ΠΡΟΣΟΧΗ: Το κείμενο που ακολουθεί είναι κατάλληλο μόνο για.. ανηλίκους άνω των 18.
Πριν το πρώτο ραντεβού, πολλοί (αισιόδοξοι) άντρες συνηθίζουν να τραβούν μια μαλακία.
Αυτό συμβαίνει γιατί φοβούνται πως μπορεί να υπάρξει ατύχημα στα προκαταρκτικά ή ακόμα χειρότερα να έχουν πρόωρη... εκτόνωση κατά τη διάρκεια της πράξης και να φύγουν ντροπιασμένοι, έχοντας αποκτήσει το προσωνύμιο του "Γρηγορογαμούλη"!
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η μαλακία πριν το ραντεβού είναι θέμα ζωτικής σημασίας, αφού φεύγουν τα πολλά-πολλά και μπορεί μετά ο άντρας να πάει άνετος, ατρόμητος και ευδιάθετος στο πρώτο ραντεβού.
Όταν όμως κάποιος δε γαμάει, πρέπει να περιμένει πότε θα... "ελεήσει ο Κύριος" ή καλό είναι να ρίχνει και καμιά μαλακία πού και πού να ξελαμπικάρει;
Και αν επιλέξει το δεύτερο, αυτό σημαίνει πως θα πάψει να ψάχνει να γαμήσει;
Ξέρετε, το ζήτημα αυτό δεν είναι απλά βιολογικό. Είναι και πολιτικό.
Διότι εδώ έγκειται το ζήτημα της ιδεολογικής ορθοδοξίας και του ρεφορμισμού.
Ο λαός μας εδώ και είκοσι περίπου χρόνια συνεχώς μειώνει τις σεξουαλικές του επιδόσεις.
Εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια ειδικά, δε γαμάει καθόλου!
Υπάρχουν φωνές μες στο λαό μας που ζητούν λίγα, άλλες που ζητούν πολλά και άλλες που ζητούν τα πάντα.
Γενικώς όλοι θα θέλαμε ο λαός μας να γαμάει συνεχώς.
"Να τη βγάζει από μέσα μόνο για κατούρημα", που λένε...
Αλλά το θέμα είναι πως μετά από τόσα χρόνια, έχει ξεχάσει τελείως τη διαδικασία.
Λέει "να την ξαπλώσω από δω; Από κει; Έτσι; Α; Σούζα; Δε θυμάμαι!
Κι αν δε μου 'ρθει... πού θα βρω τα ισοδύναμα;" και άλλα τέτοια γλαφυρά.
Έτσι, η αδράνειά του αυτή τον υποχρεώνει σε κωλυσιεργία ασυγχώρητη για τους... ανατρεπτικούς του "αδένες".
Και άρα και την ψυχολογία του.
Αν το δούμε λοιπόν πολιτικά, έχει ως εξής.
Ο ρεφορμιστής λέει: "Ρε παιδιά, δε γαμάμε που δε γαμάμε, δεν τραβάμε καμιά μαλακία αν φύγουν τα πολλά-πολλά;"
Ο "καθαρός" απαντά: "Όχι! Δεν το δέχομαι! Ή θα γαμήσουμε ή τίποτα!"
Ο Ρ. του ξαναλέει: "Ρε συ, σκέψου το καλά. Αφού έτσι όπως είμαστε, δεν υπάρχει περίπτωση να γαμήσουμε και, αν βρούμε και καμία, θα την κοιτάμε και δε θα ξέρουμε τί να κάνουμε... δεν ρίχνουμε καμία να σκάσει λίγο το χειλάκι μας;"
Ο Κ. ανένδοτος: "Όχι! Όποιος τραβάει μαλακία, προδίδει το γαμήσι!"
