Πολυφαρμακεία, Εμβόλια και ο ρόλος των ΜΜΕ
Τις ζεστές ημέρες του περασμένου Αυγούστου πολιτικός αναλυτής-δημοσιογράφος κατακεραύνωνε από τη συχνότητα ραδιοφωνικού σταθμού όσους αντιτίθενται στη χρήση των εμβολίων.
Προς στιγμήν σκεφτήκαμε ότι βαράν οι ζέστες, ώστε ξαφνικά κάποιος χωρίς καμμία εμφανή αφορμή ξεσπαθώνει με αυτόν τον επιθετικό και ειρωνικό τρόπο.
Την επομένη, από τη συχνότητα άλλου ραδιοφωνικού σταθμού, κρατικού αυτή τη φορά, έτερος πολιτικός σχολιαστής χλεύαζε τους «ηλιθίους» που δεν εμβολιάζονται ή δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους. Εκεί υποψιαστήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά…
Αλλά, εάν αυτά λέγονται από καθεστωτικά μέσα, τι γίνεται όταν αντίστοιχες λογικές αναπτύσσονται και στον λεγόμενο ανεξάρτητο τύπο, όπου στο τελευταίο τεύχος του unfollow υπήρχε η ανάλυση με τίτλο: «Ο πόλεμος για τα εμβόλια» και «Το ιδιότυπο «αντιεμβολιαστικό κίνημα» που επεκτείνεται τα τελευταία χρόνια δεν εγκυμονεί απλώς κινδύνους για την υγεία αναδεικνύει και τον καταστροφικό συνδυασμό ανάμεσα στη δυσπιστία για την ορθότητα του επιστημονικού λόγου και τα μεγάλα ελλείμματα στο σύστημα υγείας».
Περισσότερο κράτος και εξουσία δεν θα μπορούσε να βγάλει η δημοσιογράφος σε αυτές τις τέσσερις αράδες. Διότι, όπως αναφέρει, μπορεί ναι μεν να υπάρχουν μεγάλα ελλείμματα στο σύστημα υγείας, που είναι μια επί το πλείστον κρατική υπόθεση αλλά το καταστροφικό συντελείται επειδή κάποιοι ...
δυσπιστούν με την ορθότητα του επιστημονικού λόγου.
Χαίρε αυθεντία, στην υγειά μας φαρμακοβιομηχανία!
Δηλαδή πρέπει όλοι να πειστούμε ότι οι ελλείψεις σε βασικά υλικά και μέσα που υπάρχουν στα νοσοκομεία δεν ευθύνονται από μόνα τους για τις τραγικές συνέπειες που καθημερινά προκύπτουν, αλλά η κριτική θεώρηση σε αυτά που αμάσητα θέλουν να μας σερβίρουν οι κάθε λογής εξουσιαστές. Και ασφαλώς δεν είναι μόνο τα εμβόλια αλλά όλο το σύστημα που συνδέεται με τα φάρμακα και κατ’ επέκταση την υγεία και την περίθαλψη. Επειδή, οι σημερινές ελλείψεις έρχονται να καταλάβουν την θέση των υπερκοστολογημένων φαρμάκων και υλικών προγενέστερων ετών που κράτος και εταιρείες έκαναν πάρτυ.
Περισσότερο κράτος και εξουσία δεν θα μπορούσε να βγάλει η δημοσιογράφος σε αυτές τις τέσσερις αράδες. Διότι, όπως αναφέρει, μπορεί ναι μεν να υπάρχουν μεγάλα ελλείμματα στο σύστημα υγείας, που είναι μια επί το πλείστον κρατική υπόθεση αλλά το καταστροφικό συντελείται επειδή κάποιοι ...
δυσπιστούν με την ορθότητα του επιστημονικού λόγου.
Χαίρε αυθεντία, στην υγειά μας φαρμακοβιομηχανία!
Δηλαδή πρέπει όλοι να πειστούμε ότι οι ελλείψεις σε βασικά υλικά και μέσα που υπάρχουν στα νοσοκομεία δεν ευθύνονται από μόνα τους για τις τραγικές συνέπειες που καθημερινά προκύπτουν, αλλά η κριτική θεώρηση σε αυτά που αμάσητα θέλουν να μας σερβίρουν οι κάθε λογής εξουσιαστές. Και ασφαλώς δεν είναι μόνο τα εμβόλια αλλά όλο το σύστημα που συνδέεται με τα φάρμακα και κατ’ επέκταση την υγεία και την περίθαλψη. Επειδή, οι σημερινές ελλείψεις έρχονται να καταλάβουν την θέση των υπερκοστολογημένων φαρμάκων και υλικών προγενέστερων ετών που κράτος και εταιρείες έκαναν πάρτυ.
