ΦΥΣΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ.

ΦΥΣΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ. 

ΠΟΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ

Οι ογκολόγοι υποστηρίζουν, ότι δεν υπάρχει κάποια ειδική δίαιτα για τους καρκινοπαθείς. Μάλιστα, αρνούνται, ότι οι καρκινοπαθείς πρέπει να λαμβάνουν διατροφικά συμπληρώματα, διότι αυτά τάχα θα αντιδοτήσουν τη χημειοθεραπεία ή ισχυρίζονται, ότι τα διατροφικά συμπληρώματα δέν έχουν καμμιά αξία για τη θεραπεία ή ακόμα και την πρόληψη τού καρκίνου.

Δυστυχώς, οι ογκολόγοι αγνοούν τα βασικά γύρω από τα ζητήματα διατροφικής ιατρικής ή εθελοτυφλούν εξυπηρετώντας την Big Farma και χορηγούν μονιστικά χημειοθεραπευτικά φάρμακα και ..ακτινοβολία.

Η ζάχαρη
τρέφει τον καρκίνο
Οι όγκοι τρέφονται με ζάχαρη(1). Ο μέσος αμερικανός κατα- ναλώνει 20% των θερμίδων από λευκή ζάχαρη. Εκδηλώνουμε επίσης φτωχή ανοχή στη γλυκόζη λόγω στρες, παχυσαρκίας, χαμηλής πρόσληψης χρωμίου και φυτικών ινών και καθιστικής ζωής.
Οι συμβατικές θεραπείες τού καρκίνου είναι επικίνδυνες και αναποτελεσματικές. Η ανάγκη για φυσικές, μή τοξικές εναλλακτικές θεραπείες είναι επιτακτική.

Η γλυκόζη τού αίματος είναι βασικά εκεί, για να θρέψει τον εγκέφαλο, ενώ επίσης παρέχει καύσιμο για την κίνηση των μυών. Όταν καθόμαστε όλη μέρα, το ζάχαρο στο αίμα μας δέν έχει να κάνει κάτι και δημιουργεί προβλήματα. Τα ανεβασμένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα θα «κάψουν» τις πρωτεΐνες (γλυκοζυλίωση), κάτι, που κάνει τα ανοσοποιητικά κύτταρα και τα λευκά αιμοσφαίρια λιγότερο ικανά να κάνουν τη δουλειά τους.

Το ανεβασμένο σάκχαρο στο αίμα προάγει τον καρκίνο με πολλούς τρόπους:

– Αυξήσεις τής γλυκόζης τού αίματος προκαλούν αντίστοιχες αυξήσεις τής ινσουλίνης, η οποία ωθεί την παραγωγή προσταγλανδινών προς την κατασταλτική για το ανοσοποιητικό σύστημα PGE 2. Ενώ το ιχθυέλαιο (EPA) και το μποραντζέλαιο (GLA) έχουν ευνοϊκή δράση κατά τού καρκίνου, αυτά τα ισχυρά λιπαρά οξέα εξουδετερώνονται, όταν τα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος είναι υψηλά.

– Τα καρκινικά κύτταρα τρέφονται απ’ ευθείας από τη γλυκόζη τού αίματος σαν ένας ζυμομύκητας. Ανεβασμένη γλυκόζη τού αίματος σε έναν καρκινοπαθή είναι σα να ρίχνει κάποιος βενζίνη σε μια φωτιά, που σιγοκαίει.

– Τα ανεβασμένα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Σε αυτούς, που επιθυμούν να αποφύγουν τον καρκίνο ή να ζήσουν περισσότερο, αν έχουν ήδη την ασθένεια, δίνεται η συμβουλή να κόψουν τη ζάχαρη. Η στέρηση τής γλυκόζης δημιουργεί οξειδωτικό στρες μέσα στους όγκους λόγω ενός πιθανού ελαττώματος στον μεταβολισμό των καρκινικών κυττάρων. Μια αντικαρκινική δίαιτα ονομάζεται Περιορισμός Θερμίδων με Άριστη Διατροφή (Calorie Restriction with Optimal Nutrition, CRON).

Σε ζώα έγινε ένεση με επιθετική ποικιλία καρκίνου του μαστού και μετά τους έδωσαν δίαιτες, που θα προκαλούσαν: 1) υπογλυκαιμία, 2) φυσιογλυκαιμία και 3) υπεργλυκαιμία. Όσο χαμηλότερη ήταν η γλυκόζη τού αίματος, τόσο μεγαλύτερο ήταν το ποσοστό επιβίωσης στις 70 ημέρες(2).

Η εκπαίδευση των καρκινοπαθών στη σημασία τής ρύθμισης τού γλυκαιμικού δείκτη μπορεί να γίνει μια κύρια στρατηγική στην καθυστέρηση τής ανάπτυξης των όγκων.

Διάφορες εργασίες έχουν ερευνήσει τη σύνδεση μεταξύ γλυκαιμικού φορτίου και καρκίνου. Ελεγχόμενες μελέτες έχουν δείξει, ότι το υψηλό γλυκαιμικό φορτίο ενέχει αυξημένο κίνδυνο γαστρικού καρκίνου(3-4), καρκίνου τής μήτρας(5), των ωοθηκών(6) και τού παχέος εντέρου(7). Μελέτες τού γλυκαιμικού δείκτη και τού γλυκαιμικού φορτίου παρέχουν πολύτιμα εργαλεία έρευνας, καθώς υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα προάγουν τον καρκίνο.

Δείκτες τού διαβήτη, όπως αυξημένη γλυκόζη τού αίματος, συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο για καρκίνο τού παχέος εντέρου(8). Ο διαβήτης είναι συνδεδεμένος με αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο τού ορθού(9), τής μήτρας(10), και τού παγκρέατος(11). Επιπλέον, ο διαβήτης μπορεί να είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας, που προβλέπει τη θνησιμότητα από καρκίνο τού παχέος εντέρου, τού παγκρέατος, τού ήπατος, τής χοληδόχου κύστης και τού μαστού των γυναικών(12).

Τροφές, που προκαλούν καρκίνο.
Ερευνητές στο πανεπιστήμιο τού Harvard έχουν αναπτύξει μια ειδική φόρμουλα Ολικής Παρεντερικής Διατροφής για καρκινοπαθείς, η οποία χρησιμοποιεί πολύ λιγότερη ζάχαρη (γλυκόζη) και περισσότερη πρωτεΐνη και λίπη. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της φόρμουλας για λιμοκτο- νούντες καρκινοπαθείς είναι, ότι τρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα και όχι τον καρκίνο. Όλοι αυτοί οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την ίδια αρχή: η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Όταν μπορούμε να χαμηλώ- νουμε τη γλυκόζη τού αίματος, μπορούμε να καθυστερούμε την ανάπτυξη τού καρκίνου.

Επειδή τα καρκινικά κύτταρα χρησιμοποιούν το μεταβολισμό τής γλυκόζης ως την προτιμότερή τους μέθοδο παραγωγής ενέργειας, η αλλαγή τής ισορροπίας των τροφών, που καταναλώνουμε, μπορεί να είναι ευεργετική. Μια μειωμένη σε θερμίδες διατροφή, βασισμένη σε φυτικές ίνες, πρωτεΐνες και λίπη αντί για γλυκόζη και άμυλο μπορεί να κάνει τον καρκίνο να λιμοκτονήσει. Μια πιθανή βάση για μια αντικαρκινική δίαιτα μπορεί να είναι μια δίαιτα, που μειώνει την πρόσληψη υδατανθράκων.

