Μήπως άραγε πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο κ. Σαμαράς σωστά έλεγε ότι «ο Γ. Παπανδρέου πήρε μια κρίση δανεισμού και την έκανε κρίση χρέους»;

Η οικονομία μαραζώνει, η παραοικονομία ακμάζει.

Για παράδειγμα, το λαθρεμπόριο καυσίμων ανθεί! Το ίδιο! όπως προ κρίσης κι επί κρίσης! Οι λαθρέμποροι καυσίμων βγάζουν εκατομμύρια, ενώ οι χειμαζόμενοι Ελληνες δεν θα έχουν να πληρώσουν για πετρέλαιο θέρμανσης.

Οι λαθρέμποροι των καυσίμων παραμένουν ασύλληπτοι,λες και οι είσοδοι στη χώρα για τα βυτία είναι χίλιες δεκατρείς κι όχι μόνον τέσσερις, λες και τα λιμάνια είναι ξέφραγα αμπέλια – δεκάδες χρόνια τώρα

οι λαθρέμποροι ασύλληπτοι, στην ψειρού όμως δεκάδες χιλιάδες φτωχοδιάβολοι. 

Και βαρέθηκα αυτούς που επικαλούνται την εφαρμογή του νόμου εξ ίσου προς όλους, διότι ουδείς λαθρέμπορος έχει πιαστεί, ενώ χιλιάδες μικρά ψάρια εκτίουν τις ποινές τους. Αυτοί λοιπόν που έτσι αντιλαμβάνονται την ισονομία είναι υποκριτές.

Αυτοί οι ίδιοι, επίσης, έχουν συμμετάσχει και συμμετέχουν στη μετατροπή της κοινωνίας σε ζούγκλα, διότι πάντα μετέρχονται δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Η οικονομία καταρρέει, εφτά – οκτώ και δέκα χρόνια ύφεσης είναι πολύς χρόνος για τη ζωή ενός ανθρώπου – ιστορικώς μάλιστα μπορεί να χαθούν μια και δυο γενιές,

η οικονομία καταρρέει, κανένα αναπτυγμένο κράτος δεν έχει έως τώρα υποχρεωθεί σε τέτοια ύφεση – και η κυβέρνησή μας το… διαπραγματεύεται!

Διαπραγματεύεται δηλαδή ο κ. Σαμαράς όσα ο ίδιος επί μακρόν κατήγγειλε ως «λάθος συνταγή»! – και τώρα...

σε αυτήν τη συνταγή που ο ίδιος πλέον εκτελεί, όλο και πιο πολλά καρυκεύματα προσθέτουν οι Τροϊκανοί,

νέα μείωση μισθών ζητά ο Τόμσεν, εξαήμερη εργασία χωρίς πρόσθετη αμοιβή απαιτεί ο Μαζούχ

και φεύγουν πολλοί Ελληνες μετανάστες για την Αλβανία, να εργασθούν εκεί στα ξενοδοχεία της γείτονος, ή, τις οίδε ποιες, άλλες δουλειές…

Η οικονομία καταρρέει και ο κ. Σαμαράς αναζητά, λένε, «πολιτική λύση». Πού; Σε ένα «μοντέλο εξαθλίωσης χωρίς όρια»; Διότι σε αυτό το μοντέλο μετατρέπεται η Ενωση. Με το ευρώ να γίνεται εργαλείο για την ηγεμονία (και κατόπιν την τυραννίδα) μιας μόνο χώρας: της Γερμανίας.

Σε τι είδους «πολιτική λύση» ελπίζει λοιπόν ο κ. Σαμαράς (άσε τους άλλους δύο καμποτίνους της τριανδρίας), για να ξεπεράσει την «εμπλοκή» με τον Μαζούχ και τον Μολώχ;

Ή μήπως θα μπούμε στην παραμύθα ότι οι Τροϊκανοί ανθυποϋπάλληλοι είναι οι «κακοί» και η φράου Μέρκελ φον Ζήμενς είναι η «καλή»;

Σε τι «πολιτική λύση» ελπίζει ο κ. Σαμαράς; Στην εξαγωγή δημοκρατίας (της Βαϊμάρης) από τη Γερμανία στην Ελλάδα;

Μα αυτό το έχουν ήδη επιτύχει οι κυβερνήσεις Παπανδρέου – Παπαδήμου – Σαμαρά!

