Το συλλαλητήριο για την Μακεδονία και η επόμενη ημέρα...

Ένας πολύ αγαπητός συναγωνιστής έγραψε για το συλλαλητήριο της 4/2/2018 στην Αθήνα για την «αίσθηση που νιώθεις στο πεζοδρόμιο της οδού Νίκης όταν συναντάς τον απλό λαό που δεν γνωρίζει βαριές κοινωνικές θεωρίες και δεν αναλύει με βαρύγδουπες εκφράσεις». 

Πόσο μα πόσο δίκιο έχει!

Εκεί βλέπεις πάντα την ματιά του λαού και το τι στ’ αλήθεια τον συνεπαίρνει... και αυτό έζησα την Κυριακή 4/2/2018 εκεί που στεκόμουν στην οδό Φιλελλήνων περιτριγυρισμένος από άγνωστους που έβλεπαν τα πανό κάτω από τα οποία βρισκόμουν και κοντοστέκονταν για να τα φωτογραφήσουν. 

Κοιτούσα γύρω μου και παρατηρούσα ότι δεν ήταν οι κραυγές για το πόσο «η Μακεδονία είναι ελληνική» που τους συνέπαιρναν τόσο…


Τους είδα να συγκινούνται με την μουσική του και να χειροκροτούν τον Μίκη που μιλούσε για την αγάπη στην πατρίδα ή τον καθηγητή Κασιμάτη όταν σύνδεσε τις εξελίξεις που αφορούν στο θέμα της διαπραγμάτευσης για την Μακεδονία, με όλα όσα συμβαίνουν από το 2010...

Όχι, αυτός ο λαός δεν ανήκει ούτε στους Χρυσαυγίτες, ούτε σε κάποιους παπάδες που τσίριζαν για «χαμένες πατρίδες», ούτε στον Πατούλη και τους λοιπούς σεσημασμένους πολιτικούς που τόλμησαν να εμφανισθούν στο συλλαλητήριο ως υπερπατριώτες, ενώ έχουν καταπιεί αμάσητα και έχουν υπερψηφίσει, σε κάθε ευκαιρία, τα μνημόνια και την καταστροφή που μας έχουν φέρει ...

Αυτός ο λαός όμως μπορεί να βρεθεί μέσα «στο στόμα του λύκου» αν εμείς δεν είμαστε εκεί... αν αισθανθεί και πιστέψει ότι δεν του απέμεινε άλλη λύση... και ξαναγυρίσει με το κεφάλι σκυμμένο σε όσους τον πρόδωσαν. 

Ή ακόμα χειρότερα, αν θεωρήσει ότι τελευταίο καταφύγιο του μπορεί να είναι τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία που προσπαθούν σε κάθε ευκαιρία να εκμεταλλευτούν το πατριωτικό του συναίσθημα.

Όσοι αγωνιζόμαστε για να υπάρξει λύση ανατροπής της καταστροφικής πορείας που διανύουμε, προς όφελος του λαού και της πατρίδας μας, αυτό το πισωγύρισμα δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Ξεκινώντας από την επομένη κιόλας ημέρα, μετά από την αδιαμφισβήτητη ανταπόκριση και την συμμετοχή του κόσμου στο προσκλητήριο του συλλαλητηρίου.

Όλοι μαζί, ακόμα και αυτοί που παρασύρθηκαν από όσους τις προηγούμενες ημέρες αναλώθηκαν στο να ψάχνουν να βρουν τους κινδύνους στα ελαττώματα ή τα καπελώματα των λαϊκών αντιδράσεων που εκφράζονται (και) σε συλλαλητήρια, θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και ενωτικά πώς θα βοηθήσουμε για να διορθωθούν αυτά τα ελαττώματα και να ενεργοποιήσουμε τον λαό προς την σωστή κατεύθυνση...

Και δεν βοηθάμε απέχοντας ή φτύνοντας κατάμουτρα τις λαϊκές αντιδράσεις επειδή δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε ή γιατί θεωρούμε ότι θα τις ελέγξουν και θα τις καρπωθούν οι αντίπαλοι και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους... ή ακόμα και φτάνοντας στο σημείο να οργανώνουμε αντι-συγκεντρώσεις.

Όπως δεν βοήθησαν και όσοι από τους διοργανωτές, ξεπερνώντας κάθε όριο μέτρου και λογικής, τοποθέτησαν αυτή την τεράστια σημαία (αλήθεια πόσο κόστισε αυτό την στιγμή που μεγάλο μέρος του λαού μας έχει εξαθλιωθεί;) και ανακάτεψαν - από ανοησία ή εκ του πονηρού - τον Ρίτσο και τον Θεοδωράκη με τις ψαλμωδίες και τους παπάδες με τις αλυτρωτικές παραφωνίες τους, διώχνοντας έτσι από νωρίς μεγάλο πλήθος των συγκεντρωμένων.

Εάν δεν αποδεχθούμε όμως αυτή την κορυφαία λαϊκή αντίδραση που εκφράστηκε στο συλλαλητήριο για να το πάμε παρακάτω με σχεδιασμό και μεθόδευση τέτοια που να μετατραπεί σε δυναμική πολιτική και κοινωνική διαμαρτυρία διαρκείας, αν δεν την συνδέσουμε με το διαχρονικά επίκαιρο αίτημα για ψωμί-παιδεία-ελευθερία, ο στόχος θα… «θολώσει» και η βολή θα καταλήξει… άσφαιρη, με κίνδυνο όλοι οι φόβοι μας να γίνουν πραγματικός εφιάλτης.