Η στέρηση τής γλυκόζης μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων ή ακόμα να τα σκοτώσει. Η μείωση τής γλυκόζης οδηγεί σε οξειδωτικό στρες, που είναι επιλεκτικά τοξικό για τα καρκινικά κύτταρα(13). Αυτό το οξειδωτικό στρες προκαλείται από τη δημιουργία υπεροξειδίου τού υδρογόνου στα κύτταρα τού σώματος.
Το ψωμί και άλλα επεξεργασμένα δημητριακά
πρέπει να αποφεύγονται
από το διαιτολόγιο των καρκινοπαθών,
διότι είναι τροφές υψηλές σε γλυκαιμικό δείκτη,
υψηλές σε υδατάνθρακες και σάκχαρα
και τρέφουν τον καρκινικό όγκο.

Η διατροφή και τα συμπληρώματα διατροφής 
βοηθούν στη θεραπεία τού καρκίνου

Φινλανδοί ογκολόγοι χρησιμοποίησαν υψηλές δόσεις θρεπτικών συστατικών μαζί με χημειοθεραπεία και ακτινοβολία σε ασθενείς με καρκίνο τού πνεύμονα. Κατά κανόνα, ο καρκίνος τού πνεύμονα είναι μια κακοήθεια με φτωχή πρόγνωση, με 1% αναμενόμενη επιβίωση σε 30 μήνες υπό συμβατική θεραπεία. Ωστόσο, σε αυτή τη μελέτη 8 από τους 18 ασθενείς (44%) ήταν ζωντανοί 6 χρόνια μετά τη θεραπεία(14).
Τα καλής ποιότητας συμπληρώματα βιταμινών, μετάλλων και αντιοξειδωτικών ουσιών λαμβανόμενα σε υψηλότερες δόσεις από ό,τι το ιατρικό κατεστημένο έχει καθορίσει σε «ημερήσια συνιστώμενη δόση» μπορούν να προλάβουν τον καρκίνο ή να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία του, αλλά και για να μειώσουν τις παρενέργειες τής χημειοθεραπείας.

Σε μια μή τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή, οι Drs. Hoffer και Pauling έδωσαν οδηγίες σε ασθενείς να ακολουθήσουν μια αντικαρκινική δίαιτα (ανεπεξέργαστες τροφές χαμηλές σε γαλακτοκομικά και ζάχαρη) μαζί με θεραπευτικές δόσεις βιταμινών και μετάλλων(15). Όλοι οι 129 ασθενείς έλαβαν ογκολογική φροντίδα.

Η ομάδα ελέγχου 31 ασθενών, που δεν έλαβαν διατροφική ενίσχυση, έζησαν κατά μέσο όρο λιγότερο από 6 μήνες. Η ομάδα 98 καρκινοπαθών, που έλαβαν το πρόγραμμα δίαιτας και συμπληρωμάτων, κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες:

– Ομάδα φτωχής ανταπόκρισης ή 20% τής θεραπευμένης ομάδας. Τα άτομα τής ομάδας αυτής είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια ζωής 10 μήνες ή 75% βελτίωση σε σύγκριση με τα άτομα τής ομάδας ελέγχου.
– Ομάδα καλής ανταπόκρισης. Τα άτομα τής ομάδας αυτής είχαν διάφορους καρκίνους, συμπεριλαμβανομένης τής λευχαιμίας, τού καρκίνου τού πνεύμονα, τού ήπατος και τού παγκρέατος. Είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια ζωής 72 μήνες (6 χρόνια) ή 1200% βελτίωση στη διάρκεια ζωής.
– Γυναικεία ομάδα καλής ανταπόκρισης. Τα άτομα αυτής τής ομάδας είχαν καρκίνους των αναπαραγωγικών περιοχών (μαστού, τραχήλου, ωοθηκών, μήτρας). Είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια ζωής πάνω από 10 χρόνια ή 2.100% βελτίωση στη διάρκεια ζωής. Πολλοί ήταν ακόμα ζωντανοί στο τέλος τής μελέτης.

Ογκολόγοι στην Ιατρική Σχολή τής Δυτικής Βιρτζίνιας τυχαιοποίησαν 65 ασθενείς με καρκίνωμα τής ουροδόχου κύστης είτε σε μια ομάδα, που λάμβανε ένα «one-per-day» συμπλήρωμα βιταμινών, που παρείχε την RDA (ημερήσια συνιστώμενη δόση) ή σε μια ομάδα, που λάμβανε το «one-per-day» συμπλήρωμα συν 40.000 IU βιταμίνης Α, 100 mg Β6, 2.000 mg βιταμίνης C, 400 IU βιταμίνης Ε και 90 mg ψευδαργύρου.

Σε δέκα μήνες, η υποτροπή των όγκων ήταν 80% στην ομάδα ελέγχου, που έπαιρνε το RDA συμπλήρωμα και 40% στην ομάδα, που έπαιρνε μεγαδόσεις βιταμινών.

Σε πέντε χρόνια η υποτροπή των όγκων ήταν 91% για την ομάδα ελέγχου και 41% για την ομάδα, που έπαιρνε μεγαδόσεις βιταμινών. Ουσιαστικά, οι υψηλές δόσεις θρεπτικών συστατικών μειώνουν την υποτροπή των όγκων στο μισό(16).
Το ιατροφαρμακευτικό κατεστημένο μέσω τού Der Spiegel προσπάθησε να εκφοβίσει το κοινό ισχυριζόμενο, ότι τα συμπληρώματα βιταμινών είναι άχρηστα ή επικίνδυνα, ώστε ο κόσμος να παραμένει άρρωστος και να λαμβάνει χημικά φάρμακα. Όμως, τα συμπληρώματα βιταμινών, μετάλλων και άλλων αντιοξειδωτικών ουσιών μπορούν να προλάβουν τον καρκίνο, αλλά και να βοηθήσουν και στη θεραπεία του.
Από 200 καρκινοπαθείς, που μελετήθηκαν και είχαν οπισθοχώρηση τού καρκίνου 87% έκαναν σημαντική αλλαγή στη διατροφή τους, 55% έκαναν κάποια μορφή αποτοξίνωσης και 65% χρησιμοποιούσαν διατροφικά συμπληρώματα(17).

Επιστήμονες στο πανεπιστήμιο Tulane σύγκριναν την επιβίωση ασθενών, που ακολουθούσαν μακροβιοτική δίαιτα, έναντι ασθενών, που συνέχιζαν τον καθιερωμένο δυτικό τρόπο ζωής τους. Από 1.467 ασθενείς με καρκίνο τού παγκρέατος, που δεν έκαναν αλλαγές 146 (1%) ήταν ζωντανοί μετά από έναν χρόνο, ενώ 12 από τους 23 ασθενείς με καρκίνο τού παγκρέατος (52%), που ακολουθούσαν τη μακροβιοτική δίαιτα, ήταν ζωντανοί μετά από έναν χρόνο(18). Ερευνητές εξετάζοντας τη δίαιτα και τη διάρκεια ζωής 675 ασθενών με καρκίνο τού πνεύμονα κατά τη διάκεια 6 χρόνων βρήκαν, ότι όσο περισσότερα λαχανικά κατανάλωναν τόσο περισσότερο ζούσαν οι ασθενείς με καρκίνο τού πνεύμονα(19).

Τα αντιοξειδωτικά
μειώνουν τον κίνδυνο τού καρκίνου

Από τη δεκαετία τού 1950 ένας τεράστιος όγκος αποδείξεων έχει δείξει, ότι τα αντιοξειδωτικά μειώνουν τον κίνδυνο τού καρκίνου. Η οξείδωση προκαλεί καρκίνο και η φλεγμονή προκαλεί καρκίνο λόγω τής παραγωγής ελευθέρων ριζών. Τα αντιοξειδωτικά μειώνουν τον κίνδυνο για καρκίνο, διότι εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες και την οξειδωτική δράση, που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες, επεμβαίνοντας έτσι στις φάσεις έναρξης και προαγωγής τού καρκίνου.

