Με τη σφραγίδα του αγγλικού δικαίου και το νέο μνημόνιο...

Από το Μαρικάκι
Μπορεί ο Παπανδρέου να έχει βγει στη γύρα για συναίνεση, που σημαίνει ότι δεν την έχει, ή ότι αυτή δεν είναι όσο ισχυρή και ατσάλινη θα ήθελε, αλλά φαίνεται ότι το Μνημόνιο 2 επί του οποίου ζητά συναίνεση, έχει ήδη αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά.
  Επικαλούμενος δημοσιεύματα του τύπου ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης ζητά από τους υπουργούς Οικονομικών και Δικαιοσύνης να ενημερώσουν το κοινοβούλιο σχετικά με τις πληροφορίες περί επικείμενης ανάθεσης της νομικής διαπραγμάτευσης για το νέο μνημόνιο αλλά και την τροποποίηση ή συμπλήρωση της δανειακής σύμβασης του Μνημονίου νο 1(του περσινού Μαϊου δηλαδή) σε βρετανικό δικηγορικό γραφείο.
Ο Παπαδημούλης υπενθυμίζει στην ερώτησή του ότι «στο αρχικό Μνημόνιο, στην σύνταξη του οποίου καθοριστικό ρόλο είχε επίσης  βρετανικό δικηγορικό γραφείο, το Δημόσιο εμφανίζεται να παραιτείται ουσιαστικά από δικαιώματα κυριαρχικά και ασυλίες που μπορούν να απολαμβάνουν διάφορα ζωτικά αγαθά». Επίσης, «έντονη κριτική είχε ασκηθεί για το γεγονός ότι για την επίλυση των νομικών διαφορών που τυχόν θα προέκυπταν κατά την υλοποίηση της δανειακής σύμβασης, ως αρμόδια διορίζονταν ευρωπαϊκά δικαστήρια (και όχι ελληνικά),και μάλιστα σύμφωνα με όσα προβλέπει σχετικά το Αγγλικό δίκαιο, στα οποία και θα μπορούσαν να προσφύγουν οι πιστωτές για να διασφαλίσουν την πληρωμή των οφειλομένων».
«Οι συγκεκριμένοι δανειακοί όροι που χαρακτηρίστηκαν και «λεόντειοι» από έγκριτοι νομικούς και συνταγματολόγους» συνεχίζει η ερώτηση «δίνουν στους δανειστές την δυνατότητα να αξιώσουν από την ελληνική κυβέρνηση να τους χορηγήσει  με όρους της αναγκαστικής εκτέλεσης ένα τμήμα κρατικής περιουσίας, που θα μπορούσε να είναι π.χ. ένα τμήμα γης, ένα νησί, μια επιχείρηση ελεγχόμενη από το κράτος, η...
εκμετάλλευση κρατικών φορέων κ.λπ.».
Ο βουλευτής ζητά «διευθύνσεις και τηλέφωνα» δηλαδή να πληροφορηθεί η βουλή ποιο είναι το βρετανικό δικηγορικό γραφείο στο οποίο η κυβέρνηση σκοπεύει να επευθυνθεί για τις διαπργαμτεύσεις και σε ποιο στάδιο βρίσκονται η επαφές για την ανάθεση. Επίσης, ρωτά «Για ποιο λόγο επιλέγει η κυβέρνηση να αναλάβει τις διαπραγματεύσεις εκ μέρους του Δημοσίου για το Μνημόνιο νο 2 ένα ξένο δικηγορικό γραφείο και όχι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους με την ενδεχόμενη συνδρομή και άλλων Ελλήνων νομικών»; Και τέλος: «Με δεδομένα τα προβλήματα που προκύπτουν από το Μνημόνιο νο1 που συνέταξε βρετανικό δικηγορικό γραφείο, με ποιο τρόπο σκοπεύει η κυβέρνηση να διασφαλίσει  τα κυριαρχικά και περιουσιακά στοιχεία της χώρας, κατοχυρώνοντας το δημόσιο συμφέρον»;

Υποθέτουμε ότι το τελευταίο σκέλος της ερώτησης είναι ρητορικό... Η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να διασφαλίσει κυριαρχία και περιουσιακά στοιχεία, όπως έχει δείξει και το περσινό μνημόνιο...