Για το βρώμικο ρόλο του Γ. Παπανδρέου, παππού του "λεφτά υπάρχουν", έχουμε μιλήσει στο παρελθόν. Ειδικά για την περίοδο των Δεκεμβριανών στιγμιότυπα των οποίων ακολουθούν:
Στις 18 του Οκτώβρη αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στον Πειραιά.
Τα συνοδεύει ο στρατηγός Σκόμπι (επικεφαλής των Βρετανικών Δυνάμεων στην Ελλάδα). Μαζί τους αποβιβάζεται και ο Γεώργιος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας διορισμένος από τους Αγγλους.
Τον διορισμό του αυτό τον πέτυχε με υπόσχεση - που είχε στείλει γραπτή μέσω του Ιωάννη Ράλλη - στον Αγγλο πρεσβευτή στο Κάιρο Λίπερ, ότι θα ξανάφερνε στον θρόνο του τον Γλύξμπουργκ και θα έθετε την Ελλάδα υπό την έλεγχο της Αγγλίας.
Η υποδοχή του Γ. Παπανδρέου ήταν καλά οργανωμένη.
Τον ανέμενε κυβερνητικό κλιμάκιο, ένοπλα τμήματα μαζί και αντάρτες του ΕΛΑΣ της 2ας Μεραρχίας.
Γίνεται παλλαϊκό συλλαλητήριο με συνθήματα για Λαοκρατία, Λαϊκή Δικαιοσύνη, Λαϊκή Αυτοδιοίκηση,
την εθνική και δημοκρατική αναδημιουργία, αποκαθαρμένη από τους προδότες, τους δωσίλογους και όσους στρέφονταν κατά της λαϊκής κυριαρχίας. Στην ομιλία του από τον εξώστη του τότε υπουργείου Συγκοινωνιών ο Γ. Παπανδρέου σκόρπισε υποσχέσεις, για να κερδίσει χρόνο, ώσπου να προετοιμάσει τη σύγκρουση, διακηρύσσοντας το περίφημο εκείνο: "πιστεύουμε και εις τη Λαοκρατίαν". Στις 30 του Οκτώβρη, ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη, ενώ στις 3 του Νοέμβρη, ο ΕΛΑΣ ελευθερώνει ολόκληρη την Ελλάδα και υπό κατοχή είναι ακόμη η Κρήτη και η Μήλος.
Στις 5 Νοεμβρίου ο Γ. Παπανδρέου σε συνεργασία με τον Σκόμπι, ανακοίνωσε στον Τύπο, χωρίς καμιά συνεννόηση με το Υπουργικό Συμβούλιο, πως ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα αποστρατεύονταν ως τις 10 Δεκεμβρίου 1944!!!
Στις 23 Νοέμβρη ο Παπανδρέου μονογράφει απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου - στην οποία συμφωνούν ΕΑΜ και ΚΚΕ - για διάλυση του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ, της Ορεινής Ταξιαρχίας, του Ιερού Λόχου και όλων των εθελοντικών σωμάτων ως τις 10 Δεκέμβρη του 1944 και δημιουργία εθνικού στρατού. Στη συνέχεια ο Παπανδρέου υπαναχωρεί με το επιχείρημα ότι δε δέχονται οι Άγγλοι τη διάλυση της Ορεινής Ταξιαρχίας!!!
Στις 27 Νοέμβρη επιτυγχάνεται συμφωνία στο στρατιωτικό ζήτημα η οποία προβλέπει τα εξής: Θα καταρτιστεί τμήμα εθνικού στρατού, με ενιαία διοίκηση, από την Ορεινή Ταξιαρχία, τον Ιερό Λόχο, τμήματα του ΕΔΕΣ και μία ταξιαρχία των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, "έχουσα δύναμιν ίσην προς το άθροισμα των άνω δυνάμεων και με ίσον οπλισμόν".
