«Μην αμελήσετε/Πάρτε μαζί σας νερό/Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία»!

Ελευθέριος Ανευλαβής

Και επειδή, «Ου μόνον αρχή άνδρα δείκνυσι, αλλά και αρχήν ανήρ» (Επαμεινώνδας), να τι κάνατε, σεις οι «άρχοντες», στην πόλη και τον δήμο. Στη Δημοκρατία μας. Στην Ελλάδα μας.

«Πολλά και αισχρά ένεκα κερδέων πεποιήκατε: πολλά και αισχρά για το κέρδος κάνατε» (Ξενοφών). Ο σκανδαλοποιός, «και με τα δυο χέρια σουφρώνει τα δημόσια έσοδα: Καμφοίν χέροιν μυστιλάται των δημοσίων». (Αριστοφάνης).

«Μια πατρίδα που ζημιώθη, διατιμήθη και όλο σ’ αυτό κατανταίνει» (Μακρυγιάννης), εξ αιτίας ανίκανων αρχόντων, των «αλιτηρίων (καταστροφέων) της πόλης» (Ζήνων ο Ελεάτης).

Εσείς, οι «άρχοντες» της πόλης, πολιτικατζήδες της δεκάρας, «Μπάσταρδοι, κλέφτες, πόρνοι» (Κ. Παλαμάς). «Άνθρωποι, χωρίς ηθική και πίστη. Και κρίμα τα φώτα τους. Ότι ο άνθρωπος κάνει τα φώτα κι όχι τα φώτα τον άνθρωπον» (Μακρυγιάννης).

Ιδού, αυτοί, που λαλούν ......

«σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες» (Σεφέρης). Οι γλωσσοχαλαστήδες, οι χαλασοχώρηδες, οι πρόθυμοι. Οι λάτρεις του ξενόφερτου, έτοιμοι, να ξεπουλήσουν τις κολόνες του Παρθενώνα, δίνοντάς τους το σχήμα του μπουκαλιού της Κόκα-Κόλα. Έτοιμοι να φορέσουν στις καρυάτιδες μπούρκα. «Και φωνάζουν οι πατριδέμποροι να φοβηθούν οι πατριώτες». (Βάρναλης).

Ιδού, οι δημιουργοί του δύσμορφου προσώπου της αλαζονικής τους εξουσίας. Οι
ντυμένοι το τριμμένο, λερωμένο, λασπωμένο ρούχο του αυταρχισμού, της ασυδοσίας, της διαφθοράς και της απάτης.

«Ώρα νέα, χελιδών. Οι δ’ έβλεπον…καγώ των κρεών έκλεπτον: κοίτα, νέα χελιδόνια. Κι’ αυτοί γύριζαν να δουν και ‘γώ έκλεβα το κρέας». (Αριστοφάνους Ιππείς)

Και εσύ ο πολιτικατζής, «ν’ αρπάζεις και να δωροδοκείσαι, ο δε λαός… σφιγμένος από την ανάγκη, τη μιζέρια και τον (κουτσουρεμένο) μισθό (και την πετσοκομμένη σύνταξη), να κρέμεται από σένα με το στόμα ανοιχτό: Συ μεν αρπάζης και δωροδοκείς… ο δε δήμος … υπ ανάγκης άμα και χρείας και μισθού προς σε κεχήνη» (Αριστοφάνης).

«Μαζί τα φάγαμε» λέει, ο θηριώδης Πάγκαλος.

Και οι πονηροί πολιτικάντηδες-γυμνοσάλιαγκες, έρποντας, γλύφοντας και με τα κέρατά τους, σκαρφαλώνουν πάλι στα γυάλινα κορφοβούνια της τηλεπαραμύθας, προς άγραν ψηφοφόρων, που τους μάθανε να διεκδικούν ρουσφέτι για μια θέση στο Δημόσιο.

Ιδού οι άρχοντες, που άφησαν τα κάστρα της πατρίδας απολέμιστα και μπήκαν «ντυμένοι φίλοι οι εχθροί», οι απολίτιστοι της παγκοσμιοποίησης του αμερικάνικου τρόπου ζωής και οι «πολιτισμένοι» βάρβαροι της Εσπερίας. Η τρόικα των Ευρωπεο-αμερικανών (το «πε» με «ε», διορθωτά) «διασωστών» της Πατρίδας — έτσι δεν λέτε;

«Ευτυχία το μνημόνιο» λέγει ο πνευματώδης Πάγκαλος.

