Είμαστε μόνοι. Θα γίνουμε μαζί;

Εμπνεόμενοι από την εικόνα το  Δον ΨΥΧΩΤΗ, θα τους αποκαλέσουμε νεκροθάφτες. 

Η πολιτικής τους είναι ο "τάφος του άγνωστου πολίτη".

 "Άγνωστου", για όλους αυτούς, που διαφεντεύουν τις τύχες μας, που αποφασίζουν για μας και εναντίον μας. Ούτε καν "μνημείο". Σκέτος τάφος, σίγουρα ομαδικός. Κι ίσως κάποιος περαστικός να βάλει πάνω του ένα σταυρό. Πριν έρθει η σειρά του. (Πάψαμε να μετράμε τις αυτοκτονίες. Είναι πολλύ περισσότεροι οι νεκροί και οι νεκροζώντανοι. Οι άνθρωποι, χωρίς ζωή)

Κοιτάζω γύρω μου και μέσα μου και βλέπω απελπισία. Άνθρωποι που βουλιάζουν στα τάρταρα για λίγα ευρώ. Δεν πρόκειται πια για το χρέος των χιλιάδων ή των δεκάδων χιλιάδων. Με λίγες εκατοντάδες ευρώ, ο πολίτης και η περιουσία του βρίσκεται κάτω από τη "δαμόκλεια σπάθη της κρατικής επιστολής που γράφει "επειδή δεν έχετε ανταποκριθεί στις σχετικές προσκλήσεις μας για ταχτοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών σας στο δημόσιο, είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε στη λήψη μέτρων εις βάρος σας, όπως προβλέπεται από το νόμο".

Πώς δημιουργήθηκαν οι οφειλές; 

Ποιος έφτιαξε το νόμο που "προβλέπει λήψη μέτρων" (δηλ. κατάσχεση, ακόμα και πρώτης κατοικίας ή φυλάκιση); 

Ποιος εφαρμόζει το νόμο; 

Ποιος συνεχίζει να στέλνει ραβασάκια υπερχρέωσης ανέργων και χρεοκοπημένων; (Ας αφήσουμε για λίγο την τραπεζική απάτη).

Μα, αυτοί που κυβερνούν. Χτές, προχτές, σήμερα. Με ή χωρίς συγκυβέρνηση.

Τι είπαν στις προγραμματικές δηλώσεις, για όλα αυτά; Κάτι ψέλισαν για "αντικατάσταση χαρατσιού με άλλο φόρο", για "ρύθμιση" και "μείωση βαρών στους χαμηλόμισθους". Για τα υπάρχοντα βάρη δεν είπαν λέξη. Για την ανθρωπιστική καταστροφή από την έλλειψη χρήματος, μας παραπέμπουν στην "ανάπτυξη". "Ελληνικές καλένδες" , το έλεγαν οι Ρωμαίοι, μια και δεν υπήρχαν τέτοιες.

Τι είδους "ρύθμιση", πόσο βαθύ "κούρεμα", πόσες "δόσεις", να κάμεις σε κάποιον που δεν έχει μία;

Το μόνο που μας έμεινε από τη συζήτηση των "προγραμματικών" ήταν μια στυφή γεύση και μια απέραντη μοναξιά. Πώς να τα βγάλεις πέρα μόνος, όταν από τη χρηματική οικονομία που κατασκεύασαν, παρακρατούν το χρήμα και το λίγο που απέμεινε το δίνουν στην "ανακεφαλαίωση" των "δυστυχισμένων" τραπεζών και το χρεώνουν στους λαούς; Πρώτα οι τράπεζες. 3 χρόνια , τώρα, ο χορός καλά κρατεί.

Παρακολουθούμε ένα παιχνίδι καθυστερήσεων, όπου όλοι πετούν τη μπάλα στην εξέδρα. Όλοι οι "παίχτες" συναγωνίζονται για το ποιος θα πετάξει τη μπάλα ή το μπαλάκι πιο μακριά. Ούτε σαν θέαμα δεν αξίζει πια.