Ο Ρ. τον εκλιπαρεί: "Ρε δε σου είπα να μην ψάχνουμε να γαμήσουμε! Ας τραβήξουμε όμως καμιά πρώτα και μετά συνεχίζουμε να ψάχνουμε με πιο καθαρό μυαλό! Σκέψου πως αν πάμε να γαμήσουμε έτσι όπως είμαστε, θα μας φύγουν στα 3 δευτερόλεπτα και εκείνη θα την κάνει με ελαφρά! Ενώ αν τραβήξουμε μία πρώτα, τότε θα της αλλάξουμε τα φώτα στο γαμήσι και θα την κρατάμε και για καιρό!"
Ο Κ. δε λυγίζει: "Όχι, όχι και πάλι όχι! Εγώ είμαι προορισμένος μόνο να γαμάω! Οτιδήποτε λιγότερο, είναι απαράδεκτο!"
Ο Ρ. απαντά: "Ναι όμως, έχεις να δεις βυζί, από τότε που σε θήλαζε η μάνα σου! Ας τραβήξουμε μία, κι άμα δε σ' αρέσει το παρατάς."
Ο Κ. ανένδοτος: "Είπα όχι."
Ο Ρ. απελπισμένος: "Εντάξει, θα τραβήξω μόνος μου. Αλλά να ξέρεις πως με αυτά τα μυαλά, δε θα γαμήσεις ούτε στη δευτέρα παρουσία!"
Λοιπόν, το δίλημμα είναι βιολογικό, φιλοσοφικό, ηθικό και ιδεολογικό.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να εκτονωθεί, ακόμη κι αν δε βρίσκει παρτενέρ.
Αλλιώς θα τρελαθεί.
Είναι παθολογικά και ψυχολογικά επικίνδυνο να μένει αδρανής για πολύ καιρό.
Η αδράνεια του σπέρματος μπορεί να προκαλέσει από ψυχολογικά προβλήματα έως ανικανότητα και καρκίνο.
Το ότι δε βρίσκει κάποιος αυτό ακριβώς που θα ήθελε, δε σημαίνει ότι πρέπει να κάτσει ανενεργός ώσπου να του γίνει... "τυρί"!
Αυτό το δίλημμα έχει ήδη τεθεί στην κοινωνία μας και ζητά απάντηση.
Θέλουμε όλοι να αλλάξουν τα πράγματα.
Τα δεδομένα είναι γνωστά.
Και τι κάνουμε τώρα;
Κυρίως συμμετέχουμε όσο μπορούμε στις κινητοποιήσεις και ιδίως αυτές τις μέρες στις κινητοποιήσεις στην ΕΡΤ.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, το οποίο μπορούμε να κάνουμε.
Τη Δευτέρα, στο Σύνταγμα διοργανώνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ μια συγκέντρωση με οσμή πολιτικού συλαλλητηρίου ενάντια στο Σαμαρικό καθεστώς.
Ξεκίνησε ως μια απλή κομματική συγκέντρωση, αλλά λόγω των γεγονότων των τελευταίων ημερών, εξελίσσεται σε πολιτικό συλλαλητήριο ενάντια στην αντιδημοκρατική, αυταρχική, κυβερνητική αυθαιρεσία.
Ήδη ο φασισταράς, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ζήτησε να ακολουθηθεί η τακτική Ερντογάν για να διαλυθούν οι συγκεντρώσεις. Ζητάει/προαναγγέλλει νεκρούς δηλαδή!
Άμεση λύση να πέσει αυτό το καθεστώς -καλώς ή κακώς- αποτελεί μόνο η ανατροπή της κυβέρνησης από ένα ισχυρό ρεύμα που θα στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα απαιτεί εδώ και τώρα παραίτηση του τρικομματικού τσίρκου και άμεση διενέργεια εκλογών.
Ναι, το ξέρω, ίσως δεν ανταποκρίνεται στο 100% των θέλω του καθενός μας, αλλά αν σνομπάρουμε τώρα αυτήν την επιλογή, θα παραμείνουμε στη γωνία σαν τον τύπο παραπάνω στο διάλογο (τον "καθαρό") που αρνούνταν να τραβήξει μαλακία, περιμένοντας μια ζωή να γαμήσει.
