«Η παραγωγή ζάχαρης είναι μία από τις πιο παραγωγικές διαδικασίες. Συνδέει τον πρωτογενή τομέα (με 3.000 περίπου τευτλοκαλλιεργητές σήμερα) με τη μεταποίηση, την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρη (ΕΒΖ), με 230 εργαζόμενους μόνιμης απασχόλησης και 400 εποχιακούς. Παράλληλα δραστηριοποιούνται και άλλοι κλάδοι, ενώ η ζάχαρη χρησιμοποιείται σε κάθε σπίτι .
Ωστόσο αντί να αναπτυχθεί αυτή η παραγωγική διαδικασία, με εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη της τευτλοκαλλιέργειας και της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ), πάει από το κακό στο χειρότερο, αφού όλες οι κυβερνήσεις υλοποιούσαν τους Κανονισμούς της ΕΕ επιβάλλοντας ποσοστώσεις, δραστική μείωση της παραγωγής κλείσιμο εργοστασίων, με στόχο τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κλάδου .
Τα τελευταία χρόνια μετά από αλλεπάλληλες παραιτήσεις και αλλαγές διοικήσεων στην ΕΒΖ, παρεμβάσεις, μεγάλες καθυστερήσεις στις πληρωμές από την παραδοθείσα παραγωγή στους αγρότες κ.ά, η ΕΒΖ συνεχίζει να απαξιώνεται.
Σύμφωνα με το νέο σχέδιο προγραμματίζεται πώληση (από ότι φαίνεται «κοψοχρονιά»), περιουσιακών στοιχείων – «φιλέτων» της ΕΒΖ, ακόμη και των κερδοφόρων εργοστασίων της Σερβίας (μόνο το 2015 είχε κέρδη 15 εκατομμυρίων ευρώ).
Έτσι στερεύει από σημαντικά έσοδα και γρηγορότερα θα οδηγηθεί στο θάνατο η..