Πρωταρχικά, δεν έχει και τόση σημασία εάν κάποιος είναι υπέρ ή κατά των εμβολίων, αλλά το πως αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και τους γύρω του στις συγκεκριμένες σχηματοποιημένες, εδώ και αιώνες, κοινωνικές-πολιτισμικές δομές. Επειδή, πράγματι, εάν κλείσουμε σε ένα δωμάτιο 30 άτομα με κλειστά τα παράθυρα για πάρα πολλές ώρες και χωρίς πρόβλεψη για ανανέωση του αέρα είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα ασθενήσουν. Το ίδιο μπορεί να αντιστοιχισθεί και με τη παρουσία πολυπληθών ανθρώπων σε στρατόπεδα, καταυλισμούς κ.ά. όπου οι μεταδοτικές ασθένειες μπορούν να παρουσιάσουν έξαρση.
Όμως, οφείλουμε να δούμε τις συνθήκες που επικρατούν και επωάζουν ασθένειες και όχι απλά τους τρόπους αντιμετώπισης τους. Διότι και στο παράδειγμα του σφραγισμένου δωματίου και του καταυλισμού, τα εμβόλια μπορεί να απέκλειαν ή να μείωναν την εμφάνιση νοσημάτων, όμως, ποια είναι η στόχευση μας ως ανθρώπινα όντα;
Να ζούμε σε τέτοια περιβάλλοντα, όπου αντί για σφραγισμένο δωμάτιο βλέπε mega-πόλη εκατομμυρίων ανθρώπων, όπου αέρα βλέπε μολυσματική και παθογόνα ατμόσφαιρα, η νοσηρότητα να είναι παντού παρούσα και η αντιμετώπιση της να είναι αποτελεσματική μονάχα με φάρμακα και εμβόλια;
Έτσι και αλλιώς αυτό αποτελεί ακόμη έναν μύθο…
Το 2010 η ατμοσφαιρική ρύπανση στην ΕΕ προκάλεσε πάνω από 400.000 πρόωρους θανάτους. Δεν οφείλουμε να συμμετάσχουμε σε αυτό το παραμύθι, όπου για να αποδείξουν μερικοί ότι η ζωή σε αυτές τις συνθήκες είναι φυσιολογική πρέπει να χαπακωνόμαστε και να φαρμακωνόμαστε νυχθημερόν.
Ούτε επιθυμούμε να συμμετάσχουμε στην άτυπη στατιστική επίδειξη ισχύος της μακροβιότητας της σύγχρονης εποχής. Διότι όπως εύστοχα έχει γραφτεί κάπου:
Η επιστήμη δίνει χρόνια στη ζωή και παίρνει ζωή από τα χρόνια…
Να ζούμε σε τέτοια περιβάλλοντα, όπου αντί για σφραγισμένο δωμάτιο βλέπε mega-πόλη εκατομμυρίων ανθρώπων, όπου αέρα βλέπε μολυσματική και παθογόνα ατμόσφαιρα, η νοσηρότητα να είναι παντού παρούσα και η αντιμετώπιση της να είναι αποτελεσματική μονάχα με φάρμακα και εμβόλια;
Έτσι και αλλιώς αυτό αποτελεί ακόμη έναν μύθο…
Το 2010 η ατμοσφαιρική ρύπανση στην ΕΕ προκάλεσε πάνω από 400.000 πρόωρους θανάτους. Δεν οφείλουμε να συμμετάσχουμε σε αυτό το παραμύθι, όπου για να αποδείξουν μερικοί ότι η ζωή σε αυτές τις συνθήκες είναι φυσιολογική πρέπει να χαπακωνόμαστε και να φαρμακωνόμαστε νυχθημερόν.
