Το χειμώνα των μετεωρολόγων δεν τον φοβάμαι.
Θα περάσει.
Τη βαρυχειμωνιά πίσω απ’ τις πόρτες των σπιτιών τρέμω.
Τις αγωνίες που πέφτουν σα πυκνές νιφάδες σε κάτι υγρά διαμερίσματα με γλίσχρα μέσα.
«Θα φτάσει το πετρέλαιο;»
«Mήπως βάλουν υγρασία οι τοίχοι;»
«Κι αν αρρωστήσει το παιδί τι θα κάνουμε;»
Μόνο μια ύστατη προσπάθεια την ώρα που κοιμάται…
Να σκεπάσεις τα όνειρά του.
Με ό,τι σου βρίσκεται πρόχειρο να το ζεστάνεις. Εν ανάγκη… και με τα καυτά σου δάκρυα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.