Η αλήθεια είναι πως ο Κωστής Χατζηδάκης, ως πολιτικό “παιδί“ της Ντόρας Μπακογιάννη, διατηρούσε πάντα ένα μετριοπαθές προφίλ. Ήταν δηλαδή πάντα αρεστός στον νοικοκυραίο του «μεσαίου χώρου», που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν ανεπάγγελτο “δολοφόνο“ του Κοινωνικού Κράτους και του δημόσιου χαρακτήρα αγαθών και υπηρεσιών (λίαν προσφάτως και του περιβάλλοντος).
Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Κωστή;
Το σίγουρο είναι πως τον επαγγελματία “μεταρρυθμιστή“, Κωστή Χατζηδάκη, δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις για ασυνέπεια. Είναι απόλυτα συνεπής στις ιδέες του, σε όλες τις καταστροφικές κυβερνήσεις τις οποίες έχει υπηρετήσει.
Έχει επίσης ένα ιδιαίτερο προσόν, που συναντάμε σπάνια στην πολιτική.
Την ικανότητα, δηλαδή, να ομολογεί δημόσια το πιο ειδεχθές πολιτικό “έγκλημα“, παρουσιάζοντάς το ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό -και πάντα προς όφελος της κοινωνίας (όπως παρουσιάζονται δηλαδή όλα τα αντικοινωνικά νομοσχέδια που έχουν περάσει εν μέσω πανδημίας).
To “προσόν“ αυτό το έχει -με εντελώς διαφορετικό ύφος και στυλ- και ο έτερος ...
αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης.Πρόσφατο περιστατικό, η προχθεσινή δήλωση του Κωστή Χατζηδάκη, με το παράδειγμα του εργαζομένου στο αεροδρόμιο της Ρόδου, που θα δουλεύει μεν 10ωρα το καλοκαίρι, αλλά μετά θα έχει τη δυνατότητα -σε συνεννόηση με τον εργοδότη του- να παίρνει άδεια μετ’ αποδοχών… για να μαζεύει τις ελιές του.
Την ώρα που στην Ισπανία τίθεται υπό δοκιμή η 4ήμερη εργασία (με ίδιες αποδοχές), το σχέδιο νόμου της ελληνικής κυβέρνησης για τα εργασιακά είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται, πίσω από τον εξωραϊσμό και τις λειάνσεις που επιχειρούν και θα επιχειρήσουν ακόμα πιο έντονα το αμέσως επόμενο διάστημα κυβέρνηση και ΜΜΕ.
Το νομοσχέδιο για τα εργασιακά δεν είναι «αναγκαία μεταρρύθμιση» λόγω της ύφεσης που έφερε η πανδημία. Είναι θατσερική απορρύθμιση. Είναι σάρκα από τη σάρκα του προγράμματος της ΝΔ του Μητσοτάκη (οποιουδήποτε Μητσοτάκη). Είναι η ναυαρχίδα της επιχειρούμενης ιδεολογικής ηγεμονίας της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς.
Αλλά ακόμα και το τελευταίο θα μπορούσε να είναι θέμα γόνιμου πολιτικού διαλόγου, αν ο νεοφιλελευθερισμός ήταν απλά μια αντίθετη άποψη και όχι θανατηφόρος ασθένεια, που αφήνει διαχρονικά πίσω του, εκατόμβες νεκρών, που δεν μπαίνουν σε καμιά στατιστική.
Το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, είναι ότι το (αντι)περιβαλλοντικό, δασοκτόνο νομοσχέδιο, που άφησε ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, ο Κωστής Χατζηδάκης, πριν μεταπηδήσει στο νέο του υπουργείο: πολιτική πανδημία.
Λίγο πριν τις εκλογές του 2019, ο Κωστής Χατζηδάκης επαναλάμβανε εμμονικά πως η «ΔΕΗ είναι η νέα Ολυμπιακή». Πιθανόν για δύο λόγους. Όχι μόνο επειδή στο μυαλό του φέρει ως “παράσημο” την εξαμβλωματική διαδικασία ξεπουλήματος του πρώην εθνικού αερομεταφορέα, πρώτα στην αμαρτωλή MIG του Ανδρέα Βγενόπουλου και έπειτα στην Aegean, δημιουργώντας ουσιαστικά μονοπώλιο και χρεώνοντας τα δημόσια ταμεία, αλλά και γιατί έτσι πρέπει να κάνει κάθε νεοφιλελεύθερος που σέβεται τον εαυτό του.
