υπάρχουν οι Παπαρήγες και οι Κουτσούμπες.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Από τους κομμουνιστές που δεν έγιναν δηλωσίες, φτάσαμε στο ΚΚΕ των προθύμων. Με ξεφτιλισμένα ανθρωπάκια που προσπαθούν να συνδυάσουν μια ιδεολογία που δεν πιστεύουν με την συνύπαρξη με το κεφάλαιο, τα συμφέροντα και τα αφεντικά. 

Δυστυχώς, δεν είναι δύσκολος ο συνδυασμός. Να λες μεγάλα λόγια για την τρόικα και το μνημόνιο, να εφαρμόζεις όμως τους μνημονιακούς νόμους στην Τυποεκδοτική. Να βγάζεις λόγους για τη δημοκρατία και την ελευθερία αλλά να δίνεις πρώτος το «καλό παράδειγμα» απολύοντας όποιον δημοσιογράφο τόλμησε να εκφράσει διαφωνίες με τη γραμμή της Κεντρικής Επιτροπής. Κι ας μιλάς για απεργίες, για λαϊκή εξουσία, στο σήμερα, κάθε αφεντικό μπορεί να αντιτείνει: «Στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ απολύουν και μειώνουν τους μισθούς»…

Ξέρετε τι είναι ακόμη πιο εύκολο; Να λες μεγάλα λόγια ενάντια στο κεφάλαιο γενικά. Ενάντια στην εκμετάλλευση γενικά. Ενάντια στη διαφθορά γενικά. Χωρίς να θίγεις κανέναν. Να είσαι, για παράδειγμα, κατά των αποκρατικοποιήσεων, χωρίς όμως ποτέ να αναφερθείς στο ποιος και με ποιους χαριστικούς όρους αγόρασε τον ΟΠΑΠ. Να καταγγέλλεις τους κεφαλαιοκράτες που δεν πληρώνουν φόρους, χωρίς ποτέ να αναφέρεις ποιοι είναι οι μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου. Να στηλιτεύεις τη σχέση των πολιτικών με τους επιχειρηματίες, αλλά να μη δημοσιεύεις ποτέ στον Ριζοσπάστη τα κείμενα προβληματισμού για το γήπεδο της ΑΕΚ και τη δωρεά του Σγουρού…

Γιατί άραγε; Φτάνουν τα 1.500 ευρώ για αυτό;

Για να τελειώνουμε: Κομμουνιστές υπάρχουν πολλοί. ΚΚΕδες λίγοι. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Πηγή :  unfollow