Δεν ξέρεις με τι να πρωτοανατριχιάσεις...

Η μ@λακία του Άδωνι

 ‘’Να ζητήσεις συγνώμη για την δήλωσή σου αυτή, είναι χειρότερη από το ‘’μαζί τα φάγαμε’’ του Πάγκαλου. 

Να ζητήσεις συγνώμη, είπες μεγάλη μαλακία, πολύ μεγάλη μαλακία.’’  

Έτσι σχολίασε στην ραδιοφωνική του εκπομπή ο Νίκος Χατζηνικολάου τις δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη σε τόνο αρκετά διαφορετικό από τις συνήθεις εκφορές πολιτικής νηνεμίας που επιλέγει. ‘’ Αν υπάρξουν απολύσεις γιατρών στον ΕΟΠΥΥ, σάς παρακαλώ αυτό δεν θέλω να το χρεωθεί η τρόικα, δεν θέλω να μου παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν για τα αυτονόητα. Οι αποφάσεις είναι δικές μου’’. 

Αυτά δήλωσε ο ακροδεξιός υπουργός με το όνομα γυμναστηρίου πριν το επίθετό του. 

Η χαιρεκακία για την καταδίκη του άλλου, δεν περιγράφει απλά το ήθος του ανδρός, περιγράφει και τη διαστροφική απόλαυση  της εξουσίας κατά την άσκηση της, το μέτρημα του μεγέθους της στο μέτρημα των θυμάτων της, την επιβεβαίωση της στην επιβολή της. 

Είναι λογικό, στην Ελλάδα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, της εξαθλίωσης και της διαπόμπευσης μόνο ένας μισάνθρωπος θα μπορούσε να είναι υπεύθυνος για την περίθαλψη των ανθρώπων.  

Γιατί ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν απαξιώνει απλά τους θεσμούς, είναι ο ίδιος η απόδειξη της απαξίωσης των θεσμών. (‘’Η δόξα λέγεται με την έννοια της ευθύνης όχι με την έννοια της φήμης’’ προσπάθησε να δικαιολογηθεί αργότερα και να αποδείξει πόσο αρχαίος Έλληνας είναι. Πως συνδέονται τα δύο δεν μας εξήγησε, πάντως η δόξα στα αρχαία ελληνικά μαθαίναμε πως σημαίνει γνώμη).  

‘’Βόλευε την κυβέρνηση και τη ΝΔ όταν η Χρυσή Αυγή καθάριζε τους αλλοδαπούς από τις γειτονιές, χωρίς να χρεώνονται το πολιτικό κόστος η αστυνομία και η ίδια η κυβέρνηση’’. Δήλωσε ο βουλευτής της ΝΔ, Μιχάλης Ταμήλος, μιλώντας στο τηλεοπτικό σταθμό ‘’Action24’’. 

Στο σημείο αυτό δεν ξέρεις με τι να πρωτοανατριχιάσεις: το περιεχόμενο της δήλωσης; Την αφοπλιστική αφέλεια; Το ότι ο βουλευτής δεν μοιάζει να καταλαβαίνει τι σημαίνει εκείνο το ‘’καθάριζε’’ (ακόμα χειρότερα αν καταλαβαίνει). 

Περιμένουμε την Νέα Δημοκρατία να κατηγορήσει τη Χρυσή Αυγή πως της κλέβει τη δόξα για τις εκκαθαρίσεις των μεταναστών. Και στο σημείο αυτό -άσχετα με οποιαδήποτε κυριολεξία- η ‘’δόξα’’ ταυτίζεται με την ευθύνη, όπως το αίμα ταυτίζεται με το αίμα.

(στην Εφημερίδα των Συντακτών)