«Ο Θεός απαιτεί την αλλοίωση της διάνοιας»...

Η νηστεία είναι η πιο διαδεδομένη μορφή βασανισμού

Η νηστεία είναι η πιο διαδεδομένη μορφή βασανισμού καί δεν είναι λίγοι που την προτείνουν ως «υγιεινή διατροφή», κάτι που απέχει παντελώς από την πραγματικότητα διότι έτσι ο οργανισμός στερείται βασικά στοιχεία για την ευρυθμία του.
«Το διαιτολόγιο», γράφει ο Νίτσε στον «Αντίχριστο»(21), «καθορίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ενθαρρύνονται τα νοσηρά φαινόμενα καί να υπερδιεγείρονται τα νεύρα».
Πάρετε την θέση του Άλντους Χάξλεϋ,... ο οποίος στο βιβλίο του «Οι Πύλες της Αντίληψης», γράφει τα εξής: «Το νευρικό σύστημα είναι πολύ πιο ευάλωτο απ' τους άλλους ιστούς του σώματος' επομένως οι ελλείψεις βιταμινών έχουν την τάση να επηρεάζουν την ψυχική κατάσταση πριν να επηρεάσουν με φανερό τρόπο το δέρμα, τα οστά, τους βλεννογόνους, τους μυς καί τα σπλάχνα. Το πρώτο αποτέλεσμα μίας ανεπαρκούς δίαιτας είναι η μείωση της αποτελεσματικότητας του εγκεφάλου, σαν όργανο για την βιολογική επιβίωση. Το άτομο που υποσιτίζεται έχει την τάση να βασανίζεται από άγχος, κατάπτωση, υποχονδρία, καί αισθήματα ανησυχίας. Είναι πιθανό επίσης να βλέπει οράματα' γιατί όταν μειωθεί η αποτελεσματικότητα της βαλβίδας περιορισμού του εγκεφάλου, πολύ άχρηστο (από βιολογική άποψη) υλικό περνάει μέσα στη συνείδηση από «εκεί πέρα», από το Ελεύθερο Πνεύμα. Όσον αφορά τις βιταμίνες, ο κάθε μεσαιωνικός χειμώνας ήταν μιά μακριά ακούσια νηστεία, κι αυτήν την ακούσια νηστεία την ακολουθούσαν στη διάρκεια της Σαρακοστής, σαράντα μέρες θεληματικής αποχής. Η Μεγάλη Εβδομάδα έβρισκε τους πιστούς θαυμάσια προετοιμασμένους, όσον αφορούσε τη σωματική χημική τους κατάσταση, για τις τρομακτικές παροτρύνσεις της για λύπη καί χαρά, για τις επίκαιρες τύψεις της συνείδησης, καί για μιά ταύτιση με τον αναστημένο Χριστό, που υπερέβαινε τον εαυτό τους. Στη διάρκεια αυτής της εποχής, όπου επικρατούσε η μέγιστη θρησκευτική αναστάτωση κι η ελάχιστη λήψη βιταμινών, οι εκστάσεις καί τα οράματα ήταν σχεδόν κάτι το συνηθισμένο. Ήταν κάτι που περίμεναν».
Οι Σοβιετικοί Ψυχοπολιτικοί χρησιμοποιούσαν την εξάντληση από την αποστέρηση του ύπνου καί της επαρκούς τροφής για να καταστήσουν τα θύματά τους ανίκανα να αντισταθούν στους καταναγκασμούς τους. «Ο Θεός απαιτεί την αλλοίωση της διάνοιας»(Ισαάκ ο Σύρος, Λόγος ΜΘ΄ 11).