Με τέτοια δεδομένα όχι ΑΟΖ, ούτε σημαία στο Σύνταγμα δε θα μπορούμε να ανεμίσουμε σε λίγο.

Ο ξεβράκωτος και ξυπόλυτος μπορεί να οριοθετήσει ΑΟΖ;

Μεγάλη συζήτηση έχει ξεκινήσει τελευταία για επικείμενη ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Κι ο φίλος λέει στην κοπέλα πως θα την παντρευτεί αλλά συνήθως χρειάζονται αιώνες για να βάλει την κουλούρα. Και μια ομάδα επιτιθέμενη γυροφέρνει την μπάλα έξω από τη μεγάλη περιοχή αλλά μέσα δεν πατάει.

Άλλο λοιπόν πράγμα η διακήρυξη έτσι γενικά και αόριστα και εντελώς διαφορετικό η οριοθέτηση.

Ποια ΑΟΖ θα οριοθετήσει λοιπόν ο κος Σαμαράς; 

Και πώς; 

Τελώντας υπό κατοχή;

Και με τι; Με σφεντόνες;

Νομίζω πλέον πως όλοι έχουμε καταλάβει πολύ καλά ότι καθόμαστε πάνω σε ένα χρυσορυχείο, το οποίο πολλοί επιβουλεύονται. Διακήρυξη και το βασικότερο οριοθέτηση ΑΟΖ με τον τούρκο να απειλεί και τον αλβανό να θέτει πάλι θέμα στο Ιόνιο, προϋποθέτει όχι μόνο ικανή αποτρεπτική δύναμη πυρός αλλά και ισχυρή επιθετική ικανότητα.

Με τις τουρκικές φρεγάτες να φτάνουν στα ανοικτά της Ραφήνας και του Λαυρίου, τα μαχητικά τους να παραβιάζουν σε καθημερινή βάση τον εναέριο χώρο από τη μια, τα νοθευμένα καύσιμα, το πάγωμα των εξοπλισμών και τις κραυγές αγωνίες των αξιωματικών από την άλλη, πόσο ισχυρός μπορείς να αισθανθείς;

Ο γείτονας εξοπλίζεται διαρκώς κι εμείς θεωρούμε κατόρθωμα να έχουμε κηροζίνη για τα F-16 ή να κάνουμε βίδες και ανταλλακτικά μέχρι πρότινος αξιόμαχες μονάδες του στόλου.

Με τέτοια δεδομένα όχι ΑΟΖ, ούτε σημαία στο Σύνταγμα δε θα μπορούμε να ανεμίσουμε σε λίγο. 

Βέβαια θα αναρωτηθεί κανείς πως τα κατάφερε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και η “ταπεινή” Κύπρος. 

Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στο άλλο ηγέτης και άλλο ικέτης.

Κακά τα ψέμματα, οι ισορροπίες έχουν ανατραπεί. Οι Ενοπλες Δυνάμεις από χρόνια έχουν αφεθεί στην τύχη τους με μια πολιτική ηγεσία που ξόδευε αφειδώς όχι σε αυτά που χρειάζονται αλλά σε αυτά που έπρεπε.

Και τώρα ξυπόλυτοι και ξεβράκωτοι θα βγούμε να ανακηρύξουμε και να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ.

Κι αν γίνει το τσαφ; Εκεί φαίνεται πως θα τα παίξουμε όλα σε μια ζαριά.

Και τι γράφουν τα ζάρια; Αστραπιαία ταχύτητα και καταστροφή.

Και ποιον θα κληθεί να τα ρίξει; 

Ο συνήθης ύποπτος, η Πολεμική Αεροπορία. Μια από τις καλύτερες αν όχι η κορυφαία σε έμψυχο δυναμικό αυτή τη στιγμή.

του Στρατή Μαζίδη