Όχι, δε λέω να τραβήξει μία και να σταματήσει να προσπαθεί να γαμήσει.
Αλλά να συνεχίσει να προσπαθεί.
Και μάλιστα θεωρώ πως μετά απ' αυτό, θα 'χει πολύ περισσότερη όρεξη και καλύτερη ψυχολογία.
Και επομένως περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρει να γαμήσει.
Και να γαμήσει καλά, ώστε να βρει την αποδοχή και να συνεχίσει.
Να πάψει να κοιτάει τον μακρινό ορίζοντα και να φωνάζει πόσο ωραία θα 'ναι εκεί μια μέρα.
Να αρχίσει να περπατά προς τα κει. Και βήμα-βήμα να τον πλησιάζει.
Με αυτήν την... παράδοξη λογική λοιπόν, σας καλώ όλους, όσοι δεν αντέχετε άλλο να ζείτε σ' αυτήν την κατάσταση, να πάτε μια βόλτα το απόγευμα απ' το Σύνταγμα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκή επίδειξη δύναμης απέναντι στην κυβέρνηση.
Για μήνυμα ανατροπής του μισο-χουντικού καθεστώτος.
Να είναι πολύς ο κόσμος, να πλημμυρίσει από κόσμο η πλατεία, ώστε να σταλεί τομήνυμα στην κυβέρνηση πως η κοινωνία ήδη αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αλλάξουν τα πράγματα.
Πως τα ψωμιά της κυβέρνησης είναι λίγα.
Πως αποτελεί ήδη παρελθόν.
Εγώ δεν είμαι στην Αθήνα και επομένως δεν μπορώ να είμαι στο Σύνταγμα.
Αλλά νομίζω πως, βλέποντας το ακροδεξιό παραλήρημα και την επικίνδυνη αντιδημοκρατική εκτροπή της κυβέρνησης και την έλλειψη άλλων πλειοψηφικών ρευμάτων ανατροπής της, μπορούμε να δώσουμε την ευκαιρία στον Σύριζα να βάλει αέρα στα πανιά του και να τολμήσει να βάλει μπρος για την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης.
Με μια γεμάτη πλατεία Συντάγματος, μπορεί να το κάνει.
Με μια άδεια πλατεία, όμως, θα σταλεί το μήνυμα πως "όσο κι αν γκρινιάζουμε, δεν έχει βρεθεί η εναλλακτική λύση απέναντι στην κυβέρνηση".
Και ο αέρας, που λέγαμε, θα μετακομίσει τελικά στα πανιά του Σαμαρά και των εταίρων του, οι οποίοι -μη έχοντας αντίπαλο έτοιμο να τους ρίξει- θα συνεχίσουν τον βιασμό της ζωής μας, της χώρας και της δημοκρατίας.
Η πλατεία θα κρίνει, εν πολλοίς, το μέλλον της κυβέρνησης.
Θα κρίνει αν θα αρχίσουμε να μετράμε αντίστροφα για την πτώση της.
Ας κάνουμε λοιπόν μια ρεφορμιστική επιλογή με άμεσα αποτελέσματα (σαν τη μαλακία) και με καθαρό μυαλό μετά συνεχίζουμε για την πραγματικά ριζοσπαστική αλλαγή στη χώρα μας (σαν το γαμήσι).
Έτσι κι αλλιώς για να προχωρήσουμε στο δεύτερο στάδιο, είναι σχεδόν απαραίτητο να περάσουμε απ' το πρώτο στάδιο.
ΥΓ.: Πώς και πώς περιμένω σχόλιο από κκέ φίλο να λέει:
"Μην στηρίζετε ΣΥΡΙΖΑ! Είναι μαλακία!"
http://toixo-toixo.blogspot.com/
Πριν το πρώτο ραντεβού, πολλοί (αισιόδοξοι) άντρες συνηθίζουν να τραβούν μια μαλακία.