Στις 28 Νοέμβρη ο Παπανδρέου υπαναχωρεί ΞΑΝΑ εκτελώντας διαταγές των Άγγλων!!! Ανακοινώνει στον Τύπο αλλοιωμένη τη συμφωνία. Σύμφωνα με την ανακοίνωση Παπανδρέου το τμήμα στρατού που θα σχηματιστεί δεν προβλέπεται να έχει ενιαία διοίκηση. Επίσης δίνεται η δυνατότητα στον ΕΔΕΣ να έχει ίση δύναμη μ' αυτή του ΕΛΑΣ, ξέχωρα από τις δυνάμεις της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου.
Αιφνιδιαστικά το βράδυ της 30ης Νοέμβρη, ο Γ. Παπανδρέου, δημοσίευσε στον Τύπο απόφαση τελεσίγραφο, σύμφωνα με την οποία, όριζε την 1η Δεκέμβρη ως ημέρα παράδοσης του οπλισμού της Εθνικής Πολιτοφυλακής και ανάληψης της "τήρησης της εννόμου τάξεως" από τα υπό σύσταση Τάγματα Εθνοφυλακής και την 10η Δεκέμβρη ως τελική ημερομηνία διάλυσης του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής.
την εθνική και δημοκρατική αναδημιουργία, αποκαθαρμένη από τους προδότες, τους δωσίλογους και όσους στρέφονταν κατά της λαϊκής κυριαρχίας. Στην ομιλία του από τον εξώστη του τότε υπουργείου Συγκοινωνιών ο Γ. Παπανδρέου σκόρπισε υποσχέσεις, για να κερδίσει χρόνο, ώσπου να προετοιμάσει τη σύγκρουση, διακηρύσσοντας το περίφημο εκείνο: "πιστεύουμε και εις τη Λαοκρατίαν". Στις 30 του Οκτώβρη, ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη, ενώ στις 3 του Νοέμβρη, ο ΕΛΑΣ ελευθερώνει ολόκληρη την Ελλάδα και υπό κατοχή είναι ακόμη η Κρήτη και η Μήλος.
Στις 5 Νοεμβρίου ο Γ. Παπανδρέου σε συνεργασία με τον Σκόμπι, ανακοίνωσε στον Τύπο, χωρίς καμιά συνεννόηση με το Υπουργικό Συμβούλιο, πως ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα αποστρατεύονταν ως τις 10 Δεκεμβρίου 1944!!!
Στις 23 Νοέμβρη ο Παπανδρέου μονογράφει απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου - στην οποία συμφωνούν ΕΑΜ και ΚΚΕ - για διάλυση του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ, της Ορεινής Ταξιαρχίας, του Ιερού Λόχου και όλων των εθελοντικών σωμάτων ως τις 10 Δεκέμβρη του 1944 και δημιουργία εθνικού στρατού. Στη συνέχεια ο Παπανδρέου υπαναχωρεί με το επιχείρημα ότι δε δέχονται οι Άγγλοι τη διάλυση της Ορεινής Ταξιαρχίας!!!
Στις 27 Νοέμβρη επιτυγχάνεται συμφωνία στο στρατιωτικό ζήτημα η οποία προβλέπει τα εξής: Θα καταρτιστεί τμήμα εθνικού στρατού, με ενιαία διοίκηση, από την Ορεινή Ταξιαρχία, τον Ιερό Λόχο, τμήματα του ΕΔΕΣ και μία ταξιαρχία των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, "έχουσα δύναμιν ίσην προς το άθροισμα των άνω δυνάμεων και με ίσον οπλισμόν".