Μια συζήτηση, πλήρης από ψεύτικα διλήμματα και αντιπαραθέσεις. Λες και μιλούσαν στο δημοτικό συμβούλιο της Κεφαλονιάς, για ένα τραινάκι δίχως ράγες. Φυσικά, συνεχίζουν να "επαναδιαπραγματεύονται", σεβόμενοι την υπογραφή τους. Ακόμα και εκείνοι που δεν υπέγραψαν και δεν έστειλαν επιστολές, όπως ο Κουβέλης. Θα κάμουν "επιμήκυνση", αν παρακαλέσουμε τους ιδιοκτήτες του ευρώ κι αν μας κάμουν τη χάρη, έχοντας δώσει και τα κουζινικά του σπιτιού, σε τιμή ανταλλακτικών.

Μια συγκυβέρνηση, που είναι εδώ για να υπηρετεί τους τραπεζίτες και μια "αντιπολίτευση", που βρίσκεται στη βουλή  για τον ίδιο λόγο. "Ευρώ ή δραχμή", "κρατικοποίηση ή ιδιωτικοποίηση", τα ίδια παντελάκη μου, τα ίδια παντελή μου.

Καλλιέργεια σύγχισης και αποπροσανατολισμού και ο λαός στην ανεργία και στο χρέος. "Αντιπολίτευση", δίχως ουσία και δίχως αγάπη. Δίχως λίγη Ελλάδα μέσα τους. Δίχως έλληνες. Είμαστε αφημένοι στην απελπισία και τα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Τόνοι πολεμικοί, δίχως νόημα και δίχως προοπτική.  

Ποιο είναι το πρώτο νομοσχέδιο που καταθέτουν οι Μιχαλολιάκοι και οι Καμμένοι; Για "τη λύση του μεταναστευτικού". Ο εύκολος "εχθρός", την ώρα που οι τραπεζίτες χρτηματοδοτούνται, με δικά μας χρήματα. Προσπαθούν να μας πείσουν, πως χρωστάμε ή χρεοκοπούμε, επειδή υπάρχουν μετανάστες. Εδώ θα είμαστε. Με ή χωρίς μετανάστες, άνεργοι, μόνοι, καταφρονεμένοι. Προσπαθούν να μας πείσουν πως ο εχθρός είναι η δυστυχία του άλλου. (Δυστυχία, που οι ίδιοι άφησαν να περάσει μέσα). Οι "αντιπολιτευόμενοι", με τις αντιτραπεζικές κορώνες!!! Μόλις φύγουν οι μετανάστες, θα βρούμε δουλειά, με 10 ευρώ στο μάζεμα της φράουλας, στη συλλογή της πατάτας, στις φάμπρικες, δίχως περίθαλψη, ασφάλιση και ζωή. Και, φυσικά, μόλις φύγουν οι εχθροί, θα διαγραφούν τα χρέη μας, θα σωθούν τα σπίτια μας.

Και ο Τσίπρας παίζει το παιχνίδι των "λανθασμένων" διλημμάτων.

Πολιτικοί απατεώνες. Επαγγελματίες της μισής ή καμιάς αλήθειας.

Οι μετανάστες, όταν θα έρθει η δημοκρατία, θα φύγουν ή θα μείνουν, ως άνθρωποι και όχι σαν ζώα. Μα, η δημοκρατία, αν δεν γίνει σκοπός, τρόπος και αίτημα δικό μας, δεν θάρθει : "Άμεση δημοκρατία, τώρα". Ενότητα, κάτω από ελληνικής κατασκευής πολιτική ομπρέλα.

Αν χτίσουμε το δικό μας "μαζί", δίχως τους  επαγγελματίες "αντιπροσώπους", τις ιδεολογίες τους και τα κόμματα του καθεστώτος, θα υπάρχει ελπίδα.

Θα έρθει, όταν αφήσουμε μόνα τα κόμματα τους και τις εντέχνως εμφυτευμένες αλήθειες "μας".

Αλλιώς, θα μείνουμε μέσα στην "άκρα του τάφου σιωπή", που μας έχωσαν.

"Μιά μετοχή σε κάθε πολίτη, στην τράπεζα που εκδίδει το χρήμα". Είτε το λένε ευρώ είτε δραχμή. Ούτε κράτος, ούτε αγορά. Δημοκρατία.

Το κράτος (δύναμη) και η αγορά (τόπος συνάντησης ανθρώπων) ανήκουν στη δημοκρατία. Στους πολίτες, στους ανθρώπους.

Αυτά λέει η ελληνική γλώσσα. Αυτά είναι τα ελληνικά, όπως διαμορφώθηκαν στο πέρασμα των αιώνων. Δεν θα μας αλλάξουν τη γλώσσα, το νόημα και τη σημασία των λέξεων.

πηγη