Αυτό συμβαίνει γιατί φοβούνται πως μπορεί να υπάρξει ατύχημα στα προκαταρκτικά ή ακόμα χειρότερα να έχουν πρόωρη... εκτόνωση κατά τη διάρκεια της πράξης και να φύγουν ντροπιασμένοι, έχοντας αποκτήσει το προσωνύμιο του "Γρηγορογαμούλη"!
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η μαλακία πριν το ραντεβού είναι θέμα ζωτικής σημασίας, αφού φεύγουν τα πολλά-πολλά και μπορεί μετά ο άντρας να πάει άνετος, ατρόμητος και ευδιάθετος στο πρώτο ραντεβού.
Όταν όμως κάποιος δε γαμάει, πρέπει να περιμένει πότε θα... "ελεήσει ο Κύριος" ή καλό είναι να ρίχνει και καμιά μαλακία πού και πού να ξελαμπικάρει;
Και αν επιλέξει το δεύτερο, αυτό σημαίνει πως θα πάψει να ψάχνει να γαμήσει;
Ξέρετε, το ζήτημα αυτό δεν είναι απλά βιολογικό. Είναι και πολιτικό.
Διότι εδώ έγκειται το ζήτημα της ιδεολογικής ορθοδοξίας και του ρεφορμισμού.
Ο λαός μας εδώ και είκοσι περίπου χρόνια συνεχώς μειώνει τις σεξουαλικές του επιδόσεις.
Εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια ειδικά, δε γαμάει καθόλου!
Υπάρχουν φωνές μες στο λαό μας που ζητούν λίγα, άλλες που ζητούν πολλά και άλλες που ζητούν τα πάντα.
Γενικώς όλοι θα θέλαμε ο λαός μας να γαμάει συνεχώς.
"Να τη βγάζει από μέσα μόνο για κατούρημα", που λένε...
Αλλά το θέμα είναι πως μετά από τόσα χρόνια, έχει ξεχάσει τελείως τη διαδικασία.
Λέει "να την ξαπλώσω από δω; Από κει; Έτσι; Α; Σούζα; Δε θυμάμαι!
Κι αν δε μου 'ρθει... πού θα βρω τα ισοδύναμα;" και άλλα τέτοια γλαφυρά.
Έτσι, η αδράνειά του αυτή τον υποχρεώνει σε κωλυσιεργία ασυγχώρητη για τους... ανατρεπτικούς του "αδένες".
Και άρα και την ψυχολογία του.
Αν το δούμε λοιπόν πολιτικά, έχει ως εξής.
Ο ρεφορμιστής λέει: "Ρε παιδιά, δε γαμάμε που δε γαμάμε, δεν τραβάμε καμιά μαλακία αν φύγουν τα πολλά-πολλά;"
Ο "καθαρός" απαντά: "Όχι! Δεν το δέχομαι! Ή θα γαμήσουμε ή τίποτα!"
Ο Ρ. του ξαναλέει: "Ρε συ, σκέψου το καλά. Αφού έτσι όπως είμαστε, δεν υπάρχει περίπτωση να γαμήσουμε και, αν βρούμε και καμία, θα την κοιτάμε και δε θα ξέρουμε τί να κάνουμε... δεν ρίχνουμε καμία να σκάσει λίγο το χειλάκι μας;"
Ο Κ. ανένδοτος: "Όχι! Όποιος τραβάει μαλακία, προδίδει το γαμήσι!"
Ο Ρ. τον εκλιπαρεί: "Ρε δε σου είπα να μην ψάχνουμε να γαμήσουμε! Ας τραβήξουμε όμως καμιά πρώτα και μετά συνεχίζουμε να ψάχνουμε με πιο καθαρό μυαλό! Σκέψου πως αν πάμε να γαμήσουμε έτσι όπως είμαστε, θα μας φύγουν στα 3 δευτερόλεπτα και εκείνη θα την κάνει με ελαφρά! Ενώ αν τραβήξουμε μία πρώτα, τότε θα της αλλάξουμε τα φώτα στο γαμήσι και θα την κρατάμε και για καιρό!"