Στις 28 Νοέμβρη ο Παπανδρέου υπαναχωρεί ΞΑΝΑ εκτελώντας διαταγές των Άγγλων!!! Ανακοινώνει στον Τύπο αλλοιωμένη τη συμφωνία. Σύμφωνα με την ανακοίνωση Παπανδρέου το τμήμα στρατού που θα σχηματιστεί δεν προβλέπεται να έχει ενιαία διοίκηση. Επίσης δίνεται η δυνατότητα στον ΕΔΕΣ να έχει ίση δύναμη μ' αυτή του ΕΛΑΣ, ξέχωρα από τις δυνάμεις της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου.
Αιφνιδιαστικά το βράδυ της 30ης Νοέμβρη, ο Γ. Παπανδρέου, δημοσίευσε στον Τύπο απόφαση τελεσίγραφο, σύμφωνα με την οποία, όριζε την 1η Δεκέμβρη ως ημέρα παράδοσης του οπλισμού της Εθνικής Πολιτοφυλακής και ανάληψης της "τήρησης της εννόμου τάξεως" από τα υπό σύσταση Τάγματα Εθνοφυλακής και την 10η Δεκέμβρη ως τελική ημερομηνία διάλυσης του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής.
Ανέφερε χαρακτηριστικά πως όσοι δεν συμμορφώνονταν με το γράμμα του νόμου θα βαρύνονταν με τα αδικήματα του στασιασμού, της εσχάτης προδοσίας κτλ. Από τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της 30 Νοέμβρη 1944 χωρίς τους υπουργούς του ΕΑΜ, προκύπτει ότι προκάλεσε μεθοδευμένα την εκτροπή. Λέει χαρακτηριστικά:
"Ουδέποτε υπήρξαμεν βέβαιοι δια τον ειρηνικόν αφοπλισμόν του ΕΛΑΣ. Εν τούτοις…αφού μας παρέδωσαν την Ελλάδα τον Οκτώβριον οπότε ήσαν κύριοι, θα πρέπει να είναι ηλίθιοι δια να επιχειρήσουν την στάσιν τον Δεκέμβριον".
Παραδέχεται ότι το ΕΑΜ ουσιαστικά απελευθέρωσε την Ελλάδα, και ότι το ΕΑΜ με απόφαση του παρέδωσε την Ελλάδα στην Κυβέρνηση της Εθνικής Ενότητας χωρίς το παραμικρό εμπόδιο. Ως εκ τούτου, ο Γ. Παπανδρέου μπορούσε να εκμεταλλευθεί την καλή πίστη του ΕΑΜ και να κατευθύνει τις εξελίξεις ακολουθώντας τις επιταγές των Άγγλων.
Στις 2 Δεκέμβρη του 1944 έχουμε τη αποβίβαση στο Φάληρο 6.000 Άγγλων και δύο φασιστικών ελληνικών ταγμάτων από την Αίγυπτο.
Στις 2 Δεκέμβρη του 1944 έχουμε τη αποβίβαση στο Φάληρο 6.000 Άγγλων και δύο φασιστικών ελληνικών ταγμάτων από την Αίγυπτο.
Η ΚΕ του ΕΑΜ αποφασίζει:
α) Να απευθύνει έκκληση προς τις συμμαχικές κυβερνήσεις της Βρετανίας, της ΕΣΣΔ και των ΗΠΑ,
β) Να πραγματοποιηθεί παλλαϊκή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος την Κυριακή 3 Δεκέμβρη,
γ) Να κηρυχθεί παλλαϊκή απεργία τη Δευτέρα 4 Δεκέμβρη και
δ) Να ανασυγκροτηθεί η ΚΕ του ΕΛΑΣ.
Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας ο Παπανδρέου ανακαλεί την άδεια που είχε δοθεί για το συλλαλητήριο του ΕΑΜ την επομένη δηλώνοντας ότι το συλλαλητήριο ήταν η απαρχή «σειράς επαναστατικών πράξεων, αι οποίαι απέβλεπαν εις κατάλυσιν του κράτους».
