Είστε κρυπτο-χουνταίοι, φίλοι μου. Και ταγματασφαλίτες.

 "Έχω μια αίσθηση πως τελειώνουν πολλές "φιλίες".

Άνθρωποι που μετά από τις χθεσινές σκηνές με τον ημίγυμνο φοιτητή να σέρνεται στην άσφαλτο από μαυροφορεμένα τέρατα,

μετά από τις αποκαλύψεις για τα βιασμένα παιδιά,

για την ανείπωτη βία στα ...

προσφυγάκια των πολέμων της δικής μας Δύσης, το μόνο που έχουν να σχολιάσουν οργισμένοι είναι η "χυδαιότητα του αντιπολιτευτικού λόγου" είναι στην άλλη πλευρά της χαράδρας που μας χωρίζει.

Στο απέναντι βουνό.

Πολύ πολύ μακριά.

Σαν από άλλο κόσμο.

Των δεκαετιών του 1950 και του 1960 και των αρχών του 1970.

Είστε κρυπτο-χουνταίοι, φίλοι μου. Και ταγματασφαλίτες.

Και καμιά λεκτική χυδαιότητα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί επάξια την αδιαφορία, την ψυχρότητα, τον φιλοτομαρισμό και τη διαφθορά σας.

Υποθέτω πως ακόμα κι αν σύρουν το δικό σας παιδί ημίγυμνο στην άσφαλτο θα βρείτε κάποια δικαιολογία, ίσως ότι "δεν κάθισε φρόνιμο";

να πω; Να καταραστώ όπως οι παλιοί: "Από τα παιδιά σας να τη βρείτε" (όχι "στα" - ΑΠΟ τα παιδιά σας)

Alexandra Ioannidou