Οι αντιοξειδωτικές τροφές
μπορούν να προλάβουν τον καρκίνο.
Είναι καλό οι καρκινοπαθείς
να τρώνε άφθονες αντιοξειδωτικές τροφές. α. Κυτταρικές μελέτες
και μελέτες σε ζώα
Εκατοντάδες μελέτες δείχνουν, ότι τα αντιοξειδωτικά προστατεύουν τα φυσιολογικά κύτταρα από το να μετατρέπονται σε καρκινικά και τα ζώα από το να αναπτύξουν καρκίνο. Τα αντιοξειδωτικά, όπως τα καροτένια, οι βιταμίνες E και C και το σελήνιο προστατεύουν τις κυτταρικές μεμβράνες από καρκινογόνα.

β. Ανθρώπινες αποδείξεις-
Επιδημιολογικές
και ομαδικές μελέτες
Μια εκτεταμένη επιθεώρηση αποδείξεων δείχνει, ότι οι βιταμίνες E και C μειώνουν τον κίνδυνο για καρκίνο και κανένα αντιοξειδωτικό δέν προκαλεί βλάβη(20-21).
Πολλαπλές μελέτες παρατήρησης, συμπεριλαμβανομένης τής μελέτης Iowa Women’s Health, δείχνουν προστασία από τον καρκίνο τού παχέος εντέρου με βιταμίνη E, κάποια προστασία με βιταμίνη A, αλλά καμμιά προστασία με βιταμίνη C(22-23).
Ομαδική μελέτη είναι η μελέτη, που ερευνά μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. Μια επιθεώρηση 24 ομαδικών μελετών δείχνει, ότι η συμπληρωματική λήψη βιταμινών C, E, A, καροτίνης, σεληνίου, πολυβιταμινών ή ένας συνδυασμός τους παρέχει προστασία από τον καρκίνο και δέν προκαλεί καμμιά βλάβη(24).
Μελέτη τής Καλιφόρνιας
Η μελέτη τής Καλιφόρνιας ερεύνησε πάνω από 11.600 ανθρώπους κατά τη διάρκεια 8 χρόνων. Οι γυναίκες με τις υψηλότερες διαιτητικές προσλήψεις βιταμίνης C, λαχανικών και φρούτων ή φρούτων μόνο είχαν χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο, ιδιαίτερα καρκίνο τού παχέος εντέρου. Η λήψη συμπληρωμάτων βήτα-καροτίνης, βιταμίνης Α, βιταμίνης C και E συνδέθηκαν με χαμηλότερο κίνδυνο για καρκίνο τού πνεύμονα, τού παχέος εντέρου και τής ουροδόχου κύστης(25).

Μελέτη της ΧαβάηςΗ βήτα-καροτίνη, η άλφα-καροτίνη και η λουτεΐνη παρείχαν προστασία από τον καρκίνο τού πνεύμονα. Το λυκοπένιο και η βήτα-κρυπτοξανθίνη δέν έδειξαν τέτοιες προστατευτικές επιδράσεις. Βρέθηκε, ότι η βήτα-καροτίνη παρείχε τη μεγαλύτερη προστασία(26).

Μελέτη τής Φινλανδίας
Πάνω από 4.500 άνδρες συμμετείχαν σε μια 20χρονη μελέτη. Οι άνδρες, που είχαν χαμηλές προσλήψεις καροτενίων, βιταμίνης E και βιταμίνης C, είχαν υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο τού πνεύμονα. Αυτοί, που είχαν τη λιγότερη πρόσληψη αυτών των αντιοξειδωτικών συστατικών, ήταν δυο φορές πιθανό να αναπτύξουν καρκίνο τού πνεύμονα(27).

Μελέτη τής Ελβετίας
Τα επίπεδα αίματος των βιταμινών A, C και E καθώς και βήτα-καροτίνης μετρήθηκαν σε σχεδόν 3.000 άνδρες. Οι άνδρες με χαμηλά επίπεδα βήτα-καροτίνης και βιταμίνης C είχαν υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν από καρκίνο τού πνεύμονα και τού στομάχου. Οι άνδρες, που είχαν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης A και βήτα-καροτίνης, είχαν αυξημένο κίνδυνο για όλους τους καρκίνους(28).

Pediatric Brain Cancer Study
Ο κίνδυνος ενός παιδιού να αναπτύξει καρκίνο τού εγκεφάλου μειώθηκε 30% αν η μητέρα έπαιρνε συμπληρώματα αντιοξειδωτικών βιταμινών για δύο τρίμηνα τής εγκυμοσύνης(29).

Επεμβατικές μελέτες
Οι επεμβατικές μελέτες περιλαμβάνουν μια συγκεκριμένη θεραπεία, όπως θρεπτικά συστατικά, για μια περίοδο χρόνου, για να καθορίσουν ένα αποτέλεσμα. Οι πιο γνωστές είναι: Linxian study, ATBC study, Physicians’ Health study, Carotene and Retinol Efficacy Trial (CARET), Clark’s study of selenium. Οι συγγραφείς, που εξέτασαν όλες αυτές τις μελέτες, αναφέρουν: «Γενικά υπάρχουν αποδείξεις για τις προστατευτικές επιδράσεις συστατικών από συμπληρώματα κατά διαφόρων καρκίνων»(30).

Linxian China Study
Στη βορειοκεντρική Κίνα, στην περιοχή τού Linxian, επαρχία Henan, υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν τα υψηλότερα παγκοσμίως ποσοστά καρκίνου τού οισοφάγου και υψηλά ποσοστά καρκίνου τού στομάχου. Οι άνθρωποι τού Linxian έχουν επίσης ένα πολύ υψηλό ποσοστό διατροφικών ελλείψεων. Στο Linxian οι θάνατοι από καρκίνο τού οισοφάγου είναι εκατό φορές υψηλότεροι από το ποσοστό θανάτων των καυκάσιων αμερικανών και δέκα φορές υψηλότεροι από το ποσοστό θανάτων στην Κίνα γενικά.

Επειδή η φτωχή διατροφή συνδέεται με αυτούς τους δύο καρκίνους και επειδή οι διατροφικές ελλείψεις είναι πολύ συχνές στους ανθρώπους τού Linxian, διεξήχθη μια επεμβατική μελέτη.

Ερευνητές από το Cancer Institute of the Chinese Academy of Medical Sciences και το National Cancer Institute των ΗΠΑ μελέτησαν σχεδόν 30.000 ενηλίκους πάνω από πέντε χρόνια. Τα ευρήματα ήταν εκπληκτικά:

– Τρία αντιοξειδωτικά συστατικά λαμβανόμενα μαζί καθημερινά – βήτα-καροτίνη (15 mg), βιταμίνη E (60 IU) και σελήνιο (50 mcg) – μείωσαν σημαντικά την ολική θνησιμότητα (9%) ειδικά από όλους τους καρκίνους (13%) και ιδιαίτερα από τον καρκίνο τού στομάχου (21%).

– Αυτά τα αντιοξειδωτικά μείωσαν επίσης τον κίνδυνο για καρκίνο.

– Mείωσαν σημαντικά τη συχνότητα τού καταρράκτη στους πιο ηλικιωμένους ασθενείς (ηλικίας 65-74 ετών).

– Mείωσαν τη θνησιμότητα από εγκεφαλικό.

Οι δόσεις, που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη, είναι σχετικά χαμηλές. Πέντε χρόνια είναι σύντομος χρόνος. Φανταστείτε ποια θα ήταν τα αποτελέσματα σε έναν πληθυσμό, που θα έπαιρνε αυτά τα αντιοξειδωτικά, καθώς και άλλα συστατικά σε υψηλότερες δόσεις για μια ζωή(31-33).