Ούτε επιθυμούμε να συμμετάσχουμε στην άτυπη στατιστική επίδειξη ισχύος της μακροβιότητας της σύγχρονης εποχής. Διότι όπως εύστοχα έχει γραφτεί κάπου:
Η επιστήμη δίνει χρόνια στη ζωή και παίρνει ζωή από τα χρόνια…
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και για να είμαστε απολύτως σαφείς, το ζήτημα των εμβολιασμών είναι προσωπική υπόθεση και επιλογή αποκλειστικά του κάθε ενήλικα και του κάθε κηδεμόνα.
Όπως έχουμε δείξει και αλλού, υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία και μελέτες που ενισχύουν ή αποδυναμώνουν τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς. Δεν είναι ένα θέμα στο οποίο δεν υπάρχει πλούσιο υλικό, απεναντίας.
Όταν, όμως, στοχευμένα δημοσιεύματα και σε επιμελώς στοχευμένα μέσα παρουσιάζουν όχι απλώς την μία πλευρά, αλλά χλευάζουν ή στοχοποιούν την άλλη, μη κυρίαρχη, άποψη τότε η υπηρεσία τους έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Εκείνα της συνέχισης και διατήρησης εκείνων των συνθηκών που βρίσκονται υπό εξέταση και αίρεση.
Για να το πούμε πιο απλά:
όταν ένας δημοσιογράφος, είτε με τη μορφή ρεπορτάζ είτε με τη μορφή έρευνας, παρουσιάζει δεδομένα μόνο από τη κυρίαρχη άποψη και ταυτόχρονα δαιμονοποιεί την «περιθωριακή», «μειοψηφική» τάση τότε ο στόχος του δεν είναι να φωτίσει και να παράξει προβληματισμό, αλλά να χειραγωγήσει διαβάλλοντας.
Όπως έχουμε δείξει και αλλού, υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία και μελέτες που ενισχύουν ή αποδυναμώνουν τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς. Δεν είναι ένα θέμα στο οποίο δεν υπάρχει πλούσιο υλικό, απεναντίας.
Όταν, όμως, στοχευμένα δημοσιεύματα και σε επιμελώς στοχευμένα μέσα παρουσιάζουν όχι απλώς την μία πλευρά, αλλά χλευάζουν ή στοχοποιούν την άλλη, μη κυρίαρχη, άποψη τότε η υπηρεσία τους έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Εκείνα της συνέχισης και διατήρησης εκείνων των συνθηκών που βρίσκονται υπό εξέταση και αίρεση.
Για να το πούμε πιο απλά:
όταν ένας δημοσιογράφος, είτε με τη μορφή ρεπορτάζ είτε με τη μορφή έρευνας, παρουσιάζει δεδομένα μόνο από τη κυρίαρχη άποψη και ταυτόχρονα δαιμονοποιεί την «περιθωριακή», «μειοψηφική» τάση τότε ο στόχος του δεν είναι να φωτίσει και να παράξει προβληματισμό, αλλά να χειραγωγήσει διαβάλλοντας.
Αλλά τα δημοσιεύματα, ξαφνικά, δεν έχουν τέλος.
Στη Σαββατιάτικη «Εφημερίδα των Συντακτών» (ναι, ναι αυτή τη συνεργατική, συνεταιριστική και ότι άλλο «Συν» θέλετε, πρόθεμα ή κόμμα το ίδιο είναι) στις 5/11/16 ο συντάκτης Δημήτρης Τερζής παίρνει σειρά για να επιτεθεί. Αντιγράφουμε από το κείμενο του στην «Εφ.συν»: «Οι μαζικοί εμβολιασμοί έχουν σώσει εκατομμύρια ανθρώπους από ασθένειες που τους προηγούμενους αιώνες θέριζαν ολόκληρους πληθυσμούς. Οι πολιτισμένες κοινωνίες έχουν αποκτήσει σε μεγάλο βαθμό την επονομαζόμενη «ανοσία της αγέλης» (όλοι ή οι περισσότεροι εμβολιασμένοι, με αποτέλεσμα την απουσία της οποιασδήποτε επιδημίας). Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο της εξαφάνισης διαφόρων ασθενειών οι οποίες υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσαν να προκαλέσουν επιδημίες με ολέθρια αποτελέσματα. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Πάντα υπάρχουν εκείνοι που αμφισβητούν την ιατρική επιστήμη πάνω στους εμβολιασμούς και τα οφέλη που αυτοί επιφέρουν, ακολουθώντας μια λογική συνωμοσιολογίας και «κουβέντας καφενείου». Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό και σίγουρα όχι η τελευταία. Αρκεί να θυμηθούμε τις διαβόητες υποθέσεις που κατά καιρούς είδαν το φως της δημοσιότητας: το «θαυματουργό νερό του Καματερού», το «φάρμακο της ελιάς που εξολοθρεύει τον καρκίνο» και άλλα τέτοια φαιδρά, τα οποία δεν βασίζονταν σε καμία επιστημονική τεκμηρίωση και μόνο στόχο είχαν να γεμίσουν τις τσέπες των επιτήδειων που βρήκαν ευήκοα ώτα για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Και αν τα πιο παλιά χρόνια τον ρόλο του διαφημιστή τέτοιων «θαυματουργών» προϊόντων τον είχε κάποια γειτόνισσα ή ακόμα και αν το καφενείο του χωριού μεταμορφωνόταν σε ένα ιδιότυπο συνέδριο τσαρλατάνικης ιατρικής, σήμερα, το διαδίκτυο είναι εκείνο που έχει αναλάβει να μεταφέρει την «πληροφορία», την «ανακάλυψη» ότι εκεί έξω υπάρχουν κάποιοι σκοτεινοί τύποι που θέλουν το κακό σου και κυρίως τον έλεγχό σου, γι’ αυτό και σε ψεκάζουν απ’ τον ουρανό με διάφορα χημικά, σου περνάνε μηνύματα στον εγκέφαλο μέσα απ’ την τηλεόραση και σε εμβολιάζουν αδιάκριτα με σατανικά σκευάσματα, τσεπώνοντας δισεκατομμύρια εις βάρος σου. Είναι οι τύποι των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών που σε αγαστή συμφωνία με το πολιτικό κατεστημένο επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία και δρουν ανεξέλεγκτα με τη συμμετοχή των εξαγορασμένων -εννοείται- παγκόσμιων φορέων της Υγείας».
Στη Σαββατιάτικη «Εφημερίδα των Συντακτών» (ναι, ναι αυτή τη συνεργατική, συνεταιριστική και ότι άλλο «Συν» θέλετε, πρόθεμα ή κόμμα το ίδιο είναι) στις 5/11/16 ο συντάκτης Δημήτρης Τερζής παίρνει σειρά για να επιτεθεί. Αντιγράφουμε από το κείμενο του στην «Εφ.συν»: «Οι μαζικοί εμβολιασμοί έχουν σώσει εκατομμύρια ανθρώπους από ασθένειες που τους προηγούμενους αιώνες θέριζαν ολόκληρους πληθυσμούς. Οι πολιτισμένες κοινωνίες έχουν αποκτήσει σε μεγάλο βαθμό την επονομαζόμενη «ανοσία της αγέλης» (όλοι ή οι περισσότεροι εμβολιασμένοι, με αποτέλεσμα την απουσία της οποιασδήποτε επιδημίας). Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο της εξαφάνισης διαφόρων ασθενειών οι οποίες υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσαν να προκαλέσουν επιδημίες με ολέθρια αποτελέσματα. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Πάντα υπάρχουν εκείνοι που αμφισβητούν την ιατρική επιστήμη πάνω στους εμβολιασμούς και τα οφέλη που αυτοί επιφέρουν, ακολουθώντας μια λογική συνωμοσιολογίας και «κουβέντας καφενείου». Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό και σίγουρα όχι η τελευταία. Αρκεί να θυμηθούμε τις διαβόητες υποθέσεις που κατά καιρούς είδαν το φως της δημοσιότητας: το «θαυματουργό νερό του Καματερού», το «φάρμακο της ελιάς που εξολοθρεύει τον καρκίνο» και άλλα τέτοια φαιδρά, τα οποία δεν βασίζονταν σε καμία επιστημονική τεκμηρίωση και μόνο στόχο είχαν να γεμίσουν τις τσέπες των επιτήδειων που βρήκαν ευήκοα ώτα για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Και αν τα πιο παλιά χρόνια τον ρόλο του διαφημιστή τέτοιων «θαυματουργών» προϊόντων τον είχε κάποια γειτόνισσα ή ακόμα και αν το καφενείο του χωριού μεταμορφωνόταν σε ένα ιδιότυπο συνέδριο τσαρλατάνικης ιατρικής, σήμερα, το διαδίκτυο είναι εκείνο που έχει αναλάβει να μεταφέρει την «πληροφορία», την «ανακάλυψη» ότι εκεί έξω υπάρχουν κάποιοι σκοτεινοί τύποι που θέλουν το κακό σου και κυρίως τον έλεγχό σου, γι’ αυτό και σε ψεκάζουν απ’ τον ουρανό με διάφορα χημικά, σου περνάνε μηνύματα στον εγκέφαλο μέσα απ’ την τηλεόραση και σε εμβολιάζουν αδιάκριτα με σατανικά σκευάσματα, τσεπώνοντας δισεκατομμύρια εις βάρος σου. Είναι οι τύποι των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών που σε αγαστή συμφωνία με το πολιτικό κατεστημένο επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία και δρουν ανεξέλεγκτα με τη συμμετοχή των εξαγορασμένων -εννοείται- παγκόσμιων φορέων της Υγείας».