Στις 3 Δεκέμβρη παρά την απαγόρευση ξεκινάει το συλλαλητήριο. Όλες οι ιστορικές πηγές με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις κάνουν λόγο για πάνω από 100.000 ανθρώπους. Τα συνθήματα "Οχι άλλη κατοχή", "Παπανδρέου παραιτήσου" κυριαρχούν σ' όλα τα χείλη.
Στις 11 το πρωί η αστυνομία με την προστασία αγγλικών τανκς ανοίγει πυρ εναντίων των άοπλων διαδηλωτών. Δολοφονεί 28 και τραυματίζει 140 διαδηλωτές.
Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" στις 12/12/1958, ο Άγγελος Έβερτ (αστυνομικός διευθυντής Αθηνών και υπό την Ανώτατη Διοίκηση SS της Ελλάδας!), αποκάλυψε ότι "αφού συναντήθην με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και επ' τη βάσει υπευθύνων διαταγών τας οποίας είχα, διέταξα τη βιαίαν διάλυσιν των διαδηλωτών".
Στις 4 Δεκέμβρη κηρύσσεται γενική απεργία σ' όλη την Ελλάδα. Ο λαός της Αθήνας οδηγεί τα θύματά του στην τελευταία τους κατοικία. Όταν η πομπή φτάνει στο Σύνταγμα οι διαδηλωτές γονατίζουν. Ορκίζονται στους νεκρούς και ψάλουν το πένθιμο εμβατήριο. Ενα τεράστιο πανό στην κεφαλή της πορείας γράφει: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ, ΔΙΑΛΕΓΕΙ Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Η ΤΑ ΟΠΛΑ".
Στις 4 Δεκέμβρη κηρύσσεται γενική απεργία σ' όλη την Ελλάδα. Ο λαός της Αθήνας οδηγεί τα θύματά του στην τελευταία τους κατοικία. Όταν η πομπή φτάνει στο Σύνταγμα οι διαδηλωτές γονατίζουν. Ορκίζονται στους νεκρούς και ψάλουν το πένθιμο εμβατήριο. Ενα τεράστιο πανό στην κεφαλή της πορείας γράφει: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ, ΔΙΑΛΕΓΕΙ Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Η ΤΑ ΟΠΛΑ".
Στην επιστροφή από το νεκροταφείο τα πλήθη δέχονται ένοπλη επίθεση από τους Χίτες. Έχουμε άλλους 40 νεκρούς και 70 τραυματίες.
Ο Σκόμπι κηρύσσει στρατιωτικό νόμο.
Στις 5 Δεκεμβρίου υπάρχουν δύο καθοριστικά τηλεγραφήματα του Τσόρτσιλ... ένα στον Σκόμπι και ένα στον Λίπερ (πρεσβευτής της Αγγλίας). Στον Λίπερ έστειλε τηλεγράφημα ο Τσόρτσιλ ως απάντηση σε τηλεγράφημα του πρώτου, που τον ενημέρωνε για την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου, υπέρ του Θ. Σοφούλη. Κι αυτό, σαν συνέπεια των έκτακτων μαζικών διαμαρτυριών του λαού και την πίεση του πολιτικού κόσμου, ύστερα απ' τις δολοφονικές επιθέσεις στις 3-4 Δεκέμβρη, σε βάρος του λαού από Αστυνομία και ταγματασφαλίτες.
Στις 5 Δεκεμβρίου υπάρχουν δύο καθοριστικά τηλεγραφήματα του Τσόρτσιλ... ένα στον Σκόμπι και ένα στον Λίπερ (πρεσβευτής της Αγγλίας). Στον Λίπερ έστειλε τηλεγράφημα ο Τσόρτσιλ ως απάντηση σε τηλεγράφημα του πρώτου, που τον ενημέρωνε για την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου, υπέρ του Θ. Σοφούλη. Κι αυτό, σαν συνέπεια των έκτακτων μαζικών διαμαρτυριών του λαού και την πίεση του πολιτικού κόσμου, ύστερα απ' τις δολοφονικές επιθέσεις στις 3-4 Δεκέμβρη, σε βάρος του λαού από Αστυνομία και ταγματασφαλίτες.
