Με κάτι παραπάνω από 100 χιλιόμετρα να την χωρίζουν από την «μισητή» Κίνα και κάτι λιγότερο από 1.000.000 πολίτες της να ζουν ή να εργάζονται εκεί και να μετακινούνται σχεδόν καθημερινά, η ...
Ταϊβάν –θεωρητικά- συγκέντρωνε πολύ μεγάλες πιθανότητες να «γονατίσει» από το ξέσπασμα του κορωνοϊού.
Μετά από τρεις μήνες –και με τα κρούσματα να έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο- αυτή η μικρή σε έκταση (συγκριτικά) χώρα έχει αναφέρει μόλις 45 περιπτώσεις ασθενών, από τις 114.000 ανά την υφήλιο και 1 (έναν) νεκρό, την στιγμή που τα θύματα έχουν ήδη ξεπεράσει τις 4.000.
Κι όλα αυτά, ενώ ο πληθυσμός της αγγίζει τα 25.000.000 κατοίκους (αριθμός καθόλου αμελητέος) και άλλα γειτονικά κράτη παρουσίασαν πολύ χειρότερη εικόνα, πριν τελικά καταφέρουν να θέσουν υπό έλεγχο το πρόβλημα, έχοντας καταγράψει προηγουμένως πολύ περισσότερα περιστατικά.
Η Ταϊβάν δεν είχε την ίδια τύχη με εκείνη της Νότιας Κορέας, της Ιαπωνίας ή άλλων χωρών, αν και η χρήση του όρου «τύχη» είναι μάλλον… ατυχής, αφού τα εντυπωσιακά θετικά αποτελέσματα μόνο συμπτωματικά δεν είναι.
Τι έκανε, λοιπόν, η γνωστή από το «made in Taiwan» brand αυτή χώρα που δεν έκαναν οι άλλες; Τίποτα διαφορετικό. Απλά, τα έκανε όλα πιο γρήγορα, σε σχέση με τους υπόλοιπους, έχοντας ήδη ένα έτοιμο επιχειρησιακό πλάνο αντιμετώπισης ανάλογων καταστάσεων και θέτοντάς το άμεσα σε εφαρμογή, τηρώντας ευλαβικά το σχετικό πρωτόκολλο.
Στα τέλη του προηγούμενου έτους κανείς –ακόμη- δεν είχε εξοικειωθεί με τις έννοιες «κορωνοϊός» ή «Covid 19» που πλέον έχουν μπει στο λεξιλόγιο και την καθημερινότητα όλων μας. Όσο ο υπόλοιπος κόσμος έδινε στο θέμα τοπικές διαστάσεις κι ένα πρόβλημα που απασχολούσε μόνο Κινέζους που τρώνε νυχτερίδες και παγκολίνους, η Ταϊβάν αποφάσιζε επίσημα και συντεταγμένα ότι δεν θα ενστερνιζόταν τις απόψεις περί «κοινής γρίπης» και θα έθετε ΑΜΕΣΑ και δίχως την παραμικρή καθυστέρηση το σχέδιό της, χωρίς να ενδιαφέρεται για την στάση των υπόλοιπων κρατών.
Οι κύριοι άξονες στους οποίος κινήθηκε ήταν οι εξής: Έγκαιρη παρέμβαση, εφαρμογή του πλάνου, διάκριση και διαμερισμός των ευθυνών και διαρκής ενημέρωση των πολιτών.
Αρχικά, επέβαλε άμεσα εμπάργκο στις πτήσεις από και προς περιοχές της Κίνας (ειδικά την πόλη Γουχάν) που ανέφεραν κρούσματα, ενώ υπέβαλε κάθε πολίτη της χώρας που ταξίδευε από εκεί σε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ 14 ημερών. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς κενά, ανεξάρτητα από το αν επρόκειτο για φτηνούς εργάτες ή CEO πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Παράλληλα καθόρισε εκ των προτέρων αρμοδιότητες στα διάφορα τμήματα της κρατικής μηχανής προκειμένου να αναλάβουν συγκεκριμένες υπηρεσίες δράση, χωρίς να επικαλύπτονται ή να υπάρχουν κενά εξουσίας που θα επέτρεπαν την δημιουργία μιας «τρύπας» στο σύστημα που θα επέτρεπε την εξάπλωση του ιού. Δηλώσεις, θέσεις και δημόσιες τοποθετήσεις περί του θέματος αφέθηκαν αποκλειστικά στους ειδικούς επί των λοιμώξεων, επιδημιολόγους κλπ, που και στο παρελθόν είχαν αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις με άλλες μολυσματικές ασθένειες.
