Τέρμα, τα «Αλλεμάνικα». . . Δεν αγοράζουμε γερμανικά προιόντα...

Την 25η Μαρτίου έγραφα για τους Τουρκαλάδες. Επιθετικά, βεβαίως. 

Μια αναγνώστρια μου έγραψε ρωτώντας αν τους Ιταλούς ή τους Γερμανούς δεν τους θεωρώ δυνάμεις κατοχής. 

Απάντησα πως θα έρθει η ώρα τους την 28η Οκτωβρίου, επειδή δεν μου αρέσει να τα βάζω όλα στο ίδιο τσουβάλι.

Τις προάλλες, λοιπόν, κολυμπούσαμε στην παραλίτσα δίπλα στον Αγιο Σπυρίδωνα, στο Πόρτο Ράφτη. Ενα κρις-κραφτ με ένα ξανθό αγόρι μέχρι 10 ετών ερχόταν φουλαριστό μέχρι την άκρη της παραλίας για να μαζέψει και να μεταφέρει βαλιτσάκια, τσαντούλες, μικροπράγματα της οικογενείας. Μα θα έκανε και δέκα διαδρομές. Και όλα αυτά με ελιγμούς ανάμεσα στους λουόμενους. 

«Φοβάμαι!» φώναξε μια άλλη λουόμενη. Και ο Θάνος οργίστηκε. Μετά το ωραίο μας μπανάκι, τα πνεμόνια γέμιζαν βενζίνη. Ο άνδρας μου τους φώναξε να σβήσουν αμέσως τη μηχανή, διότι απαγορεύεται η χρήση ταχύπλοου σκάφους μέχρι 200 μέτρα από την ακτή. Μόνο κουπιά.

 «Μπα, απαγορεύεται;» ρώτησε ένας άλλος ψηλός, ξανθός και τότε καταλάβαμε ότι πρόκειται για ...Γερμανούς. 

Τους εξηγήσαμε αυστηρά ότι είναι υποχρέωσή τους να γνωρίζουν τον ελληνικό νόμο και μπορούμε επίσης να καλέσουμε το Λιμεναρχείο. 

«Α, ναι, δεν το γνωρίζαμε» μαζεύτηκαν. Δύο ημέρες νωρίτερα διαβάσαμε στις εφημερίδες πως ένα τέτοιο πλεούμενο έκοψε φέτες έναν πατέρα μπροστά στα μάτια του 15χρονου γιου του και το παιδί ακόμη βρίσκεται σε κωματώδες σοκ. 

Οι Γερμανοί έρχονται στα νέα τους βιλαέτια ήδη ως κατακτητές. Ποιοι; Τα δισέγγονα του Χίτλερ.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, με πόση χαρά είδα όσα είχα στο μυαλό μου να γράφονται περίπου απαράλλακτα σε αγγλική οικονομική εφημερίδα, η οποία διόλου δεν φημίζεται για τα φιλελληνικά αισθήματά της. Τουναντίον μάλιστα. 

Λέει, λοιπόν, ότι η ελληνική κυβέρνηση πρόκειται να εγείρει θέμα πολεμικών επανορθώσεων προς τη Γερμανία. 

Οτι αυτόν τον αγώνα τον έχει ξεκινήσει ο Μανώλης Γλέζος. Τιμώντας την Ιστορία του και τα άσπρα του μαλλιά, θα συμπλήρωνα εγώ. 

Συνεχίζει, όμως, λέγοντας ότι τα περισσότερα χρήματα που δανειστήκαμε επέστρεψαν στη Γερμανία, μέσω των «εθνικών της πρωταθλητών Siemens, Alcom» κτλ., φέρνοντας ως παράδειγμα «το αστραφτερό μετρό της Αθήνας». 

Και τελειώνει συμβουλεύοντάς μας να «ακολουθήσουμε το χρήμα» για να το αποδείξουμε και να ζητήσουμε πίσω ένα μέρος των δανεισθέντων. Follow the money, λοιπόν, μας συνιστούν οι Αγγλοσάξονες! 

Ο,τι ακριβώς ισχυρίζομαι η ίδια.

Τα ξαναδώσαμε, λοιπόν, στους Γερμανούς. Αγοράζοντας αυτοκίνητα, ηλεκτρικό εξοπλισμό, τροχαίο υλικό, υποβρύχια, φρεγάτες, όπλα... 

Δηλαδή, όταν σου ζητώ μια ταμειακή διευκόλυνση για να ξοφλήσω τα δανεικά που χρησιμοποίησα για να αγοράσω από το μαγαζί σου, τι ακριβώς σου οφείλω; Ολο το ποσό; Δεν νομίζω. Ακολουθήστε, λοιπόν, την πορεία του χρήματος, όπως μας συμβουλεύουν οι έμπειροι. Και δεν θα χάσετε!

Τι θα μπορούσε, άραγε, κανείς να λιμπιστεί από τη Γερμανία; 

Τι κομψό παράγει αυτή η χώρα; 

Ενδυση, υπόδηση, ωραία πράγματα για το σπίτι; 

Πείτε μου μια μάρκα ρούχων γερμανική που θα θέλατε να έχετε. Nada, εις το τετράγωνο! 

Τέρμα, λοιπόν, τα «Αλλεμάνικα». 

Προτιμάμε σαφώς τα γαλλικά, ιταλικά, σουηδικά, Εγγλέζικα, ωραία πραγματάκια, αν δεν διαλέξουμε πρώτα κάτι ελληνικό. 

Θα τιμωρήσουμε τα εγγόνια του Χίτλερ, που βύθισε την Ευρώπη στο αίμα και άφησε πίσω του τεράστια χρέη. 

Τώρα φθάνει. 

Φθάνει η ενοχική απολογία. 

Εκείνοι πρέπει να απολογηθούν, όχι εμείς. Ως εδώ και μη παρέκει. 

Και όταν μας μαλώνουν, ας απαντάμε απλώς ότι δεν συζητάμε με τους απογόνους των ναζί. 

Τους πειράζει, σας βεβαιώ!

Χαραμή Μαρία