Μαγαζί γωνία o ΣΥΡΙΖΑ

Κυλάει η ζωή. Λειτουργεί άψογα το Σύστημα. 

Πάντα θα ανακαλύπτει έναν Τσίπρα για να σώζει την πολιτική αγορά των παζαρτζίδικων. Βλέπεις ποια μηδένια εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους για την ηγεσία της ΝΔ, βλέπεις το όλον του Τίποτα, τη Φώφη, να ηγείται του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ κι αντιλαμβάνεσαι εύκολα ότι ακόμη κι αν δεν είχαμε Αλέξη θα κάναμε εισαγωγή έναν.

Ευτυχώς, γι’ αυτούς, υπήρχε. Έτοιμος να υποκύψει στη γοητεία του...

Κλίντον. Έτοιμος να δεχτεί τα εύσημα από τον Big Boss, «Good job Alexis», τι μεγάλη χαρά! Έτοιμος να δώσει εντολή στο υπουργείο Οικονομικών για έκδοση της ανακοίνωσης: «Είναι σαφές ότι η εξέλιξη αυτή είναι για την κυβέρνηση πολιτική αναγκαιότητα (και όχι επιλογή) που προκύπτει από τη συμφωνία με τους θεσμούς και βασικό στάδιο για να προχωρήσει η αξιολόγηση και τα επόμενα βήματα».

Δεν έχει σημασία σε ποια εξέλιξη αναφέρεται. Από δω και πέρα όλες οι εξελίξεις εναντίον μας θα είναι ως «πολιτικές αναγκαιότητες (και όχι επιλογές)», λες και μας νοιάζει αν οι συντάξεις θα κοπούν, οι φόροι θα αυξηθούν, η ανεργία θα γιγαντωθεί και οι αυτοκτονίες θα συνεχιστούν ως κυβερνητικές επιλογές ή ως πολιτικές αναγκαιότητες. Άλλωστε οι όποιες πολιτικές αναγκαιότητες προέκυψαν από την κυβερνητική επιλογή αποδοχής του τρίτου μνημονίου, οπότε τζάμπα βγαίνουν οι διευκρινιστικές ανακοινώσεις.

Μαγαζί γωνία ο ΣΥΡΙΖΑ, όλη την πελατεία θα μαζέψει, τρία ΠΑΣΟΚ σε ένα – του Αντρέα, του Σημίτη και του ΓΑΠ – κι αν μας τελειώσει σε 20, 30, 40 χρόνια ο Τσίπρας, άλλος Τσίπρας θα εφευρεθεί, ανακαλυφθεί, κατασκευαστεί. Δεν έχει σημασία αν θα είναι της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιου άλλου πολιτικού φορέα που θα αναδυθεί ως όμορφη εναλλακτική λύση από τον αφρό της λιτότητας, όλα ίδια είναι, τα χρώματα της διακόσμησης αλλάζουν. Όσο υπάρχουν πελάτες, τόσο τα παζαρτζίδικα θα έχουν λόγο ύπαρξης και θα καλοπερνάνε.

Η ΛΑ.Ε. Συμμετοχών το κλείνει το μαγαζί λόγω πένθους και ο Λαπαβίτσας ανακαλύπτει ότι η ΛΑ.Ε. «δεν μπόρεσε να μπει στην Βουλή επειδή δεν κατέθεσε συνεκτική προγραμματική πρόταση με δεδομένη την έλλειψη χρημάτων και του περιορισμένου χρόνου». Έξι χρόνια μέσα στην κρίση και στην κατάντια ζούμε και η Αριστερή Πλατφόρμα αποφάσισε να καταθέσει τη συνεκτική προγραμματική της πρόταση μέσα σε 20 μέρες. Προφανώς όλο το προηγούμενο διάστημα δεν είχε αντιληφθεί την ανάγκη κατάθεσης «συνεκτικής προγραμματικής πρότασης». Δεν πειράζει, στην επόμενη κρίση θα είναι πιο έμπειρη.