Κανείς άλλος «γκουρού» δεν λήφθηκε υπόψη και δεν αφέθηκε να παραπλανήσει το κοινό με «μαντζούνια», μαγικά φίλτρα και άλλα τέτοια φαιδρά και κωμικοτραγικά που συνέβησαν σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης –δυστυχώς- και της πατρίδας μας που ως αδίστακτοι καιροσκόποι έδρασαν ακόμη και βουλευτές. Και ο νοών νοείτο…
Έχοντας την δραματική εμπειρία του SARS πριν από λιγότερο από 20 χρόνια, οι Ταϊβανέζοι χρησιμοποίησαν την «κληρονομιά» που τους άφησε μια εθνική τραγωδία προκειμένου να αποτρέψουν την επόμενη. Έτσι, αμέσως ξεκίνησαν διαδικασίες προκειμένου να προμηθευτούν αρκετές ιατρικές μάσκες, προβλέποντας την εξέλιξη της νόσου και την έλλειψη που θα δημιουργούνταν σε παγκόσμιο επίπεδο εξαιτίας της αύξησης της ζήτησης λόγω του πανικού που θα επικρατούσε. Με απόθεμα 45 εκατομμυρίων, λοιπόν, εφοδίασε τους πολίτες της, θέτοντας παράλληλα σε εφαρμογή ένα σύστημα έγκαιρης πληροφόρησης σχετικά με την εμφάνιση κρουσμάτων ή περιοχών που θεωρούνταν «υψηλού κινδύνου», ώστε οι κάτοικοι να γνωρίζουν πριν επισκεφθούν μια πόλη ή μια γειτονιά για το ρίσκο που έπαιρναν.
Ταυτόχρονα σε κάθε δημόσιο κτήριο, υπηρεσία, σχολεία, ιδιωτικό συγκρότημα γραφείων ή οποιοδήποτε άλλο σημείο μεγάλης επισκεψιμότητας (για παράδειγμα, ναοί) τοποθετήθηκαν συσκευές απολύμανσης, ενώ τέθηκε σε εφαρμογή κι ένα σύστημα ηλεκτρονικής ειδοποίησης των κατοίκων προκειμένου να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή από ποια φαρμακεία μπορούσαν να προμηθευτούν μέτρα προστασίας, με σκοπό να αποφευχθούν οι συνωστισμοί και οι ουρές και να μειωθεί ο χρόνος έκθεσης του καθενός σε πιθανούς φορείς.
Έτσι το κακό περιορίστηκε την στιγμή της γέννησής του. Δεν πρόλαβε να εξελιχθεί σε «Λερναία Ύδρα» και μέσω του προληπτικού ελέγχου μειώθηκε αποτελεσματικά ο αριθμός των νοσούντων, γεγονός που σήμανε και αποτελεσματικότερη και καλύτερη αντιμετώπιση των ασθενών από ένα σύστημα υγείας που δεν δέχθηκε χιλιάδες περιστατικά και κατάφερε έτσι να μείνει όρθιο. Κι όλα αυτά ενώ λόγω των τεταμένων σχέσεων με την Κίνα, που συνεχίζει να θωρεί την Ταϊβάν αποσχισθείσα επαρχία της και την έχει θέσει σε εμπορικό εμπάργκο, μη εξαιρώντας ούτε τους ανθρώπους του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που σε αυτήν την περίπτωση δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει.
Κι όμως… Η Ταιβάν τα κατάφερε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.