Γιατί σ’ αυτή την περίπτωση, αυτή την έμπρακτη στάση αντίστασης του λαού θα την «αγκαλιάσουν» και θα την καπελώσουν όχι μόνο οι ακραίοι εθνικιστές νεοναζί αλλά και όλο το υποτελές μνημονιακό καθεστώς που έχει την κύρια ευθύνη για την εξαθλίωσή του και την καταστροφή της χώρας που μόνο με περίοδο πολέμου μπορεί να συγκριθεί.
Ο μεγαλύτερος αντίπαλός μας φαίνεται δυστυχώς ότι παραμένει η έλλειψη ενιαίας στάσης και οι διχαστικές λογικές απέναντι στον οδοστρωτήρα των ξένων δυνάμεων που με αιχμή του δόρατος την ΕΕ έχουν καταφέρει να επιβάλουν με τα μνημόνια την απώλεια Εθνικής και Λαϊκής κυριαρχίας στην πατρίδα μας, μαζί με την επέλαση των ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών με στόχο την οικονομική αφαίμαξη και πλήρη εξαθλίωση του λαού. 

Και έφτασαν πλέον στο σημείο, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ να προσπαθούν να επιβάλουν λύσεις που εκθέτουν σε κινδύνους ακόμα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.

Αν δεν μπορέσουμε να θέσουμε εμείς την πραγματική διαχωριστική γραμμή, όχι ανάμεσα στον Εθνικισμό και τον Εθνομηδενισμό -όπως προσπαθεί να κάνει αυτή τη στιγμή το σύστημα και όσοι πέφτουν στις παγίδες του- αλλά ανάμεσα στον δημοκρατικό πατριωτισμό του λαού μας και την ενδοτική στάση και την υποτέλεια του υφιστάμενου μνημονιακού καθεστώτος και τους μόνιμους «εφιάλτες» αυτού του τόπου, τότε κανένα μέλλον, καμία διαπραγμάτευση, καμία συνεννόηση και καμία συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει προς όφελος του λαού μας και της πατρίδας μας.

Τότε είναι βέβαιο ότι καμία λύση και για το θέμα της Μακεδονίας δεν μπορεί να υπάρξει προς όφελός μας αλλά και στην κατεύθυνση της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας των λαών της Βαλκανικής.

Δεν πρέπει να αφήσουμε, σε καμία περίπτωση, όλη αυτή την μεγαλειώδη λαϊκή δυναμική να μετατραπεί σε ασφαλιστική βαλβίδα εκτόνωσης, με το σκεπτικό ότι εμείς κάναμε το καθήκον μας είτε συμμετέχοντας είτε απέχοντας, και αφού στείλαμε το μήνυμα όλα καλά. 

Να μην πέσουμε δηλαδή ξανά στην παγίδα, όπως τότε που ενεργές λαϊκές δυνάμεις κατάπιαν αμάσητη τη διαστροφή και αλλοίωση στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015, εγκλωβισμένες μέσα στις πολιτικάντικες κομματικές ταχυδακτυλουργίες του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρέπει, με απλά λόγια, τον κόσμο αυτό να τον κρατήσουμε με κάθε τρόπο στο δρόμο, ενεργό και έτοιμο για το επόμενο βήμα που μόνο μαζί του μπορεί να υπάρξει.

Είναι καιρός να αντιληφθούμε όλοι πλέον ότι είτε ξεπουλάς την πατρίδα σου σε «διαπραγματεύσεις» που βάζουν σε κίνδυνο τα σύνορα σου και τα σύνορα όλης της περιοχής των Βαλκανίων, είτε ξεπουλάς δημόσια περιουσία με ΤΑΙΠΕΔ και υπερταμεία, είτε ξεπουλάς την περιουσία των πολιτών αυτής της χώρας με ηλεκτρονικούς - και όχι μόνο -πλειστηριασμούς... ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ!

Όλα αυτά είναι το τραγικό αποτέλεσμα της υποτέλειας σε ξένες δυνάμεις (την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και όλες τις παραφυάδες τους) και της υποταγής στα ιμπεριαλιστικά και οικονομικά τους συμφέροντα που διαχρονικά αποτελούν την αιτία τεράστιων δεινών για τον λαό μας και αυτή την χώρα...

Τώρα υπάρχει ξανά η ευκαιρία να ενωθούν όλες τις υγιείς δυνάμεις που κινητοποιήθηκαν σε αυτή την λαϊκή αντίδραση στον κοινό στόχο της ανατροπής αυτού του καθεστώτος ιδιότυπης Κατοχής που μας επέβαλαν με την ανοικτή αντισυνταγματική και αντιδημοκρατική εκτροπή των Μνημονίων, προτάσσοντας τα αιτήματα για Εθνική Ανεξαρτησία με Λαϊκή Κυριαρχία για να μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία και Δικαιοσύνη σε αυτό τον τόπο.

Γιατί - παραφράζοντας ένα από τα πλέον άστοχα συνθήματα που ακούστηκαν στο συλλαλητήριο - όταν ο λαός γίνει η σημαία τότε η νίκη θα είναι βεβαία.


Του Ηλία Αλεξανδρή