Αντιοξειδωτικά και προκαρκινικές καταστάσεις
Esophageal Dysplasia Intervention Study στο Linxian, στην Κίνα
Περισσότεροι από 3.300 ασθενείς με δυσπλασία τού οισοφάγου, έναν πρόδρομο τού καρκίνου τού οισοφάγου, μελετήθηκαν από την ίδια ομάδα ερευνητών από την Κίνα και τις ΗΠΑ, όπως παραπάνω. Η μια ομάδα λάμβανε placebo. Η άλλη ομάδα λάμβανε ένα συμπλήρωμα βιταμινών και μετάλλων για έξι χρόνια, που περιείχε δόσεις δύο με τρεις φορές υψηλότερες από τις ημερήσιες συνιστώμενες δόσεις: βήτα-καροτίνη 15 mg, βιταμίνη A 10.000 IU, βιταμίνη E 60 IU, βιταμίνη C 180 mg, φολικό οξύ 800 mcg, θειαμίνη 5 mg, ριβοφλαβίνη 5,2 mg, νιασιναμίδη 40 mg, βιταμίνη Β6 6 mg, βιταμίνη Β12 18 mcg, βιταμίνη D 800 IU, βιοτίνη 90 mcg, παντοθενικό οξύ 20 mg, ασβέστιο 324 mg, φώσφορος 250 mg, ιώδιο 300 mcg, σίδηρος 54 mg, μαγνήσιο 200 mg, χαλκός 6 mg, μαγγάνιο 15 mg, κάλιο 15,4 mg, χλώριο 14 mg, χρώμιο 30 mcg, μολυβδένιο 30 mcg, σελήνιο 50 mcg και ψευδάργυρο 45 mg. Η ομάδα, που πήρε το συμπλήρωμα, είχε:

– 8% χαμηλότερη θνησιμότητα από καρκίνους τού οισοφάγου και τού στομάχου.

– 7% χαμηλότερη ολική θνησιμότητα.

– 4% χαμηλότερο ποσοστό θανάτων από καρκίνο.

– 38% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από εγκεφαλικό.

Εδώ ξανά τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, παρά τη σύντομη διάρκεια τού χρόνου και τις χαμηλές δόσεις(34).

Βιταμίνη C (Ασκορβικό οξύ):
Το ισχυρότερο «φάρμακο» κατά τού καρκίνου
Μια αποτελεσματική θεραπεία πρέπει είτε να προλαμβάνει την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων είτε να αυξάνει το θάνατό τους. Η βιταμίνη C κάνει και τα δύο. Υψηλή δόση βιταμίνης C εξολοθρεύει τα καρκινικά κύτταρα επιλεκτικά, χωρίς να βλάπτει τα υγιή κύτταρα(35-36). Στην πραγματικότητα, αντί να βλάπτουν τα φυσιολογικά κύτταρα, οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες τής βιταμίνης μπορούν να βελτιώσουν την υγεία τού ασθενούς.

Συχνές δόσεις βιταμίνης C απαιτούνται, για να τη διατηρούν σε υψηλά επίπεδα στο αίμα, οδηγώντας σε απέκκριση στα ούρα. Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης C οδηγούν σε ασθένεια και κακή υγεία, ενώ υψηλότερα επίπεδα συνδέονται με πρόληψη τού καρκίνου και γενική καλή υγεία(37). Συχνές δόσεις βιταμίνης C δια στόματος ή ενδοφλέβιες δόσεις sodium ascorbate μπορεί να είναι ευεργετικές στη θεραπεία τού καρκίνου(38-41). Ενδοφλέβια χορήγηση είναι γενικά πιο αποτελεσματική ως θεραπεία τού καρκίνου αν και είναι πιθανό, ότι συχνές δόσεις δια στόματος μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία.
Το ασκορβικό οξύ έχει ισχυρές επιδράσεις στον μεταβολισμό των καρκινικών κυττάρων. Έχει φανεί, ότι εμποδίζει την ανάπτυξη διαφόρων καρκινικών κυττάρων και την ανάπτυξη όγκων σε πειράματα σε ζώα. Η βιταμίνη C σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα με την οξείδωση και ειδικότερα παράγοντας υπεροξείδιο τού υδρογόνου μέσα στο σώμα τού κυττάρου. Επιπλέον, το υπεροξείδιο τού υδρογόνου παραγόμενο με αυτό τον τρόπο δίνει επιπρόσθετα οξειδωτικά, όπως ρίζα υδροξυλίου, που μπορεί να βλάπτει σοβαρά τα καρκινικά κύτταρα.

Η βιταμίνη C χορηγούμενη ενέσιμα
σε υψηλές δόσεις μπορεί να θεραπεύσει τον καρκίνο ή να βελτιώσει την ποιότητα και να αυξήσει τη ζωή των καρκινοπαθών.

Η ιδέα, ότι η βιταμίνη C μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, για να θεραπεύσει τον καρκίνο, επανεμφανίστηκε το 1976 από τον δύο φορές νομπελίστα Linus Pauling και τον Ewan Cameron, έναν σκοτσέζο χειρουργό, ειδικό στον καρκίνο. Αν και υπήρχαν αποδείξεις στην ιατρική βιβλιογραφία, ότι το ασκορβικό οξύ χρησιμοποιούμενο σε άριστες δόσεις ήταν θεραπευτικό για τους καρκινοπαθείς, δέν ήταν μέχρι, που ο Linus Pauling και ο Ewan Cameron δημοσίευσαν το βιβλίο με τίτλο «Cancer and Vitamin C» (Καρκίνος και βιταμίνη C) το 1979, το οποίο προκάλεσε ενδιαφέρον στον επιστημονικό κόσμο(42).

Linus Pauling.
Ιδρυτής τής Ορθομοριακής Ιατρικής.
Δύο φορές νομπελίστας
(1ο βραβείο Νόμπελ Χημείας,
2ο βραβείο Νόμπελ Ειρήνης).
Γνωστός για τις έρευνές του
πάνω στις ευεργετικές ιδιότητες
τής βιταμίνης C,
όταν λαμβάνονται σε υψηλές δόσεις.
Υποστήριξε, ότι ο καρκίνος
μπορεί να θεραπευθεί
με υψηλές δόσεις
ασκορβικού οξέος (βιταμίνης C).
Στην αρχή, ο Cameron ήταν σκεπτικός, ότι η βιταμίνη C μπορούσε να δουλέψει κατά τού καρκίνου. Ωστόσο, κατάλαβε, ότι οι ασθενείς του είχαν λίγα να χάσουν. Μερικοί ήταν σε τελικά στάδια και, ακόμα κι αν η βιταμίνη C δέν ήταν αποτελεσματική, δέν θα έβλαπτε. Άρχισε να δίνει 10 γραμμάρια την ημέρα βιταμίνης C σε ασθενείς τελικού σταδίου και πείστηκε για τα οφέλη.

Ο Cameron εξέταζε την πρόοδο τής ανεξέλεγκτης διηθητικότητας των όγκων (τής ικανότητας διήθησης και ενεργητικής καταστροφής των περιβαλλοντικών ιστών, κάτι, που αποτελεί ιδιότητα των κακοήθων όγκων) και εξέταζε τρόπους, για να εμποδίζει τα καρκινικά κύτταρα να καταστρέφουν υγιείς ιστούς και να κάνουν μετάσταση σε απομακρυσμένα όργανα. Εστίασε την προσοχή του στον πιθανό ρόλο ενός ενζύμου, της υαλουρονιδάσης, να υποστηρίζει τη διηθητικότητα των όγκων και πρότεινε, ότι ο χειρισμός ενός αναστολέα αυτού τού ενζύμου, που υπάρχει στο αίμα, θα μπορούσε να χρησιμεύσει στον έλεγχο αυτής τής λειτουργίας.