Την πρόταση του Θ. Σοφούλη, για σχηματισμό κυβέρνησης με πρόεδρο τον ίδιο, την αποδέχτηκε το ΚΚΕ.
Ο Τσόρτσιλ αντέδρασε βίαια και κατηγορηματικά, με το τηλεγράφημά του λέγοντας: "τη λύση θα τη δώσουν τα όπλα... Αν δεν πειστεί ο Παπανδρέου να ανακαλέσει, αρρωστήσετέ τον. Φυλακίστε τον, κάνετε έτσι, που να μην μπορεί να τον πλησιάσει κανείς".
Τελικώς ο Γ.Παπανδρέου, όχι μόνο υπαναχώρησε και υπάκουσε στον Τσόρτσιλ, αλλά πήγε κιόλας να βγάλει τον Σοφούλη φαντασιόπληκτο. Το αιματοκύλισμα δεν σταματά για 3η συνεχόμενη μέρα με ακόμη 30 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες. Μετά από αυτό ξεκινούν οι ιστορικές μάχες των Δεκεμβριανών σε Αθήνα και Πειραιά που είχαν διάρκεια 33 ημερών.
Εκ μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ ο Πέτρος Ρούσος εξήγησε σε αξιωματούχους του Κ.Κ. Βουλγαρίας ότι το κόμμα του, γνωρίζοντας ότι δεν θα λάμβανε εξωτερική βοήθεια, "ήταν έτοιμο για όλους τους συμβιβασμούς, όλες τις παραχωρήσεις, που θα συνοδεύονταν όμως από ένα ελάχιστο εγγυήσεων για το κίνημά μας. Αλλά η θέση του Παπανδρέου ήταν σαφής, δεν θα υπήρχαν τέτοιες εγγυήσεις... ο άλλος δρόμος που είχαμε ήταν να υπερασπιστούμε τις θέσεις μας. Ήταν δύσκολος αλλά το κόμμα τον βρήκε σωστό".
Σε αποκαλυπτικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΜΑΧΗ" στις 5/12/1945 λέει ο Σβώλος:
Εκ μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ ο Πέτρος Ρούσος εξήγησε σε αξιωματούχους του Κ.Κ. Βουλγαρίας ότι το κόμμα του, γνωρίζοντας ότι δεν θα λάμβανε εξωτερική βοήθεια, "ήταν έτοιμο για όλους τους συμβιβασμούς, όλες τις παραχωρήσεις, που θα συνοδεύονταν όμως από ένα ελάχιστο εγγυήσεων για το κίνημά μας. Αλλά η θέση του Παπανδρέου ήταν σαφής, δεν θα υπήρχαν τέτοιες εγγυήσεις... ο άλλος δρόμος που είχαμε ήταν να υπερασπιστούμε τις θέσεις μας. Ήταν δύσκολος αλλά το κόμμα τον βρήκε σωστό".
Σε αποκαλυπτικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΜΑΧΗ" στις 5/12/1945 λέει ο Σβώλος:
"Στο σχέδιο συμφωνίας με την Αριστερά που μονόγραψε ο κ. Παπανδρέου στις 22 Νοεμβρίου, όρισε ο ίδιος ρητά ότι θα διελύετο ουσιαστικά και η Ορεινή Ταξιαρχία, με τη χορήγηση αορίστου αδείας στους άνδρες της. Δυστυχώς ο Παπανδρέου μετέβαλε τη συμφωνία, γιατί όπως εξήγησε ο ίδιος πολλές φορές, η βρετανική κυβέρνηση (ειδικότερα η επιθυμία του Τσόρτσιλ) και η απόφαση των εδώ βρετανικών στρατιωτικών αρχών δεν επέτρεψαν τη διάλυση της ταξιαρχίας... Λαμβάνοντας υπόψη την επιθυμία του πρωθυπουργού να ανταποκριθεί, όπως έλεγε, στην απαίτηση του κ. Σκόμπι για τη διατήρηση της ορεινής ταξιαρχίας...
