Το μεγάλο ξεπούλημα ....το ξεπούλημα του πολυτιμότερου αγαθού

Παρ’ όλο που το Βερολίνο και το Παρίσι επανέκτησαν τον δημόσιο έλεγχο του νερού τους, κάτι που παρουσιάστηκε εντός συνόρων ως κάτι καλό, η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ευρώπης πιέζει -μέσω των δανειστών- την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, να ιδιωτικοποιήσουν τα δικά τους δημόσια συστήματα ύδρευσης.

Ήταν θέμα χρόνου. Η ιδιωτικοποίηση του νερού δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τα νύχια των νεοφιλελεύθερων αρπακτικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία φαίνεται να έχει ξεκινήσει τις υπόγειες διαδικασίες για ακόμα ένα μεγάλο ξεπούλημα στους ιδιώτες. Και μάλιστα, το ξεπούλημα του πολυτιμότερου αγαθού που θα έπρεπε να είναι ελεύθερο και δημόσιο.

Όπως αναφέρεται ...
σε ρεπορτάζ του tvxs.gr:

Την ιδιωτικοποίηση μέσω σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου (ΣΔΙΤ) όλου του εξωτερικού υδροδοτικού συστήματος της Αττικής φαίνεται πως μεθοδευει η κυβέρνηση, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις εκ μέρους των εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ κι όχι μόνο. «Στην ουσία απομειώνεται την περιουσία της ΕΥΔΑΠ, καθώς της παίρνουν από τα χέρια όλα αυτά τα υδάτινα αποθέματα. Δεν είναι εύκολο να έρθει μια εταιρεία μικρή και να τα διαχειριστεί όλα αυτά. Δεν ξέρω κατά πόσο, παίρνοντας από την ΕΥΔΑΠ, θα διασφαλιστεί η αδιάλειπτη παροχή νερού στην Αττική» σημειώνει μιλώντας στο tvxs ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ της ΕΥΔΑΠ, Γιώργος Αλεξανδράκης. «Πως μιλάμε για σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, όταν μιλάμε για ένα ήδη κατασκευασμένο δίκτυο; Φανταστείτε λοιπόν ότι είναι πιθανό να δούμε έναν ιδιώτη να διαχειρίζεται το 80% των υδάτινων αποθεμάτων της Ελλάδας» συνεχίζει ο κύριος Αλεξανδράκης. Σε ό,τι έχει να κάνει με το ενδεχόμενο αύξησης του κόστους υδροδότησης μετά από μια τέτοια εξέλιξη επισημαίνει ότι «είναι πολύ πιθανό. Τα 26 εκατομμύρια που θα φύγουνε από την ΕΥΔΑΠ, λόγω της απώλειας της ΕΥΣ, μαζί με τα 266 εκατομμύρια που ζητάει το υπουργείο υποδομών αλλά και με δεδομένη την διανομή -αν είναι δυνατόν- του 70% των κερδών της στους μετόχους, δημιουργούν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην επιχείρηση. Ουσιαστικά μεθοδεύεται η διάλυση και η χρεοκοπία της ΕΥΔΑΠ. Όλο αυτό το κόστος, καθώς θα εξανεμιστούν και τα αποθεματικά της -κερδοφόρας ας μην ξεχνάμε- εταιρείας, ό,τι και να λέει η κυβέρνηση, είναι βέβαιο πως μετακυλιστεί στους καταναλωτές. Είναι βέβαιο δηλαδή ότι θα αυξηθούν τα τιμολόγια των πολιτών της Αττικής» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Εμείς θεωρούμε ότι πίσω και από αυτή τη διαδικασία, αλλά και από τον διαγωνισμό της Ψυττάλειας κρύβονται μεγάλες ιδιωτικές εταιρείας, με κυριότερη τη Suez. Εκεί πιστεύουμε πως οδηγούν την κατάσταση. Να έρθει μια μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση και να πάρει τη διαχείριση ολόκληρου το συστήματος ύδρευσης. Στην πραγματικότητα όμως δε θα είναι εύκολο ούτε να το διαχειριστεί ούτε και να το συντηρήσει» καταλήγει ο κύριος Αλεξανδράκης.

