Σχέδιο BELUGA: Η αποσταθεροποίηση της Ρωσίας

Πρόσφατα ο Γάλλος εμπειρογνώμονας ασφάλειας Paul Barril έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία για το σχέδιο Beluga. Ένα σχέδιο των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών για την ανατροπή του καθεστώτος στη Ρωσία. 

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τόσο η πολιτική πλευρά τους όσο και η περισσότερο «επικοινωνιακή». Όπως για παράδειγμα οι αποκαλύψεις του για το θάνατο του Alexander Litvinenko, το 2006. Τα ΜΜΕ στη Δύση είχαν τότε παρουσιάσει τη δολοφονία, με πολώνιο 210, σαν μια επιχείρηση οργανωμένη από τη Μόσχα. Η δημοσιότητα που είχε δοθεί στη δολοφονία ήταν εξαιρετικά υψηλή και είχε οδηγήσει σε κρίση τις διπλωματικές σχέσεις Μόσχας-Λονδίνου. 

Τώρα αποκαλύπτεται ότι... είχε οργανωθεί και εκτελεστεί από δυτικές μυστικές υπηρεσίες. 

Ο Alexander Litvinenko όπως και ο φυγάς ολιγάρχης Μπερεζόφσκι εργαζόταν μαζί στο σχέδιο Beluga. Σε ανύποπτο χρόνοι, μιλώντας στην «Guardian» το 2007, ο Μπερεζόφσκι είχε παραδεχτεί ότι σχεδίαζε τη βίαια ανατροπή του Πούτιν ενώ ταυτόχρονα χρηματοδοτούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους. 

Η απόπειρα να δημιουργηθεί ένα maidan, στα πρότυπα των «πορτοκαλί επαναστάσεων» στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν είναι μια πρόσφατη προσπάθεια. Οι αποτυχημένες απόπειρες των προηγούμενων ετών όμως δεν έχουν αποθαρρύνει τους οργανωτές. Έχει αλλάξει όμως το «ιδεολογικό πλαίσιο». Ένα φιλοδυτικό maidan στη Ρωσία δε μπορεί να έχει πλέον καμία δυνατότητα επιτυχίας. 

Έτσι η μόνη επιλογή είναι ένα «πατριωτικό» maidan. Γύρω από αυτό το σχέδιο δραστηριοποιούνται διάφορα κέντρα. Εντός και εκτός Ρωσίας. 

Βέβαια η πολιτική δε γράφεται στα παρασκήνια. 

Όμως σε κάποιες περιπτώσεις και αυτά έχουν το δικό τους ειδικό βάρος. 

Στην Ευρώπη από τη δεκαετία του ‘50 λειτουργούσε το «Stay Behind», ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο που διοργανώθηκε από το ΝΑΤΟ και τη CIA για να αποτρέψει τη «σοβιετική εισβολή»(!). Για πάνω από 25 χρόνια η Κόκκινη Προβιά έπαιζε βασικό ρόλος τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Από την εκτέλεση Μπελογιάννη, έως τα Ιουλιανά ή το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και την ανατροπή Μακαρίου. 

Ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας, Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, αναγκάστηκε να επιβεβαιώσει ενώπιον της Βουλής ότι λειτουργούσε μέχρι «το 1988»! 

Οι στενοί δεσμοί ΗΠΑ και ελληνικής ακροδεξιάς είναι ιστορικοί και διαχρονικοί.

Και μάλλον όχι μόνο ελληνικό φαινόμενο. 

Στην ογκωδέστατη δικογραφία που σχηματίσθηκε μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, αναφερόταν ρητά ότι η Χρυσή Αυγή διαθέτει βαρύ οπλισμό σε κρύπτες σε διάφορα σημεία της Αττικής. Ο οπλισμός αυτός ποτέ δε βρέθηκε. Σύμφωνα με αξιωματικούς της ΕΛΑΣ δεν είναι παραπάνω από 20 τα σημεία στην Αττική, όπου θα μπορούσαν να υπάρχουν κρύπτες με όπλα. 

Πότε είχαν υπάρξει ξανά κρύπτες με όπλα εντός Αττικής; 

Ποιος έχει/είχε το know how/where; 

Γιατί δε βρέθηκαν ποτέ και ποτέ δεν ακούστηκε κάτι ξανά; 

Και πόσο «φιλορωσική» μπορεί να είναι μια οργάνωση που λατρεύει τον Αδόλφο, το μεγαλύτερο «σφαγέα Σλάβων» στην ιστορία; 

Όμως δίπλα στην «φιλορωσική» Χρυσή Αυγή, οργάνωση με βεβαιωμένες σχέσεις με leaders του «πατριωτικού maidan» εμφανίστηκε πρόσφατα και άλλο, εξίσου «φιλορωσικό», ακροδεξιό κόμμα. 

Σε άλλες εποχές θα ξεπερνούσαν τέτοιες κινήσεις κάθε όριο φαιδρότητας. Την εποχή όμως της απαξίωσης του πολιτικού σκηνικού, την εποχή όπου ακόμη και ο Βασίλης Λεβέντης αποτελεί εφεδρεία του αστικού πολιτικού κόσμου… τίποτα δεν είναι ούτε αστείο ούτε τραγικό. 

Γιατί τέτοιες κινήσεις δε γίνονται απλά για να καλύψουν «το πολιτικό κενό». 

Ούτε μόνο για να εκχυδαΐσουν οποιαδήποτε εναλλακτική στον ευρωατλαντικό «μονόδρομο».

από το «iskra.gr»