η σωτηρία μας προσμένει με το μαχαίρι στα χέρια...

"-Πώς μπόρεσες τον έρωτα ν'αφήσεις να φύγει...
Το πεπρωμένο ποτέ δεν ξανάρχεται δεύτερη φορά,
καθώς χαμένο αιώνες σεριάνιζε να σ'ανταμώσει.


-Όλα τώρα καίγονται στην φωτιά μου,
-εγώ,
ο διάβολος να γονατίζει,
-εσύ,
καταρρέω.

-Όλα έναν αναστεναγμό δανείζονται,
-εδώ,
μία φορά αγάπη,
-εκεί,
δέκα φορές κρέμασμα.

Σήκω!
Βγές έξω!
-Χαμήλωσαν καί ξέσπασαν τα λόγια μας,
η σωτηρία μας προσμένει με το μαχαίρι στα χέρια,
γυρίζει στο κεφάλι μου:-δεν θα σε ξαναδώ ποτέ.


-Όμως απόψε-χωρίς ούτε μιά αναβολή/
/Θα αφουγκραστώ την καρδιά σου,
θα περπατήσω στα σκοτεινά δωμάτια,
χίλιες φορές κάτω απο το μαξιλάρι σου θα πνιγώ-
καί το πρωί-αχ το πρωί-θα σε δώ να στέκεσαι στον αγέρα,
με αβέβαιο βήμα,
να βογγάς στην καταιγίδα,
ω!-θαύμα να λες πως δεν περίμενες,
να μένουν θλιμένοι οι σκοποί του θάνατου στο χώμα,
στο ποδοβολητό του αποχαιρετισμού -
στην σπασμένη λόγxη/στο πικρό αίμα/ πίσω απο τα μάτια μου σ' ένα σπασμένο γέλιο.


-Φέτος μάθαμε μαζί μιά προσευχή / τελειώνει με:-Τίποτα.
-Επαναλαμβάνω το σώμα σου με το στήθος μου-
-ένα μοναχικό πουλί λυγμός να ζεί-
καί σ'ανείρευτο ύπνο στην μέρα μας να κοιμάμαι..."
angelspirit1000