Ο Κ. δε λυγίζει: "Όχι, όχι και πάλι όχι! Εγώ είμαι προορισμένος μόνο να γαμάω! Οτιδήποτε λιγότερο, είναι απαράδεκτο!"
Ο Ρ. απαντά: "Ναι όμως, έχεις να δεις βυζί, από τότε που σε θήλαζε η μάνα σου! Ας τραβήξουμε μία, κι άμα δε σ' αρέσει το παρατάς."
Ο Κ. ανένδοτος: "Είπα όχι."
Ο Ρ. απελπισμένος: "Εντάξει, θα τραβήξω μόνος μου. Αλλά να ξέρεις πως με αυτά τα μυαλά, δε θα γαμήσεις ούτε στη δευτέρα παρουσία!"
Λοιπόν, το δίλημμα είναι βιολογικό, φιλοσοφικό, ηθικό και ιδεολογικό.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να εκτονωθεί, ακόμη κι αν δε βρίσκει παρτενέρ.
Αλλιώς θα τρελαθεί.
Είναι παθολογικά και ψυχολογικά επικίνδυνο να μένει αδρανής για πολύ καιρό.
Η αδράνεια του σπέρματος μπορεί να προκαλέσει από ψυχολογικά προβλήματα έως ανικανότητα και καρκίνο.
Το ότι δε βρίσκει κάποιος αυτό ακριβώς που θα ήθελε, δε σημαίνει ότι πρέπει να κάτσει ανενεργός ώσπου να του γίνει... "τυρί"!
Αυτό το δίλημμα έχει ήδη τεθεί στην κοινωνία μας και ζητά απάντηση.
Θέλουμε όλοι να αλλάξουν τα πράγματα.
Τα δεδομένα είναι γνωστά.
- Ή θα περιμένουμε στη γωνία φωνάζοντας να αλλάξουν τα δεδομένα και περιμένοντας να έρθουν οι πολλοί με το μέρος μας, πράγμα δύσκολο.
- Ή θα πάρουμε την πιο καλή λύση απ' όσες μας προσφέρονται και στη συνέχεια να προσπαθήσουμε για περισσότερα.
Και τι κάνουμε τώρα;
Κυρίως συμμετέχουμε όσο μπορούμε στις κινητοποιήσεις και ιδίως αυτές τις μέρες στις κινητοποιήσεις στην ΕΡΤ.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, το οποίο μπορούμε να κάνουμε.
Τη Δευτέρα, στο Σύνταγμα διοργανώνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ μια συγκέντρωση με οσμή πολιτικού συλαλλητηρίου ενάντια στο Σαμαρικό καθεστώς.
Ξεκίνησε ως μια απλή κομματική συγκέντρωση, αλλά λόγω των γεγονότων των τελευταίων ημερών, εξελίσσεται σε πολιτικό συλλαλητήριο ενάντια στην αντιδημοκρατική, αυταρχική, κυβερνητική αυθαιρεσία.
Ήδη ο φασισταράς, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ζήτησε να ακολουθηθεί η τακτική Ερντογάν για να διαλυθούν οι συγκεντρώσεις. Ζητάει/προαναγγέλλει νεκρούς δηλαδή!
Άμεση λύση να πέσει αυτό το καθεστώς -καλώς ή κακώς- αποτελεί μόνο η ανατροπή της κυβέρνησης από ένα ισχυρό ρεύμα που θα στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα απαιτεί εδώ και τώρα παραίτηση του τρικομματικού τσίρκου και άμεση διενέργεια εκλογών.