Υποβάλαμε, ο σ. Ζέβγος, ο Τσιριμώκος κι εγώ στον Παπανδρέου, συνεννοημένοι με τον Σαρηγιάννη, ένα σχέδιο δημιουργίας μεικτού στρατιωτικού τμήματος που θ' απαρτίζετο από την υφισταμένη τότε Ορεινή Ταξιαρχία, τον Ιερό Λόχο, ένα τμήμα του ΕΔΕΣ και μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ που συμφωνήθηκε να έχει δύναμη και οπλισμό, ίσα με το σύνολο όλων των άλλων δυνάμεων που θα διατηρούνταν.
Το τμήμα αυτό θα ήταν κάτι σαν μεραρχία, θα είχε όπως επίσης συμφωνήσαμε, ενιαία διοίκηση. Αναφέρθηκαν μάλιστα και ονόματα υποψηφίων μεράρχων...
Δυστυχώς ο Παπανδρέου, ενώ συμφωνήσαμε στη βάση αυτή, δημοσίευσε την άλλη μέρα εντελώς αλλιώτικο το μέρος αυτό του σχεδίου μας, έτσι που εματαιώνετο ο σκοπός του... Το ξέσπασμα της δυσπιστίας από την πλευρά της Αριστεράς ήταν δικαιολογημένο και ευεξήγητο. Επιμείναμε ακόμα στη συνεννόηση. Ζητήσαμε από τον Παπανδρέου να επανέλθει στο αρχικό που είχε συμφωνηθεί, αλλά στο μεταξύ το ΚΚΕ, ζητώντας ριζικότερες λύσεις, ξαναγύρισε σ' εκείνο που και ο Παπανδρέου θεωρούσε λογικό, αλλά αδύνατο, επειδή δεν το επέτρεπαν οι Αγγλοι, στην ιδέα της αποστράτευσης όλων, Ορεινής Ταξιαρχίας, Ιερού Λόχου και ανταρτών. Ο Παπανδρέου στο σχέδιο που του ανέπτυξε ο Σιάντος δεν αντέταξε παρά μόνο την άρνηση των Αγγλων και την αδυναμία του να μεταβάλει τις αντιλήψεις τους".
Ο Γ. Παπανδρέου, σ' ένα άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το Μάρτη του 1948, δεν είναι λιγότερο αποκαλυπτικός. Γράφει συγκεκριμένα: "Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή ''δώρον του Υψίστου". Αλλά διά να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με τη συμμετοχήν του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά τη Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνο της Καζέρτας. Και διά να γίνη Στάσις - το ''δώρον του Υψίστου"- έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμό του, ή να επιχειρήση την Στάσιν υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι οδήγουν εις τη συντριβήν του... Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια".
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1944, στο υπουργείο Εξωτερικών υπό την προεδρία του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού πραγματοποιείται διάσκεψη με τη συμμετοχή αντιπροσώπων του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, των αστικών κομμάτων, της κυβέρνησης Παπανδρέου, του πρωθυπουργού της Βρετανίας Τσόρτσιλ, του Πλαστήρα, του Ίντεν, του στρατάρχη Αλεξάντερ, διπλωματικών εκπροσώπων κ.α.
Ο Γ. Παπανδρέου, σ' ένα άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το Μάρτη του 1948, δεν είναι λιγότερο αποκαλυπτικός. Γράφει συγκεκριμένα: "Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή ''δώρον του Υψίστου". Αλλά διά να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με τη συμμετοχήν του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά τη Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνο της Καζέρτας. Και διά να γίνη Στάσις - το ''δώρον του Υψίστου"- έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμό του, ή να επιχειρήση την Στάσιν υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι οδήγουν εις τη συντριβήν του... Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια".
