Διαλυτικές τάσεις στα Σκόπια, υπνωτισμένη η Ελλάδα...

Οι ακραίες τοποθετήσεις του κ. Γκρούεφσκι και η αίσθηση παραμερισμού τους που έχουν οι Αλβανοί των Σκοπίων, οδηγούν σε συγκρούσεις τις δυο μεγάλες κοινότητες του γειτονικού κράτους. 

Ξένοι πολιτικοί αναλυτές εκφράζουν φόβους ότι η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση τα Δυτικά Βαλκάνια.

Η ελληνική Πολιτεία παρακολουθεί εκ του μακρόθεν την κατάσταση, χωρίς να δείχνει σημάδια ότι ενδεχομένως θα μπορούσε να βγει ωφελημένη, υποστηρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις που να την ευνοούν. 

Δεν γνωρίζουμε φυσικά αν...

κάτι συμβαίνει στο παρασκήνιο, αλλά και δεν βλέπουμε κάτι να αλλάζει. Παραμένουμε πάντως, επισήμως, στην θέση ότι μας συμφέρει η διατήρηση της ακεραιότητας του κράτους των Σκοπίων.

Το επιχείρημα είναι πως σε περίπτωση διαμελισμού του, ένα τμήμα θα ενσωματωθεί στην Αλβανία ή το Κοσσυφοπέδιο, το δε άλλο, με αδυναμία να διατηρήσει την ύπαρξή του, ενδεχομένως πλησιάσει την Βουλγαρία η οποία το εποφθαλμιά, με το γεγονός ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι Βούλγαροι (μόνον που αυτοί μεν παριστάνουν τους Μακεδόνες, ενώ οι Σλάβοι της Βουλγαρίας τους απογόνους των αρχαίων Θρακών -πρόκειται για μοναδικές περιπτώσεις λαών που ντρέπονται για την καταγωγή τους). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα ευνοηθούν Αλβανία και Βουλγαρία και θα καταστούν ισχυρότερες.

Η τελευταία -έμμεση- επίσημη αναφορά στην ελληνική αυτή θέση, έγινε προ 12ετίας, από τον τότε υπουργό Τύπου κ. Ρέππα. Τότε, το 2001, στην ενδοκρατική ένοπλη σύγκρουση Αλβανών και Σλάβων, η Ελλάδα υποστήριξε πλήρως την κυβέρνηση των Σκοπίων, όχι μόνον πολιτικά, αλλά και έμπρακτα, δωρίζοντας οπλομηχανήματα για την καταστολή της αλβανικής εξέγερσης.

Ο κ. Ρέππας ρωτήθηκε από δημοσιογράφους, γιατί πράττει η Ελλάδα κατ’ αυτόν τον τρόπο και δεν απαιτεί ώστε η βοήθειά της προς τους Σλάβους να συνοδευτεί από την απαίτηση απαλλαγής από το ιδεολόγημά τους περί απογόνων των Μακεδόνων. 

Απάντησε μ’ έναν τρόπο προσβλητικό της νοημοσύνης του ελληνικού λαού: «δεν είναι ηθικό να εκμεταλλευθούμε την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται». Κατά τον κ. Ρέππα, είναι κατ’ ακολουθία, ηθικό να τους ενδυναμώσουμε και τότε να απαιτήσουμε αναγνώριση της πλάνης τους. Δεν γνωρίζω τον βαθμό ευφυΐας του κ. Ρέππα, για να υποστηρίξω αν αυτά που είπε τα πίστευε ή σκόπιμα πρόσβαλε τον ελληνικό λαό, τον οποίο θεώρησε ηλίθιο, ώστε να δεχθεί ότι μπορεί να ισχύει στις διεθνείς σχέσεις τέτοια τοποθέτηση.

Τώρα φαίνεται, πως είναι υπαρκτός ο φόβος να επαναληφθούν τα γεγονότα εκείνα. Για να τεκμηριώσω την άποψή μου, παραθέτω αποσπάσματα από το περιοδικό "Shenja", συνέντευξης που έδωσε ο κ. Janusz Bugajski, πολιτικός αναλυτής στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS) των Η.Π.Α., στο τμήμα Σπουδών της Ανατολικής Ευρώπης.

Ο κ. Bugajski φοβάται πως ο ακραίος εθνικισμός του VMRO (κόμματος του κ. Γκρούεφσκι) απειλεί τη σταθερότητα των Σκοπίων. Δύο είναι οι απειλητικοί παράγοντες. Κατ’  αρχήν, το αδιέξοδο στις συζητήσεις με την Ελλάδα για τη συμφωνία της ονομασίας του κράτους, με τον κ. Γκρούεφσκι να απομακρύνει εξ αυτού του λόγου την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Ο άλλος λόγος είναι, ότι οι εθνοτικές εντάσεις θα μπορούσε να αυξηθούν εάν η οικονομική κατάσταση στα Σκόπια επιδεινωθεί περισσότερο. Παρατηρεί δε, ότι ο κ. Γκρούεφσκι για να αντιμετωπίσει την λαϊκή δυσαρέσκεια, εστιάζει στον ακραίο εθνικισμό για να για να παραμείνει στην εξουσία.

Τονίζει επίσης, ότι «οι δύο μεγάλες κοινότητες παραμένουν διαιρεμένες και το παρατεταμένο αδιέξοδο, που σχετίζεται με την αδυναμία ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. θα συμβάλει στην επιδείνωση των σχέσεων των δύο μεγάλων εθνικών ομάδων και θα υπονομεύσει τις προοπτικές για τις μελλοντικές συμμαχίες που πρέπει να τις διέπουν».

Επιμένει δε, στο ότι για να διατηρηθεί η σταθερότητα στα Σκόπια, η κυβέρνηση του κ.  Γκρούεφσκι πρέπει να αναγνωρίσει ότι υπάρχει μια κοινή κληρονομιά των δύο κοινοτήτων, και όχι μόνο των Σλάβων.

Κάποιος πρέπει επιτέλους στην ελληνική πολιτική σκηνή, να αποφασίσει ότι δεν γίνεται να παρακολουθούμε συνεχώς τα γεγονότα. Οι σοβαρές χώρες, αντί να τα ακολουθούν, τα κατευθύνουν προς το συμφέρον τους. Αφού βέβαια πρώτα, ερευνηθεί στα σοβαρά ποιο είναι πράγματι αυτό το συμφέρον.

Ο Μακεδών