Οι άνθρωποι που βύθισαν τον κοσμάκη στην ανέχεια, του πετσόκοψαν το βιός, τον έριξαν στην ανεργία, περαίωσαν τους φοροκλέφτες, ομολογούντες κυνικά, πως τα μέτρα αυτά είναι και άδικα. Συγκινημένοι και αλγούντες και εξανιστάμενοι.

Μέχρι και ο Στρος Καν, λέει, αν ήταν Έλληνας, θα διαδήλωνε!!! για φαντάσου. Οι αλιτήριοι ρίχνοντάς μας στη φτώχια, μας προσβάλλουν κι από πάνω, οι αχρείοι διεθνείς Τραπεζίτες-αγιογδύτες, παγκοσμιοποιημένοι μαφιόζοι. Άγαμοι θύται.

Και μοστράρουν τη μούρη στο γυαλί, πολιτικατζήδες αδιόρθωτοι,
Με Μαγγίνικη υποκρισία.
Με Βουλγαράκικη αλαζονεία.
Με Ρουσσοπουλική μπουρδολογία.
Με Αλογοσκούφικη αμεριμνησία.
Με Λιάπικη γαλαντομία.
Με Δουκάτο βιστωνιδομοναχισμό.
Με Παυλίδειο δακτυλισμό.
Με Σημιτική αμερικανοευχαριστία.
Με Τσοχατζοπούλειο νεοπλουτισμό τεσσάρων εποχών.
Με Τσουκάτικη ντομπροσύνη κλεισμένη σε βαλίτσα made in Ziemens.
Με Ευρυππιδοστυλιανική χλιδή.
Με Διαμαντοπουλική χάρη και επιμονή στην υπνοπαιδεία.
Με Καραμανλίδικη αμελλητί παραγραφή των χυδαιοτήτων τους, δια της λήξεως των εργασιών της Βουλής.

Και έτσι, «χάνονται οι πόλεις όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους έντιμους: Τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν». (Αντισθένης).

Και ο λαός, με σακατεμένη ελευθερία, με σακατεμένη γλώσσα, σακατεμένος από την ανέχεια, χαλάει κι’ αυτός. Γίνεται μάζα, χυλός ξεδιάντροπος, αδιάφορος, κάλπης. ασύδοτος, πλεονέκτης, κομπιναδόρος, λαμόγιο, υποκριτής, φαρισαίος, ανόητος, άκριτος, ασεβής, χριστέμπορος, Ελληναράς, απαίδευτος. Λαθρεπιβάτης της ζωής. Λαθρόβιος.

Γιατί, «το ήθος των πολιτών γίνεται όμοιο με το ήθος των αρχόντων τους: Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν» (Ισοκράτης).

Τον καταντήσατε, από περήφανο λαό, «ουδενός δούλον… ουδ’ υπήκοον», (Αισχύλος), αναγκεμένο «και πένητα ίνα γιγνώσκη τον τιθασευτήν» (Αριστοφάνης).

Τον καταντήσατε, εσείς, οι αρχολάγνοι πολιτικατζήδες, ευτελή και ταπεινωμένο μαζοχυλό. Δυσλεκτικό και φτωχό. Για να μη μπορεί να σκεφτεί. Ούτε να κρίνει.

Τον καταντήσατε, τον λαό, μάζα ψηφοφόρων-ψηφοδοτών, που της αφαιρέσατε την ιδιότητα του Πολίτη, προκειμένου να σας ψηφίζει μια Κυριακή στα τέσσερα χρόνια ή όποτε νομίζετε πως σας συμφέρει να κάνετε εκλογές, καλώντας τον να εξαργυρώσει την ψήφο του με «ένα πουκάμισο αδειανό», δικών σας προεκλογικών υποσχέσεων και μετεκλογικών ανακολουθιών.