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1944, στο υπουργείο Εξωτερικών υπό την προεδρία του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού πραγματοποιείται διάσκεψη με τη συμμετοχή αντιπροσώπων του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, των αστικών κομμάτων, της κυβέρνησης Παπανδρέου, του πρωθυπουργού της Βρετανίας Τσόρτσιλ, του Πλαστήρα, του Ίντεν, του στρατάρχη Αλεξάντερ, διπλωματικών εκπροσώπων κ.α.
Όταν ο Γ. Σιάντος (Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ και εκπρόσωπος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στη διάσκεψη) ρώτησε τον προοδεύοντα Δαμασκηνό για το αντικείμενο των συζητήσεων εκείνος του απάντησε: "Για να παραδώσετε τα όπλα" Και ο Σιάντος του αποκρίθηκε:
"Αν μας καλέσατε γι’ αυτό, ελάτε να τα πάρετε.
Νέο Λίβανο δεν πρόκειται να’ χουμε".
Μετά από μια σύντομη τοποθέτηση του Τσόρτσιλ και του στρατάρχη Αλεξάντερ, όπου ζήτησαν την απόλυτη υποταγή του ΕΛΑΣ στα κελεύσματα του Σκόμπι, οι ξένοι εκπρόσωποι αποχώρησαν από την αίθουσα της διάσκεψης.
Για χάρη των Εγγλέζων και των πραιτοριανών τους φτάσαμε στη Δεκεμβριανή σύγκρουση, κι αυτό ακριβώς φώναξε στον Γ. Παπανδρέου ο Καφαντάρης: "Αν ο κ. Παπανδρέου, ενόμιζε ότι έπρεπε να οδηγηθούμε σε σύρραξη θα όφειλε να διαλέξει άλλες αφορμές και όχι το ζήτημα των 2.000 πραιτοριανών, όταν μάλιστα είχε δεχτεί τη διάλυσή τους και κατόπιν υπαναχώρησε."
Την ίδια ημέρα και αφού είχε ήδη επιτελέσει τη "βρόμικη δουλειά", και τον είχαν απομονώσει τα υπόλοιπα αστικά κόμματα ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία.
Στη συνέχεια ο Σιάντος αναφέρθηκε στις θυσίες και υποχωρήσεις που έκαμαν το ΕΑΜ και το ΚΚΕ για να εξασφαλισθεί η ομαλή δημοκρατική εξέλιξη, σημειώνοντας ότι τίποτε δεν πραγματοποιήθηκε απ’ όσα είχαν συμφωνηθεί:
Ο κρατικός μηχανισμός παρέμενε όπως ήταν επί κατοχής, κανείς δωσίλογος δεν δικάστηκε, ενώ την ίδια ώρα που απαιτούσαν να αφοπλιστεί ο ΕΛΑΣ, μετέφεραν όπλα και εξόπλιζαν την 5η Φάλαγγα.
Ακόμη, απηύθυνε δριμύ κατηγορητήριο εναντίον του Παπανδρέου και καυτηρίασε την επέμβαση των Άγγλων και τις ωμότητες που διέπρατταν σε βάρος του ελληνικού λαού. "Ο αγώνας μας", υπογράμμισε, "είναι απόλυτα δίκαιος…Νομίζουμε ότι πρέπει να δοθεί λύση στη σημερινή κατάσταση, αρκεί να έχουμε τη διάθεση γι’ αυτό. Δύο είναι τα σημεία που πρέπει να αποτελέσουν τη βάση της συμφωνίας. Δημοκρατία και Ανεξαρτησία. Η διαλλακτικότητα αυτή δεν πρέπει να θεωρηθεί αδυναμία. Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τον αγώνα για τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία και έχουμε όλη την Ελλάδα μαζί μας. Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να υποταχθούμε".
