Ο Θεόδωρος Πάγκαλος ήταν κάποτε πολιτικός αστέρας πρώτου μεγέθους, το μέλλον του διαγραφόταν λαμπρό και όλα έδειχναν πως θα άφηνε το στίγμα του στην ιστορική περίοδο την οποία διένυε.
Όμως, δυστυχώς για κείνον, έλαχε να διεκδικεί το θώκο του υπουργείου εξωτερικών επί παντοκρατορίας τού Α.Γ Παπανδρέου, έναν θώκο τον οποίο λιμπιζόταν και ο αξιαγάπητος υιός του Α.Γ.Παπανδρέου, ο Γ.Α.Παπανδρέου, μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Σε κάποιες δημοτικές εκλογές του παρελθόντος, όταν ο Καλλικράτης ήταν απλώς αρχαίος αρχιτέκτονας, στον ικανότατο Θόδωρο ανατέθηκε η διεκδίκηση του δήμου Αθηναίων. Η αναμέτρηση φαινόταν παιχνιδάκι για τον άξιο πολιτικό, απέναντι σε έναν αντίπαλο που , κατά τα λεγόμενα του ίδιου του Θόδωρου, ήταν το απόλυτο τίποτα (για τον κύριο Αβραμόπουλο ο λόγος).
Κι όμως, ο κύριος Πάγκαλος,... ο ογκόλιθος της πολιτικής ζωής, ο πολιτικός που χαρακτηριζόταν για την ευφυΐα και την πολιτική του διορατικότητα, κατάφερε να χάσει τις δημοτικές εκλογές αφήνοντας άναυδους όλους τους αξιόπιστους πολιτικούς αναλυτές.
Κάποιοι άσχετοι ισχυρίστηκαν, τότε, πως πλήρωσε την πολιτική του αλαζονεία.
Μετά από πολλά χρόνια πολιτικής διαδρομής, στα οποία είχε απαξιώσει ουκ ολίγες φορές με δημόσιες δηλώσεις του (έλα τώρα Θόδωρε, όλοι θυμόμαστε τους χαρακτηρισμούς σου για τον Γ.Α.Παπανδρέου) τον μετέπειτα πολιτικό προϊστάμενό του, τού έλαχε ο κλήρος, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, να είναι αυτός που θα συκοφαντήσει μεγάλη μερίδα των πολιτών, όπως η δημόσιοι υπάλληλοι.
Η θέση του έγινε πολύ δύσκολη αφού θα έπρεπε να τους χαρακτηρίσει ως «άχρηστους», σε πρώτη φάση και ως «κοπρίτες» σε δεύτερη.
Δεν θα είχε ιδιαίτερο πρόβλημα να το κάνει αλλά, τα έφερε έτσι το πεπρωμένο που φρόντισε λίγο καιρό πριν, να διορίσει την κόρη του στο βουλευτικό του γραφείο, ως δημόσιο υπάλληλο.
Όπως και να το κάνεις, το να χαρακτηρίσεις ως «κοπρίτες» τους πολίτες της χώρας της οποίας είσαι αντιπρόεδρος, πάει κι έρχεται, αλλά να συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτούς και η κόρη σου, είναι βαρύ και ασήκωτο.
Κάποιοι, κακοπροαίρετοι, σκέφτηκαν πως αν οι πολίτες μιας χώρας χαρακτηρίζονται από τους κυβερνώντες ως «κοπρίτες» τότε σ’ αυτούς που κυβερνούν αυτή τη χώρα, δικαιωματικά τους απονέμεται ο τίτλος του «αρχικοπρίτη».
Προσωπικά διαφωνώ με την παραπάνω άποψη.
Θεωρώ πως στη δύση της πολιτικής του καριέρας άλλο τέλος έπρεπε για τον κύριο Πάγκαλο.
Τα αστέρια στο σύμπαν, αναλόγως τη μάζα τους, όταν πεθαίνουν, καταλήγουν σε λευκούς νάνους, σε αστέρες νετρονίων ή σε μαύρες τρύπες.
Σε ένα πολιτικό αστέρι του μεγέθους του κυρίου Πάγκαλου ταίριαζε να «καταλήξει» ως «μαύρη τρύπα».
Δυστυχώς με την πρακτική του και τις δηλώσεις του διάλεξε το τελείωμα της πολιτικής του καριέρας να ταυτιστεί με τη μετατροπή του σε «λευκό νάνο».
Και είναι τέτοια η κατάντια που ούτε μια σαλάτα δεν μπορεί να απολαύσει πλέον σε ταβέρνα της περιοχής των Καλυβίων Αττικής, χωρίς τις αποδοκιμασίες από τους θαμώνες της ταβέρνας, παρόλο που η σύζυγός του ήταν υποψήφια δήμαρχος στην περιοχή αυτή (έχασε βέβαια για να μην χαλάσει την οικογενειακή παράδοση).
Θα έπρεπε να ξέρεις κύριε Πάγκαλε πως την αλαζονεία πολλοί αγάπησαν, τους αλαζόνες, ουδείς.
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.