Στις αρχές τού 1970, ο Cameron και ο συνεργάτης του Douglas Rotman, διαπίστωσαν, ότι ο αναστολέας αυτός περιέχεται στο ασκορβικό οξύ. Υπέθεσαν, ότι αυξάνοντας την ποσότητα ασκορβικού οξέος στο αίμα θα μπορούσαν να αυξήσουν την παραγωγή ή τη δράση τού αναστολέα τής υαλουρονιδάσης και ως εκ τούτου να εμποδίσουν τα καρκινικά κύτταρα να καταστρέφουν τους υγιείς ιστούς(43).

Εκτός από τον Cameron και ο Linus Pauling εργαζόμενος στην Καλιφόρνια εξέτασε τον πιθανό ρόλο τής βιταμίνης C στη θεραπεία τού καρκίνου. Εστίασε την προσοχή του στον ρόλο τού κολλαγόνου στη διηθητικότητα των όγκων και ανέφερε, ότι για τη σύνθεση τού κολλαγόνου απαιτείται βιταμίνη C(42).

Ο Cameron και ο Pauling ένωσαν τις δυνάμεις τους και συνεργάστηκαν σε αυτή την έρευνα. Πρότειναν, ότι αν αυξανόταν η εισαγωγή τής βιταμίνης C, θα επιτυγχανόταν σύνθεση περισσότερου κολλαγόνου, κάτι, που θα βοηθούσε στην παρεμπόδιση των καρκινικών κυττάρων να εισβάλλουν στους υγιείς ιστούς και θα αύξανε τις φυσικές αντιστάσεις τού σώματος κατά τού καρκίνου(44). Το συμπέρασμα τής έρευνάς τους ήταν, ότι η έλλειψη τής βιταμίνης C θα είχε ως αποτέλεσμα να μπορούν τα καρκινικά κύτταρα πολύ πιο εύκολα να εισβάλλουν στους υγιείς ιστούς και να κάνουν μετάσταση σε απομακρυσμένα όργανα(45).

Αρχικά, οι Cameron και Pauling δημοσίευσαν αναφορές περιπτώσεων 50 ασθενών, στους οποίους δόθηκαν ενέσεις sodium ascorbate μαζί με συμπληρώματα δια στόματος βιταμίνης C. Οι Cameron και Pauling αύξησαν τον αριθμό των ασθενών στους 100 και βρήκαν, ότι οι καρκινοπαθείς, που θεραπεύτηκαν με βιταμίνη C, επιβίωσαν τρεις με τέσσερεις φορές περισσότερο από τα άτομα ελέγχου, που δέν είχαν θεραπευτεί. Η ομάδα ελέγχου αποτελείτο από 1000 ασθενείς, που δέν έλαβαν βιταμίνη C.

Ο Cameron μαζί με τον Pauling συνέχισαν να εφαρμόζουν αγωγή σε καρκινοπαθείς με μεγαδόσεις βιταμίνης C και υποστήριξαν, ότι η βιταμίνη C «όχι μόνο αυξάνει τον χρόνο επιβίωσης των καρκινοπαθών, αλλά επιπλέον οδηγεί σε βελτίωση τής γενικότερης κατάστασης τής υγείας τους».

Συγκεκριμένα, σε βιβλίο, που έγραψαν μαζί το 1979 αναφέρουν, ότι χορηγώντας βιταμίνη C σε υψηλές δόσεις σε ασθενείς με καταληκτικό καρκίνο πέτυχαν αντικειμενική βελτίωση τής υγείας τους σχεδόν σε κάθε ασθενή από την πέμπτη μέρα. Οι ασθενείς αισθάνονταν καλύτερα και πιο δυνατοί. Ενοχλητικά συμπτώματα, όπως πόνοι στα κόκκαλα από μετάσταση στον σκελετό μειώθηκαν και σε ορισμένες περιπτώσεις εξαφανίστηκαν τελείως. Οι ασθενείς έγιναν πιο ζωηροί κι επίσης έτρωγαν περισσότερο. Ανέφεραν επίσης, ότι με τις υψηλές δόσεις βιταμίνης C πέτυχαν να μειώσουν τις παρενέργειες των συμβατικών θεραπειών(42).

Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Irwin Stone, στο βιβλίο του «The Healing Factor: Vitamin C against Disease» (Ο θεραπευτικός παράγοντας: Η βιταμίνη C κατά των ασθενειών) συμπέρανε από την επιθεώρησή του στην τεράστια ιατρική βιβλιογραφία για αυτό το συστατικό, ότι η βιταμίνη C ήταν χρήσιμη στη θεραπεία τού καρκίνου(46).

Οι αναφορές στην επίδραση τής βιταμίνης C ως θεραπεία τού καρκίνου έχουν συνεχιστεί. Πιθανώς, πιο αξιοσημείωτες είναι αυτές από τον Abram Hoffer, τον πρώτο γιατρό, που χρησιμοποίησε διπλή-τυφλή κλινική δοκιμή στην ψυχιατρική. Τα αποτελέσματά του επιβεβαίωσαν αυτά τού Cameron στο να δείχνουν σημαντικά αυξημένους χρόνους επιβίωσης(47).

Το 1972, ο Jay Patrick οργάνωσε ένα παγκόσμιο συνέδριο για τη βιταμίνη C στην 50η επέτειο τής ανακάλυψής της από τον νομπελίστα Dr. A. Szent Gyorgyi. Τρεις άλλοι επιστήμονες τιμήθηκαν – οι Linus Pauling, Irwin Stone και Fred Klenner. Ο Dr. Fred Klenner ήταν ο πρώτος γιατρός, που χρησιμοποίησε ασκορβικό οξύ σε μεγάλες δόσεις. Το βρήκε πολύ αποτελεσματικό στη θεραπεία μιας μεγάλης ποικιλίας ασθενειών είτε διδόμενο από το στόμα είτε διδόμενο ενδοφλέβια.

Σε αυτή τη συνάντηση περιέγραψε την ανταπόκριση μιας ασθενούς με καρκίνο τού μαστού. Είχε μια μεγάλη μάζα στον μαστό της και είχε αρνηθεί να κάνει συμβατική θεραπεία. Αντίθετα, τής έδινε 100 γραμμάρια ασκορβικού οξέος ενδοφλέβια την ημέρα. Μετά από μερικούς μήνες, ο όγκος είχε σταματήσει να μεγαλώνει και εξωθήθηκε από τον φυσιολογικό ιστό τού μαστού και ο μαστός θεραπεύτηκε. Άλλοι ορθομοριακοί ογκολόγοι χρησιμοποιούν ασκορβικό οξύ με αυτό τον τρόπο. Στην 14η International Conference on Human Functioning στις 8-10 Σεπτεμβρίου τού 1990 στη Wichita στο Κάνσας ο Dr. Riordan και οι συνεργάτες του ανέφεραν, ότι χρησιμοποιώντας καλλιέργειες κυττάρων ήταν ικανοί να καθορίσουν το ποσό τού ασκορβικού οξέος, που χρειάζεται να γίνει ένεση, ώστε να σκοτωθούν τα καρκινικά κύτταρα. Χρησιμοποιούμενο σε αυτές τις δόσεις το ασκορβικό οξύ συμπεριφέρεται σαν χημειοθεραπεία, αλλά αντίθετα από όλες τις χημειοθεραπείες, που χρησιμοποιούνται από τους ογκολόγους, δέν έχει τοξικότητα – δέν σκοτώνει τα φυσιολογικά κύτταρα(48).
Οι υψηλές δόσεις βιταμίνης C είναι τοξικές στα κύτταρα των όγκων χωρίς να βλάπτουν τους υγιείς ιστούς. Μια από τις εξηγήσεις γιατί η βιταμίνη C σκοτώνει τον καρκίνο, αλλά όχι τα υγιή κύτταρα είναι, ότι η βιταμίνη C δημιουργεί μεγάλες ποσότητες υπεροξειδίου τού υδρογόνου, H2O2, μιας ισχυρής ελεύθερης ρίζας, η οποία εξουδετερώνεται στα υγιή κύτταρα από την καταλάση(49). Τα καρκινικά κύτταρα δέν έχουν καταλάση να τα προστατέψει.

