Οι γνωστοί σιχαμένοι προδότες...

Το 2010 το Ελληνικό χρέος ήταν μεγάλο και δεν μπορούσε φυσικά να εξυπηρετηθεί χωρίς την στήριξη της ΕΚΤ και των «εταίρων» της Ευρωζώνης. Το χρέος όμως αυτό βρισκόταν σε ιδιωτικά χέρια -τραπεζικά ιδρύματα, funds, κλπ.- και ήταν σε Ελληνικό Δίκαιο κατά 90-95%.

Η Ελλάδα έπρεπε να χρεοκοπήσει, να εγκαταλείψει το γερμανικό Ευρώ, να υποστεί το αναπόφευκτο σοκ, να το απορροφήσει μέσα σε μια πενταετία και να αναδιοργανώσει την παραγωγικό της δυναμικό.

Και να σωθεί.

Το τι τελικά συνέβη το γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά.

Οι γνωστοί σιχαμένοι προδότες που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας προχώρησαν στο έγκλημα της παράδοσης της Ελλάδας στο καθεστώς των «ευρωπαϊκών» μνημονίων που ελάχιστα διαφέρει από εκείνο της Μπανανίας που επέβαλαν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής οι Αμερικανοί νεοαποικιοκράτες.

Σημεία που αποτελούν ορόσημα στην διαδικασία της ολοκληρωτικής υποταγής είναι φυσικά το PSI των Βενιζέλου, Παπαδήμου και Σαμαρά και βέβαια το «όχι» που έγινε «ναι» μέσα σε μια βδομάδα από τον Τσίπρα και την παρέα του το καλοκαίρι του 2015.

Το μεγάλο ερώτημα εξακολουθεί να είναι το παρακάτω:

Θα μπορούσαν να είχαν όλα αυτά αποφευχθεί, κι αν ναι, πώς;

Νομίζω πως τώρα, έχοντας πια και τα παραδείγματα από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο από την δική μας, μπορούμε με σιγουριά να απαντήσουμε πως «ναι θα μπορούσε αυτό να συμβεί».

Αρκεί οι πολίτες να αναλάμβαναν την ευθύνη να πληρώσουν το τίμημα της ρήξης κι όχι εκείνο της αιώνιας υποταγής.

Οι θεωρίες που επικαλούνται την τάχα μου στρεβλή ενημέρωση των πολιτών για τα θετικά και αρνητικά ενός Grexit, ενός Brexit, ή τώρα ενός Italexit είναι αστείες και στοχεύουν στην δικαιολόγηση της αποτυχίας του να επιβληθεί στην πράξη η μόνη λογική αλλά συνάμα εξαιρετικά επώδυνη λύση: εκείνη της οικειοθελούς αποχώρησης από τον ζυγό του τέταρτου Γερμανικού Ράιχ.

Αφορμή για αυτό το σχόλιο αποτέλεσε η έναρξη της συζήτησης στην γειτονική Ιταλία για το ενδεχόμενο μιας εξόδου της χώρας από το κοινό νόμισμα.

Η Ιταλία βρίσκεται σε παρόμοια θέση με εκείνη της Ελλάδας το 2010, μόνο που η οικονομία και οι παραγωγικές δυνατότητες της είναι πολύ, πολύ μεγαλύτερες.

Στην ουσία, αν υπάρχει μια χώρα στην Ευρωζώνη που η έξοδος από το Ευρώ να μοιάζει με μονόδρομο για όποιον κοιτάζει αντικειμενικά τα προβλήματα και τις προοπτικές της οικονομίας μέσα και έξω από την Ευρωζώνη, αυτή είναι η Ιταλία.

Για αυτό, άλλωστε, και οι απόψεις που είναι υπέρ του Italexit ακούγονται σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και υποστηρίζονται από διάφορα κοινωνικό-οικονομικά στρώματα.

Τα τελευταία όμως «ήξεις, αφίξεις» των στελεχών του κόμματος των «5 Αστέρων» και η σιωπή του ηγέτη του, Πέπε Γκρίλο, μου δείχνουν ότι ούτε εκεί είναι έτοιμοι οι άνθρωποι να πληρώσουν το τίμημα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της χώρας τους.

Στον δρόμο που χάραξε το πειραματόζωο Ελλάδα πορεύονται ήδη κάποιοι κι ετοιμάζονται να ακολουθήσουν κι οι επόμενοι.

Η παντοδυναμία του Βερολίνου καλά κρατεί κι από ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να ξεμπερδέψει μαζί της γρήγορα η υπόλοιπη Ευρώπη.

Έμαθα επίσης σήμερα για την αθώωση του Τάσου Θεοφίλου και χάρηκα.

Όμως νομίζω ότι παρά την χαρά μας χρειάζονται να γίνουν κάποιες επισημάνσεις.

Για να αθωώσουν τον Θεοφίλου τα δικαστήρια της Ελλάδας, φαντάζομαι ότι τα στοιχεία που είχαν εις βάρος του ήταν ανύπαρκτα.

Παρ’ όλα αυτά, τον ταλαιπώρησαν τόσα χρόνια χωρίς κανένα νομικό λόγο, του γ@μησαν κυριολεκτικά την ζωή –την δική του και των δικών του ανθρώπων– με το έτσι θέλω.

Την ίδια στιγμή, κρατούν στην φυλακή με εξοντωτική ποινή για ανύπαρκτο θέμα την Ηριάννα, αποφασίζουν για το δίκαιο των επιχειρηματιών που καθυστερούν ή δεν καταβάλλουν καθόλου τις αμοιβές των εργαζομένων τους, αποφασίζουν για την νομιμότητα των μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση Σαμαρά για τους μισθούς και τις συντάξεις, παραγράφουν υποθέσεις φοροαποφυγής, επικυρώνουν την ατιμωρησία όλων όσων εμπλέκονται –ξένων και Ελλήνων –με το «ταμείο» ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου της χώρας κατά απαίτηση των δανειστών, κλπ., κλπ.

Τα πέντε χρόνια άδικης ταλαιπωρίας του Τάσου Θεοφίλου από το ελληνικό μη-κράτος και την ελληνική μη-δικαιοσύνη ελπίζω να τον οδηγήσουν στην εξαγωγή των σωστών συμπερασμάτων.

Η αθώωσή του από τα ελληνικά δικαστήρια δεν αποτελεί καμία νίκη και καμία δικαίωση κανενός αγώνα.

Είναι προφανές ότι τον έχουν βάλουν στο μάτι και θα επιδιώξουν με την πρώτη ευκαιρία που θα τους παρουσιαστεί την εξόντωσή του.

Του την έχουν στημένη, απλά τώρα δεν τους έκατσε που λέμε.

Να φύγει όσο του επιτρέπεται ακόμα η έξοδος από την Ελλάδα και να καταφύγει σε κάποια χώρα δεν είναι μέλος της ΕΕ. Είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα σήμερα στις …«δημοκρατίες».

Μπουά, χα, χα, χα!!!

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Παρέτεινε για μια ακόμα φορά την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην Γαλλία ο Ερντογάν, εεε συγνώμη ο Μακρόν ήθελα να πω. Φτάνει πια με τις ελευθερίες, γεννούν ασυδοσία! Μπεεεεε!

 https://pitsirikos.net