Υπενθυμίζουμε ότι, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης πανδημίας, ο Γιάνης Βαρουφάκης από το βήμα της βουλής είχε αναφερθεί στον ύποπτο ρόλο των ΣΔΙΤ, που χρησιμοποιούνται με ύπουλο τρόπο για ιδιωτικοποιήσεις από την "πίσω πόρτα":

                         Τέτοιες στιγμές, διαπιστώνουμε το μεγαλείο του δημόσιου, εθνικού συστήματος υγείας. Και διαπιστώνουμε πόσο ακριβός, άχρηστος και αναποτελεσματικός είναι ο ιδιωτικός τομέας υγείας. Ελπίζω αυτή η διαπίστωση, που σίγουρα κάνετε και σεις, να σας βοηθήσει να συνέλθετε από την "ιδιωτικομανία". Και να ενισχύσετε το ΕΣΥ χωρίς ΣΔΙΤ, χωρίς κρυφές ιδιωτικοποιήσεις εκ των έσω, αλλά με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, το οποίο ο ιδιωτικός τομέας, όχι μόνο δεν εξυπηρετεί, αλλά συστηματικά υπονομεύει.  

Σε πρόσφατο μήνυμά του, ο Βαρουφάκης μίλησε και πάλι για τον ρόλο των ΣΔΙΤ, μέσω των οποίων η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να υπονομεύσει, αντί να ενισχύσει το εθνικό σύστημα υγείας, για χάρη των ιδιωτών:

Αλλά και ο Δημήτρης Καζάκης, σε άρθρο του αμέσως μετά την εκλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έγραψε για το άκρως βεβαρημένο παρελθόν των στελεχών της κυβέρνησης και για την εμπλοκή στους σε σκάνδαλα μέσω ΣΔΙΤ. Οι δύο πρώτες παράγραφοι είναι χαρακτηριστικές:

                          Η κυβέρνηση που σχημάτισε ο κ. Μητσοτάκης είναι η πιο εμφανώς διαπλεκόμενη με συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα εντός και εκτός χώρας. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας από τους πολυάριθμους νεοδιορισθέντες υπουργούς και υφυπουργούς που να μην συνδέεται με συγκεκριμένα επιχειρηματικά κυκλώματα. Δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς τα βιογραφικά τους.

                         Το 40% του υπουργικού σχήματος δεν έχει ασχοληθεί με την ενεργό πολιτική, παρά μόνο με ύποπτα κυκλώματα της αγοράς από την εποχή του σκανδάλου του χρηματιστηρίου, αλλά και των σκανδάλων Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Το 70% των υπουργών και υφυπουργών εκπροσωπεί οργανωμένα ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία χρηματοδότησαν την πιο πολυδάπανη προεκλογική εκστρατεία της μεταπολίτευσης.

Το ξέσπασμα της πανδημίας "χάλασε τη σούπα" των κυβερνητικών σχεδιασμών για ξεπούλημα του εθνικού συστήματος υγείας, αφού και η ίδια η κυβέρνηση αναγκάστηκε να το "χειροκροτήσει", αναγνωρίζοντας αναγκαστικά την αξία του. Ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας κατανόησε ότι ένα ισχυρό εθνικό σύστημα υγείας είναι η μόνη εγγύηση για τη δημόσια υγεία, ειδικά σε τέτοιες ακραίες και έκτακτες καταστάσεις όπως αυτή που ζήσαμε με την πανδημία. 

Άρα, επειδή η κοινωνία φαίνεται ότι είναι αντίθετη τόσο με την ιδιωτικοποίηση του εθνικού συστήματος υγείας, όσο και με την ιδιωτικοποίηση του νερού, η φανατικά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ξεπουλήματος Μητσοτάκη, επιχειρεί με ύπουλο τρόπο να προχωρήσει σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις μέσω ΣΔΙΤ. Έτσι ώστε να μην παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από το αρχικό της πλάνο και τη βασική της αποστολή, που είναι, με λίγα λόγια, το ξεπούλημα των πάντων σε ιδιώτες.