Ο ορθομοριακός γιατρός Abram Hoffer,
συνεργάτης τού Pauling, θεράπευε χιλιάδες ασθενείς
με υψηλές δόσεις βιταμίνης C και άλλες βιταμίνες.
Η επιτυχία του φαίνεται στον παραπάνω πίνακα.

Θεραπεία τού καρκίνου
με υψηλές δόσεις βιταμίνης C
και με περιορισμό υδατανθράκων
Το 1972, ο Ely προειδοποίησε τον Linus Pauling, ότι ήταν απαραίτητο να βεβαιωθούν, ότι οι ασθενείς είχαν χαμηλές προσλήψεις ζάχαρης αν ήταν να ευεργετηθούν πλήρως από τις μεγαδόσεις βιταμίνης C. Και αυτό, διότι η μείωση τής διαθεσιμότητας τής γλυκόζης βοηθά να αυξηθεί η απορρόφηση τής βιταμίνης C μέσα στα κύτταρα. Ο John Ely έχει εξετάσει αποτελέσματα για στέρηση γλυκόζης και συμπληρωματικής χορήγησης βιταμίνης C σε ποντίκια και ανθρώπους(50).

Ο περιορισμός υδατανθράκων μπορεί να αυξήσει σημαντικά τις αντικαρκινικές επιδράσεις τής βιταμίνης C. Σε μια μελέτη σε 36 ασθενείς, που διεξήχθη το 1957, μόνο πέντε από τους ασθενείς, αυτοί με τη βελτιωμένη ανοχή στη γλυκόζη, αναφέρθηκαν, ότι ήταν χωρίς όγκους ακολουθώντας τη θεραπεία(51). Το 1978 και 1979, δυο ασθενείς με καρκίνο τού μαστού 4ου σταδίου αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν ασκορβικό οξύ (10 γραμμάρια την ημέρα ή λιγότερο) με περιορισμένη πρόσληψη υδατανθράκων. Και οι δύο ασθενείς αναφέρθηκαν, ότι ήταν χωρίς όγκο μετά από έξι μήνες. Επιπλέον, και οι δύο ασθενείς ήταν ακόμα ζωντανοί 13 χρόνια αργότερα, το 1992. Οι ασθενείς δέν υπέφεραν από παρενέργειες με τη θεραπεία υψηλού ασκορβικού οξέος και χαμηλής γλυκόζης. Ο Ely ισχυρίζεται, ότι αυτό ήταν η πρώτη περιγραφή μιας τέτοιας γρήγορης εξαφάνισης ενός μεγάλου όγκου θεραπευμένου με οποιαδήποτε μορφή χημειοθεραπείας. Η εξήγησή του ήταν, ότι η βιταμίνη C έκανε τα καρκινικά κύτταρα να επανέλθουν σε μια πιο φυσιολογική μορφή.

Ο John Ely και οι συνεργάτες του έχουν επιτύχει καταστροφή όγκων ποντικών με βιταμίνη C και περιορισμό γλυκόζης(52). Ο περιορισμός τής ζάχαρης βοηθά τη βιταμίνη C να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα. Η συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης C και η διατροφική στέρηση μπορούν να αυξήσουν τις ελεύθερες ρίζες μέσα στα καρκινικά κύτταρα. Η έλλειψη γλυκόζης αυξάνει τη βλάβη των ελευθέρων ριζών μέσα στα καρκινικά κύτταρα. Επιπλέον, η στέρηση συστατικών δρα σε ένα βασικό φυσικό επίπεδο προλαμβάνοντας την παροχή ενέργειας, που απαιτείται για την ανάπτυξη τού καρκίνου.

Βιταμίνη Κ:
Μια από τις πιο αποτελεσματικές βιταμίνες
για τη θεραπεία τού καρκίνου
Η βιταμίνη Κ είναι απαραίτητη για την πήξη τού αίματος και τον μεταβολισμό των οστών. Αυτό, που δέν είναι τόσο γνωστό, είναι, ότι έχει ισχυρή αντικαρκινική δράση. Η αντικαρκινική δράση τής βιταμίνης Κ έχει ερευνηθεί εδώ και δεκαετίες.

Η βιταμίνη Κ υπάρχει σε διάφορες μορφές, όπως Κ1, Κ2, Κ3 και άλλες. Μερικές από αυτές είναι φυσικές, ενώ άλλες, όπως η Κ3, είναι συνθετικές. Η βιταμίνη Κ οξειδώνεται και μειώνεται μέσα στα καρκινικά κύτταρα, κάτι, που προτείνει ένα μηχανισμό, με τον οποίο μπορεί να καταστρέφει τα κύτταρα. Πριν σαράντα χρόνια, ο καθηγητής J.S. Mitchell έδειξε, ότι οι ασθενείς, που λάμβαναν βιταμίνη Κ3, είχαν σημαντική συρρίκνωση των όγκων.

Η βιταμίνη Κ2 μειώνει την ανάπτυξη τού καρκίνου σταματώντας τη διαίρεση των κυττάρων ή σκοτώνοντάς τα. Σε συγκεντρώσεις 10 μM/L η βιταμίνη Κ2 επιφέρει κυτταρικό θάνατο σε κύτταρα λευχαιμίας μέσα σε 48 ώρες(53).
Μελέτες επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα τής βιταμίνης Κ2 ως θεραπεία. Σε μια μελέτη σε μια 80χρονη γυναίκα, τής οποίας ο μυελός των οστών δέν παρήγαγε αρκετά κύτταρα αίματος, δόθηκε μια δόση 45 mg την ημέρα. Μετά από 14 μήνες θεραπείας, οι συχνές μεταγγίσεις της αίματος δέν χρειάζονταν πια και το αιμοδιάγραμμά της βελτιώθηκε(54).

Σε μια δεύτερη μελέτη, μια 72χρονη γυναίκα με οξεία λευχαιμία είχε ύφεση μετά από μια εβδομάδα συμβατικής θεραπείας και ρετινοϊκού οξέος (ένα παράγωγο βιταμίνης Α). Οκτώ μήνες αργότερα υποτροπίασε. Η αρχική της θεραπεία επαναλήφθηκε με την προσθήκη Κ2 (20 mg την ημέρα), που προκάλεσε σημαντική βελτίωση στα λευκά της αιμοσφαίρια μετά από δύο μήνες. Ο μυελός των οστών της εξετάστηκε και βρέθηκε, ότι είχε ολοκληρωτική ύφεση, ένα αποτέλεσμα, το οποίο φυσιολογικά θα ήταν αναπάντεχο(55).

Ένας 65χρονος άνδρας με οξεία μυελογενή λευχαιμία θεραπεύτηκε με βιταμίνη Κ2 (90 mg την ημέρα). Έξι εβδομάδες αργότερα έδειξε μια σημαντική μείωση στον αριθμό των ανώριμων λευκών αιμοσφαιρίων και μια αύξηση στα αιμοπετάλια. Μετά από 10 μήνες θεραπείας η δόση μειώθηκε στα 45 mg την ημέρα και η καλή ανταπόκριση διατηρήθηκε χωρίς παρενέργειες(56).

Η βιταμίνη Κ3 ή Menadione είναι αποτελεσματική κατά τού καρκίνου. Θεωρείται ως ένα συνθετικό χημικό, που δρα ως προβιταμίνη και μετατρέπεται σε βιταμίνη από το σώμα. Αν και δέν παρέχει τα διατροφικά οφέλη των φυσικών βιταμινών (Κ1 και Κ2), η Κ3 είναι ένας πιο ισχυρός αντικαρκινικός παράγοντας.