Το ΚΚΕ επιμένει πως είναι ξεκάθαρο όταν λέει ότι είναι «ενάντια σε οποιαδήποτε συμφωνία – μνημόνιο» αλλά ταυτόχρονα είναι και «κάθετα αντίθετο με το να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ αυτή τη στιγμή». Λέει ο Κουτσούμπας ότι αυτό δεν είναι αντίφαση, υπάρχει εναλλακτικός δρόμος, είναι να αλλάξει ο κόσμος όλος και ο τρόπος που όλοι βλέπουμε τον κόσμο, δεν κατάλαβα ακριβώς τι λέει, όποιος θέλει και μπορεί ας διαβάσει εδώ τις τρεις τελευταίες παραγράφους της προεκλογικής ομιλίας του στη Σύρο να τα μάθει όλα. Πάντως έχει ενδιαφέρον αυτό που λέει ο Γ.Γ., ότι «Εμείς το λέμε. Δεν έχουμε πείσει ακόμα, και δεν είναι πιστεύουμε ο τρόπος που το λέμε». Όχι, φυσικά! Εμείς φταίμε που δεν καταλαβαίνουμε. Πάντα εμείς φταίμε. Δεν θα διαφωνήσω, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους συμφωνώ.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κάποιο μηδένιο τελικά θα ηγηθεί των Republicans, ο Alexis ήδη ηγείται των Democrats, αισίως βιώνουμε την εποχή β’ του δικομματισμού της ίδιας πολιτικής και μπράβο μας!

Κατά τα λοιπά, διαβάζω σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Δώρας Κοτσακά ότι η Διατλαντική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου και Επενδύσεων μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ (γνωστή και με τα αγγλικά αρχικά ΤΤΙΡ – Transatlantic Trade and Investment Partnership) σιγά μην είναι μια «αμερικανοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας», μακάρι να ήταν απλώς αυτό. Η κ. Κοτσακά εξηγεί με απλά λόγια ότι «Στόχος της συμφωνίας είναι μια εκ νέου ανακατανομή των κεφαλαίων και του πλούτου και για να γίνει αυτό, προβλέπει την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου της ΕΕ, δηλαδή οι εταιρίες θα γνωμοδοτούν θεσμικά. Αυτό που θέλουν να φτιάξουν οι εταιρίες – κολοσσοί, είναι μια παράλληλη δικαστική δομή που θα αφορά μόνο τις εταιρίες». Καταλαβαίνω, λοιπόν, ότι στο επόμενο σκάνδαλο VW δεν θα βρεθεί κατηγορούμενη η VW αλλά αυτοί που αποκάλυψαν το σκάνδαλο. Εν ολίγοις, τέλος και επισήμως η νομοθέτηση υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, ζήτω το μεγαλοεπιχειρηματικό συμφέρον.

Αυτά, βέβαια, από τα όσα ολίγα έγιναν γνωστά, διότι «οι διαπραγματεύσεις για τη Διατλαντική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου και Επενδύσεων έγιναν κάτω από πρωτοφανή μυστικότητα, ενώ κανείς δεν είχε τη δυνατότητα να ενημερωθεί, πλην των μελών της Κομισιόν και του αντίστοιχου Συμβουλίου των ΗΠΑ, ούτε καν οι υπουργοί Εμπορίου των κρατών της ΕΕ.». Δεν έχω καταλάβει εντελώς τον λόγο γι’ αυτή τη μυστικότητα, επειδή απλώς δεν βλέπω κάποιον λαό να αναστατώνεται από το γεγονός ότι οι επιθέσεις εναντίον του μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα.

Εν κατακλείδι σωστά ομιλεί ο Κουτσούμπας κι ο κάθε Κουτσούμπας απ’ όπου κι αν προέρχεται όταν λέει ότι πρέπει ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, όμως αυτό είναι μία διαπίστωση και οι διαπιστώσεις είναι σαν τις αιτίες θανάτου• δεν ωφελούν σε τίποτα τον νεκρό.

http://kartesios.com/?cat=28