Όσον αφορά το νερό, υπενθυμίζεται ότι εκατοντάδες πόλεις, περιφέρειες και κράτη σε όλο τον κόσμο επαναδημοτικοποιούν τις υπηρεσίες ύδρευσής τους, απορρίπτοντας ως αποτυχημένο το ιδιωτικό μοντέλο διαχείρισης του νερού που δοκίμασαν για δεκαετίες. Στην Ευρώπη, οι περισσότερες περιπτώσεις καταγράφηκαν στη Γαλλία, την έδρα των μεγαλύτερων και ισχυρότερων πολυεθνικών εταιρειών νερού του πλανήτη. Εννιά περιπτώσεις καταγράφηκαν στη Γερμανία.

Παρ’ όλο που το Βερολίνο και το Παρίσι επανέκτησαν τον δημόσιο έλεγχο του νερού τους, κάτι που παρουσιάστηκε εντός συνόρων ως κάτι καλό, η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ευρώπης πιέζει -μέσω των δανειστών- την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, να ιδιωτικοποιήσουν τα δικά τους δημόσια συστήματα ύδρευσης. Είναι ένας κοινός όρος που περιλαμβάνεται σε κάθε μνημόνιο που έχει υπογραφεί μεταξύ των χρεωμένων χωρών και των δανειστών τους.

Όπως αποδείχθηκε, το ισχυρό λόμπι του νερού υποχρέωνε τις δημοτικές αρχές, σε όλες τις Ευρωπαϊκές πόλεις στις οποίες επιβλήθηκε η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, να υπογράφουν συμβόλαια που εξασφάλιζαν σε κάθε περίπτωση το κέρδος υπέρ των εταιριών.

Έτσι, για παράδειγμα, αναφέρθηκε περίπτωση συγκεκριμένου δήμου που έπρεπε να πληρώσει ένα υπέρογκο ποσό στην ιδιωτική εταιρία επειδή οι προβλέψεις για αύξηση της κατανάλωσης έπεσαν έξω. 

Δηλαδή, οι ιδιώτες, όχι μόνο προέβησαν σε υπέρογκες αυξήσεις των παροχών υπηρεσιών νερού, όχι μόνο παρείχαν υποβαθμισμένες ποιοτικά υπηρεσίες, αλλά ζημίωσαν επιπλέον το δημόσιο με τις απαιτήσεις τους.

Στον τομέα του νερού καταρρέει και ένας άλλος κεντρικός νεοφιλελεύθερος μύθος περί ιδιωτικοποιήσεων αφού το ισχυρό λόμπι του νερού ουσιαστικά έχει το μονοπώλιο στον τομέα, πράγμα που καθιστά αδύνατη την πτώση των τιμών λόγω ανταγωνισμού. Έτσι εξηγούνται και οι υπέρογκες αυξήσεις από τις ιδιωτικές εταιρίες οι οποίες φυσικά ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το κέρδος και όχι για την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουν στους πολίτες. 

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, όπου αντιστάθηκαν οι κοινωνίες κατάφεραν ουσιαστικά να κερδίσουν τις πολυεθνικές, ενώ η μάχη συνεχίζεται σε ορισμένους Ευρωπαϊκούς δήμους όπου οι εταιρίες τα έχουν βρει σκούρα λόγω της αντίστασης των τοπικών κοινωνιών. Η αντίσταση λοιπόν δεν είναι μάταιη, όπως κάποιοι 'ορθολογιστές' νεοφιλελεύθεροι θέλουν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει.

Τα πράγματα όμως φαίνεται να είναι σκούρα με την κυβέρνηση των ανάλγητων του Μητσοτάκη, καθώς έχουν καταφέρει να επικρατήσουν εκλογικά και σε τοπικό επίπεδο, με τους δικούς τους ανθρώπους στους περισσότερους δήμους και περιφέρειες.

Αν πολίτες, εργαζόμενοι και άλλοι φορείς δεν αντιδράσουν μαζικά, ο εφιάλτης της ιδιωτικοποίησης του νερού θα γίνει πραγματικότητα στην αποικία χρέους που λέγεται Ελλάδα.

πηγή