Εργαστηριακά πειράματα έχουν δείξει την αντικαρκινική δράση τής βιταμίνης Κ3 σε καρκινικά κύτταρα ζώων(57-58) και ανθρώπων(59). Αυτή η βιταμίνη έχει αναφερθεί ως αποτελεσματική κατά κυττάρων λευχαιμίας, που είναι ανθεκτικά σε πολλά φάρμακα. Σε αρουραίους, η βιταμίνη Κ3 δρα κατά κυττάρων λευχαιμίας, που είναι ανθεκτικά στο χημειοθεραπευτικό φάρμακο αδριαμυκίνη(60).

Ενδοφλέβια βιταμίνη Κ3 έχει αυξήσει τον χρόνο επιβίωσης σε ασθενείς με καρκίνο τού πνεύμονα, που επίσης έκαναν θεραπεία με ακτινοβολία από 3,77 μήνες σε 5,42 μήνες(61).

Σε μια μελέτη ασθενείς με καρκίνο τού στόματος, που θεραπεύτηκαν με ενέσεις βιταμίνης Κ3 πριν τη θεραπεία με ακτινοβολία διπλασίασαν τις πιθανότητές τους (20% έναντι 39%) για 5χρονη επιβίωση και για να είναι ελεύθεροι από ασθένεια(62).

Ερευνητές έχουν δείξει, ότι η βιταμίνη Κ αυξάνει τις αντικαρκινικές ιδιότητες τού ασκορβικού οξέος. Η βιταμίνη C συνδυαζόμενη με μια πολύ μικρότερη ποσότητα βιταμίνης Κ3 σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα πολύ πιο αποτελεσματικά από ό,τι τα δυο συστατικά μόνα τους(63-64).

Βιταμίνη D3:
Προλαμβάνει πάνω από 16 μορφές καρκίνου
Ο Dr. Cedric Gerald και οι συνάδελφοί του από το πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας εξέτασαν 63 προηγούμενες μελέτες, που εξέταζαν τη σχέση ανάμεσα σε διάφορες μορφές καρκίνου και την έλλειψη της βιταμίνης D3. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μελέτες αυτές – που έγιναν από το 1966 ώς το 2004 – δείχνουν, ότι η βιταμίνη D3 μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού παχέος εντέρου, τού μαστού, τού προστάτη και των ωοθηκών ώς και 50%. Πολλές από αυτές τις μελέτες δημοσιεύτηκαν στο American Journal of Public Health.
Η λήψη 1000 ή 2000 IU βιταμίνης D3 σε μορφή διατροφικού συμπληρώματος μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού παχέος εντέρου, μαστού, προστάτη, ωοθηκών, καθώς και πολλές άλλες μορφές καρκίνου σε ποσοστό 50%.
Οι μελέτες αυτές δείχνουν, ότι η πρόσληψη 25 mcg (1000 IU) – πέντε φορές δηλαδή μεγαλύτερη δόση από την RDA, την ημερήσια συνιστώμενη δόση – προσφέρουν την καλύτερη προστασία κατά αυτών των μορφών καρκίνου. Η κατανάλωση 1000 IU βιταμίνης D3 μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού μαστού στο μισό, ενώ η λήψη επιπλέον 1000 IU βιταμίνης D3, δηλαδή 2000 IU, θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού μαστού στα δύο τρίτα, σύμφωνα με τον Gerald. Σημειωτέον, ότι η ημερήσια συνιστώμενη δόση (RDA) για τη βιταμίνη D3 είναι μόλις 200 IU.

Ο καθηγητής Hollick, τής Ιατρικής Σχολής τής Βοστόνης δήλωσε: «Αν οι γυναίκες είχαν επαρκή επίπεδα βιταμίνης D3, θα υπήρχαν 25% λιγότεροι θάνατοι από καρκίνο τού μαστού».

Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν, ότι η επαρκής λήψη βιταμίνης D3 μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη και άλλων μορφών καρκίνου. Οι ερευνητές έχουν τώρα συνδέσει τουλάχιστον 16 μορφές καρκίνου με ανθρώπους, που δέν λαμβάνουν αρκετή βιταμίνη D3. Αυτές οι μορφές καρκίνου είναι εκτός από τις προαναφερθείσες οι εξής: καρκίνος τής ουροδόχου κύστης, τού οισοφάγου, γαστρικός καρκίνος, καρκίνος τού ορθού, καρκίνος των νεφρών, καρκίνος τής μήτρας και λέμφωμα non-Hodgkin.

Απ’ όλα αυτά φαίνεται ξεκάθαρα, ότι η βιταμίνη D3 προλαμβάνει τον καρκίνο. Αν όμως έχετε καρκίνο, η βιταμίνη D3 μπορεί να σάς βοηθήσει; Κάθε ένας, που θέλει να νικήσει τον καρκίνο, πρέπει να εξασφαλίζει, ότι έχει επαρκή καθημερινή πρόσληψη βιταμίνης D3. Αν δέν μπορεί να ξοδεύει μισή ώρα την ημέρα στον ήλιο, πρέπει να συμπεριλάβει συμπληρώματα βιταμίνης D3 στο θεραπευτικό του πρωτόκολλο, αν θέλει να αυξήσει τις πιθανότητές του να νικήσει την ασθένεια.

Μια νέα έρευνα δείχνει, ότι η βιταμίνη D3 μπορεί να σκοτώσει ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα. Η JoEllen Welsh, μια ερευνήτρια από το State University τής Νέας Υόρκης στην Albany, έχει μελετήσει τις επιδράσεις τής βιταμίνης D3 για 25 χρόνια. Μέρος τής έρευνάς της περιλαμβάνει λήψη ανθρώπινων καρκινικών κυττάρων τού μαστού και θεραπεία τους με βιταμίνη D3. Μέσα σε λίγες ημέρες μισά από τα καρκινικά κύτταρα συρρικνώθηκαν και πέθαναν. Η Welsh, είπε ότι η βιταμίνη D3 έχει την ίδια επίδραση, όπως το Tamoxifen, ένα φάρμακο, που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία τού καρκίνου τού μαστού. «Αυτό, που συμβαίνει – είπε η Welsh – είναι, ότι η βιταμίνη D3 μπαίνει στα κύτταρα και προκαλεί τη διαδικασία κυτταρικού θανάτου. Είναι παρόμοιο με αυτό, που βλάπουμε, όταν θεραπεύουμε κύτταρα με Tamoxifen».

Οι επιδράσεις τής βιταμίνης D3 ήταν ακόμα πιο σημαντικές σε καρκινικά κύτταρα τού μαστού, τα οποία τοποθετήθηκαν με ένεση σε ποντίκια. Μετά από μερικές εβδομάδες θεραπείας, οι καρκινικοί όγκοι στα ποντίκια συρρικνώθηκαν κατά μέσο όρο περισσότερο από 50%. Μερικοί όγκοι εξαφανίστηκαν. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί σε καρκινικούς όγκους τού παχέος εντέρου και τού προστάτη.

Το Memorial Sloan-Kettering έχει πρόσφατα εμπλακεί σε κλινική δοκιμή Φάσης ΙΙΙ, όπου μια συνθετική μορφή βιταμίνης D3, που ονομάζεται Asentar, βελτίωσε σημαντικά τον χρόνο επιβίωσης των ασθενών. «Έχει τεράστιες δυνατότητες», είπε ο Dr. Howard Scher, επικεφαλής τής ερευνητικής ομάδας.

Πώς μπορεί όμως μια απλή βιταμίνη να έχει τόσο θαυματουργή δράση; Η βιταμίνη D3 στο σώμα μας μετατρέπεται σε μια ευεργετική ορμόνη, η οποία φροντίζει για τα οστά μας, ρυθμίζει την ανάπτυξη των κυττάρων και αποτρέπει την ταχεία εξάπλωση τού είδους των κυττάρων, που οδηγούν σε καρκίνο.

