“πόσα παραπάνω θέλετε ρε κουφάλες;”

Σόλων: “Γνωρίζω, και πόνος είναι μέσα στην ψυχή μου, να βλέπω την πιο αρχαία χώρα της Ιωνίας στη δυστυχία”

Ετσι άρχιζε το ποίημά του ο Σόλωνας, το ποίημα με το οποίο έκανε την μεταρρύθμιση στην πατρίδα του την Αθήνα, λέει ο Αριστοτέλης στην Αθηναίων Πολιτεία(5.2).

“Γιγνώσκω, και μοι φρενός ένδοθεν άλγεα κείται, πρεσβυτάτην εσορών γαίαν Ιαονίας κλινομένην”.
Γράφει ο Αριστοτέλης (5.1):

 “Τοιαύτης δε της τάξεως ούσης εν τη πολιτεία, και των πολλών δουλευόντων τοις ολίγοις, αντέστη τοις γνωρίμοις ο δήμος”. 

Δηλαδή: επειδή τέτοια ήταν η κατάσταση στην πόλη, να είναι οι πολλοί δούλοι στους λίγους, εξανέστη ο λαός στους γνωστούς. ...

Οπου γνωστοί οι ισχυροί. Οπως και τώρα.

Και μια και “αντέστη ο δήμος” στους “γνωστούς” και για να μη γίνει ο κακός χαμός, ζήτησαν οι συμπολίτες του από τον Σόλωνα να κάνει την μεταρρύθμιση.

 Κι αυτός την έκανε μ’ ένα ...
ποίημα. Στο οποίο ποίημα απευθύνεται στους “γνωστούς” και τους λέει:

“Υμείς δ’ ησυχάσαντες ενί φρεσί καρτερόν ήτορ, 
οι πολλών αγαθών ες κόρον ηλάσατε, 
εν μετριοισι τιθεσθε μέγαν νόον. Ουτε γαρ ημείς 
πεισόμεθ’, ουθ’ υμίν άρτια ταύτ’ έσεται”
Δηλαδή: Ησυχάστε την δυνατή σας επιθυμία
εσείς που έχετε κορεσθεί πια από τα πολλά αγαθά,
και μετριάστε την μεγάλη ιδέα σας. Γιατί ούτε εμείς
θα πειστούμε, ούτε εσείς θα τα έχετε όλα.

Και συνεχίζει ο Αριστοτέλης (5.3): “και όλως αιεί την αιτίαν της στάσεως ανάπτει τοις πλουσίοις. Διό και εν αρχή της ελεγείας δεδοικέναι φησί την τε φιλαργυρίαν την θ’ υπερηφανίαν, ως δια ταύτα της έχθρας ενεστώσης”.

Δηλαδή: Ο Σόλων ρίχνει πάντα την αιτία της επανάστασης στους πλούσιους. Γι’ αυτό και στην αρχή του ποιήματός του λέει πως θεωρεί την φιλαργυρία και την περηφάνεια πως έφεραν αυτή την έχθρα.

Σε απλή κοινή νεοελληνική μαλλιαρή:

“πόσα παραπάνω θέλετε ρε κουφάλες;”

Θραξ Αναρμόδιος