Τι είναι αυτό; Η δημόσια υπονόμευση δημοσίων οργανισμών και φορέων, ώστε να απαξιωθούν προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων και να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις για την ιδιωτικοποίηση δημοσίων αγαθών.
Μετά από ένα χρόνο πανδημίας και πάνω από 9.000 νεκρούς, δεν τους έχει διδάξει τίποτα η κατάρρευση του ΕΣΥ.
Το αντίθετο.
Όταν θα έρθει η ώρα –που θα έρθει- πολύ σύντομα- θα το χρησιμοποιήσουν ως επιχείρημα για την είσοδο ιδιωτών στη δημόσια Υγεία. Όχι για την ενδυνάμωσή της, αλλά για το ξεπούλημα υπηρεσιών.
Βλέπετε, καλή ώρα, πάντα στο μοτίβο της Ολυμπιακής γυρνάμε.
Αντί επιλόγου, ας δούμε την επαγγελματική διαδρομή του Κωστή Χατζηδάκη. Όπως θα διαπιστώσετε, δεν υπήρχε πέτρα που να μην την έστυψε με τα χέρια του.
Ο γεννηθείς το 1965, σημερινός υπουργός Εργασίας, δραστηριοποιήθηκε στη φοιτητική οργάνωση ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, κατά τη διάρκεια των σπουδών του, όπου και διετέλεσε γραμματέας, από το 1987 μέχρι το 1989 (διαδεχόμενος τον Γιώργο Βουλγαράκη).
Τη διετία 1989-90 ήταν στέλεχος της Γραμματείας Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ. και της Γραμματείας Εκλογών του κόμματος, εν όψει των αναμετρήσεων ακραίας πόλωσης εκείνης της περιόδου.
Μετά τις μεταπτυχιακές σπουδές του, στο Κεντ της Αγγλίας, επέστρεψε στην Ελλάδα και τον Οκτώβριο του 1992 εξελέγη πρόεδρος και της ΟΝΝΕΔ, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1994, χρονιά που εκλέγεται για πρώτη φορά ευρωβουλευτής.
Στο Ευρωκοινοβούλιο θα παραμείνει περίπου δέκα χρόνια, μέχρι και το 2004.
Το 2007 εκλέγεται βουλευτής Β΄ Αθηνών και ορίζεται Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, στην κυβέρνηση που ουσιαστικά οδήγησε τη χώρα στην αγκαλιά του ΔΝΤ.
Κατά τη σύντομη θητεία του στο Υπουργείο, πρόλαβε και πρωταγωνίστησε σε μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές αποτυχίες τις μεταπολίτευσης, αυτή του ξεπουλήματος της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2009 επανεκλέγεται βουλευτής Β' Αθηνών και μετά τις εσωκομματικές εκλογές, ορίζεται από τον Αντώνη Σαμαρά Τομεάρχης Ανάπτυξης.
Το 2012 εκλέγεται και πάλι βουλευτής Β' Αθηνών.
Στην μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά, τον Ιούνιο του 2012, αναλαμβάνει το υπερυπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και παραμένει σε αυτή τη θέση μέχρι τον Ιούνιο του 2013, όπου και μέχρι τον Ιούνιο του 2014 διετέλεσε υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας.
Στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015, εκλέγεται ξανά βουλευτής στην Β' Αθηνών, ενώ τον Ιανουάριο του 2016 ορίζεται μαζί με τον Άδωνη Γεωργιάδη, αντιπρόεδρος της ΝΔ, από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Μετά τις εκλογές του 2019 και μέχρι σήμερα, έχει αναλάβει δύο υπουργεία. Στο ένα παρέδωσε, εν μέσω πανδημίας, το περιβάλλον για εμπορική εκμετάλλευση και στο άλλο ετοιμάζει τη λαιμητόμο των εργασιακών δικαιωμάτων.
Αυτά είναι τα ένσημα του Κωστή Χατζηδάκη.
κοπρίτες...
ΑπάντησηΔιαγραφή