Λένε κάθε χρόνο οι πολιτικοί ότι τιμούν τους νεκρούς κι ότι τιμούν τα παιδιά τους. Λένε ψέματα....

Σέβομαι, τιμώ και αισθάνομαι υποχρέωση σε όλους όσους πολέμησαν το φασισμό. 
Ιδιαίτερα σε κείνους τους γενναίους τότε, το 40, αλλά και μετά τη συνθηκολόγηση. 
Γιατί κάποιοι δεν συνθηκολόγησαν, δεν συμβιβάστηκαν, δεν υποτάχτηκαν ποτέ. 
Πολέμησαν θυσιάζοντας τα πάντα.

Αλλά τι κάνουν σήμερα οι πολιτικοί για όσους έμειναν και για τους απογόνους τους; 

Μια νέα συνθηκολόγηση, ένα ξεπούλημα των αγώνων, των θυσιών. 
Κόβουν τις συντάξεις εκείνων που μόχθησαν, που εργάστηκαν έντιμα, να χτίσουν μια χώρα ρημαγμένη από τους ναζί και τους προδότες. 

Πουλάνε φθηνά το φυσικό πλούτο. 

Όσο για τα παιδιά; 

Φροντίζουν να μείνουν άνεργα και άστεγα. 
Να δουλεύουν σαν σκλάβοι για να θρέφουν καθάρματα.

Λένε κάθε χρόνο ότι τους τιμούν κι ότι τιμούν τα παιδιά τους. 

Λένε ψέματα. 

Μιλάνε για "ενότητα" όσοι διχάζουν τον κόσμο με ψεύτικα διλλήματα. 
Καπηλεύονται τους αγώνες εκείνοι, που δεν πολέμησαν ποτέ. 
Μιλάνε για "πατρίδα" όσοι πούλησαν την ίδια τους τη συνείδηση στους τοκογλύφους.

Και σήμερα επίθεση δεχόμαστε. Από την ίδια ιδεολογία του σκοταδισμού, με τον ίδιο ακριβώς σκοπό: Την υποδούλωση και την εκμετάλλευση. Αλλά ποιά η στάση των κηφήνων; Κούφια λόγια, ανόητες δικαιολογίες, για ομοψυχία! Μια δυο φορές το χρόνο ατιμάζουν τις λέξεις "ενότητα", "ομοψυχία". Α! την είδαμε την "ενότητα" τους όλα αυτά τα χρόνια.

Στο μόνο που ενώνονταν (και θα ενωθούν ξανά) είναι όταν ήθελαν να ρημάξουν ευκολότερα τα θύματά τους, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους. 

Να δείξουν πως τάχα δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά μόνο το σκύψιμο στον ισχυρότερο, ατιμάζοντας την Αντίσταση στον επίδοξο κατακτητή, την οποία έκανε η πλειοψηφία του κόσμου στο Β Παγκόσμιο, όταν δεν υπολόγισαν κόστος, όταν δεν φοβήθηκαν συνέπειες.

Είδα την "ομόνοια" στα αστυνομικά τμήματα, που βασανίζονταν αγωνιστές, στις εξορίες που έστελναν τους Κομμουνιστές και τα υπόλοιπα "ανατρεπτικά στοιχεία", στις άδικες αποφάσεις στρατοδικείων και δικαστηρίων, στις φυλακίσεις, τις εκτελέσεις.

Βέβαια όσοι πέθαναν ή τραυματίστηκαν πολεμώντας, δεν το έκαναν γι αυτούς τους ελεεινούς δοσίλογους. Το έκαναν γιατί ήθελαν να ζήσουν Ελεύθεροι. Το έκαναν γιατί ήλπιζαν, ότι μετά θα έφτιαχναν κάτι καλύτερο, μια ζωή αλλιώτική από κείνη που είχαν. Όταν δεν υπάρχει Ελπίδα γιατί πολεμάς; Την Ελπίδα προσπαθούν να μας στερήσουν σήμερα.

Γι αυτό καπηλεύονται άγρια τους αγώνες των αδυνάτων εναντίον των ισχυρών. 
Παγωμένοι, ξυπόλητοι, νηστικοί, οι απλοί στρατιώτες έδωσαν τη νίκη το 1940. Ενάντια σε κάθε πιθανότητα, σε κάθε λογική. Βρήκαν τρόπο να σταματήσουν τα τανκς, να τρέψουν σε φυγή τους αλαζόνες φασίστες, που είχαν περισσότερους και πολύ καλύτερα οπλισμένους στρατιώτες. 

Γιατί το ΟΧΙ δεν το λένε ΠΟΤΕ οι πολιτικοί. 
Ούτε οι πλούσιοι και βολεμένοι. 

Αυτοί το μόνο που κοιτάνε, είναι πως θα αποφύγουν την ταλαιπωρία, τον κίνδυνο. 
Πως θα φυγαδεύσουν μακριά τα τομάρια τους μαζί με τα λεφτά τους. 

Το ΟΧΙ το λένε ΠΑΝΤΑ οι φτωχοί.

Γι αυτό μας τιμωρούν σήμερα. Οι ναζί της Γερμανίας, βγήκαν από τις κρυψώνες, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ποτέ δε συγχώρεσαν τον ηρωισμό των παππούδων μας. Θέλουν να μας καταστρέψουν πάλι, με άλλο τρόπο αυτή τη φορά. Και πάλι έχουν συμμάχους τους Πλούσιους, αυτούς που οι πατέρες τους στην Κατοχή συνεργάζονταν για να γεμίσουν τις τσέπες τους λίρες από τα χρυσά δόντια και τα τιμαλφή των αρρώστων από την πείνα. 

Έχουν τα ΜΜΕ, σαν αυτά που, ενώ στην αρχή μιλούσαν για "πατρίδα", λιβάνιζαν έπειτα τον κατακτητή. 

Τους νέους Τσολάκογλου, Ράλληδες, ή Παπαδόπουλους, τους πολιτικούς που παραδίδονται χωρίς όρους την κρίσιμη στιγμή, γιατί "δεν γίνεται αλλιώς".

Σειρά μας να σας πολεμήσουμε φασίστες, ντόπιοι και ξένοι. ΟΧΙ! Ποτέ δεν ήμασταν μαζί, πάντα μας χτυπάγατε πισώπλατα, πάντοτε αντίθετοι είμαστε... .



mitsos175