Είναι δυνατή η προοπτική της συνεργασίας της Αριστεράς στον ορατό χρονικό ορίζοντα για την ανατροπή του εκτυλισσόμενου σχεδίου ιδιωτικοποίησης της χώρας και εξαθλίωσης του λαού της; Μάλλον όχι.
Χθες η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ μετά τη συνεδρίασή της εξέδωσε ανακοίνωση διατυπώνοντας και επισήμως αυτό που ο Τσίπρας αναφέρει σε όλες τις ομιλίες του, την ανάγκη για κοινή δράση όλων των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Χαρακτηρισιτκό απόσπασμα της ανακοίνωσης:
«Η Π.Γ. εκτιμά πως το κύριο σήμερα είναι να αναπτυχθεί ένα πλατύ μέτωπο ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μέτωπο αντίστασης και αλληλεγγύης που θα επιδιώκει την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και της ίδιας της κυβέρνησης και θα προωθεί την ιδέα κυβερνητικής λύσης από ένα συνασπισμό δυνάμεων που με βάση ένα κοινό αριστερό και προοδευτικό πρόγραμμα μπορούν να διαμορφώσουν μια νέα πολιτική ελπίδα για το λαό της χώρας μας.
Στο πολιτικό επίπεδο σε ένα τέτοιο μέτωπο μπορούν να συμμετάσχουν οι δυνάμεις της Αριστεράς – κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής – οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας, ομάδες και πολιτικά πρόσωπα, προερχόμενα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και που στέκονται από προοδευτική σκοπιά ενάντια στην κυβερνητική πολιτική».
Στην ανακοίνωση γίνεται ειδική αναφορά στην περίπτωση της πορτογαλίας και της πορτογαλικής αριστεράς:
«Η περίπτωση της Πορτογαλίας είναι από πολλές απόψεις χαρακτηριστική και διδακτική. Η κυβέρνηση Σόκρατες εφάρμοσε πολιτικές λιτότητας χωρίς μνημόνιο και όμως δεν πέτυχε, αντίθετα «έπεσε» από την κοινωνική κατακραυγή. Η «υπηρεσιακή κυβέρνηση» συζητά, χωρίς καμιά νομιμοποίηση,
την ένταξη της Πορτογαλίας στο μηχανισμό της «τρόικας», πράγμα που αποδεικνύει πως ο στόχος δεν είναι η απαλλαγή από το χρέος αλλά η υποταγή των κοινωνιών στην νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Την ίδια στιγμή, όμως στην Πορτογαλία διαμορφώνονται οι όροι μιας νέας ελπίδας. Οι Αριστερές πολιτικές δυνάμεις συζητούν. Η πρόσφατη συνάντηση αντιπροσωπειών από το Μπλόκο της Αριστεράς και το Κ.Κ.Πορτογαλίας ανέδειξε τη δυνατότητα κοινής παρουσίας της Αριστεράς στους αγώνες και τη διάθεση για μετεκλογική συνεργασία στη νέα Βουλή».
Και καταλήγει κάνοντας έκκληση για κοινούς αγώνες το αμέσως επόμενο διάστημα: «Η Πρωτομαγιά, η Πανελλαδική Πανεργατική απεργία μέσα στο Μάη, οι δράσεις για τον ένα χρόνο από την ψήφιση του μνημονίου, οι δράσεις ενάντια στην πυρηνική ενέργεια, η μάχη ενάντια στο Ευρωπαϊκό μνημόνιο πρέπει να έχουν την κοινή υπογραφή της Αριστεράς».