Κι αγορεύεις, πολιτικατζή, «γλάρος χάσκακας: λάρος κεχηνώς....κανακεύεις τον λαό, τον χαϊδολογάς, τον κολακεύεις και τον εξαπατάς. «Ήκαλλ’, εθώπευ’, εκολάκευ’, εξηπάτα» (Αριστοφάνης). Του τάζεις, και πάλι, αδιάφθορους λαγούς, με πετραχήλια διαφάνειας.

Αδιάντροποι, οι «πονηροί πολιτευτές», επιδεικνύουν, αναιδώς, τα γυμνά τους οπίσθια. Ξεβράκωτοι. Εξαπολύουν λεκτικούς κεραυνούς επί των νταβατζήδων, ενώ οι αξιωματούχοι των συναλλάσσονται με αυτούς και μισθοδοτούνται από τους διαφθορείς της Ζήμενς και λοιπών «ευαγών ιδρυμάτων» της κλεψιάς και της απάτης . Πατάσσουν τη διαφθορά με λόγια, ενώ οι κουμπάροι αλωνίζουν. Και τα ομόλογα δομούν και δέρνουν. Και το βρωμερό χρηματιστήριο και οι υποκλοπές αμελλητί παραγράφονται.

Κραυγάζουν οι αναίσχυντοι: Δημοκρατία. Ισονομία. Ελευθερία. Ισότητα. Και εννοούν και εφαρμόζουν:

Ελευθερία του ηδονοθηρικού καταναλωτικού εξευτελισμού.

Δημοκρατία του αναίσχυντου πολιτικαντισμού.

Ισονομία του δικολαβισμού.

Ισότητα της μετριότητας.

«Κοράκοι, όλοι κοράκοι αληθινοί, χειρότεροι από τον κόρακα όπου βγήκε από την Κιβωτό και εθρέφοταν από τα λείψανα, όπου είχε αφήσει ο κατακλυσμός του κόσμου» (Σολωμός).

«Συντρίβουμε τους τρόπους του σκέπτεσθαι. Συντρίψαμε πια τους δεσμούς της πατρικής, μητρικής, υιικής στοργής, της φιλίας και του έρωτα. Αν θέλετε μια εικόνα της ζωής, φανταστείτε ένα πέλμα που θα συντρίβει τη μορφή του ανθρώπου.». (Όργουελ. 1984)

Πολτός το ανθρώπινο πρόσωπο. Η ψυχή άδεια από αγάπη. Το μυαλό φουσκωμένο με τεχνολογία και οίηση. Και ο άνθρωπος να παραδέρνει μοναχικός, κενός, άδειος, στα σταυροδρόμια του κόσμου. Μηχανοποιήθηκε κι αυτός από το τέχνημά του. Δουλειά καθημερινή με ωρολογιακή ακρίβεια, ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ύπαρξής του. Δεν τον γεμίζει. Αγγαρεία για να επιβιώσει και όχι για να ζήσει, είναι.

Μια μηχανή παραγωγικότητας ο άνθρωπος, απασχολήσιμος, αναλώσιμος, αντικαταστατός, άνεργος. Ελαστική εργασία και ανελαστική βαρβαρότητα των κατεχόντων και εχόντων, εναντίον των ανυπερασπίστων αλλοτριωμένων μαζανθρώπων.

Κι ένα κράτος βιαστής, όπου η πολιτική έχει εκφυλισθεί σε διαπλοκή με την οικονομική ολιγαρχία η οποία και την κανοναρχεί, και τα άνομα, ακόρεστα, συμφέροντα. Και όπου ο Λόγος αδρανεί ή έχει εκλείψει ή έχει, σκοπίμως, στρεβλωθεί.

Μια κοινωνία που αδιαφορεί για τα μέλη της, γιατί έχει αποδεχθεί το, αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως, σύνθημα του παγκοσμιοποιημένου κυνισμού: «φα’ τους πριν σε φάνε: get them before they get you».

Μια τέτοια κοινωνία, θρέφει τη βία, στα στείρα σπλάχνα της. Μια πολιτεία, θηριοτροφείο μαζανθρώπων καταναλωτών. Μισών και μίζερων ανθρώπων, που τελικά την καταναλώνουν και την ίδια.

«Τα γουρούνια ευχαριστιούνται περισσότερο στον βούρκο παρά στο καθαρό νερό: Ύες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι»! (Ηράκλειτος)

http://www.anevlavis.gr