«Σχεδόν κάθε ιστός και κύτταρο στο σώμα έχει υποδοχείς για τη βιταμίνη D3, κάτι, που σημαίνει, ότι κάθε ιστός και κύτταρο χρειάζεται βιταμίνη D3, για να λειτουργήσει στο μέγιστο», λέει ο γιατρός Michael Holick, ερευνητής τής βιταμίνης D3 στο πανεπιστήμιο τής Βοστόνης. Μια έλλειψη βιταμίνης D3 μπορεί να επιτρέψει τα κύτταρα να γίνουν καρκινικά αντί να γίνουν υγιή. Η αντικαρκινική δράση τής βιταμίνης D3 οφείλεται στην ικανότητά της να σταματά την ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων, τα οποία επιτρέπουν στους όγκους να μεγαλώνουν, μια διαδικασία γνωστή ως αγγειογένεση.

Σελήνιο:
Προλαμβάνει τον καρκίνο
Υπάρχει ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στη χαμηλή πρόσληψη σεληνίου και στον υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου(65). Ένας επιδημιολόγος, ο Raymond Shamberger, κατέγραψε τα ποσοστά καρκίνου στις πολιτείες και στις μεγάλες πόλεις τής Αμερικής. Έπειτα τις κατέγραψε ξανά σύμφωνα με την ποσότητα τού σεληνίου, που ήταν διαθέσιμη στη δίαιτα. Από τη σύγκριση αυτή φάνηκε, ότι όσο περισσότερο σελήνιο είναι στη διατροφή, τόσο χαμηλότερα τα επίπεδα τού καρκίνου(66).

Μελέτη σε 1.300 ασθενείς, που δημοσιεύθηκε το 1996 στο Journal of the American Medical Association, απέδειξε την ισχυρή προληπτική δράση τού σεληνίου κατά τού καρκίνου. Η αντικαρκινική του δράση φαίνεται επίσης από το γεγονός, ότι σε χώρες με μεγαλύτερη συγκέντρωση σεληνίου στην τροφή, στο νερό και στο έδαφος τα ποσοστά καρκίνου είναι μικρότερα από ό,τι σε περιοχές με λιγότερη συγκέντρωση σεληνίου, όπως το Οχάιο, όπου τα περιστατικά καρκίνου είναι πάρα πολύ υψηλά. Το σελήνιο αυξάνει την παραγωγή φαγοκυττάρων, τα οποία καταβροχθίζουν τα καρκινικά κύτταρα και τους ιούς.
Σε μια άλλη μελέτη από τον Willet αξιολογήθηκαν τα επίπεδα σεληνίου στο αίμα και ο κίνδυνος για καρκίνο σε πάνω από 10.000 άνδρες και γυναίκες. Αυτοί με τα χαμηλότερα επίπεδα σεληνίου είχαν διπλάσιο κίνδυνο για ανάπτυξη καρκίνου(67).
Το 1980, ο Dr. Gerhard Schrauzer, ειδικός στο θέμα τού σεληνίου και τού καρκίνου, στο πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας στο San Diego δημοσίευσε μια μελέτη για το σελήνιο. Έκανε μια μελέτη σε ποντίκια. 83 από 100 από αυτά τα ποντίκια ήταν γενετικά προγραμματισμένα να αναπτύξουν καρκίνο τού μαστού μέσα σε 8 μήνες. Έβαλε σελήνιο στο νερό τους και βρήκε, ότι μόνο περίπου 40% των ποντικών έπαθαν καρκίνο τού μαστού. Ενώ το 100% τού άλλου 50% των ποντικών, που δεν έπαιρναν σελήνιο έπαθε καρκίνο. Και όταν αύξησε το σελήνιο, το οποίο ήταν ισοδύναμο περίπου με 150 mcg στους ανθρώπους, κανένα από τα ποντίκια δέν έπαθαν καρκίνο τού μαστού.
Το σελήνιο είναι ένα από τα καλύτερα
προληπτικά μέτρα κατά τού καρκίνου.
200 mcg σεληνίου μπορούν
να προλάβουν
πολλές μορφές καρκίνου.

Ο Dr. Schrauzer τόνισε, ότι αν κάθε γυναίκα στην Αμερική έπαιρνε 200 mcg συμπλήρωμα σεληνίου την ημέρα, τα ποσοστά καρκίνου τού μαστού θα έπεφταν ραγδαία μέσα σε λίγα χρόνια.
Ο Dr. Richard Donaldson τού St. Louis Veterans’ Administration Hospital διεξήγαγε μια κλινική δοκιμή με καταληκτικούς καρκινοπαθείς. Βρήκε, ότι όταν μπορούσε να ανεβάσει τα επίπεδα τού αίματος τού σεληνίου στους ασθενείς σε φυσιολογικά επίπεδα, ο πόνος και το μέγεθος των όγκων συχνά μειωνόταν. Σε μια μελέτη 140 καρκινοπαθών, που θεραπεύτηκαν με σελήνιο, ο Dr. Donaldson ανέφερε το 1983, ότι κάποιοι ασθενείς, που θεωρήθηκαν καταληκτικοί με λίγες εβδομάδες ζωής, ήταν εντελώς ελεύθεροι από όλα τα σημάδια καρκίνου μετά από τέσσερα χρόνια. Όλοι οι ασθενείς έδειξαν μείωση στο μέγεθος των όγκων και στον πόνο(68).

Περισσότερες πληροφορίες 
για τις φυσικές μεθόδους 
πρόληψης και θεραπείας τού καρκίνου 
μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο 
τού Μάριου Δημόπουλου: 
Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης τού καρκίνου.

Μια μελέτη τού 1996 από τον Dr. Larry Clark τού πανεπιστημίου τής Αριζόνας έδειξε πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι το σελήνιο κατά τού καρκίνου. Στη μελέτη 1.300 ηλικιωμένων ανθρώπων η εμφάνιση τού καρκίνου ανάμεσα σε αυτούς, που έπαιρναν 200 mcg σεληνίου καθημερινά για περίπου επτά χρόνια μειώθηκε 42% σε σύγκριση με αυτούς, που έπαιρναν placebo. Οι θάνατοι από καρκίνο για αυτούς, που έπαιρναν το σελήνιο μειώθηκε στο μισό(69).

Επιπλέον οι άνθρωποι, που είχαν πάρει σελήνιο είχαν 63% λιγότερους καρκίνους τού προστάτη, 58% λιγότερους καρκίνους τού ορθού εντέρου, 46% λιγότερους καρκίνους τού πνεύμονα και συνολικά 37% λιγότερους καρκίνους. Το σελήνιο βρέθηκε, ότι μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο τού πνεύμονα σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι η διακοπή τού καπνίσματος(70).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Μάριος Δημόπουλος
Κλινικός Διατροφολόγος
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ο κ. Δημόπουλος εκπαιδεύεται για απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy.Είναι μέλος τού American Council of Applied Clinical Nutritionκαι απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει εκπαιδευτεί στη Φυσική Ιατρική στα:
British Institute of Homeopathy (New Jersey, USA),
Clayton College of Natural Health (Alabama, USA),
Trinity College of Natural Health (Indianapolis, USA) και
International Society of Homotoxicology, Baden-Baden, Germany.
Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για φυσικές θεραπείες και διατροφή.Περισσότερες πληροφορίες για θέματα υγείας
μπορείτε να βρείτε στα ιστολόγια τού Μάριου Δημόπουλου:
http://orthomoriakiiatriki.blogspot.gr http://orthomolecular-nutritional-medicine.blogspot.gr.

πηγη