Ετσι όπως πάμε, σε λίγο ο Τόμσεν, ο Μαζούχ και ο Μολώχ θα μας ξαναγράψουν το Ελληνικό Σύνταγμα.

Ή μήπως δεν κάνουν ήδη κάτι ανάλογο με τις υπαγορεύσεις τους: τόσα θα παίρνετε , τόσο θα ζείτε, έτσι θα μνέσκετε – χάχες και χάσκακες.

Διότι Σύνταγμα κι όχι μόνον Προϋπολογισμό μάς υπαγορεύουν πλέον τα«Σκυλιά του Πολέμου»,

Σύνταγμα στη θέση εκείνου που έκαναν κουρέλι ο Γιωργάκης στην αρχή και τώρα η Τρόικα των Ανδρεικέλων.

Μήπως άραγε πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο κ. Σαμαράς σωστά έλεγε ότι «ο Γ. Παπανδρέου πήρε μια κρίση δανεισμού και την έκανε κρίση χρέους»; 

Μήπως πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο κ. Σαμαράς διεκήρυττε ότι το Σύνταγμα επιτάσσει την προστασία των πολιτών απέναντι στους πιστωτές; – τι «πολιτική λύση» ζητά

τώρα λοιπόν ο κ. Πρωθυπουργός; 

εναντίον της δικής του πολιτικής; 

Περί τίνος συνεπώς πρόκειται; περί μεταμορφισμού ή μετάλλαξης;

Με ποιο δικαίωμα ο κ. Σαμαράς ξεπατώνει την ελληνική οικογένεια καταργώντας καθ’ υπαγόρευσιν του Μολώχ Μαζούχ τα οικογενειακά επιδόματα;

Ζήτησε την ψήφο του ελληνικού λαού και πήρε την εντολή για κάτι τέτοιο ή εξαπάτησε και υπεξαίρεσε; – ρητορικό το ερώτημα, έχει από καιρό απαντηθεί.

Η οικονομία καταρρέει μέσα σε μια εντροπία μελαγχολίας· που ενδεχομένως να ξεσπάσει σε οργή, όπως η φθινοπωρινή βροχή προοιωνίζεται τη χειμωνιάτικη καταιγίδα.

Κάποτε λέγαμε ότι «ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι», τώρα φθάσαμε να μη βγαίνουν καν οι αριθμοί που υπαγορεύουν οι απάνθρωποι και να συνεχίζουν να πλουτίζουν οι λαθρέμποροι, τα λαμόγια και οι αεριτζήδες, όσον

άλλωστε εξακολουθούν να πλουτίζουν «με τον νόμο» και οι κάθε είδους Δυνατοί.

Τι «πολιτική λύση» λοιπόν αναζητά ο κ. Σαμαράς χωρίς να προσθέτει θλίψη στη γερόντισσα που δεν μπορεί πια να προμηθευτεί τα φάρμακά της;

Ηθελα να ήξερα, αν αυτή η γερόντισσα έσερνε τα πόδια της ώς το σπίτι του κ. Πρωθυπουργού ή στου Μαξίμου· κι αν με σέβας έκανε στην άκρη ο φρουρός κι άφηνε τη γερόντισσα να χτυπήσει το κουδούνι· κι αν έβγαινε να την ακούσει ο κ. Πρωθυπουργός να του λέει: «πονάω, παιδάκι μου»,

δεν θα άνοιγε η γη να μας καταπιεί όλους;

Υ.Γ.: Η στήλη κλίνει το γόνυ κι ευχαριστεί. Τον Ερικ Χομπσμπάουμ, τον Θουκυδίδη της εποχής μας. Τον κομμουνιστή ιστορικό. Που όχι μόνον ερμήνευσε την ιστορία του κόσμου απ’ το 1789 έως σήμερα, αλλά που, κυρίως αυτό, στρατεύθηκε στην προσπάθεια να τον αλλάξει! – «πολεμώντας» κι αυτός «μες στων στρατιωτών τες τάξεις τον σωρό, τον Δάτι και τον Αρταφέρνη»…

του Στάθη

*Δημοσιεύθηκε στο enikos.gr