Είναι φανερό ότι η ειρωνεία ξεχειλίζει…
Λογικό, όταν κάποιος αναλαμβάνει να γράψει για τα εμβόλια και τα οφέλη του στον πληθυσμό και δεν αναφέρεται, τουλάχιστον, στη συμβολή των συνθηκών υγιεινής στην αντιμετώπιση των επιδημιών, η οποία θέση είναι κοινά αποδεκτή.
Παράλληλα, οι τσαρλατανισμοί και οι φραπελιές, όπως έχουμε δει και πρόσφατα, αξιοποιούνται από τις εταιρείες όταν αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν σκεύασμα και να το κυκλοφορήσουν στην αγορά με την άδεια ασφαλώς του ΕΟΦ.
Σύμφωνα με τον κ. Τερζή όλα συσχετίζονται και μπαίνουν στον ίδιο μύλο:
ψεκασμοί, τηλεοπτική χειραγώγηση, σχέσεις φαρμακευτικών εταιρειών – κράτους και διεθνών οργανισμών, συνωμοσιολογίες κ.λπ.
Δεν γνωρίζει, λοιπόν, την ισχύ της τηλεόρασης και την επίδραση της στο σύγχρονο καταναλωτικό μοντέλο και ούτε φυσικά τις υπερκοστολογήσεις των φαρμάκων σε νοσοκομεία και ασφαλιστικούς φορείς για δεκαετίες.
Πραγματικά εντυπωσιακό, κάποιος να μην ξέρει αυτές τις πρακτικές στο ελλαδιστάν και να αρθρογραφεί στην «εφ.συν». Ακόμη και ο κ. Παν. Σπυρίδης, αναπληρωτής καθηγητής Παιδιατρικής, και σταθερά τασσόμενος υπέρ των εμβολίων, έγραψε για το εμβόλιο της φυματίωσης: «Παρά την ευρύτατη χρήση του, το BCG απέτυχε να αντιμετωπίσει τη φυματίωση, η οποία μάλιστα το 1993 χαρακτηρίσθηκε παγκόσμια απειλή από τον Π.Ο.Υ. Είναι εμβόλιο που κατά κύριο λόγο προστατεύει παιδιά από τις σοβαρές κυρίως μορφές της φυματίωσης που είναι η μηνιγγίτιδα και η κεγχροειδής φυματίωση και όχι με απόλυτη επιτυχία, ενώ δεν είναι προστατευτικό έναντι της πνευμονικής φυματίωσης, που είναι η κατ’ εξοχήν μορφή φυματίωσης των ενηλίκων και αυτή που μεταδίδει κυρίως τη νόσο».
Λογικό, όταν κάποιος αναλαμβάνει να γράψει για τα εμβόλια και τα οφέλη του στον πληθυσμό και δεν αναφέρεται, τουλάχιστον, στη συμβολή των συνθηκών υγιεινής στην αντιμετώπιση των επιδημιών, η οποία θέση είναι κοινά αποδεκτή.
Παράλληλα, οι τσαρλατανισμοί και οι φραπελιές, όπως έχουμε δει και πρόσφατα, αξιοποιούνται από τις εταιρείες όταν αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν σκεύασμα και να το κυκλοφορήσουν στην αγορά με την άδεια ασφαλώς του ΕΟΦ.