Χτες η Αλέκα απάντησε έμμεσα σχολιάζοντας αρνητικά, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, τις διεργασίες που μόλις ξεκίνησαν στην πορτογαλική αριστερά. Σε σχετική ερώτηση για το πως βλέπει τον διάλογο που αναπτύσσεται μεταξύ του Μπλόκο και του Ποροτγαλικού ΚΚ απάντησε: «Ε, το ΚΚ Πορτογαλίας θα περάσει ετεροχρονισμένα τις δραματικές εμπειρίες που υπήρχαν στην Ελλάδα το 1974, το 1989. Φαντάζομαι θα του είναι μέσα απ’ όλη αυτή την ιστορία μια εμπειρία χρήσιμη. Τώρα πότε θα κριθεί αυτό, 6 μήνες, ένα χρόνο, ενάμιση…».
Από την άλλη ο ΣΥΝ δεν έχει ακόμη καταφέρει να πείσει για την ειλικρίνεια των προθέσεων του όσων αφορά την ενδυνάμωση της ενότητας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, τελεί υπό «επανεκκίνηση» ύστερα από πολύμηνο διάστημα παγώματος μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Δεδομένης της σημασίας που δίνει ο ΣΥΝ στους συμβολισμούς, ακόμη και η έκδοση ανακοίνωσης ως ΣΥΝ και όχι ως ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει κάτι.
Στην ανάγκη της κοινής δράσης της Αριστεράς και όλων των προοδευτικών δυνάμεων πιστεύουν οι περισσότερες από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, εννοείται κι εκείνες που συγκροτούν το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης του Αλαβάνου, το οποίο δημιουργήθηκε από πρώτη ύλη του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο Αλαβάνος μίλησε για «ενιαίο ψηφοδέλτιο της Αριστεράς».
Όμως η βασική αντίφαση όλων αυτών των εκκλήσεων δεν ανατρέπεται. Ότι δηλαδή οι εκκλήσεις για ενότητα εκπέμπονται ακριβώς από εκείνο το χώρο που βρίσκεται σε φάση κατακερματισμού, ομαδοποιήσεων και περιχαρακώσεων μέσα σε μικρά ή μεγαλύτερα σχήματα.
Από την άλλη μέχρι που φτάνει η κοινή δράση της αριστεράς; Μέχρι του να φύγει η κυβέρνηση, μέχρι του να ανατραπεί ο καπιταλισμός που λέει το ΚΚΕ, μέχρι του να υπάρξει στάση πληρωμών προς τους πιστωτές κι έξοδος από το ευρώ σύμφωνα με τη θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θέση με την οποία δεν συμφωνεί η πλειοψηφία του ΣΥΝ; Κι αν φύγει από την κυβέρνηση σημαίνει ότι αυτόματα ξεμπερδεύουμε με το μνημόνιο; Προφανώς όχι. Τότε, πώς θα αντιμετωπιστούν οι πιστωτές;
Ποιο θα ήταν λοιπόν το περιεχόμενο μιας «κυβερνητικής λύσης από ένα συνασπισμό δυνάμεων» που αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΣΥΝ «με βάση ένα κοινό αριστερό και προοδευτικό πρόγραμμα»;
Καλές οι προθέσεις, αλλά αν δεν απαντηθούν και κάποια καίρια ερωτήματα η βαλίτσα των εκκλήσεων για κοινή δράση θα πάει πολύ μακριά χωρίς αποτέλεσμα...
Σχολιο Αριστοφανη...Τι αλλο χρειαζομαστε για να καταλαβουμε οτι ειναι ολοι στο παιχνιδι??? Στα δεκανικια της εξουσιας των 2 μεγαλων κομματων , εκτος απο την Ντορα και τον Κουβελη που θελουν αλλα δεν μπορουν , υπαρχουν κι αυτοι που μπορουν και παιζουν τον πολυ σημαντικο τους ρολο στα πολιτικα(κοινωνικα πλεον) πραγματα της χωρας και δυστυχως ειναι τα λεγομενα "αριστερα κομματα"... Φυσικα δεν αναφερουμε το ΛΑΟΣ απλα και μονο γιατι δεν αξιζει τον κοπο να το αναφερουμε.... ΤΙ ΜΑΣ ΜΕΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.