Στις 27 Δεκεμβρίου οι διαβουλεύσεις μεταξύ του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και εκπροσώπων του αστικού πολιτικού κόσμου συνεχίζονται για δεύτερη μέρα. Ο Γ. Σιάντος επανέλαβε τη θέση του ΕΑΜ για συγκρότηση κυβέρνησης "πραγματικής εθνικής ενότητας" με πρωθυπουργό "κοινής εμπιστοσύνης", στην οποία ο ΕΛΑΣ θα παρέδιδε τον οπλισμό του.
Στις 27 Δεκεμβρίου οι διαβουλεύσεις μεταξύ του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και εκπροσώπων του αστικού πολιτικού κόσμου συνεχίζονται για δεύτερη μέρα. Ο Γ. Σιάντος επανέλαβε τη θέση του ΕΑΜ για συγκρότηση κυβέρνησης "πραγματικής εθνικής ενότητας" με πρωθυπουργό "κοινής εμπιστοσύνης", στην οποία ο ΕΛΑΣ θα παρέδιδε τον οπλισμό του.
Απαραίτητος όρος, η υιοθέτηση προγράμματος από τη νέα κυβέρνηση, που θα περιελάμβανε:
την τιμωρία των δωσίλογων, την εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού, τη διάλυση της Χωροφυλακής, την αποστράτευση όλων των εθελοντικών στρατιωτικών σχηματισμών και τη συγκρότηση εθνικού στρατού.
Όσον αφορά τη σύνθεση της κυβέρνησης το ΕΑΜ ζητούσε συμμετοχή σε ποσοστό 40-50%, τα υπουργεία Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, καθώς και τα υφυπουργεία Στρατιωτικών και Εξωτερικών. Τέλος, πρότεινε να διενεργηθούν εθνικές εκλογές τον Απρίλη του 1945 και δημοψήφισμα για το πολιτειακό δύο μήνες πριν.
Οι Ράλλης, Θεοτόκης και Τσαλδάρης αποχώρησαν από τη διάσκεψη με τη δήλωση του πρώτου ότι οι προτάσεις του ΕΑΜ σημαίνουν κομμουνιστικοποίηση του κράτους!
Κατηγορηματικά αντίθετος υπήρξε επίσης ο Πλαστήρας, κ.α.
Ο Γ. Καφαντάρη απευθυνόμενος στο Γ. Παπανδρέου φώναξε το παροιμιώδες: "Για δυο χιλιάδες πραιτοριανούς, αιματοκύλησες την Ελλάδα" εννοώντας τον Ιερό Λόχο και την Ορεινή Ταξιαρχία.
Τελικά, μετά από διάφορες ενστάσεις και αντεγκλήσεις, αποφασίστηκε η αναβολή της διάσκεψης για άλλη μέρα (όπως αποδείχθηκε σύντομα, επ’ αόριστον).
Ο Τσόρτσιλ συναντήθηκε με τον Δαμασκηνό και του ανακοίνωσε την πρόθεσή του να ζητήσει από το βασιλιά Γεώργιο να τον ορίσει αντιβασιλέα. Ο Δαμασκηνός δέχτηκε, υποσχόμενος πως "θα επιχειρήσει το σχηματισμό κυβερνήσεως χωρίς τη συμμετοχή σ’ αυτήν κομμουνιστών." Το βράδυ, ο Τσόρτσιλ δήλωσε στον Τύπο: "Είμεθα απολύτως αποφασισμένοι, όπως ολόκληρος η περιοχή αυτή εκκαθαριστεί από ενόπλους, οι οποίοι δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχο οποιασδήποτε αναγνωρισμένης κυβερνήσεως…Θα χρησιμοποιήσωμεν οσαδήποτε δυνάμεις χρειασθώσι προς τούτο δια να επιτύχωμεν τον αντικειμενικόν μας αυτόν σκοπόν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.