Ναι, το ξέρω, ίσως δεν ανταποκρίνεται στο 100% των θέλω του καθενός μας, αλλά αν σνομπάρουμε τώρα αυτήν την επιλογή, θα παραμείνουμε στη γωνία σαν τον τύπο παραπάνω στο διάλογο (τον "καθαρό") που αρνούνταν να τραβήξει μαλακία, περιμένοντας μια ζωή να γαμήσει.
Όχι, δε λέω να τραβήξει μία και να σταματήσει να προσπαθεί να γαμήσει.
Αλλά να συνεχίσει να προσπαθεί.
Και μάλιστα θεωρώ πως μετά απ' αυτό, θα 'χει πολύ περισσότερη όρεξη και καλύτερη ψυχολογία.
Και επομένως περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρει να γαμήσει.
Και να γαμήσει καλά, ώστε να βρει την αποδοχή και να συνεχίσει.
Να πάψει να κοιτάει τον μακρινό ορίζοντα και να φωνάζει πόσο ωραία θα 'ναι εκεί μια μέρα.
Να αρχίσει να περπατά προς τα κει. Και βήμα-βήμα να τον πλησιάζει.
Με αυτήν την... παράδοξη λογική λοιπόν, σας καλώ όλους, όσοι δεν αντέχετε άλλο να ζείτε σ' αυτήν την κατάσταση, να πάτε μια βόλτα το απόγευμα απ' το Σύνταγμα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκή επίδειξη δύναμης απέναντι στην κυβέρνηση.
Για μήνυμα ανατροπής του μισο-χουντικού καθεστώτος.
Να είναι πολύς ο κόσμος, να πλημμυρίσει από κόσμο η πλατεία, ώστε να σταλεί τομήνυμα στην κυβέρνηση πως η κοινωνία ήδη αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αλλάξουν τα πράγματα.
Πως τα ψωμιά της κυβέρνησης είναι λίγα.
Πως αποτελεί ήδη παρελθόν.
Εγώ δεν είμαι στην Αθήνα και επομένως δεν μπορώ να είμαι στο Σύνταγμα.
Αλλά νομίζω πως, βλέποντας το ακροδεξιό παραλήρημα και την επικίνδυνη αντιδημοκρατική εκτροπή της κυβέρνησης και την έλλειψη άλλων πλειοψηφικών ρευμάτων ανατροπής της, μπορούμε να δώσουμε την ευκαιρία στον Σύριζα να βάλει αέρα στα πανιά του και να τολμήσει να βάλει μπρος για την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης.
Με μια γεμάτη πλατεία Συντάγματος, μπορεί να το κάνει.
Με μια άδεια πλατεία, όμως, θα σταλεί το μήνυμα πως "όσο κι αν γκρινιάζουμε, δεν έχει βρεθεί η εναλλακτική λύση απέναντι στην κυβέρνηση".
Και ο αέρας, που λέγαμε, θα μετακομίσει τελικά στα πανιά του Σαμαρά και των εταίρων του, οι οποίοι -μη έχοντας αντίπαλο έτοιμο να τους ρίξει- θα συνεχίσουν τον βιασμό της ζωής μας, της χώρας και της δημοκρατίας.
Η πλατεία θα κρίνει, εν πολλοίς, το μέλλον της κυβέρνησης.
Θα κρίνει αν θα αρχίσουμε να μετράμε αντίστροφα για την πτώση της.
Ας κάνουμε λοιπόν μια ρεφορμιστική επιλογή με άμεσα αποτελέσματα (σαν τη μαλακία) και με καθαρό μυαλό μετά συνεχίζουμε για την πραγματικά ριζοσπαστική αλλαγή στη χώρα μας (σαν το γαμήσι).
Έτσι κι αλλιώς για να προχωρήσουμε στο δεύτερο στάδιο, είναι σχεδόν απαραίτητο να περάσουμε απ' το πρώτο στάδιο.
ΥΓ.: Πώς και πώς περιμένω σχόλιο από κκέ φίλο να λέει:
"Μην στηρίζετε ΣΥΡΙΖΑ! Είναι μαλακία!"
http://toixo-toixo.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.