Σύμφωνα με τον κ. Τερζή όλα συσχετίζονται και μπαίνουν στον ίδιο μύλο:
ψεκασμοί, τηλεοπτική χειραγώγηση, σχέσεις φαρμακευτικών εταιρειών – κράτους και διεθνών οργανισμών, συνωμοσιολογίες κ.λπ.
Δεν γνωρίζει, λοιπόν, την ισχύ της τηλεόρασης και την επίδραση της στο σύγχρονο καταναλωτικό μοντέλο και ούτε φυσικά τις υπερκοστολογήσεις των φαρμάκων σε νοσοκομεία και ασφαλιστικούς φορείς για δεκαετίες.
Πραγματικά εντυπωσιακό, κάποιος να μην ξέρει αυτές τις πρακτικές στο ελλαδιστάν και να αρθρογραφεί στην «εφ.συν». Ακόμη και ο κ. Παν. Σπυρίδης, αναπληρωτής καθηγητής Παιδιατρικής, και σταθερά τασσόμενος υπέρ των εμβολίων, έγραψε για το εμβόλιο της φυματίωσης: «Παρά την ευρύτατη χρήση του, το BCG απέτυχε να αντιμετωπίσει τη φυματίωση, η οποία μάλιστα το 1993 χαρακτηρίσθηκε παγκόσμια απειλή από τον Π.Ο.Υ. Είναι εμβόλιο που κατά κύριο λόγο προστατεύει παιδιά από τις σοβαρές κυρίως μορφές της φυματίωσης που είναι η μηνιγγίτιδα και η κεγχροειδής φυματίωση και όχι με απόλυτη επιτυχία, ενώ δεν είναι προστατευτικό έναντι της πνευμονικής φυματίωσης, που είναι η κατ’ εξοχήν μορφή φυματίωσης των ενηλίκων και αυτή που μεταδίδει κυρίως τη νόσο».
Μια κριτική θεώρηση των πραγμάτων, λοιπόν, επιβάλλεται συνολικά, πολύ δε περισσότερο όταν έχει στο επίκεντρο της, τη δυτική κυρίαρχη ιατρική. Η οποία, βασισμένη στην ευρεία χρήση της τεχνολογίας και των επιτευγμάτων στους τομείς της χημείας και της βιολογίας παρουσιάστηκε ως ικανή να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των ανθρώπων.
Όμως, η κατασταλτική της προσέγγιση μέσω των φαρμάκων, εμβολίων κ.ά. δεν βοήθησε την συνολική θεραπεία και πορεία του ανθρώπου προς υγιή και θεραπευτικά μονοπάτια αλλά στην καταπολέμηση, απλώς, των συμπτωμάτων. Η καταστολή, ασφαλώς και επιδρά αρνητικά δημιουργώντας κατ’ αυτό τον τρόπο, σωματικές και ψυχικές διαταραχές στον ασθενή. Αλλά ας κρατήσουμε, για το τέλος, αυτό που αναφέρει ο Γ. Βυθούλκας στο τελευταίο του βιβλίου:
«Οι σωστές και ολοκληρωμένες απαντήσεις (σ.σ. για την ιατρική, υγεία) θα έλθουν κάποτε, όταν όλοι θα έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε στο χρήμα ούτε στην εξουσία, αλλά στην έγνοια και στην αγάπη για τον διπλανό μας άνθρωπο».
Όμως, η κατασταλτική της προσέγγιση μέσω των φαρμάκων, εμβολίων κ.ά. δεν βοήθησε την συνολική θεραπεία και πορεία του ανθρώπου προς υγιή και θεραπευτικά μονοπάτια αλλά στην καταπολέμηση, απλώς, των συμπτωμάτων. Η καταστολή, ασφαλώς και επιδρά αρνητικά δημιουργώντας κατ’ αυτό τον τρόπο, σωματικές και ψυχικές διαταραχές στον ασθενή. Αλλά ας κρατήσουμε, για το τέλος, αυτό που αναφέρει ο Γ. Βυθούλκας στο τελευταίο του βιβλίου:
«Οι σωστές και ολοκληρωμένες απαντήσεις (σ.σ. για την ιατρική, υγεία) θα έλθουν κάποτε, όταν όλοι θα έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε στο χρήμα ούτε στην εξουσία, αλλά στην έγνοια και στην αγάπη για τον διπλανό μας άνθρωπο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.